วิชาชีวิต...
เมื่อวานนี้เป็นวันที่ผู้สูงวัยอย่างดิฉันมีความสุขมาก เพราะน้องๆทุกคน ๕ ครอบครัว พาหลานๆมารดน้ำดำหัว ขอพรดิฉันกับคนข้างเคียง โดยน้องๆบอกว่า "เมื่อพ่อและแม่ไม่อยู่แล้ว ขอให้พี่ทั้งสองเป็นเหมือนพ่อแม่ของพวกเรา"....ซึ้งมากค่ะ
หลังรดน้ำขอพรแล้ว ได้ให้หลานแต่ละคน(๑๒ คน)เล่าให้ฟังว่าเรียนเป็นอย่างไรบ้าง ช่วงปิดเทอมทำอะไรกันบ้าง ที่เราสนใจคือหลานสาวสองคนที่เป็นลูกของน้องชายที่เป็นทหารเรือ มีภรรยาเป็นแม่ค้า...
ชื่อวิวกับอิ่มอายุ๑๔ และ๑๓ปี เล่าว่า...ต้องช่วยแม่ทำขนมเค้ก ทำสาลี่ ทำวุ้นหน้าต่างๆ ทำข้าวเหนียวมูล ต้องไปช่วยแม่รับจัดเบรค(อาหารว่าง)เวลารับงานที่เขาจัดประชุมสัมมนา...แม่บอกว่าจะได้มีเงินจ่ายค่าเทอม เพราะอยู่โรงเรียนประจำค่าเทอมแพง...
เราถามว่าเหนื่อยไหม เด็กทั้งสองบอกว่าเหนื่อย แต่สนุกดีได้ทำขนมเป็นหลายอย่าง เราได้บอกว่า... "หนูกำลังเรียนวิชาชีวิต ...วิชาที่โรงเรียนไม่ได้สอน... แต่แม่หนูเป็นคนสอน...ความรู้ที่เป็นวิชาชีวิต จะเป็นความรู้ติดตัวไปจนตาย หนูจะไม่ลืมเพราะเป็นอาชีพของแม่ ลุงกับป้าดีใจมากที่เห็นหนูทำได้อย่างนี้....แถมเรียนดีทั้งคู่ด้วย"
ที่เราชื่นชมมากคือน้องสะใภ้ แม่ของเด็กๆทั้งสองคน ที่เขาเลี้ยงลูกเป็น เขาสอนวิชาชีวิตที่แท้จริงให้ลูก ทำให้ลูกเห็นที่มาที่ไปของเงิน ที่ส่งให้เรียนหนังสือ
เรามักเห็นพ่อแม่สมัยใหม่กลัวลูกลำบาก ทำให้ลูกทุกอย่าง ซื้อหาสิ่งอำนวยความสะดวกให้ลูก ดิฉันเข้าใจว่าพ่อแม่สมัยใหม่ มักเป็นพ่อแม่ที่เคยลำบากมาก่อน จึงไม่อยากให้ลูกลำบากเหมือนตัวเอง จนลืมไปว่า...
