เดินทางไกลไปร่วมอาลัย เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร(ลูกศิษย์ขอไปด้วย) 2.
"รู้หน้า ไม่รู้ใจ" แต่พอคบกันไปรู้ใจ รู้หน้า ใจของคนอาสายิ่งใหญ่มหาศาล เหมือนที่เขาบอกว่า
"คนจะงาม งามจิตใจใช่ใบหน้า
คนจะสวยสวยจรรยาใช่ตาหวาน
คนจะแก่แก่วิชาใช่อยู่นาน
คนจะรวยรวยสินทานใช่บ้านโต
เยาวชนกะพ้อกลุ่มนี้แม้พบกันเพียงไม่เกินสามเดือน ก็ผูกพัน บางคนถึงกับยึดเอา อาจารย์หนานเกียรติของพวกเขาเป็นต้นแบบในงานอาสา และครั้งที่ทำค่ายเมื่อ6-7กรกฎาคม2554 ที่ผ่านมา พวกเยาวชนก็มาส่งอาจารย์ถึงสนามบินและ พอรู้ข่าวจากผู้เขียนว่า อาจารย์ประสบอุบัติเหตุ พวกเขาทั้งสองกลุ่ม คือกลุ่มนักเรียนในระบบและกลุ่มเยาวชนที่เรียนวิทยาลัยชีวิต ก็ส่งข้อความถามข่าวกับผู้เขียนผ่านทางโทรศัพท์และเฟสบุ๊ก
จนกระทั่งรู้ข่าวว่าผู้เขียนจะขึ้นไปร่วมไว้อาลัย ก็ขอขึ้นไปด้วย ทางน้องๆพยาบาลโรงพยาบาลกะพ้อและโรงพยาบาลรามัญ ก็จัดเช่าเหมารถตู้เพื่อเดินทางไกลไปเคารพอาจารย์ที่เขารัก เทิดทูน ........
นายกผู้ยึดอ.หนานเกียริเป็นต้นแบบ(หมวใบนี้อยู่กับหนานเกียรติมา 15 ปี ก็ต้องถอดมอบให้นายก
สองทุ่มครึ่งรถตู้ถึงมาพัทลุง แล้วรถตู้ก็พาคนสามวัยร่วมใจเดินทางไกลไปร่วมอาลัยหนานเกียรติ ผู้เขียนอาวุโสสุด ตามด้วยน้อง กัลยา น้องแคทสุคนธ์ ป้ามะลิและยัยศิล๊ะ จากโรงพยาบาลรามัญ ส่วยเยาวชนที่ร่วมเดินทางมี ลิโพ ผู้ไม่ยอมถอดแว่น น้องบีม และนายก (น้องคนนี้ชื่อโยะ ตอนประชุมทำกิจกรรมเขาให้รายงานตัวบอกชื่อเสียงเรียงนาม แต่ด้วยน้องพูดไทยไม่ชัด คนที่ฟังจึงฟังออกว่า"ผมชื่อนายกครับ จึงได้ชื่อนายกมาตลอด วาทะของเขาเวลา AAR คือ โอเคจารย์)
พิมเสนน้ำที่ลูกศิษย์ช่วยกันทำนำมาให้ในงาน
จากคืนสู่วันนายหัวรถเพียงพักผ่านพอหายเหนื่อยก็ขับมาเรื่อยๆ ลุมาสู่สุพรรณบุรี ณ.ที่นี้เส้นทางสายในทำให้เราหลงทางแต่ดูเหมือนทุกคนมีความสุขสนุกกับการหลงทาง การหลงทางบางทีก็ไม่เลวร้ายนักและมักทำให้เราพบเส้นทางใหม่ และเพลิดเพลินกับเส้นทางสายใหม่ในเมืองเก่าของสุพรรณ แล้วก็หาทางออกถนนใหญ่มุ่งหน้าไปจังหวัดตากตามเส้นทางหลักมิพักต้องหลงทางเหมือนที่ผ่านมา.....
หลงแต่หนุก
จากยะลามาสู่ตาก ร่วม 25 ชั่วโมงแล้วเราก็มาถึงจุดหมายวัดน้ำหัก ตักศิลาที่หนานเกียรติเคยศึกษาวิทยายุทธทางธรรม ผู้เขียนเรียนอาจารย์กวางว่า ลูกศิษย์ หนานเกียรติจากยะลาปัตตานี มาคารวะครั้งสุดท้าย....
