นิทานที่ 42 หงส์หามเต่า
นางเต่า คลานต่อมต้อย หิวหอดอาหาร
เลยติตาย บ่ติงนอนนิ่ง
หมู่มด พากันหุ้ม หวังกินซากเต่า
นางจึ่ง ลุกก่องแก็ง กินเกลี้ยงมดแมง
จากนั้น นางเต่าย้าย ซอนซอกหากิน
ไปเห็นลิง กล่าวเสียงหวานจ้อย
โฉมงาม แฮงโหนห้อย ตีลังกาตามง่า
จ่งโผด โยนหมากไม้ ทานข้อยแบ่งกิน แด่ถ้อน
ข้อยเห็น ก้องฟุ่มไม้ แลนไข่เป็นกอง
จักพาไป จอบกินจนเกลี้ยง
ลิงยินแล้ว ดีใจสิกินไข่
ปลิดหมากไม้ โยนให้เต่ากิน
นางเต่า กินอิ่มแล้ว คลานต่อเฉยเมย
วันลุน ลิงทวงถาม ไข่แลนตามเว้า
เฮาก็ ไปหลายม้อง* หลงลืมไม้ฟุ่ม
ซอกไข่แลน บ่พ้อ รอถ้าต่อไป ลิงเฮย !
จักกล่าว หงส์แอ่นฟ้า เป็นคู่ผัวเมีย
มาหากิน เลียบแคมหนองน้ำ
นางเต่า คลานไปพ้อ ยอหงส์งามยิ่ง
ทั้งคู่ งามหยาดย้อย พาข้อซอกกิน แด่ถ้อน
ทั้งคู่ ใจชื่นช้อย สงสารเต่าวอนขอ
พวกเฮา จักพาไป ถิ่นกวงไกลล้ำ
เลยหาไม้ ยาววาหามเต่า
เจ้าจ่ง คาบเคิ่งไม้ สิพาผ้ายเวิ่นไป
ผัวเมีย คาบส้นไม้ ทะยานหอบเหาะเหิร
ตีนหวิดติน เต่ายินเสียงท้วง
เบิ่งแม๋ ! หงส์เหิรฟ้า เวหาหามเต่า เจ้าเฮย!
หงส์หามเต่า ผ่านฟ้า คนท้วงสนั่นเนือง
นางเต่า คิดอยากฮ้าย กูนี้หาบสองหงส์ สูเอ๊ย
มวลซน ปัญญาปึก* ว่าหงส์หามหิ้ว
กูจัก อธิบายให้ ใผเป็นผู้หาบ
อ้าปาก หมายกล่าวซี้ เลยหลุดไม้โหม่งดิน ตายจ้อย
(14กุมภา 2011)
* ม้อง – บริเวณ, สถานที่
* ปึก – โง่
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะพี่นีนาถ
ขอบใจมากๆนะคะน้องบุษยมาศ และน้องคุณยาย ที่แวะเข้ามาอ่านและให้กำลังใจ
ขอบใจสำหรับคำอวยพรวันครอบครัวพร้อมกุหลาบสีแดง....
ฮักแพงกันเด้อค่ะ
ขอเล่าต่อไปอีกว่า
เมื่อเต่าตกลงจากฟ้าแล้วร่างกายแตกกระเด็นไปหลายส่วน คือ
กระดองตกไปในงานแต่งงาน จึงเรียกว่างานกินดอง
ตับกระเด็นลงน้ำกลายเป็นแมลง ชื่อแมลงตับเต่า
ขี้กระเด็นไปถูกรักแร้ จึงเรียกขี้เต่า
หางกระเด็นไปติดท้ายทอยคน จึงเรียก หางเต่า
ซั้นแล้ว
สวัสดีค่ะอาจารย์พิมล
ขอบคุณหลายๆที่แวะเข้ามาอ่าน...ในเรื่องนิทานมันก็มีต่อเหมือนที่อาจารย์บอกมาค่ะ...แต่คุณไชสุวัน(ผู้เขียนกลอน)บอกว่าใจความสำคัญของเรื่องนี้จะบอกเราว่า...เมื่อมีคนอื่นให้ความช่วยเหลือเรา เราต้องรู้จักบุญคุณ..ไม่ใช่กลับคำไปว่า เราไปช่วยเหลือคนที่ช่วยเหลือเรา...ว่าจังซั้น...ว่างๆ ขอเซินอาจารย์แวะเข้าไปอ่านเว็บต์ของคุณไชสุวันแน่เด้อค่ะhttp://www.laopoetscorner.blogspot.com/
มื้อหน้าก็แวะเข้ามาใหม่เด้อค่ะ ยินดีที่ฮู้จักค่ะ
ขอบใจเด้อค่ะน้อง ผ.อ.บวร ที่มาให้กำลังใจเอื้อย...