คุยกับครูคนแรกในความทรงจำ
คุยกับครูคนแรกในความทรงจำ
โสภณ เปียสนิท
..................................
ช่วงสงกรานต์ปีพุทธศักราช 2554 ผมเดินทางกลับเมืองกาญจน์บ้านเกิดอีกครั้ง เหมือนเช่นทุกปี เพื่อกลับไปอยู่กับคุณแม่วัย 76 ปี กาลเวลากัดกร่อนสังขารของแม่จนร่วงโรยอ่อนล้าลงทุกปี ปีก่อนๆ แม่พักอยู่บ้านท่าเสา อยู่กับน้องชายเพื่อทำการค้าด้านวัสดุก่อสร้าง ปีนี้แม่ย้ายกลับไปพักบ้านพี่สาวที่ท่านมะนาว ย้อนทวนสายน้ำแควใหญ่กลับไปบ้านพี่สาว บ้านหลังนี้อยู่ใกล้บ้านเก่าที่แม่เคยอยู่กับพ่ออีกครั้ง เพื่อพักผ่อนในวัยชรา บ้านพี่สาวหลังนี้ อยู่ใกล้สายน้ำแควใหญ่ ในสวนผสมแมกไม้นานาพันธุ์
ทราบข่าวว่า อดีตครูใหญ่คนแรกของผม ประจำโรงเรียนบ้านท่ามะนาว ปัจจุบันอายุย่างเข้าสู่ปีที่ 83 ร่างกายอ่อนแอทรุดโทรมลง มีข่าวว่าครูเจ็บไข้ได้ป่วยบ่อยกว่าปีก่อนๆ ตั้งใจว่าจะแวะเยี่ยมครูสักครั้ง อย่างน้อยเพื่อแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อครูคนแรกในความทรงจำ ภาพของชายวัยกลางคนร่างสูงโปร่งในชุดสีกากีรัดรูป ใจดีมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ เดินเข้าห้องประถม1 บ้าง ห้องประถม2 บ้าง ห้องประถม3 บ้าง ห้องประถม4 บ้าง เพราะต้องสอนคนเดียวทั้ง4 ห้อง สอนเสร็จก็สั่งงาน สั่งงานเสร็จแล้วย้ายไปสอนห้องต่อไป พวกเราฟังคำสั่ง ทำงานตามครูสั่ง เสร็จแล้วจึงวิ่งเล่นกันในห้อง จนกว่าจะถึงเวลาเลิกเรียน ทุกเย็นวันศุกร์ มีการสวดมนต์ท่องบทอาขยาน โดยครูเป็นต้นเสียง บางครั้งครูร้องเพลงเขมรไทรโยคให้นักเรียนฝึกร้อง ผมว่าครูร้องเพลงเพราะ
ภาพของโรงเรียนบ้านท่ามะนาวในความทรงจำผุดพรายให้เห็นแจ่มชัด เหมือนวันเวลาเหล่านั้นเพิ่งผ่านไปไม่นาน โรงเรียนทำด้วยไม้เกือบทั้งหลัง พื้นปูนขัดมัน หลังกระเบื้องปูนแบบเก่าสีขาว ขนาด 4 ห้องเรียน หนึ่งห้องเรียนกว้างราว 5X5 วา ระหว่างห้องมีผนังกั้นแค่บังตา บังเสียงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นักเรียนและครู อาจก้มหัวเดินลอดถึงกันได้
ครูจรัส ปิ่นกุมภีร์ วัยกลางคนใส่ชุดสีกากีรัดตัวเหมือนตำรวจ เคยเล่าให้ฟัง ครั้งหนึ่งมีทหารหลายคนนั่งรถจิ๊ปทหารเข้ามาที่โรงเรียน เพื่อติดต่อภารกิจบางประการ เห็นครูนั่งอยู่ที่โต๊ะหินหน้าโรงเรียนจึงเดินเข้ามาถามว่า “ครูใหญ่อยู่หรือเปล่าครับ” ครูนั่งนิ่งทำหน้าเฉย “อยู่ครับ” “งั้นขอพบหน่อย” คราวนี้ครูยิ้มแล้วตอบ “ผมเองครับ ครูใหญ่” ทหารยกมือสวัสดี “มีครูน้อยกี่คนครับ” “มีคนเดียวครับ” “ไม่มาสอนหรือครับ วันนี้” “มาครับ ก็ผมเองนี่แหละ” “อ้าว...แล้วมีนักการภารโรงบางหรือเปล่า” “มีคนหนึ่งครับ” “มาโรงเรียนหรือเปล่า” “มาครับ ก็ผมเองนี่แหละ” ทหารคนนั้นทำหน้างง อยู่พักหนึ่ง จึงหัวเราะในอารมณ์ขันแบบเงียบๆ ของครู
ความเห็น (27)
- สวัสดีครับ อาจารย์โสภณ
- ขอให้คุณครูจรัส ปิ่นกุมภีร์ มีความสุข สุขภาพแข็งแรงครับผม
ท่าทางคุณครูแข็งแรงมากเลยครับ ผมไม่ได้ไปบ้านท่ามะนาวนานมากๆๆๆๆเลยครับ
- สวัสดีค่ะ
- อ่านแล้วคิดถึงเพลงๆหนึ่ง
- "....เป็นครูใหญ่ ครูน้อย ภารโรงเสร็จ...."
