น้องนางบ้านนา ตอน "เคว้งคว้าง" ( ตอนที่ 7 )
" แม...อิหล่าสอบไล่แล้วเด้ สิเอาจั่งได๋ดี "
" แม บ่มีควมคึดดอกทิดเอ๊ย เฮ็ดจั่งได๋ได้ล่ะ เฮาบ่มีเงิน"
" ลูกเคยสัญญากับน้อง วาสิให่มันเฮียนต่อ"
"เจ้าของกะมีลูกน้อย สุขภาพกะบ่ค่อยดี สิมีแฮงหาเงินส่งน้องบ่"
เสียงพี่เขยคุยกับแม่เย็นวันนั้น ทำให้นางซึ่งกำลังจะเดินขึ้นบ้านต้องชะงักอยู่แค่บันได และมีอาการซึม จนพี่สาวสังเกตเห็นและเดินมาโอบเอาไว้ ตอนนั้นพี่สาวคนโตมีลูกคนแรกได้ 1 ปีแล้ว นางกำลังเห่อและสนุกกับการเลี้ยงน้อง จึงไม่ได้พูดถึงเรื่องที่จะเรียนต่อ
สมัยนั้นการศึกษาภาคบังคับมีแค่ชั้นประถมต้นคือชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 เท่านั้น สำหรับชั้นประถมปลายมีเฉพาะในตัวอำเภอ ส่วนตำบลก็มีเฉพาะตำบลขนาดใหญ่ที่รอยกระดับเป็นอำเภอเท่านั้น
ตำบลที่นางอยู่จึงมีชั้นประถมปลายแค่โรงเรียนเดียวเป็นโรงเรียนประจำตำบลและอยู่ห่างจากบ้านของนางประมาณ 6 กม.คนในหมู่บ้านที่ได้เรียนต่อตอนนั้นมีอยู่ 5 คน เป็นลูกของครู ผู้ใหญ่บ้าน และนายฮ้อย ซึ่งเป็นผู้ที่มีฐานะดีที่สุดในหมู่บ้าน
การคมนาคมใช้วิธีเดินเท้าและเกวียนเท่านั้น เส้นทางจะต้องผ่านทุ่งนา ลำห้วย และเดินตามทางเกวียน ผ่านป่าโปร่ง ไร่ปอ ซึ่งเชื่อมต่อกันระหว่าง 3 หมู่บ้าน
วันสั่งปิดภาคเรียนเทอมสุดท้ายของการเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 คุณครูบอกให้นักเรียนห่อข้าวมากินด้วยกัน กิจกรรมก็มีการแสดงของนักเรียนชั้นต่างๆ นางก็เป็นคนหนึ่งที่ได้ขึ้นไปรำเซิ้งกระติ๊บร่วมกับเพื่อนๆ 5 คน
บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนานและสุดท้ายก็ประกาศรายชื่อนักเรียนดีเด่น คือผู้ที่สอบได้คะแนนสูงสุดของโรงเรียน หรือที่มีชื่อบนกระดานดำว่า " คนเก่งของเรา"
แน่นอนว่านางได้รับรางวัลนี้ แต่นางไม่ได้แสดงอาการดีใจออกมาเลยกลับเดินขึ้นไปรับรางวัลด้วยความเศร้าสร้อย คล้ายๆจะร้องไห้ จนคุณครูตกใจรีบเดินมาถาม
" ไม่ดีใจเหรอลูก ร้องไห้ทำไม? "
แค่นั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลก็ทะลักออกมาอย่างไม่ยอมหยุด นางสะอื้นจนตัวโยน คุณครูรีบคว้าตัวมากอดไว้ ทำให้นางร้องไห้มากขึ้น เพื่อนๆก็เข้ามาห้อมล้อม และร้องตามทั้งๆที่ไม่รู้ว่านางร้องไห้เรื่องอะไร
ช่วงนั้นทุกคนเงียนกริบ พอตั้งสติได้นางก็บอกกับคุณครูว่า
" หนูอยากเรียนต่อค่ะคุณครู แต่แม่บอกว่า ไม่มีเงิน"
คุณครูเงียบไปพักหนึ่งและถามต่อว่า
"แล้วหนูจะไปทำอะไรล่ะลูก ไปทำงานกรุงเทพฯเหรอ?"
" ไม่ค่ะ แม่ไม่ให้ไปไหน ก็คงไปเลี้ยงควาย "
นางพูดพร้อมกับใช้หลังมือปาดน้ำตาไปด้วย ขณะที่นางคุยกับคุณครู เพื่อนๆก็แย่งกันพูด
"ข้อยกะบ่เฮียนต่อคือกัน บ่เป็นหยังดอก เฮ็ดนาอยู่บ้านนี่ล่ะ ข้อยแฮงขี้คร้านเฮียน"
"แม่นอีหลีล่ะ"
เสียงสนับสนุนเพียบ เพื่อนในรุ่นไม่มีใครเรียนต่อเลย แต่นางไม่คิดอย่างนั้น นางเดินมาแหงนหน้ามองป้ายที่โดดเด่นซึ่งติดอยู่ตรงบันไดทางขึ้นห้องเรียน
" คนเก่งของเรา " ป้ายนั้นมีนามสกุลเดียวกันถึง 5 คน ก็คือพี่สาวทั้ง 4 คนรวมถึงนางด้วย นับเป็นความภาคภูมิใจของแม่และญาติพี่น้อง แต่ความภูมิใจนี้จะจบลงแค่ "คนเก่งของเรา" เท่านั้นหรือ?
