เมื่อครู่นี้ลูกชายคนเล็กเพิ่งกลับถึงบ้านในสภาพถลอกฟกช้ำทั่วร่าง
ลูกอายุ 16 ปีคนนี้รักการขี่จักรยานเสือภูเขา และขี่ทุกวันวันละ 20-40 กิโลเมตรต่อเนื่องมาปีที่สามแล้ว ถือว่าปล่อยเดี่ยวขี่โซโล ข้ามเทือกเขา ข้ามอำเภอ ข้ามจังหวัดได้แบบพ่อแม่ไม่ต้องตามห่วง
สำนึกด้านความปลอดภัยและประสบการณ์ทำให้ลูกคนนี้ครบเครื่องเรื่องเซพตี้ ทั้งสภาพรถ สภาพเบรค หมวกจักรยาน รองเท้า เสื้อ กางเกง แต่เกือบคอหักตอนลงเนิน มันเหลือเชื่อครับ
บนเส้นทางสวยสงบกลางทิวเขาน่านยามโพล้เพล้ ลูกชายขี่จักรยานมาแล้วเกือบ 30 กิโลเมตรกำลังลงเมินเตี้ยๆ ด้วยความเร็ว 20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง รถเสียหลักกระทันหันเพราะสะดุดกับ "วัตถุ" ชนิดหนึ่ง ซึ่งเจ้าตัวไม่อาจพิสูจน์ได้ เพราะพยายามเบรคแล้วตะแคงรถเอาไหล่ลง(ตามตำราเป๊ะ) ไถลไปตามพื้นร่วม 5 เมตร ดีที่เซพหัวไว้ "...แต่คอเกือบหักครับพ่อ..."
ผมพาลูกไปทำแผลที่โรงพยาบาลน่าน แล้วเราไปดูที่เกิดเหตุ เป็นเนินเขาวิวสวย ริมทางมีต้นมะม่วงแก้วชิดขอบทาง ลูกมะม่วงดิบหล่นอยู่สิบกว่าลูก คงเพราะลมพัดแรง บังเอิญที่ล้อหน้าจักยานไปทับลูกมะม่วงดิบลูกเชื่องซึ่งยังไม่หนีไปไหน ยังรอพ่อลูกไปพิสูจน์ มะม่วงลูกนั้นไร้ร่องรอล้อจักรยาน ไร้ร่องรอยบุบช้ำ
"...เอายังไงต่อดีพ่อ..." ลูกถามด้วยความกังวลว่าถ้าจักรยานยนต์ผ่านมาจะหัวคะมำเช่นจักรยานเขา ผมชวนลูกเก็บมะม่วงดิบที่หล่นเกลื่อนกองไว้นอกผิวจราจร
ก่อนที่คนอื่นพลอยรถล้มตาม
แล้วรีบโพสต์ ประกาศว่า...มะม่วง...อาจเป็นสาเหตุกระดูกต้นคอหักได้!!!
กรุณาทราบโดยทั่วกันด้วยครับ
ขอบคุณครับคุณหมอ ต่อไปผมต้องคอยระวังด้วยแล้วครับ ทางที่ผมปั่นจักรยานอยู่มีต้นไม้ใหญ่อยู่เยอะเหมือนกันครับ
น่ากลัวเหมือนกันนะครับ วันก่อนผมแถตกข้างทางเพราะกิ่งเจ้านนทรีกิ่งเล็กๆๆเหมือนกันที่ลมพัดหักมา...ขอบคุณครับ
ไม่น่าเชื่อเลยค่ะอาจารย์ แต่น้องปั่นเก่งมากเลยนะค่ะ วันก่อนจันปั่นไปกับ อ.ธวัชชัย ได้ 15 กม. ประมาณ 1 ชม. เหนื่อยมากๆ ค่ะ
ปล. ขออนุญาตนำแก๊งจักรยานเยาวชนของครูเนิ่มมาฝากค่ะ น่ารักมากๆ ค่ะ http://www.gotoknow.org/blog/nerm/toc
ขอบคุณครับ ลูกผมจะได้อ่านเรื่องของ สอ.เนิ่ม อ่านแล้ว...แหม เก่งจัง