"วิชาชีวิตนั่นต่างหาก ที่พ่อแม่ต้องสอน ต้องบอก ต้องพาทำ เพื่อว่าเมื่อวันใดที่เราไม่อยู่กับเขาแล้ว เขาจะได้ใช้ชีวิตเป็น...อยู่บนโลกได้อย่างเข้มแข็ง"
ความเห็น (60)
สวัสดีค่ะ
เด็กดี เพราะมีผู้ใหญ่แนะนำทาง
ครูอิงเองก็อยากสอนวิชาชีวิตให้ลูก ๆ บ้างจัง
แต่ก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะให้เขาทำอะไร อย่างในช่วงปิดเทอมเนี่ย
ก็ไม่ค่อยมีอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอันเลยค่ะ ให้เรียนมากนักก็สงสาร เพราะเปิดเทอมก็เรียนหนักอยู่แล้ว
ปลื้มใจแทนคุณพ่อคุณแม่ของน้องวิวและน้องอิ่มด้วยนะคะ
|
สวัสดีค่ะ
- อาจจะเป็นเพราะน้องสะใภ้เขาเป็นแม่ค้า
- เขาจึงมีงานให้ลูกต้องช่วย
- ส่วนเราเป็นราชการที่มองไม่เห็นวิชาชีวิตว่าจะเป็นอะไรดี
- ให้ไปช่วยงานส่วนรวมของชุมชน สังคม มีอะไรบ้างไหม....คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะ
" เมื่อพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว ขอให้พี่ทั้งสองเป็นเหมือนพ่อแม่พวกเรา"
ประทับใจและซึ้งไปกับศน.ลำดวนด้วยค่ะ
และประทับใจกับครอบครัวอบอุ่น พ่อแม่สอนวิชาชีวิต...
ขอบคุณค่ะ
"วิชาชีวิต"ศิษย์ทั้งหลายไม่ค่อยรู้ ท่านคุณครูคือพ่อแม่แนะบอกสอน
ให้ความคิดจิตนิสัยเหมือนให้พร ห่างทุกข์ร้อนถ้าตั้งใจเรียนให้ดี
พยายามจัดตารางให้ลูกได้เรียนรู้เสมอค่ะ
เช่น ไปงานสัปดาห์หนังสือ
ไปทำบุญตักบาตร
ไปช่วยงานบ้านญาติ
และกำลังจะพาไปหมู่เกาะสุรินทร์ เรียนรู้ธรรมชาติ
KRUDALA สวัสดีค่ะ
- ลำดวนก็ซึ้งค่ะ
- พ่อแม่สอนวิชาชีวิตได้ดีที่สุดค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- นายวิโรจน์ พูลสุข สวัสดีค่ะ
- ครูผู้สอนเป็นผู้ที่สำคัญ ในการปลูกฝังสั่งสอน
- ผอ.ยิ่งสำคัญค่ะ
- ขอบคุณนะคะ
- ครู ป.1 สวัสดีค่ะ
- พี่มองเห็นวิชาชีวิตที่ครูนงเยาว์ปลูกฝังให้ตาอิฐค่ะ
- เพราะแม่อยู่ไหน ทำอะไร ลูกทำด้วย
- ขอบคุณค่ะ
- เป็นวิชาที่สำคัญที่สุดก็ว่าได้เลยค่ะ
- กลัวๆๆอยู่เหมือนกันลูกสาวทั้งสองคน
อ.ดาธิณี สวัสดีค่ะ
วิชานี้ พ่อแม่ เป็นผู้สอนที่ดีค่ะ
อาจารย์ต้องทำได้ค่ะ
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูลำดวน
- น่าชื่นชมทั้งสองคนเลยครับ
- ชื่อวิวกับอิ่มอายุ๑๔ และ๑๓ปี เล่าว่า...ต้องช่วยแม่ทำขนมเค้ก ทำสาลี่ ทำวุ้นหน้าต่างๆ ทำข้าวเหนียวมูล ต้องไปช่วยแม่รับจัดเบรค(อาหารว่าง)เวลารับงานที่เขาจัดประชุมสัมมนา...แม่บอกว่าจะได้มีเงินจ่ายค่าเทอม เพราะอยู่โรงเรียนประจำค่าเทอมแพง...
