ละคร หุ่น สร้างสรรค์เด็ก
ผมมีโอกาสตาม ครู ของมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก ไปในแหล่งชุมชนแออัด (สลัม) และ ในแหล่งชุมชนบ้านพักคนงานก่อสร้างอยู่หลายครั้ง
ครูเขาตระเวณลงไปสำรวจชุมชนเหล่านี้ทุกสัปดาห์ๆ ละหลายวันและหลายชุมชน เพื่อค้นหาเด็กๆ ที่ประสบปัญหา เช่นไม่ได้เรียน ป่วย พิการ ทำงานแต่เด็ก รวมถึงค้นหาผู้สูงอายุที่ต้องการความช่วยเหลือ
ลงไปทุกครั้ง พบทุกครั้งและได้ดำเนินการช่วยเหลือในแต่ละกรณีไปตามสภาพ เช่นไม่ได้เรียนก็พาไปสมัครเข้าเรียน พร้อมหาทุนสนับสนุน พิการก็พาไปทำบัตรผู้พิการและดูแลสวัสดิการด้านต่างๆ ป่วยก็ประสานพาไปรับการรักษา และหลายครั้งที่พวกเขาต้องประสานหาอุปกรณ์ต่างๆ ลงไปซ่อมแซมให้บ้านแต่ละหลังมีสภาพดีขึ้นกว่าเดิม คือ อยู่ได้มั่นคงกว่าเป็นเพิงที่พร้อมจะพังลงทุกเมื่อ
ลงไปครั้งใด ประทับใจทุกครั้งกับภาพความช่วยหลือที่ได้เห็น
หลายครั้งครูเหล่านี้ลงไปพร้อมอุปกรณ์ง่ายๆ ที่เด็กๆ สนใจมาก คือโรงละครหุ่นขนาดกะทัดรัด และเล่นหุ่นมือให้เด็กๆ ชมอย่างสนุกสนานมีสาระ นับเป็นเทคนิคเรียกการรวมตัวและทำให้ได้คุยกับเด็กๆ สนิทสนมกับพวกเขาได้ง่าย
งานช่วยหลือและดูแลเด็กจึงเดินหน้าไปได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย) ใน ครูหยุย
ช่วยเหลือ สร้างสรรค์ พัฒนา เสริมส่ง ปัญญา พาฝัน
คนดี ทำดี ทุกวัน คนชั่ว ชั่วทุกวัน ทุกเวลา