- ทำไมครูเก่าๆจึงสอนได้ ทำได้ทุกอย่างในโรงเรียนด้วยครูคนเดียว
- แต่ปัจจุบัน.....
สวัสดีครับ
ดีใจด้วยนะครับ
ที่อาจารย์มีโอกาสได้กลับบ้าน...ไปเยี่ยมคุณแม่ และคุณครูครับ
ขอให้คุณแม่ และคุณครูสุขภาพดีนะครับ
และคนที่รักคุณแม่ และคุณครู จะเจริญทุกคนครับ
เรียนครูฐานิศวร์ครับ
- ครูใหญ่ท่านนี้จิตใจดี จบนักธรรมโท สมัยก่อนสอบเข้าเป็นครูได้เลยนะครับ
- แถวทางอิสานมีหรือเปล่าครับ ครูยุคเก่า นธ. โท บ้าง เอกบ้าง หรือไม่ก็ครู พม. หรือครู ปม.
อ่านแล้วดีใจด้วยจังเลยค่ะ
ขอให้คุณครูท่านมีสุขภาพแข็งแรงค่ะ
ยินดีด้วยค่ะอาจารย์ ที่ได้พบคุณครู เป็นความทรงจำดีๆ เลยนะคะ อ่านแล้วมีความสุขค่ะ :)
เรียนอ.ขจิตครับ
- วันก่อนเห็นท่านอ.ไปที่ท่ามะขาม
- แสดงว่าใกล้ท่ามะนาวมาก
- ถือว่าเข้าเขตแล้วครับ
- ตอนนี้ใครเข้าหมู่บ้านท่ามะนาว
- ต้องผ่านคารวะครูทุกคน
- เพราะบ้านครูอยู่ตรงทางเข้าหมู่บ้านครับผม
เรียนครูลำดวนครับ
- จำได้ว่าครูสอนผมร้องเพลงเขมรไทรโยค
- ผมชอบฟัง แต่ร้องไม่ได้ ฟังไปฮัมไป
- "เอ้อ เอ่อ เอ้ยๆๆๆๆๆๆ" เดินถึงบ้าน
- ยังฮัมอยู่ จนจำได้มานี่ 50ปี เข้านี่แล้ว
เรียนคุณทิมดาบครับ
- คนโบราณสอนไว้อย่างนั้นว่า
- กตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี
- ผมพยายามเป็นคนดีให้ได้มากที่สุดครับ
- เพราะ อยากเป็นคนดี
สวัสดีค่ะ
มาคารวะอาจารย์และคุณแม่ค่ะ
ขอให้ท่านมีสุขภาพดีทั้งสองท่านนะคะ
สวัสดีค่ะท่าน ผศ.