- ต่อไปจะได้เห็นคุณค่าของเงินครับ
- พี่หัวหน้าสบายดีนะครับ
คุณยาย สวัสดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้เต็มหัวใจ จากคุณยาย
ขอให้มีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ
ขจิต ฝอยทอง สวัสดีค่ะ
"ต่อไปจะได้เห็นคุณค่าของเงินครับ"
พี่ก็หวังว่าน่าจะเป็นเช่นนั้นค่ะ
ลำดวนสบายดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แวะมาเยี่ยมชม
ในครอบครัวที่มีความสุข
คุณแม่สอนพวกลูกๆได้ดีมากครับ
เด็กๆโตขึ้น ก็จะจำความหลังอันงดงามนี้ได้
คนบ้านไกล
16 เมษายน
สวัสดีค่ะ
น้องสะใภ้คนนี้ฝึกลูกได้ดีมากค่ะ
พ่อแม่ ช่วยทำให้ลูกเรียนรู้วิถีของพ่อแม่ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีครับอ.ลำดวน
- เป็นอีกเรื่องหนึ่งของอาจารย์ที่อ่านแล้วรู้สึกประทับใจ ครอบครัวคุณภาพ มีส่วนสำคัญที่จะส่งผลให้มีพลเมืองคุณภาพ
- โรงเรียนก็ควรต้องทำหน้าที่นี้ด้วย ต้องให้ประสบการณ์ในวิชาสามัญ วิชาชีพ และวิชาชีวิตในสัดส่วนที่เหมาะสม
- วิชาชีวิตไม่ใช่แค่ทำขนมเป็น แต่ลึกลงไป คือการทำให้ลูกเห็นคุณค่าในอาชีพของแม่ ตระหนักรู้ว่าลูกๆก็สามารถสืบทอดอาชีพของแม่ได้ จะจัดการกับปํญหาต่างๆอย่างไรเพื่อให้อาชีพของแม่ยืนอยู่ในสังคมได้อย่างสง่างาม รักและภูมิใจในอาชีพที่แม่ทำ ฯลฯ จริงๆก็คือการสร้างทักษะชีวิตนั่นเอง
- เห็นด้วยว่าเด็กที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ มีสาเหตุมาจากวิธีคิดของผู้ปกครองในยุคบริโภคนิยมนี้
- ขอบคุณครับ ที่นำเรื่องนี้มาเป็นประเด็นแลกเปลี่ยนเรียนรู้
สันติสุข สันติศาสนสุข สวัสดีค่ะ
"โรงเรียนก็ควรต้องทำหน้าที่นี้ด้วย ต้องให้ประสบการณ์ในวิชาสามัญ วิชาชีพ และวิชาชีวิตในสัดส่วนที่เหมาะสม วิชาชีวิตไม่ใช่แค่ทำขนมเป็น แต่ลึกลงไป คือการทำให้ลูกเห็นคุณค่าในอาชีพของแม่ ตระหนักรู้ว่าลูกๆก็สามารถสืบทอดอาชีพของแม่ได้ จะจัดการกับปํญหาต่างๆอย่างไรเพื่อให้อาชีพของแม่ยืนอยู่ในสังคมได้อย่างสง่างาม รักและภูมิใจในอาชีพที่แม่ทำ ฯลฯ จริงๆก็คือการสร้างทักษะชีวิตนั่นเอง "
ข้อความนี้ของอาจารย์ ทำให้ลำดวนได้คิดค่ะว่า เราสามารถส่งเสริมวิชาชีวิตได้ในโรงเรียน เพราะบางครั้งพ่อแม่อาจคิดไม่ถึงในเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากอาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะ...ศน.ลำดวน...
- การเรียนรู้จากประสบการณ์จริง โดยได้ความรู้จากปฏิบัติ เป็นความรู้ที่อยู่ติดตัวไปจนตายเลยค่ะ...เพราะเขาจะได้รู้ ได้เห็นและได้สัมผัสของจริง ๆ จะไม่เหมือนกับความรู้ในเชิงทฤษฎีนะค่ะ...
- ขอบคุณสำหรับบันทึกเรื่องเล่าค่ะ...
