น้องจิ้นก็วิ่งหน้าตาตื่นมาบอกว่า "แม่จ๋า....แย่แล้ว...แว่นหาย!"
"หายได้ไงก็ไม่รู้ ก็เก็บแล้วนี่นา....เก็บแล้ว....เก็บแล้วจริงๆ " น้องจิ้นย้ำ เริ่มทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้....
"เอางี้...ลูกมาช่วยแม่ล้างจานก่อนดีกว่านะ"
"เอาล่ะ ลองบอกแม่ซิว่า เวลาถอดแว่นแล้วลูกมักจะเก็บไว้ที่ไหน""ในลิ้นชักโต๊ะเรียน...""งั้นก็อยู่ในลิ้นชักนั่นแหล่ะ.....""ไม่หรอก จำได้แล้วน้องจิ้นหยิบมาใส่ไว้ในกระเป๋ากระโปรงตอนเดินออกมา เพราะเผื่อว่าจะใช้อะไรอีก...""อ้าว งั้นก็อยู่ในกระเป๋ากระโปรงนั่นแหล่ะ!""ไม่มีอ่ะ..... อ้อ! จิ้นไปเล่นแชร์บอลกับเพื่อนๆต่ออีก...""อ้าว งั้นก็หล่นที่สนามแชร์บอลนั่นแหล่ะ แล้วก่อนเล่นแชร์บอลเอาแว่นมาเก็บใส่กล่องไว้ก่อนหรือเปล่า...""ไม่ได้เก็บที สงสัยหล่นหายที่สนามแชร์บอลแหงเลย..."
พี่เม่ยนิ่งเฉย.... ปล่อยให้จิ้นคิดหาคำตอบเองดีกว่าค่ะ
วันนี้เราล้างจานสะอาดเป็นพิเศษค่ะ เพราะล้างไปคุยไป...ใช้เวลานานมาก แต่เป็นเวลาชั่วประเดี๋ยวเดียวสำหรับการสอนให้ลูกรู้จัก "รับผิดชอบ" ในสิ่งที่ตัวเองได้กระทำลงไป
สงสารน้องจิ้นจังเลย กลัวโดนป๊าจะทำโทษเอา
ชำระความกันดี ดี นะคะ เรื่องนี้ละเอียดอ่อนมาก
จะไปแตะประเด็น เหล่านี้
"พ่อแม่พร้อมช่วยเหลือเมื่อผิดพลาด"
"เสียอะไรก็ได้อย่าให้ใจเสีย"
"ลูกคงจะเจ็บตา ถ้าไม่หาแว่นมาแทนให้เค้าโดยเร็ว"
"สอนเรื่องสติ นึกรู้"
"ความรอบครอบ รักของใช้ของตัวเอง"
คุณแม่คนนี้เคยได้ยินรื่องที่ทำให้สะเทือนใจมาก จากเรื่องที่ได้ยินโดยบังเอิญ ขณะนั่งรอ ลูกปลาเล่นกระโดดยาง กับเพื่อนเพราะเค้ายังไม่อยากกลับบ้าน
เด็กผู้หญิง 3 คน น่าจะอยู่ ป.6
"กลุ้มใจจัง เราทำปากกาแท่งใหม่หาย มันแพงด้วย ทำไงดี ถ้าแม่รู้ต้องถูกบ่น 3 วันแน่เลย แม่เราเรื่องมากบางที่เรื่องนิดเดียว "
"เหมือนแม่เราเลย ไม่ฟังอะไร ด่าก่อน ทุกที"
"แกก็ไปซื้ใหม่ซิ เอามาแทน ขอเงินน้าแกก็ได้ แม่จะได้ไม่รู้"
"ยืมตังส์เราไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวเราบอกแม่เราให้ กี่บาทหล่ะ"
เด็กที่ทำปากกาหายรู้สึกหมดความมั่นใจ ตั้งสติไม่ได้เพราะกลัวแม่ว่า จนคิดวิธีที่เตลิดเปิดเปิงไปหมด เด็กไม่เรียนรู้ว่าพ่อแม้พร้อมจะช่วยเหลือถ้าทำผิด มันเกี่ยวๆ กันจึงเก็บมาเล่าให้ฟังค่ะ
รู้ว่าพี่เม่ยไม่ได้เป็นแบบนั้นแน่นอนค่ะเพราะน้องจิ้นยังวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกว่า "แม่จ๋า....แย่แล้ว...แว่นหาย!"
ลูกสาวก็เคยโดนกรีดกระเป๋าถือ (แบบใสๆ สวยงาม วัยรุ่น) เอามือถือไป ที่ Dream World ... โทรมาบอก ร้องไห้สะอึกสะอื้น ... แม่ก็ได้แต่บอกว่า ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องร้องไห้ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ถือกระเป๋าใสๆ อีกเลยละค่ะ
ดีนะ ที่คุณครูขจิต "ลืมฝาหม้อ" ไม่ได้"ลืมหม้อ" ไว้ในตู้เย็น ไม่งั้น แย่เลย
ดิฉันก็ทำแว่นหาย..คะ...บ่อยด้วยคะ...
หายังไง...ก็หาไม่เจอ...
พอเดินไปถาม...ใครๆ..เขาก็ทำหน้างงๆ...
...
เดินหาไปเรื่อย...
ไปเจออีกทีที่หน้ากระจกคะ...
เงยหน้าไปเห็นพอดี...
เอ๊ะ..ใครคุ้นๆ...ยืนอยู่หน้ากระจก...สวมแว่นด้วย! (ฮา)