เบิ้มมาต้อนรับแขก
หนุ่มใหญ่เข้ามาทักทายแนะนำตัวว่าชื่อเบิ้ม....เบิ้มชื่อนี้คุ้นชินดี เพราะหลายครั้งที่ผู้เขียนกับหนานเกียรติ พูดคุยและตกลงในหลักการ เรื่องกิจการไดๆ ในงานอาสา หรืองานโครงการชุมชน เขาเป็นต้องหยิบโทรศัพท์ โทรหาคนชื่อเบิ้มเป็นประจำ
สักพัก เฌวา ก็มาต้อนรับกับผู้มาเยือนเสมือนหนึ่งรับแขกแทนพ่อ.....
น้องเฌวา
น้องหนาน.....หนานเกียรติ....เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร วันนี้ผู้เขียนมีความตื่นตันที่เห็นคนมาช่วยงานเป็นชนเผ่าล่าหู่จากดอย มูเซอ และผู้มาเยือนมาคารวะเป็นพี่น้องชายแดนใต้หนานเกียรติ ก้าวข้ามข้อจำกัดเรื่องศาสนา
"ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์" สองปีกว่าที่คบกันมา ไม่เคยได้ยินคำนี้จากหนานเกียรติ แต่งานที่หนานเกียรติได้ทำไว้คืองานที่ทำเพื่อชาติ เพื่อศาสนา เพื่อพระมหากษัตริย์โดยแท้จริง
พี่บังของน้องขอคารวะ และจะสานต่อภาระหลายเรื่องที่คุยกัน...หลับให้สนิทเถิดน้องรัก
ทุ่งนาสุพรรณ
ความเห็น (26)
นับถือน้ำใจคนรอนแรมมาจากยะลาจริงๆเลยค่ะ มิหนำซ้ำยังไม่พักค้างคืนให้
หายเหนื่อยก็รีบกลับอีก....สุดยอดค่ะ เรียกว่ามาด้วยใจเพื่อคนดีที่พวกเขา
ยกย่องเนาะพี่บัง
อย่าหาว่าอย่างโง้นอย่างงี้เลยนะคะพี่บัง พี่ลองอ่านทวนดูตรงคำว่า
ผูกพันธ์และพระมหากษัตร สักหน่อยดีไหมคะ ขอโทษด้วยค่ะ
ด้วยความขอบคุณที่ช่วยเป็นนายภาษา ช่วยกันทักท้วง
ขอบคุณจริงๆ เป็นความงามในในน้ำใจที่ช่วยกันอ่านช่วยกันบอก ช่วยกันแก้ ทำให้บันทึกมีความสมบูรณ์
ด้วยคารวะครับครูกี้
นับถือน้ำใจจริงๆค่ะ
มาติดตามอ่านเรื่องเล่าค่ะ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน ให้คนไกลได้รับรู้ ใจจริงอยากไปกัน แต่ไปไม่ได้
ขอบคุณค่ะบัง
ครับคุณแก้ว ผมว่า ผมยังสู้ลูกศิษย์ หนานเกียรติไม่ได้ครับ พวกนั้นใจมากกว่าผมครับ
นึกถึงตอนหลงกันที่สุพรรณ ยังงงไม่หายว่าหลงทางได้ไง แต่เป้าหมายในการเดินทางชัดเจนไงบัง อาจารย์รอเราอยู่ หลงยังไงก็ไปต่อได้ไม่มีท้ออยู่แระ^©^
บางครั้ง การหลงทาง ก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป หากมองในมุมกลับ การหลงทางทำให้เราได้รู้จักเส้นทางใหม่ๆ เหมือนดังที่บังว่า
ขอบคุณและยกย่องในน้ำใจ ที่ชาวปักษ์ใต้บ้านเฮา มาร่วมส่งหนานเกียรติสู่ดินแดนอันเป็นนิรันดร์ แทนคนขอนแก่น ที่ไม่สามารถไปได้
สวัสดีค่ะท่านวอญ่า
มาอ่านบันทึกการเดินทาง อ่านแล้วก็ซึ้งค่ะ ประทับใจกับมิตรภาพที่ดีงามในสังคมแห่งนี้ แม้จะไกลแค่ไหนก็เดินทางไปด้วยศรัทธาและความมุ่งมั่น ชื่นชมค่ะ ท่านหนานเกียรติหลับสบายท่ามกลางความรัก ความอบอุ่นของคนในครอบครัวแห่งนี้