- สวัสดีครับอาจารย์
- ขอบคุณที่นำสิ่งที่ดีๆมาแบ่งปัน
- เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
บุษยมาศ สวัสดีค่ะ
"......การเรียนรู้จากประสบการณ์จริง โดยได้ความรู้จากปฏิบัติ เป็นความรู้ที่อยู่ติดตัวไปจนตายเลยค่ะ...เพราะเขาจะได้รู้ ได้เห็นและได้สัมผัสของจริง ๆ จะไม่เหมือนกับความรู้ในเชิงทฤษฎีนะค่ะ... "
เป็นความรู้สึกที่ลำดวนต้องการสื่ออย่างนี้....ใช่เลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
เขียวมรกต สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่เห็นด้วยนะคะ
และขอบคุณที่แวะมาค่ะ
สวัสดีครับ
ประทับใจในวิชาชีวิตมากเลยครับ
"หนูกำลังเรียนวิชาชีวิต ...วิชาที่โรงเรียนไม่ได้สอน... แต่แม่หนูเป็นคนสอน...ความรู้ที่เป็นวิชาชีวิต จะเป็นความรู้ติดตัวไปจนตาย หนูจะไม่ลืมเพราะเป็นอาชีพของแม่"
โรงเรียนก็กำลังสอนวิชาชีวิตอยู่ด้วย แต่เด็กก็ไม่รู้ตัว รวมไปถึงทุกสิ่งรอบๆตัวเด็ก
ขอบคุณครับ
บินหลาดง สวัสดีค่ะ
วิชาชีวิต ที่ทุกคนต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตค่ะ
พ่อแม่ ครูต้องช่วยเด็กให้ได้เรียนรู้ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
เวลาผมออกไปจัดกิจกรรมกับเด็กในโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการ ผมก็จะพาลูกไปด้วย ให้เขาช่วยเป็นลูกมือ มอบหมายให้เก็บบันทึกภาพกิจกรรม เขาก็ทำหน้าที่ได้ดีทีเดียว ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไร...วันหนึ่งอาจารย์ในสถานศึกษาแห่งหนึ่งที่รับผิดชอบนักเรียนที่เข้าร่วมโครงการพูดกับลูกศิษย์ท่านว่า...ให้ดูลูกสาวผมเป็นตัวอย่าง เอาเวลาว่างมาทำประโยชน์ช่วยพ่อแม่ทำงาน และยังได้ซึมซับความเป็นจิตอาสาที่พ่อแม่ทำเป็นตัวอย่าง เขาจะถูกหล่อหลอมให้เป็นดีของสังคม....ผมฟังแล้วก็เป็นปลื้ม ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะอะไร หรืออาชีพอะไรผมคิดว่า น่าจะสอนวิชาชีวิตให้แก่ลูกได้ด้วยวิชาที่เราสอน...หรือสิ่งที่เราทำ..
- หนุ่มเอม สวัสดีค่ะ
- " ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะอะไร หรืออาชีพอะไรผมคิดว่า น่าจะสอนวิชาชีวิตให้แก่ลูกได้ด้วยวิชาที่เราสอน...หรือสิ่งที่เราทำ.."
- ประทับใจคำพูดนี้ของคุณมากค่ะ
- วิชาชีวิต จะทำให้ลูกรู้สิ่งที่พ่อแม่ทำอยู่นะคะ
- ขอบคุณที่ทำให้บันทึกนี้มีคุณค่าค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณที่กรุณาไปอ่านบันทึกของจันทน์รักษ์เสมอ นับเป็นกำลังใจอย่างมากค่ะ ยังอยู่ในความรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆค่ะ
อ่านบันทึกนี้แล้วขนลุกค่ะ กับความรักของแม่คนหนึ่งที่มอบวิชาทักษะชีวิตให้กับลูก อันเป็นความรักที่ยังยืนยาวนานจริง ๆนะคะ อยากจะให้ครอบครัวอื่นมาให้ความสนใจเช่นนี้บ้างค่ะ
สวัสดีค่ะ จันทน์รักษ์
"....ความรักของแม่คนหนึ่งที่มอบวิชาทักษะชีวิตให้กับลูก อันเป็นความรักที่ยังยืนยาวนานจริง ๆนะคะ "
ขอบคุณค่ะที่ชอบบันทึกนี้
เขียนบ่อยๆนะคะจะตามไปเยี่ยมเรื่อยๆค่ะ
สวัสดีค่ะ
ชอบวิธีการที่มารดน้ำดำหัวผู้ใหญ่แล้วให้เด็ก ๆ ได้เล่าว่าทำอะไรบ้าง...
