เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ร่วมงานกับสาวสวยชาวฝรั่งเศล
ฉันรู้จักเธอครั้งแรกเมื่อเธอมาร่วมงานค่ายเยาวชน
พร้อมๆกับรู้จักกลุ่มผู้คนของฉายรุ้งเมื่อปีกลาย
แต่ช่วงเวลานั้นเราเพียงทักทายกัน
และแม้ว่าภาพลักษณ์ที่เห็นนั้นเธอค่อนข้างเป็นคนเงียบ
แต่ก็ซ่อนความมุ่งมั่น แต่เปิดเผยดวงตาอ่อนโยน
ดูเธอออกจะเขินอายต่างกับชาวตะวันตกทั่วไปที่ฉันรู้จักด้วยซ้ำไป
ยิ้มอายๆกลับเป็นเสน่ห์ให้เด็กน้อยนั้นอบอุ่น และกล้าใกล้ชิดเธอเหมือนเป็นญาติคนหนึ่ง
อาการดีใจยิ่งนักที่เด็กน้อยแสดงออกเมื่อเห็นเธออีกครั้งในค่ายนี้
เธอเป็นนักศึกษาปริญญาเอกด้านมนุษยศาสตร์ที่มาทำการศึกษา
โดยประเทศไทยได้ถูกเธอเลือกให้เป็นหนึ่งของสถานที่เรียนรู้เก็บข้อมูลงานวิจัย
ในครั้งนี้เธอมีความสนใจร่วมงานและร่วมกิจกรรมกับชาวค่ายของเราเป็นพิเศษ
แม้ปิดค่ายแล้ว เธอและป้าน้อยยังติดตามเยาวชนกลุ่มนี้ไปเที่ยวอุทยาน ร. 2
และเที่ยวชมตลาดน้ำอัมพวา ที่ป้าน้อยบอกว่าจะกลับมาอีกครั้งค่ะ
เรามีเวลาแลกเปลี่ยนกันอีกครั้งตอนทานอาหารใต้ถุนพิพิธภัณฑ์ที่อุทยานร.2
ฉันชอบแสเงาที่เกิดจากร่องกระดานที่อาคารหลังนี้มาก
เฮเลนอยู่กับชาวค่ายทุกหนแห่ง เฝ้าติดตามสังเกตพฤติกรรมการเรียนรู้
และการใช้ชีวิตชาวค่ายของเยาวชนด้วยความมุ่งมั่น
และในปีนี้รพ.จัดกิจกรรมค่ายพัฒนาเยาวชนขึ้นอีกครั้ง
ทีมงานทุกคนก็ได้เห็นความมุ่งมั่นที่เธอและป้าน้อย
ฉันถามเธอว่าเธอจะอยู่ประเทศไทยนานเท่าไร
เธอบอกว่าเธอจะใช้เวลาศึกษาเรื่องเกี่ยวกับที่กำลังทำอยู่ 2 ปี
เราได้มีโอกาสทำงานร่วมกันอีกครั้งหนึ่ง
แต่ครั้งนี้ทั้งเธอและป้าน้อยตัวแทนองค์กร...
กลับให้ความสนใจกิจกรรมต่างๆที่ฉันนำมาจัดในค่ายเด็กน้อยพิเศษกลุ่มนี้
ป้าน้อยถ่ายวิดีโอ สัมภาษณ์ฉันเกี่ยวกับการทำงานจิตอาสานี้ว่า
อะไรเป็นเหตุจูงใจให้ฉันก้าวเข้ามาทำงานนี้
และแนวคิดของฉันที่เกี่ยวกับการพัฒนาเด็กพิเศษ
การจัดกิจกรรมค่าย และเป้าหมายการทำงาน
คำตอบของฉันสร้างความมหัศจรรย์แก่เฮเลน
เธอร้องว้าว..แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญเท่ากับ
งานวิจัยของเฮเลนอาจมีผลช่วยให้สังคมดีขึ้น
วันสุดท้ายของค่ายเราไปเที่ยวตลาดน้ำอัมพวากัน
เราใช้เวลาเดินๆๆๆถ่ายรูปๆๆและเวลาก็หมดลงเร็วมาก
ทั้งเฮเลน ป้าน้อยต้องรีบ เดี๋ยวจะไม่ทันเครื่องบิน
วันศุกร์ที่ 4 มีนาคม 54 ฉันพาเด็กนักเรียนไปเรียนรู้
ที่ศูนย์วิทย์ลูกเต๋าจ.ปทุมธานี
ฉันได้พบเฮเลนเธอลงมากรุงเทพเพียงลำพังคนเดียว
