กาละ-เทศะ-นิวซีแลนด์ ๖๓: รุ่งสาง

รุ่งสาง

บทกวีที่หายไป.. ..

รำไรรวีรุ่ง

เป็นลำรุ้งระยับรอน

ผ่านแนวพนาดอน

ดุจดั่งม่านจะอำพราง

แสงอ่อนสลัวมัว

ไม่ส่องทั่วอุสาสาง

เขตคุ้งก็เลือนลาง

ในม่านหมอกระลอกลอย

สายน้ำระรินไหล

จากที่ใดมิกลับถอย

ใจเอยจะเฝ้าคอย

มองเจ้าลับ ณ ขอบเนิน

ทะเลสาบเวอร์จิเนีย
๓ เมษายน ๒๕๕๑

๓ เมษายน ๒๕๕๑ ๐๘.๓๗ น.

ทะเลสาบเวอร์จิเนีย วางานูอี เกาะเหนือ นิวซีแลนด์

ผมมาถึงบ้านของคีธกับอลิสันในเมืองวางานูอีตอนสองทุ่มกว่า และก็ด้วยเทคโนโลยีของกูเกิลแมปอีกแล้ว ที่ทำให้ผมรู้ทิศทางและตำแหน่งของบ้าน ชนิดที่รู้ว่าบ้านของเขาไม่ได้ติดถนนใหญ่ ต้องขับรถตามตรอกแคบๆเข้าไป ผมจึงขับรถเข้าไปถึงที่จอดรถข้างสระน้ำหลังบ้านเขา แบบเล่นเอาเจ้าของบ้านงง

อลิสันจัดการอุ่นอาหารเย็นที่เขาเตรียมให้ผมไว้แล้ว ระหว่างผมนั่งคุยเรื่องมหัศจรรย์กูเกิลแมปให้คีธฟัง เราตกลงกันว่าพรุ่งนี้ผมจะสอนเขาใช้กูเกิลแมป ส่วนเขาจะสอนผมดูภาพขุนเขาตารานาคีทางอินเตอร์เน็ตแบบเรียลไทม์

เจ้าของบ้านในวัยเจ็ดสิบกว่าทั้งคู่ ช่วยกันคิดโปรแกรมเตรียมให้ผมสำหรับวันรุ่งขึ้นทั้งวัน จนผมตัดสินใจยกเลิกการเดินทางไปตารานาคีตามความตั้งใจเดิมเสีย มันมีเหตุผลสำคัญครับ

๓ เมษายน ๒๕๕๑ ๐๘.๔๐ น.

ทะเลสาบเวอร์จิเนีย วางานูอี เกาะเหนือ นิวซีแลนด์

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมขอคีธกับอลิสันไปเดินเล่นที่ทะเลสาบเวอร์จิเนีย (Virginia Lake)* ซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านเขาตามที่เห็นในกูเกิลแมป เขาบอกว่า ทางเข้าด้านหลังสวนสาธารณะทะเลสาบนี้อยู่ห่างจากบ้านไม่ถึงสี่ร้อยเมตร

ตอนผมไปถึงทะเลสาบก็แปดโมงกว่าแล้ว แต่ยังเห็นสายหมอกสุดท้ายคลอเคลียผิวน้ำอยู่เลย ภาพที่เห็น มันทำให้ผมคิดถึงสถานที่คล้ายๆกันที่ผมเคยไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน.. ริมแควใหญ่ เมืองกาญจน์บ้านเรา

อยู่ดีๆ เจ้ากาพย์ยานี ๑๑ ท่อนแรกๆที่ผมเคยแต่งเอาไว้สมัยนั้น ก็ผุดขึ้นมาในหัวเฉยๆ ความจริงผมลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำพร้อมๆกับตัวบันทึกการเดินทางครั้งนั้นซึ่ง ถูกขโมยกวาดไปพร้อมสมบัติอื่นจนเกลี้ยงบ้าน เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ผมสูญเสียของรักที่สุด ซึ่งไม่ใช่ของมีค่าอะไร แต่เป็นบันทึกการเดินทางตั้งแต่ชั้นมัธยมทุกเล่มที่ผมเขียนไว้ ไม่น่าเชื่อว่า มันยังคงอยู่ บันทึกอยู่ในหัวของเรานั่นเอง

บรรยากาศจะเป็นอย่างไร ก็ดูตามภาพและวิดิโอในบันทึกนี้ทั้งหมดได้ครับ

๓ เมษายน ๒๕๕๑ ๐๘.๕๗ น.

ทะเลสาบเวอร์จิเนีย วางานูอี เกาะเหนือ นิวซีแลนด์

* ทะเลสาบเวอร์จิเนีย (Virginia Lake) เป็นทะเลสาบขนาดเล็กทางตอนเหนือของตัวเมืองวางานูอี ถูกปรับปรุงให้เป็นสวนสาธารณะประจำเมือง

เขียนใน GotoKnow โดย นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
ใน หมอ ครู พระ

คำสำคัญ (Tags): #กาพย์#ทะเลสาบ#นิวซีแลนด์#เกาะเหนือ#กูเกิลแมป

หมายเลขบันทึก: 440205เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2011 21:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

Boo

เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2011 22:56 น. ()

ว้าว เจอกาพย์ยานี ๑๑ บทนี้ ทึ่งอ.หมอเต็ม เลยนะคะ แถมด้วยแผนที่ไฮเทค เข้ากันกับวิวทะเลสาบ เป็นบ้านพักเค้าธรรมชาติจังเลยนะคะเลยนะคะ อ.หมอนึกถึงริมแควใหญ่ ปูอ่านแล้ว ภาพวิวบนเกาะก็ผุดขึ้นมาเลยค่ะ

นึกภาพความรู้สึกถ้าของสุดรักหายไปออกเลยค่ะ ปูก็หวงเจ้าสมุดบันทึกทั้งมวลเหมือนกัน:) ดีนะคะ อ.หมอยังจำได้แม่นยำ .. ภาพต้นไม้หน้าทางเข้า คล้ายต้นตาล หรือปาล์ม คะ ป่าชายเลน สงบ หมอก ได้อารมณ์มาก ฝันดีค่ะ

Boo

เขียนเมื่อ 22 พฤษภาคม 2011 09:23 น. ()

อรุณสวัสดิ์อาทิตย์สดใสค่ะอ.หมอเต็ม

รุ่งสาง ยามเช้า เฝ้ารอ วันระวี แต่มิมี ได้เห็น เพราะฟ้ามิเป็นใจ ...

เลยมาชมภาพ รำไรรวีรุ่ง ทางนี้แทนค่ะ ชอบจัง .. ฝั่งตานี เป็นไงบ้างคะ

อ้อ แล้วปูเพิ่งเห็นอีกบันทึกของอ. เรื่อง กาละ-เทศะ-นิวซีแลนด์ ๗๑: ก้าวหน้า

ใน หมอ ครู พระ

โดย นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี

ก้าวหน้า จุดหมาย ยังอีกไกลสูงลิบ สองเท้า ก้าวย่ำไปตามทาง สองขา เมื่อยล้าแทบหมดแรง เหน็ดเหนื่อย หยุดพักเพียงชั่วครู่ หายใจ สูดอากาศเต็มปอด ชื่นชม ทิวทัศน์สองข้างทาง ชื่นชม ความก้าวหน้าของตน หัวใจ เตรียมพร้อมก้าวต่อไป เส้นทางเดินเท้า