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ สอนใจค่ะ
หวังว่าพี่คงจะมีสุขภาพดีนะคะ
สวัสดีค่ะหัวหน้า
ขออนุญาตยินดีกับหัวหน้าด้วยนะคะที่มีความรู้สึกดี ๆ ในวันสำคัญค่ะ ทำให้หวลคิดนะคะ....ครั้งหนึ่งพ่อเคยพูดกับปอว่า "งานยิ่งทำยิ่งเก่ง ไม่มีใครเหนื่อยตายเพราะทำงาน แต่ถ้าจะตายก็ตายเพราะไม่ทำงาน คนไม่ทำงานไม่ขยันไม่มีค่า"
ด้วยความเคารพค่ะ
คนไม่มีราก สวัสดีค่ะ
เด็กเขาได้เล่าเรื่องราวของเขา เราได้เติมเต็มชื่นชมค่ะ
ได้เรียนรู้จากเด็ก
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะปอ
- พี่รุ้สึกว่าเมื่อเราไม่มีลูก ก็ไม่โดดเดี่ยวค่ะ
- เราสามารถช่วยดูแลหลาน อยากปลูกฝังความดีค่ะ
- ปอคะ...คุณแม่ศน.กัลยาเสีย เผาวันจันทร์ที่ ๑๘ เม.ย.นี้ค่ะที่โคราช
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ
- มาช้าหน่อย แต่ตั้งใจมานะค่ะ
- "พ่อแม่เป็นครูคนแรก" เป็นคำกล่าวที่เป็นจริงและครอบครัวควรให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ในการนำพาเด็ก การถ่ายทอดวิชาชีวิต ที่มีค่าเป็นเกราะและเป็นฐานที่มั่นคงในการใช้ชีวิตต่อไป
- ฝากปกนิทานมาให้ด้วย ถ้าสนใจโหลดรูปเล่มเต็มได้ที่บันทึกครูค่ะ
- สวัสดีค่ะครูอัมพร
- พ่อแม่ครูคนแรก ที่สอนและปลูกฝังวิชาชีวิต
- จะตามไปพบสามผู้วิเศษโดยเร็วไวค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ
อ.ดาธิณี สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
นอนดึกจังเลย
แวะมาอ่าน'วิชาชีวิต'
ขอชื่นชม...เป็นแบบอย่างที่ดีมากๆค่ะ
ดร. พจนา - แย้มนัยนา สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่ชอบ และให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
สิ่งที่พ่อแม่อบรมสั่งสอน ฝึกให้เรียนรู้ด้วยตัวเอง แม้จะลำบาก แต่เป็นทรัพยากรที่ดี ให้รู้จักการใช้ชีวิตในอนาคตและสร้างอีคิวได้ดีนะค่ะอาจารย์
ขอบคุณบันทึกดีๆนี้ค่ะ
คุณแม่ที่บ้านมักอยากให้ลูกหลานมาเยี่ยม ท่านจะคอยเรียกหาคนนั้นคนนี้อยู่เรื่อย เห็นมาที่บ้านกันก็จะดีใจ อย่างเห็นได้ชัด
พอสูงวัยแล้วมักเป็นเช่นนี้ ยินดีกับความก้าวหน้า สำเร็จของลูกหลานญาติมิตร
ผมเองก็ชักจะเป็นหน่อยๆ แล้วครับ อิอิ
สวัสดีค่ะ
วันนี้ถือโอกาสมาเปิดเน็ต ก็ดูทีครื้มฟ้าครื้มฝนแล้วหละค่ะ ที่สุพรรณเป็นอย่างไรบ้างคะ พิษณุโลกร้อนอบอ้าวและฝนกำลังจะตกค่ะ