เธอเข้ามาทักทายสวัสดีสวยงามดั่งเป็นหญิงไทย
พูดภาษาไทยได้มากและชัดมากขึ้น
เธอเรียนภาษาไทยจากการลงพื้นทีพูดคุยกับเพื่อนบ้าน
ความบังเอิญ หรือไร เฮเลนลงมากรุงเทพ
พวกเราจึงได้ถ่ายรูปร่วมกันอีกครั้งค่ะ
ภาพฝีมือนักเรียนชั้น ป.5 หลายแช็กค่ะ
ภาคบ่ายเด็กๆไปชมscience show
ฉันชอบวิธีการนำเสนอความรู้ที่ให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมมากกว่าที่ฉันเคยเห็นมา
พิธีกร และนักแสดงกลวิทยาศาสตร์สร้างความสนุกสนานให้กับเด็กน้อยมาก
พวกเขาทำงานเป็มทีม มีลูกฮาชวนหัวเราะตลอด
เด็กน้อยก็ตื่นเต้นพยายามเข้าร่วมกิจกรรมกัน
โชคดีอีกแล้วฉันได้พบเพื่อนเก่าสมัยเรียนอยู่ในรั้วชงโค
เธอสอนหนังสืออยู่วัดลาดปลาดุก จ.นนทบุรี
เราแลกเปลี่ยนเบอร์กันเรียบร้อยแล้วก็ต้องแยกกันไปทำภารกิจของใครของเผือก
มีเวลาเหลือหลังจากshowจบ ฉันพาเด็กผู้หญิงไปเรียนรู้เรื่องเพศศึกษาต่อ
เขาจัดได้น่ารักมาก เหมาะกับเยาวชนทีเดียว
โดยเพาะเขาวงกตนั้นเด็กเรียนรู้ด้วยความสนใจ
แต่มีนักเรียนชชายชั้นป.4 5-6คนกลับใช้เขาวงกตเป็นที่เล่นซ่อนแอบ
เด็กกลุ่มนี้มีความคิดสร้างสรรค์ในการเล่นดี แต่ไม่ถูกจังหวะ เวลา และสถานที่
เรียกมาอบรม 1 วินาทีด้วยคำถามว่าที่นี่ที่ไหนคะ
เรามาทำอะไรกัน ทุกคนก้มหน้า แสดงว่าสำนึกแล้ว
จึงอนุญาตให้ไปชมที่อื่น
ส่วนฉันกับนักเรียนในความรับผิดชอบเดินไปที่โดมเรียนรู้
เลยไปหน่อยเป็นเรื่องดินแดนขั้วโลกที่หิมะกำลังละลาย
เผลอแว๊บเดียวเด็กของฉันลงไปนอนบนพื้นคงคิดว่ากำลังเล่นหิมะ..ขำดี
พากันอ่าน ชมแล้วก็ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ห้องนี้ไม่ค่อยมีใครเข้ามาอาจ
เป็นเพราะอยู่นอกโปรแกรม ดูนาฬิกาเห็นยังพอมีเวลาอีกเกือบ45นาที
พากันแวะเข้าห้องชมวิดีทัศน์ ชอบมากเลยห้องนี้เป็นวิดีทัศน์เกี่ยวกับโลกร้อน
เราชมกันเพลินออกจะตื่นเต้นด้วย โดยเฉพาะเก้าอี้ที่นั่งทำมาจากกระดาษลัง
นั่งตั้งนานไม่เมื่อยเลย เด็กๆทดลองยกเก้าค่ะ บอกว่าเบามากเลย
วีดีทัศน์ยังไม่ทันจบเลย น้องอบต.มาตามบอกว่าอีก 5 นาทีรถจะออก
เราออกจากห้องนี้ด้วยความเสียดาย ฉันคิดว่าน่าจะมีโปรแกรมนี้บรรจุลงในโปรแกรม
ขอบคุณศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา รังสิต
และองค์การบริหารส่วนตำบลโคกขาม จ.สมุทรสาครค่ะ
มาเยี่ยมครูต้อยติ่งและคุณเฮเลน
ที่ร่วมกิจกรรมเยาวชน
ส่งเสริมเยาวชน
ให้เป็นคนเก่งและคนดีครับ
ใจส่งถึงใจ อยู่ที่ไหนก็มาเจอกันได้นะคะ
แล้ววันหนึ่งเราคงมีโอกาสได้เจอกันค่ะพี่ครูต้อยติ่ง..
