“ค่ำคืนนี้พระจันทร์เต็มดวง” ห้วงเวลาแห่งความสุขค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาหาเราทีละเล็กละน้อย ตรงนอกชาน (ระเบียง) ที่โล่งโปร่งสบาย บวกกับสายลมที่พัดสะบัดใบไม้บริเวณรอบ ๆ นอกชานให้พริ้วไสวโอนเอนหยอกล้อล้อเล่นกับสายลม ลมพัดโชยผ่านผิวกายเบา ๆ ทำให้รู้สึกเย็นสบายยิ่งขึ้น
ด้านหนึ่งของบ้านพักเป็นสระน้ำขนาดใหญ่ขุดขึ้นเพื่อเป็นที่อาศัยของสัตว์น้ำนานาพันธุ์ หากแต่ได้นั่งมองดู...ยามเมื่อลมพัดผ่านผิวน้ำดูกรีดกรายพราวแสงระยิบระยับล้อเล่นกับแสงนวลของจันทร์ผ่องในค่ำคืนที่แสนสุข สวยงามในยามที่มอง เชื้อเชิญให้บรรยากาศแห่งมิตรภาพก่อเกิดและขยายแผ่เป็นวงกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ตามธรรมชาติแห่งการไว้วางใจกัน
นอกชานของบ้านที่ยื่นออกมามีโต๊ะสำหรับนั่งทานอาหาร ไฟดวงน้อยดวงหนึ่งถูกเปิดขึ้นเพื่อให้แสงสว่าง...เมื่อทอดสายตามองออกไปสู่เบื้องหน้าเห็นเรือนรับรองอีกสองหลัง ซึ่งพี่เจ้าของบ้านยังคงต่อเติมด้วยตนเองวันละเล็กละน้อยเพื่อรอวันเสร็จสมบูรณ์ หากวันนั้นมาถึงนั่นคือความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ที่พี่เจ้าของบ้านบอกว่าได้ฝังวิญญาณของตนไว้ในบ้านทุก ๆ หลัง ณ ตอนนี้ที่ตรงนั้นเป็นเสมือนที่พักผ่อน ที่หลับนอน มีโต๊ะทำงานเล็ก ๆ ตัวหนึ่งตั้งโดดเด่นอยู่ข้างผนังห้อง เวลาส่วนใหญ่ของพี่เจ้าของบ้านพักถูกใช้ไปกับการเขียนหนังสือ อ่านหนังสือ ตกแต่งซ่อมแซมบ้านพัก ซึ่งเป็นความเหนื่อยที่ไม่เคยล้า หากแต่เหนื่อยนั้นกลับซ่อนความสุขไว้มากมายบ่งบอกทางสีหน้าและแววตาในขณะที่เล่าเรื่องราวเรือนพักรับรองแต่ละหลังให้เราฟัง ขณะนี้มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ตนไม่ยอมละสายตาไปจากเรือนพักหลังนั้น คือการค้นพบว่าสถานที่นี้เป็นที่รวบรวมหลักฐานทางประวัติศาสตร์ขนาดย่อม ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรือนพักหลังน้อย ๆ ที่เป็นเรือนไทยสมัยโบราณ วัตถุสิ่งของหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่เก็บรวบรวมไว้ให้ผู้เดินทางได้ศึกษาค้นคว้า นี่แหละที่เป็นชีวิตแบบไทยแท้ที่มีความสุขอย่างพอเพียงและเพียงพอจริง ๆ