อ่านบันทึกเรื่องนี้ การสอนทักษะชีวิตมีความสำคัญมากกับสภาพสังคมในปัจจุบัน และสถาบันครอบครัวควรเป็นจุดเริ่มต้นก่อนที่จะถึงโรงเรียนนะคะ
ด้วยความคิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะทักทาย จริงๆเด็กเขาอยากทำนะคะ แต่ผู้ใหญ่คอยห้ามโน่น ห้ามนี่
กว่าจะรู้ตัว เด็กก็โตเกินจะฝึกงานแล้ว (ขี้เกียจแล้ว) ที่บ้านใช้งานลูกหัวปัก หัวปำ
งานที่มีรายได้ก็จะแบ่งส่วนให้ด้วย ขอบคุณสาระดีๆค่ะ
....เมื่อตอนเด็กๆ..แม่สอนให้พวกเราเก็บ..สมุดที่ใช้แล้ว..มาพับเป็นถุงกระดาษไปขาย..แม่ค้า..ขายข้าวเหนียวมะม่วงที่ตลาด...ตอนนั้นคิดตามประสาเด็กว่า..แหมแม่เนียะ...(ให้ทำอะไรก็ไม่รู้..แถมมีความอายเมื่อต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อตนเอง..)และแล้ว..วันเวลาที่ผ่านไป...ครูผู้ยิ่งใหญ่คือแม่เราเอง...กว่าจะรู้ว่า..เรียนผิดๆที่รร.หลายอย่าง..ก็เกือบสายเกินไป...(ทุกวันนี้เริ่มฝึกฝนตนใหม่..กับคำพูดของแม่..ที่ไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำ...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...(ผลคือยังอยู่ได้บนโลกใบนี้..และที่สำคัญในคำสอนคือ..เมื่อรู้จักตน..ก็เป็นหนทางที่ดี..คือจะไม่คิดเบียดเบียนใคร..โดยปริยาย...โลกก็ลดความเดือดร้อนขั้นต้นไปได้..ยายธีคิด..เจ้าค่ะ..)..ขอบคุณกับข้อความดีที่เขียนให้เราได้อ่านกันเจ้าค่ะ..ยายธี
ถาวร สวัสดีค่ะ
"สิ่งที่พ่อแม่อบรมสั่งสอน ฝึกให้เรียนรู้ด้วยตัวเอง แม้จะลำบาก แต่เป็นทรัพยากรที่ดี ให้รู้จักการใช้ชีวิตในอนาคตและสร้างอีคิวได้"
ใช่เลยค่ะ
น้องอีกครอบครัวทำตรงข้ามค่ะ
คือทำให้ลูกทุกอย่าง แม้แต่ผลไม้ก็ต้องปอกให้กินค่ะ
ขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนค่ะ
โสภณ เปียสนิท สวัสดีค่ะ
"คุณแม่ที่บ้านมักอยากให้ลูกหลานมาเยี่ยม ท่านจะคอยเรียกหาคนนั้นคนนี้อยู่เรื่อย "
ลำดวนก็อยากให้น้องให้หลานมาบ่อยๆเหมือนกันค่ะ น่าจะแก่ได้ที่แล้ว...
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
คิม นพวรรณ สวัสดีค่ะ
สุพรรณก็ครึ้มฟ้าครึ้มฝนค่ะ แต่ตกแค่ปรอยๆเล็กน้อยค่ะ"......
"..... และสถาบันครอบครัวควรเป็นจุดเริ่มต้นก่อนที่จะถึงโรงเรียนนะคะ...."