- อ่านแล้วคิดถึงคุณครูคนแรกเช่นกันค่ะ ท่านเสียชีวิตไปแล้ว
- ครูจรัส ปิ่นกุมภีร์ ท่านมีอารมณ์ขัน จึงทำให้ดูไม่ค่อยแก่
- ขอให้ท่านมีสุขภาพดียิ่ง ๆ ขึ้นนะคะ
- ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์โสภณ
ดูท่าทางครูใหญ่ท่านใจดีนะครับ ยังดูแข็งแรงมาก
อ่านแล้วรู้สึกดีครับ ชวนให้นึกถึงสมัยเรียนตอนชั้นประถม
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีค่ะ 
แวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ....น่ารักจังเลย อิจฉาอาจารย์โสภณที่มีโอกาสแวะไปคารวะ..ครูคนแรก...ชื่นชมนะคะ
สวัสดีค่ะ
- มาสวัสดีคุณแม่ และคุณครูจรัส ปิ่นกุมภีร์ด้วยคนค่ะ
- คุณครูร้องเพลงเขมรไทรโยคให้นักเรียนร้องตามแสดงว่าท่านอารมณ์ดี
- ทำให้ท่านดูสดชื่นแข็งแรง
- ลูกๆของครูดาหลาจะให้แม่ร้องเพลงนี้ตอนนอนในเปลค่ะ บอกว่าให้แม่ร้อง เพลง"บ้านยาย"
เรียนครูกอไก่ครับ
- ขอบคุณที่แวะมาเยือน
- ชีวิตเดินทางถึงวันนี้
- อดนึกถึงก้าวโน้นไม่ได้
- ก้าวที่เดินเตาะแตะที่ท่ามะนาว
- กับคุณครูคนนี้นะครับ
- เหมือนนาน เหมือนไม่นานอย่างไรชอบกล
เรียนคุณปูครับ
- ผมคุยกับครูราว2ชม.
- จดบันทึกไว้สองหน้า
- พอมาค่อยๆ ร้อยเรียง
- ให้เรียบร้อยมากขึ้น
- ได้หลายหน้าเลยครับ
เรียนครูคิมครับ
- ขอบคุณครับ คุณแม่ยังพอรักษาธาตุขันธ์ได้
- แ่ต่ว่าบ่นเรื่องสังขารมากหน่อย
- อาจเป็นเพราะทำใจรับความแก่ได้ไม่เต็ม100นะครับ
เรียนครูอิงจันทร์ีครับ
- นึกถึงครูใหญ่
- ผมจำเย็นวันศุกร์ที่ต้องสวดมนต์
- และท่องอาขยาน แถมร้องเพลง
- เขมรไทยโยคด้วยครับ
เรียนคุรนีนาทครับ
- ขอบคุณที่แวะมาเยือนกัน
- จากต่างประเทศโน่นเทียว
- เหมือนนานนะครับที่ผ่านเลยถึงวันนี้
- แต่ก็เหมือนไม่นานเท่าใด เเปลกจัง
สวัสดีครับคุณ
- คนสูงวัยชอบของขม ชมสาวงาม เล่าความหลัง
- ผมเองก็น่าจะเข้าเกณฑ์แล้ว เพราะชอบไปหาความหลัง
- สมัยเก่าๆ ทีผ่านมา
เรียนคุณดาหลาครับ
- แสดงว่า "เพลงบ้านยาย" คือเพลงเขมรไทรโยค
- ในความรู้จักของเด็กใช่หรือเปล่าครับ
สวัสดีค่ะ ....เป็นตัวอย่างที่น่ายกย่องมากเลยค่ะที่ไม่ลืม.....ครูที่ให้ความรู้...ไม่ใช้ลักษณะของผู้สูงวัย....แต่เพียงคนไม่ลืมคุณคน..
และนำประสบการณ์มาให้ความรู้ผู้อื่นเท่านั้น...จิตใจไม่มีอายุค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ
เรียนคุณมะลิครับ
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชม
- ครูยังดูท่าทางแข็งแรงในวัย 80 กว่าแล้ว
- ครูเล่าว่า แม่และพี่น้องหลายคนอายุเกิน 90 หลายคน
เรียนคุณนีนาถครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยือนกัน
เรียนครูอรพรรณครับ
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
เกษศิรินทร์ ปิ่นกุมภีร์
สวัสดีค่ะ หนูเป็นหลานสาวของ ครูจรัส ปิ่นกุมภีร์ (ปู่) ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่ไม่เคยทราบมาก่อนในบางเรื่องนะคะ ปู่ไม่เคยร้องเพลงให้ฟังเลย น่าเสียดายอยากได้ยินเสียงเพลงจากปู่ 🤍