อาหารค่ำ...ที่จัดแจงไว้ตั้งแต่เมื่อตอนพลบค่ำ ขณะนี้วางอยู่ตรงหน้า...แกงส้มมะนาวปลาสวาย ตามคำร้องขอของพี่ชายในตอนเย็น ส่งกลิ่นหอมหวนยวลใจชวนให้น้ำลายไหล ขาหมูต้มที่ซื้อมาจากตัวอำเภอตอนนี้ดูจะตกเป็นรองหลายขุม กลิ่นหอม ๆ ของข้าวร้อน ๆ จากท้องทุ่งนา ถูกตักใส่จาน พี่ชายไม่รอช้ารีบตักแกงส้มพร้อมข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ ด้วยความเอร็ดอร่อย รอยยิ้มที่ส่งมายังคงละมุนละไมเช่นเดิม การสนทนาหยุดชะงักลงเมื่อข้าวเข้าปาก และเริ่มพูดคุยกันอีกครั้งในเรื่องรสชาดที่แสนอร่อยของแกงส้มมะนาว การสนทนาที่แสนอบอุ่นและเป็นกันเองเริ่มแนบแน่นสนิทใจขึ้น พี่ชายและพี่เจ้าของบ้าน (ชาย) ดูจะพูดคุยกันถูกคอเป็นพิเศษ ความชอบที่แตกต่างกับความต่างที่เหมือนกันเริ่มกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน อีกทั้งคุณวุฒิ และวัยวุฒิที่ต่างกันดูจะไม่เป็นอุปสรรคใด ๆ กับคำว่า “มิตรภาพ” คนหนึ่งหยุดเพื่อรอให้อีกคนต่อยอดคอยเติมเต็มให้กันเป็นการสนทนาที่ก่อเกิดสุนทรียะทางภาษาและความคิดที่จัดลำดับอย่างสวยงาม น่าฟังอย่างเป็นธรรมชาติ เพลิดเพลินโสตประสาทอย่างน่าอัสจรรย์ คนฟังพลอยนั่งขำกับบทสนทนาในค่ำคืนนี้ และได้ข้อคิดดี ๆ ไปมากมาย กับข้าวที่แสนอร่อย แต่หากยังน้อยกว่าความอิ่มแอมที่มิตรแปลกหน้าหยิบยื่นให้กันและกัน
มิตรใหม่ที่ไม่ได้เชื้อเชิญเดินเข้ามาคลอเคลียพันแข้งพันขา...น้องแมวหลากหลายพันหลายสีสัน กับน้อง (หมา) สุนัขอีกสี่ห้าตัว เดินโยกย้ายส่ายก้นเข้ามาทักทายเราอย่างเป็นมิตร สองคู่กัดแห่งตำนาน แต่ ณ บ้านพักรับรองเรือนนี้ดูเหมือนจะมีแต่ความสามัคคีปรองดอง หยอกล้อเล่นกัน ก่อเกิดความเหมือนที่แตกต่างกับความต่างที่เหมือนกัน จึงพบจุดกึ่งกลางแห่งวิถีชีวิต นั่นคือ “มิตรภาพ”... “เรา” รู้สึกแปลกใจ จนเกิดความประทับใจมิรู้ลืม...”ตนและพี่ชาย” จึงขอเก็บความทรงจำประทับใจนี้...บันทึกไว้ในความทรงจำของสมองทั้งสองซีกของเรา เพื่อบอกกล่าวเรื่องราวต่อไป
เรื่องราวแห่งความประทับใจ จาก “มิตรภาพ...ของคนแปลกหน้า” มิได้ยุติลงเพียงเท่านี้...
อ่านแล้วเหมือนอ่านบทประพันธ์ของกวีเอกท่านใดท่านหนึ่ง ที่สามารถซึมซับความสุขของคำว่า "มิตรภาพ" และนำมาถ่ายทอดสู่มหามิตร (มิตรอีกจำนวนมาก) ไว้ได้อย่างน่าชื่นชมเหลือเกินครับ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ที่ทำให้...เรามองดูโลกนี้ว่ายังมีสิ่งสวยงามให้ค้นหาอีกมากมาย...เหลือเกิน
ขอบคุณอีกครั้ง หวังว่าจะมีตอนต่อ ๆ ไปนะครับ
เข้ามาขำ ๆ กับ คห. คุณ "ขจิต" ค่ะ
คืนวัน "พระจันทร์เต็มดวง" หากแม้ในคืนนั้นไร้ซึ่งเงาของมนุษย์หมาป่า แต่อาจจะมีเงา...ที่ถูกแปลงกายเป็นคนเต็มตัวเรียบร้อยแล้วก็เป็นได้ เห็นนั่งตะคุ่ม ๆ ดำ ๆ อยู่แถวกอหญ้า...เดี๋ยวนี้มนุษย์หมาป่ากลายพันธ์แล้วค่ะ คุณ "ขจิต"
งานยุ่งเหรอค่ะ...ช่วงนี้ ยังคงเป็นกำลังใจที่เหนียวแน่นให้เสมอค่ะ
อันนี้ไม่แปลกหน้าแต่หน้าตาแปลกๆงิๆๆ