แต่ง - งาน
แต่ง - งาน
พิธีกร กล่าวนำ ทำฉันปลื้ม
ยากจะลืม วิวาห์ แขกคราคร่ำ
คู่บ่าวสาว เกี่ยวก้อย เรียงร้อยคำ
ฉันจดจำ คืนนั้น เหมือนฝันไป
เพราะฉันคือ เจ้าสาว ที่สุดสวย
เจ้าบ่าวหล่อ และรวย ช่วยไม่ได้
ฉันจึงยอม มอบตัว และหัวใจ
สุขสดใส ดื่มด่ำ คำอวยพร
ปิดอัลบั้ม ล้ำค่า ตรงหน้าฉัน
ทบทวนวัน ผ่านมา อุทาหรณ์
ภาพซึ้งซึ้ง ตรึงตรา ไม่ถาวร
จึงกอดหมอน นอนเศร้า เคล้าน้ำตา
เพียงหนึ่งปี นี่หรือ คือความสุข
ที่เหลือทุกข์ ล้วนล้วน ชวนผวา
ตัดสินใจ พลาดผิด คิดระอา
คู่วิวาห์ พาช้ำ ทำฉันตรม
เขาขอมี หญิงใหม่ ในชีวิต
เขาไม่คิด คำนั้น ฉันขื่นขม
เขามากรัก มักหา มาเชยชม
เขาจะข่ม เข่นฆ่า ฉันคามือ
ตอนส่งตัว คืนนั้น ฉันจำได้
แม่สอนไว้ บอกว่า อย่ายึดถือ
ความอดทน..อดกลั้น..หมั่นฝึกปรือ
นี่ก็คือ.... คำตอบ...บอบช้ำทรวง
แรงบันดาลใจ..จากกิจกรรมสังคมล่าสุด ไปร่วมงานแต่งลูกศิษย์สาว อายุ ๑๕ ขณะเดียวกัน..ชีวิตประจำวัน ได้สอนลูกศิษย์ที่ครอบครัวแตกแยก และหย่าร้างกัน เป็นจำนวนมาก ทำให้คิดถึง เนื้อหาทักษะชีวิต นับวันยิ่งจำเป็น
ความเห็น (15)
สวัสดีค่ะ ท่าน ผอ.
ครูอ้อย มาชื่นชม ความสามารถของท่าน ขั้น ปรมาจารย์ เลยค่ะ
เรียนเชิญ อวยพร ให้เพื่อนครูอ้อย ที่นี่ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ทักษะชีวิตที่เราสามารรถชวยเหลือได้
- ครูเป็นแรงสำคัญที่จะช่วยปลูกฝัง และที่สำคัญพ่อแม่ผู้ปกครองต้องช่วยกัน
- เพราะสิ่งแวดล้อมปัจจุบัน ทำให้เรื่องบางเรื่องที่ยังไม่เหมาะไม่ควร
- แต่เด็กทำเป็นเรื่องปกติง่ายๆ เพราะเห็นคนอื่นก็ทำกัน
- เพราะขาดการปลูกฝังสั่งสอนค่ะ
เห็นด้วยคะท่าน ผอ.ชยันต์
- โลกทุกวันนี้อะไรๆ มันก็เปลี่ยนไปค่ะไม่ว่าจะเป็น สังคม วัฒนธรรม วิถีชีวิต ความเป็นอยู่ ล้วนแล้วแต่เป็นสาเหตุของปัญหาทั้งนั้น
- สมัยเมื่อ 20 กว่าปีที่ผ่านมา การสอนเด็กนักเรียนเป็นเรื่องง่าย เด็กฉลาด เด็กน่ารัก เชื่อฟังครู เคารพครู มีมารยาทดี มีวินัย
- ทุกวันนี้ ครูหลายๆคนมักจะบ่นว่า เด็กเป็นอย่างนั้น เด็กเป็นอย่างนี้
- เราคงจะลืมไปกระมังว่า เดี๋ยวนี้ วันนี้ มันแตกต่างกัน หากครูยึดแต่อดีต อนาคตก็คงจะไม่ได้เกิดแน่ๆโดยเฉพาะเด็กๆ