สวัสดีค่ะพี่ต้อยติ่ง เฮเลนดูน่ารักมากนะคะ และเก่งมากนะที่มาทำกิจกรรม ดู อาจารย์ขจิตจะชื่นชอบมากนะคะ ชอบในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ อิอิ
ขอบคุณค่ะ ท่านอ.โสภณ เปียสนิท
เป็นงานที่ชอบนะคะ
อยากเห็นเด็กไทยทุกคนมีความรู้ ความคิดในทำนองครองธรรมด้วยค่ะ
จึงหันมาทำงานด้านนี้ควบคู่ไปกับงานประจำและงานมิตรภาพผู้ป่วยเบาหวานด้วยค่ะ
เมื่อคืนบันทึกนี้ยังไม่ทันเขียนคำสำคัญเสร็จก็เกิดอาการขึ้นมา
นึกในใจเสร็จละคราวนี้โดนอีกแล้ว บันทึกต้องหายไปแน่ๆ
ค่ำนี้เปิดคอมแต่ไม่ได้ดูงานเก่า แล้วลงมือบันทึกเรื่องเฮเลนกับศูนย์วิทย์ใหม่
เสร็จแล้วกดบันทึกปรากฏว่าเรื่องของเฮเลนเมื่อคืนนี้ยังอยู่
กลับไปลบงานใหม่ด้วยความรู้สึกขอบคุณg2kเป็นอย่างมาก
พี่รู้สึกว่าทีมงานg2k เขาเอาใส่ใจสมาชิกมากเลยนะคะ
น้องว่าไหม
ขอบคุณค่ะ..มาร่วมประทับใจสาวสวยแสนดี รวยวิชาการ..กับกิจกรรมเยาวชนดีๆเช่นนี้..เป็นความสุขที่น่าจดจำสำหรับทุกฝ่ายนะคะ..
...ภาพน้องๆโรงเรียนชายแดน ๗ จังหวัดกาญจนบุรี รับมอบอุปกรณ์การเรียนจาก ชาว SCB บริจาคจากโครงการ recycle กระดาษใช้แล้ว ของสำนักงานธนาคารไทยพาณิชย์ฯ
ขอบพระคุณที่นำบุญมาให้ค่ะ
ร่วมอนุโมทนาบุญกับธนาคารไทยพาณิชย์ฯด้วยนะคะ
ที่ร่วมสร้างสรรค์สังคมไทยให้มีความสุขถ้วนหน้าค่ะ
น้องๆโรงเรียนชายแดน ๗ จังหวัดกาญจนบุรี รับมอบอุปกรณ์การเรียนจาก ชาว SCB บริจาคจากโครงการ recycle กระดาษใช้แล้ว ของสำนักงานธนาคารไทยพาณิชย์ฯ
เด็กชาวเขาเยอะมากเลยพี่ใหญ่
ขอบคุณค่ะครูหยุย
เด็ๆและผู้ดูแลทุกคนรวมถึงผู้แทนจากองค์กร
ให้ความเอาใจใส่ชาวค่ายทุกคนค่ะ
วันนี้ไปรพ.มีเด็กชาวค่ายคนหนึ่งวิ่งมากอด
เหลียวมาดูกลายเป็นน้องชาวค่าย
ที่มีอายุน้อยที่สุดคือ 7 ขวบค่ะ
เล่นเอายายและแม่เด็กงง
ยิ่งทำให้มั่นใจกระบวนการค่าย
ว่าสามารถสร้างศูนย์รวมจิตใจ
พัฒนาความคิด และคิดบวกได้จริงค่ะ
ค่ายนี้เต็มไปด้วยรักค่ะ
เด็กที่เก็บตัวไม่ค่อยพูด
ก็เปิดใจด้วยกิจกรรม deep listening
ซึ่งกิจกรรมนี้ต้องขอบคุณน้องดร.ขจิต ค่ะ
ทำให้พี่สามารถนำมาปรับใช้กับค่ายเยาวชนได้อย่างลงตัว
ทั้งๆที่ตอนเริ่มกิจกรรมนั้นเด็กๆฟุ้งไปหมด ก็ปรับให้นิ่งก่อนด้วยการทำสมาธิ
ปรับไปดำเนินการไปลงเอยด้วยความสุขกันถ้วนหน้า
ที่สำคัญเยาวชนของเรารู้สึกดีขึ้นมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้นะคะ^^