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
วิไล บุรีรัตน์ สวัสดีค่ะ
"... ที่บ้านใช้งานลูกหัวปัก หัวปำ
งานที่มีรายได้ก็จะแบ่งส่วนให้ด้วย...."
น่าสนใจมากค่ะ ตรงนี้น่าจะทำให้เด็กเห็นได้ว่าการทำงานนั้นมีประโยชน์
และรวมถึงเห็นคุณค่าของเงิน ว่ากว่าจะได้มาแต่บาทต้องแลกด้วยการทำงานนะคะ
ขอบคุณข้อคิดเห็นดีๆนี้ค่ะ
ขออนุญาตแชร์ความเห็นเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับผม
แม่เป็นครูคนแรกของลูก.......และจะเป็นครูของลูกตลอดไปตราบเท่าที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่
แม่ไม่เคยคิดค่าชั่วโมงในการสอนลูก........ตรงกันข้ามหลังจากอบรมสั่งสอนเสร็จก็ให้เงินเจ้าเด็กน้อยมากินขนมด้วย
แม่ไม่มีตำแหน่งทางวิชาการ........แต่สามารถสอนลูกให้มีภูมิปัญญาสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีหน้ามีตา
แม่ไม่เคยตัดพ้อต่อว่าเมื่อลูกทำผิด.........มีแต่คอยให้กำลังใจ ด้วยความอดกลั้น และอดทน เสมอมา
แม่ไม่เคยลงโทษลูกด้วยอารมณ์.........หากแต่เป็นการลงโทษด้วยความรัก และเข้าใจ ในตัวลูกเสมอ
แม่ไม่ได้เป็นผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน........แต่แม่จะรับรู้ได้ถึงจิตวิญญาณในตัวลูกตั้งแต่เนิ่นๆ ทั้งที่ตัวเรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำไป
แม่ไม่เคยตราหน้าว่าเราเป็นคนโง่.........แต่แม่พยายามค้นหาความฉลาดในตัวเราออกมาใช้ ยกย่องเราต่อผู้อื่นเสมอ
ครูที่ให้ชีวิตและจิตวิญญาณของลูกคือ คุณพ่อ-คุณแม่ ถือว่าเป็นพระคุณในเบื้องแรก
ครูที่ให้คุณวุฒิประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ คือ คุณครูที่มีจิตวิญญาณในความเป็นครูทุกท่านที่ได้อบรมสั่งสอนเรามา ถือได้ว่าเป็น "พระคุณที่สาม" สำหรับเรา (ผมชอบฟังเพลงนี้ ฟังแล้วเกิดความซาบซึ้ง และระลึกถึงคุณครูทุกครั้ง)
บุคคลใดรู้จักที่จะตอบแทนผู้มีบุญคุณ บุคคลนั้นจะพบกับความเจริญในชีวิตได้อย่างแน่นอน
ขอบคุณที่เปิดโอกาสในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะครับ
นาย ธนากรณ์ ใจสมานมิตร สวัสดีค่ะ
ประทับใจกับข้อความจากคุณมากทุกข้อความ
"...แม่ไม่เคยคิดค่าชั่วโมงในการสอนลูก........ตรงกันข้ามหลังจากอบรมสั่งสอนเสร็จก็ให้เงินเจ้าเด็กน้อยมากินขนมด้วย
แม่ไม่มีตำแหน่งทางวิชาการ........แต่สามารถสอนลูกให้มีภูมิปัญญาสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีหน้ามีตา..."
คุณทำให้ลำดวนคิดถึงแม่มากเหลือเกิน
พระคุณแม่ล้นฟ้ามหาสมุทร....
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณยายธี
- "...วันเวลาที่ผ่านไป...ครูผู้ยิ่งใหญ่คือแม่เราเอง..."