- การสอนทักษะชีวิตเป็นเรื่องที่สมควรอย่างยิ่ง นับเป็นบุญของนักเรียนนะค่ะที่มีครูดีเช่นท่านที่คอยประคับประคองประคบประหงมบ่มเพาะกล้าพันธุ์ที่ดี อย่างน้อยเมื่อมีปัญหาในชีวิต เขาคงจะฟันผ่าและผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดี
ไม่ขอรักให้ช้ำระกำจิต
ไม่ขอคิดมีใครให้ผวา
ไม่ขอเป็นเพื่อนรักกับน้ำตา
ไม่ขอมีวันวิวาห์ให้อาดูร
โถ คุณยายได้คิดไม่ผิดหรอก
ที่ยายบอกไม่เสียใจไม่เสียสูญ
อยู่คนเดียวเปลี่ยวกายใจเกื้อกูล
ได้เพิ่มพูนความรู้สู๋ทางธรรม
ไพเราะครับคุณครู
เป็นเรื่องราวที่ ง่ายก็ง่ายนะ ยากก็ยาก บ้านเราคนที่จะช่วยได้ก็ต้องครอบครัวทุกครอบครัว
ค่านิยมของสังคมตัวนี้ก็ต้องขีดเส้นใต้นะครับ และจะได้ผลมากเลย
หากผู้ใหญุ่ทุกคนต้องเป็นคนดีก่อน เด็กๆ น่่าจะดีตามนะครับ
พ่อแม่อยากให้ลูกดี...ต้องทำดีให้ลูกดูใช่ไหม..ครับ
" ลูกศิษย์สาว อายุ ๑๕ "
ชีวิตที่ต้องก้าวเดิน
สวัสดีครับอาจารย์
ปล. ผมมีบ้านญาติอยู่ ใกล้กับถ้ำธารลอด อำเภอหนองปรือ เข้าใจว่าไม่น่าไกลจากเลาขวัญมาก ครับ
ลูกศิษย์สาวอายุ ๑๕
ชีวิตที่ต้องก้าวเดิน
ครับ..แค่เสียดาย
ที่เธอเดินเร็วไปหน่อย
คงไม่ทันไร ต้องได้สอนลูกของลูกศิษย์ แน่เชียว
หนองปรือ อยู่เขตพื้นที่การศึกษาเดียวกันกับเลาขวัญ
ห่างกัน ๔๐ กม.
คุณครูขา แม่หนู มีเมียใหม่
พ่อหนูก็ มีใคร มาให้หนู
หนูมีพ่อ สองคน ค่ะคุณครู
หนูไม่รู้ หนูจะเรียก ว่าอย่างไร
**เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในโรงเรียนทุกวันนี้ **
ตามมาอ่าน นักเรียนเปลี่ยนสถานะภาพไวนะครับ จากเด็กหญิงเป็นนางเลย ...สังคมเปลี่ยนไปจริงๆ ถ้าสถาบันครอบครัวไม่ดี สังคมจะแย่นะครับ...
เด็กสมัยนี้โตเกินวัยจริงๆ อายุ 15 แต่งงาน แล้วเขาจะเอาอะไรมาพร้อมกับ
การใช้ชีวิตครอบครัว เป็นเรื่องที่สังคมต้องให้ความใส่ใจให้มากนะคะ
สังคมทุกวันนี้เปลี่ยนแปลงเร็วมาก จนคนแก่อย่างเราแทบปรับตัวไม่ทัน เด็กๆที่โรงเรียนรับสิ่งที่ไม่ควรทำมามากมายครูเหนื่อยแต่ก็ต้องคอยประคองเด็กๆและตนเองให้มีชีวิตอยู่เพื่อให้เด็กก้าวเดินอย่างสวยงาม
- ชื่อวิชาทักษะชีวิต
- น่าคิดน่าเพียรน่าเรียนรู้
- ควรให้ลึกศึกษาวิชาครู
- ดำรงอยู่ประยุกต์ทุกระดับ เอย