สวัสดีครับน้องหนูรี
เดินทางไกลหลายชั่วโมง หากไม่คุ้นชิน บางทีทำให้อึดอัด
แต่ครั้งนี้เดินทางไกลมีแต่หนุกกับบรรยากาศกันเองๆ
อาหารการกินก็พาไปเอง
จะแวะจะจอดก็บอกนายหัวเอง
แต่เวลาหลงทางพวกเรากันพาหลงเอง
ป้าครับ เป้าหมายชัด อุปสรรคและเวลาย่อมไร้ความหมาย น่ะครับ
พัทลุงถึงตากห่างไกลลิบ ใช่แค่สิบพันกิโลไกลโขนัก
ระยะทางห่างไกลใช่อุปสรรค ด้วยความรักศรัทธานำพาไป
คือน้ำจิตมิตรแท้แน่นอนกว่า ระยะทางใช่ปัญหากว่าเรื่องไหน
ความผูกพันฉันท์มิตรด้วยจิตใจ ทุ่มเทให้ไมตรีที่ยืนยัน
เพราะเธอคือคนดีที่พิสูจน์ ทั้งคิดพูดทำดีที่แข็งขัน
"หนานเกียรติ ม่วงมิตร" มิตรสัมพันธ์ ส่งเธอนั้นสู่สุคติวิมานแมน
- แวะมาอ่านหลายครั้งแล้วนะคะ และก็เป็นความรู้สึกที่เขียนอะไรไม่ถูกจริง ๆ
- ความดีคือสิ่งที่เชื่อมผู้มีอุดมการณ์ได้ด้วยกันค่ะ ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
รอติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ..มาด้วยใจ..กลับด้วยใจ..เล่าด้วยใจ..อ่านแล้วได้ใจไปเต็มๆ..
สวัสดีครับคุณกระติก
หรีด GotoKnow ขอนแก่น เก็บภาพไว้แล้ว จะนำมาแบ่งปันบันทึกหน้า ครับ โปรดติดตาม
มาร่วมรำลึกถึงคนดีที่โลกไม่มีวันลืม
@@@คนคนหนึ่งเกิดมาใต้ฟ้ากว้าง
หวังเดินทางตามหาสิ่งที่ฝัน
แต่ก็ต้องสะดุดหยุดเดินพลัน
และมีอันเป็นไปด้วยภัยพาล@@@
บทกลอนของคุณครู(kruqui Chutima)
สวัสดีครับคุณ ถาวร บันทึกการเดินทางไว้อาลัยด้วยน้ำใจมวลมิตร กายจากไปใจยังสถิตย์ อยู่มิรู้ลืม
ขอบคุณท่านวิโรจน์ ที่มาเติมให้สมบูรณ์ ยิ่งขี้น
ยังอาลัย อาวรณ์อยู่
สวัสดีครับ อาจารย์ ศิลา
ขอบคุณที่มาร่วมอาลัยครับ
เกลิครับ ตอนต่อไปมาแล้วครับ นอนเฝ้าหนานเกียรติครับ
สวัสดีค่ะ ท่านวอญ่า
จากยะลาสู่ตาก 25 ชั่วโมง เรียกว่ามาด้วยใจเพื่อคนดี ด้วยความรักและศรัทธาจริงๆค่ะ
สวัสดีครับ พี่ใหญ่คุณนงนาท
มันมีเรื่องเล่าระหว่างเรามากมาย ในหลายแง่มุมที่อยากนำมาแบ่งปันในสิ่งดีๆที่หนานเกียรได้ทำเอาไว้
จึงคงต้องมีหลายตอน ที่ต้องเล่าสู่กันฟัง
ทำเอาน้ำตาซึมเลยค่ะ...ท่านลุงบัง
นมัสการพระคุณเจ้า พระมหาแล
ขอบคุณที่นำภาพมาแบ่งปัน
เสียดายความตั้งใจของ โตโต้ที่ไม่ได้บวชให้หนานเกียรติ
สวัสดีครับครูดาหลา ซึ่งน้ำใจคนชายแดนแล้ว หนานเกียรติสร้างความสัมพันธ์ยิ่งกว่าผมคนร่วมศาสนาเสียอีก
ครับคุณหมอ ธิรัมภา ร่วมงานกันมาทั้งงานสาธารณสุข และงานชุมชน จึงมีเรื่องในใจมากครับ