- อยากให้เด็กๆทุกคนได้คิดคำนึงได้เช่นที่คุณยายธีเขียนนี้ค่ะ
- ขอบคุณมากนะคะ
- พิจารณาตามบันทึกนี้แล้ว ทุกวันนี้ครอบครัว โรงเรียน รวมทั้งสังคม สอนวิชาชีวิตให้กับเด็กๆน้อยไปนะครับ
- ขอบคุณข้อคิดดีๆ ที่ผู้เกี่ยวข้องน่านำไปขบคิดครับ
- ขอบคุณท่านศน.มากครับ
ธนิตย์ สุวรรณเจริญ สวัสดีค่ะ
ข้อคิดจากคุณกระตุ้นเตือนใจมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ติดตามมาอ่านเรื่องวิชาชีวิต
- คล้ายที่บ้านเลย...พอสิ้นแม่แล้วเราเคว้งคว้างขาดหลักยึด..โชคดีที่มีพี่สาวที่ทำตัวเป็นแกนกลางแทนแม่ทำให้มีความอบอุ่นใจบ้างแม้ว่าจะแทนที่ไม่ได้ทั้งหมดก็ตาม
- เด็กๆโชคดีนะคะที่แม่เลี้ยงลูกเป็น...ขอขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาบอกเล่าสู่กันนะคะ
- วิชาชีวิตนอกรั้วโรงเรียนในที่สุดแล้วคือเครื่องมือหากินที่ล้ำค่าค่ะ
- เด็ก ๆ น่ารักนะคะ รู้คิดและรู้ปฏิบัติ
- การสอนใด ๆ จะไม่มีความหมายหากไม่ให้สัมผัสด้วยตนเอง ขอบคุณมากค่ะสำหรับบทเรียนชีวิตที่ดี
Preeda สวัสดีค่ะ
"....เด็กๆโชคดีนะคะที่แม่เลี้ยงลูกเป็น...."
ใช่ค่ะแม่ของวิวและอิ่ม เลี้ยงลูกเป็น
เขาสอนจนลูกๆทำแทนเขาได้ เท่ากับฝึกให้คิดเป็น ทำเป็นค่ะ
ขอบคุณนะคะ
- แวะมาเรียนรู้วิชาชีวิต
นับเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเยาวชนคนรุ่นใหม่ที่พ่อแม่ตามใจ
จนทำอะไรไม่เป็น - น่าชื่นชม ๆ หลานวิว กับ หลานอิ่ม จริง ๆ ค่ะ ต่อไปจะเก่งเหมือนคุณแม่นะคะ
- ขอบพระคุณค่ะ
Sila Phu-Chaya สวัสดีค่ะ
".....การสอนใด ๆ จะไม่มีความหมายหากไม่ให้สัมผัสด้วยตนเอง ....."
ค่ะแม่เขาสอนให้ลูกเรียนรู้จากการปฏิบัติค่ะ
ตอนนี้วิวทำขนมบางอย่างได้อร่อยกว่าแม่เสียอีกค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ธรรมทิพย์ สวัสดีค่ะ
พ่อ แม่ สมัยใหม่ เรามักจะทำคล้ายๆที่ว่า "...พ่อแม่รังแกฉัน..." โดยไม่รู้ตัวนะคะ
ขอบบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
จริงๆเเล้วลูกหลานก็อยากไปเยี่ยมเยียนผู้ใหญ่นะคะ
เเต่ก็กลัวจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนของท่าน
ผู้ใหญ่ควรเป็นผู้เปิดโอกาศให้ลูกหลานได้มาเยี่ยมเยียน
เพราะบางครั้งเด็กๆอาจจะคิดว่าเป็นการรบกวน
จาก: ความคิดของเด็กๆ
จ้ะวิว-อิ่ม
ไปเยี่ยมได้เลย ญาติผู้ใหญ่ทุกคนเหงาอยากพบลูกหลานเสมอ
แต่ว่าจะมาได้อย่างไรนะ ขึ้นรถเมล์เป็นหรือเปล่า