การเล่านิทาน.....พลังอำนาจแห่งการต่อรอง

นิทานเชื่อมใจ เป็นสายใจผูกพันกันมาเนิ่นนานอล้ว

ใครๆก็เคยฟังนิทาน บางคนก็ชอบนิทานมาก บางคนก็ว่าเป็นเรื่องจินตนาการ ที่เพลิดเพลินดี บางคนก็ใช้นิทานสยบให้สถานการณ์ต่างๆดีขึ้นมาทันที ก็มากมาย เช่นเด็กๆ จะหยุดงอแง เมื่อบอกว่า จะเล่านิทานให้ฟัง

นิทานเรื่องเหลือเชื่อที่มีข้อชวนคิด ให้แก่ผู้ฟังเสมอ นักเล่านิทาน จึงเสมือนมีพลังอำนาจในตัว ที่ตราตรึงใจคนฟังไว้ได้นับตั้งแต่เริ่มเล่าจนจบนั่นแหละ และเป็นเรื่องจริง ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ ก็มีความชอบนิทานพอๆกัน จนกระทั่งมีนิทานเรื่องหนึ่ง ที่มีเนื้อเรื่องว่า สตรีงามนางหนึ่ง ได้ใช้การเล่านิทาน เป็นเครื่องต่อรอง ให้รอดพ้นจากการถูกประหารไปได้ เธอเล่านิทานได้ยอดเยี่ยมน่าสนใจ ชวนติดตามจนคนฟังฆ่าเธอไม่ลง เพียงเพราะติดใจการเล่านิทานของเธอ

ผู้เขียนกำลังสรรเสริญสาวชาวอาหรับคนหนึ่ง ได้มีโอกาสเป็นมเหสีของสุลต่าน ผู้มีความเจ็บแค้นต่อสตรีเพศทุกคน ตั้งใจไว้ว่า ถ้าได้นางใดมาเป็นภรรยา รุ่งขึ้น ก็จะประหารนางนั้นทุกคน ทั้งนี้เพราะเคยถูกมเหสีคนแรกเล่นชู้ จึงคิดว่า การฆ่าผู้หญิง ที่ได้มาเป็นภรรยาแล้วนั้น นางทั้งหลายจะไม่มีโอกาสไปมีชายอื่นอีก

ดังนี้ จึงสร้างความหวาดหวั่น ให้กับผู้หญิงทั้งเมือง เพราะไม่รู้ว่าตน จะถูกเรียกเข้าไปในวังเมื่อใด เพราะนั่นคือวารสุดท้ายก็จะมาถึงเช่นกัน

กล่าวถึงสตรีงามนักเล่านิทานนี้ อาสาขอไปเป็นภรรยาสุลต่านเอง และปรารถนาจะใช้สติปัญญา แก้ไขความเดือดร้อนของ สตรีอีกหลายๆคน ที่ต้องมารับกรรมแบบนี้

นับตั้งแต่คืนแรก นิทานอันประทับใจต่อผู้ได้รับฟังก็เริ่ม เมื่อล่วงเวลาเที่ยงคืนไปแล้ว ทั้งเนื้อเรื่อง ทั้งสำนวนและน้ำเสียง ช่างไพเราะเพลิดเพลิน บางครั้งยังมีนิทานซ้อนนิทาน เรื่องราวกลับลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก ครั้นได้เวลาที่แสงเงินแสงทองทาบขอบฟ้า อันเป็นกาลอวสานของทุกสตรี ที่มาเป็นภรรยาสุลต่านท่านนี้นั้นคือ ต้องถูกนำตัวไปประหารทันที

เธอเตรียมตัว เตรียมใจ และทำการบ้านมาดี นิทานก็ช่างมาถึงตอนสำคัญเอาเมื่อตอนใกล้รุ่ง แล้วเธอก็ทอดถอนหายใจ เสียดายแทนคนฟังเสียเต็มประดา ว่าหากแม้นมีชีวิตต่ออีกสักวัน คงได้เล่าเรื่องตอนที่สนุก ตื่นเต้น และสำคัญสุดๆ ให้ฟังกัน...น่าเสียดาย

ใครเล่าจะรู้ว่า นิทานของเธอ มีมนต์ขลังถึงปานนั้น หรือจะเพราะเป็นนักเล่าเรื่องที่ดีเลิศก็ไม่ทราบได้ แต่สุลต่านก็หลงเข้าไปในเรื่องราวของนิทาน อย่างไม่อาจตัดใจได้ หากผู้เล่ามาเสียชีวิตไปแล้ว เขาจะรู้ได้อย่างไร ว่านิทานนี้ มีจุดจบ หรือความเป็นไปของตัวละครที่ค้างคาเอาไว้อย่างไร มันสุดจะคาดเดา ที่สุดก็ตัดสินใจว่า เอาเถอะ จะไว้ชีวิตให้อีกหนึ่งวัน นิทานจบก็ค่อยนำไปประหาร

หลังเที่ยงคืน เธอก็จะเริ่มเล่านิทานด้วยความตั้งใจ สุลต่านเอง ก็ติดอกติดใจนิทานไปทุกเรื่องตลอดคืน แต่พอใกล้สว่าง นิทานก็มาหยุดให้ชวนติดตามทุกที สุลต่านก็ผ่อนปรนโทษประหารเธอไปเรื่อยๆ ซ้ำนิทานยังมีข้อคิดเตือนใจ ทำให้สุลต่านเอง ได้มองโลกแบบใจกว้างขึ้นด้วย

เธอสมควรได้รับการยกย่องจริงๆ เพราะต้องเล่านิทานติดต่อกัน ถึง 1001 ราตรี ให้สุลต่านเพลิดเพลิน ติดนิทาน และปรับเปลี่ยนใจได้ในที่สุด สุดท้ายเธอจึงเป็นผู้ที่ทำให้สุลต่านนี้ ยกเลิกโทษประหารให้และความคิดอคติต่อหญิงสาวทุกคนนับแต่นั้นมา

ค่ะผู้เขียนกำลังเล่าเรื่อง นิทานอาหรับราตรี หรือ พันหนึ่งราตรี ที่หลายๆท่านเคยอ่านกัน และต้องขอยอมรับว่า ผู้เขียนกำลังติดใจนิทานซ้อนนิทาน ในอาหรับราตรี อย่างงอมแงมเลยค่ะ และถ้ามีโอกาส จะนำนิทานของเธอมาเล่าให้ฟังกันนะคะ

นิทานเชื่อมใจ เป็นสายใจ ผูกพัน กันมาเนิ่นนานแล้วค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ตันติราพันธ์
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #นิทานอาหรับราตรี

หมายเลขบันทึก: 448788เขียนเมื่อ 12 กรกฎาคม 2011 23:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน