กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...."พี่หมอเจ๊....รู้เรื่องหนานเกียรติหรือยัง" เสียงสาวน้อยคนหนึ่งดังมาเข้าหู น้ำเสียงมีกังวล
"มีอะไรหรือ ยังไม่ได้ข่าว" ตอบรับไปด้วยสัญชาตญาณว่า ไม่น่าจะใช่เรื่องดี แล้วก็จริง
เมื่อรับรู้ว่าหนานเกียรติจากไปกระทันหัน ในอกมันโหวงๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนหนุ่มจะเดินทางไกลก่อนคนแก่ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร รู้แต่ว่าน้ำตารื้น
ถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าก็แค่เราเคยได้คุยกันไม่กี่ครั้งบนบล็อก ก็แค่ได้เจอตัวเป็นๆกันเพียงครั้งเดียว ก็แค่ได้ยินข่าวคราวผ่านพี่ๆหลายคนที่เป็นบล็อกเกอร์ ทำไมจึงผูกพัน
คำตอบ คือ เป็นเพราะรู้สึกเสมอมานับแต่ได้รู้จักว่า หนานเกียรติเป็นคนน่ารัก ในใจนั้นนับเนื่องหนานเกียรติไว้เฉกเช่นน้องชายคนหนึ่ง ชื่นใจทุกครั้งกับสิ่งที่เขาได้กระทำ ชื่นใจกับความเป็นพ่อที่รักลูก ชื่นใจทุกครั้งกับสิ่งที่เขากระทำให้กับครอบครัว และเป็นคนจริงใจกับโลกใบนี้
วันนี้คนที่มีความจริงใจ บริสุทธิ์ใจคนหนึ่ง เดินทางผ่านโลกใบนี้ไปสู่โลกอีกใบแล้ว
ความสุขที่เคยมีของครอบครัวเขากำลังพบกับเมฆหมอกมืดมัว จะช่วยอย่างไรก็ไม่เท่ากับการให้กำลังใจ ช่วยประคองให้ผ่านไป เพื่อให้ในที่สุดสิ่งที่หนานเกียรติผูกพันและรักมั่นสามารถดำรงอยู่ตามครรลองที่่เขาอยากให้เป็น
สิ่งที่น้องปลูกฝังไว้กับตัวหลานน้อยเฌวา ความดีที่บำเพ็ญมาตลอดของน้องจะเป็นกำลังให้ เมื่อหลานเจริญวัย มันจะงอกงามอย่างที่ปรารถนา
หลับสบายเถิดนะน้องชาย
๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๔
ขอร่วมรำลึกถึง น้องหนานเกียรติ คนดีของพวกเราค่ะ :
เฌวา ลูกยอดปรารถนาของพ่อหนานเกียรติ-แม่กวาง
http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts/450291