ความเห็น (60)
มาเป็นกำลังใจให้อีนางน้อย แห่งทุ่งสารคาม เสียหน่อย
ร้องจนตัวโยน เฮ้อ คนชนบทที่ไหนก็คล้ายกันไปหมดเลย
น่าสงสารจริงๆ น่าติดตามครับ
เฮียน กศน.ก็ได่เด้อนางเฮียนใกล้บ้าน หรือเฮียนอยู่กะบ้านก็ได่ บ่เสียเงินจักบาท มีวิธีเฮียนฮู้หลายรูปแบบ ... ฝากคุณยายแนะนำแหน่ ... สอบถามได้ที่ กศน.ตำบล ใกล้บ้านครับ.../ ครูเอ
สวัสดีค่ะคุณยาย ทำให้ได้ระลึกถึงตัวเองที่มีพี่น้องสามคน เราคนกลางจะไม่ส่งเรียน แต่ให้เรียนเย็บผ้า อยู่บ้าน แต่ด้วยความอยากเรียนต่อที่โรงเรียนจึงอ้อนวอนว่าจะตั้งใจเรียนนะคะ จึงมีวันนี้ อยากให้เด็กๆมีความตั้งใจแบบเรื่องที่คุณยายแบ่งปันนี้นะคะ
เรียน คุณยาย ผมเห็นว่าคุณอยู่ทางอีสาน ผมใต้ อยากจะหาแนวร่วม เผื่อมีแนวคิดที่คล้ายกัน จะได้สนันสนุน และแสดงความคิดให้ผมบ้างจะเป็นพระคุณยิ่ง กรุณา ดู http://www.nature-dhama.ob.tc ขอบพระคุณมากครับ
เหมือนกันเลยค่ะ คุณยาย
น้องไม่ได้เรียนในมหาวิทยาลัยฝันเหมือนเพื่อนทั้งที่สอบได้ แม่ให้เรียนพยาบาลเพราะใช้เงินน้อย
ตอนนี้ต้องขอบคุณแม่ที่ทำให้ลูกได้ดิบได้ดีเพราะเป็นพยาบาล แถมพ่อแม่ไมเดือดร้อนเรื่องเงินทองเลย
สงสารน่องนางแท๊ สู่ๆเด้อหล่าเด้อ
ติดตามอ่านด้วยความประทับใจมากค่ะ..เป็นชีวิตที่น่าชื่นชม..อยากเห็นรูปภาพเก่าๆประกอบเรื่องด้วยค่ะ...
ดอกชวนชมบานยามเช้าที่หน้าบ้านพี่ใหญ่
สวัสดีครับคุณยาย
ผมอ่านแล้วสะทือนใจมาก ๆ
ด้วยสำนวนภาษาอีสานที่แสนซื่อบริสุทธิ์
และด้วยวัยของเด็กที่ใฝ่ดีในการศึกษา
ทำให้ผมอดคิดถึงตัวเองในวัยเด็กไม่ได้
ที่มีสภาพเช่นกับ 'นาง'
รู้สึกท้อในโชคชะตา และน้อยใจกับ 'พ่อกับแม่' ไม่ได้
แต่มีหวนกลับมาทบทวนใหม่
รู้สึกว่า... ฟ้าได้ลิขิต...ให้ชีวิตเราได้ต่อสู้.... และเรียนรู้ว่า... พ่อกับแม่ รักลูกมากแค่ไหน
ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ พ่อกับแม่ทุกคนบนโลก ต้องการที่จะให้ลูกอยู่บนเส้นทางที่งดงามและปลอดภัยที่สุด
ขอบคุณคุณยายครับ
ที่ทำให้ผมได้ทบทวนชีวิตของผมเองอีกครั้งจากบันทึกที่แสนเศร้าแต่เปี่ยมสุขบันทึกนี้
จนอดติดตามตอนต่อไปว่า ...
นาง...จะได้เรียนต่อไหม ?...
ผิดกับสมัยนี้นะคะพี่พ่อแม่ต้องจ้างให้เรียน...
สวัสดีค่ะ
- แม้เส้นทางชีวิตที่ผ่านมามันไม่โปรยไปด้วยดอกไม้ แต่ในยามที่นึกได้มันทำให้เรายิ้มได้เสมอ
- ในสุขมีทุกข์ ในทุกข์ย่อมมีสุข
- เป็นกำลังใจให้น้องนางบ้านนาตลอดไปค่ะ
น้องนางชาวสุพรรณ ได้เรียนต่อ ป.5
เพราะพ่อกลัวจะไม่มีนาให้ทำ ไม่มีควายให้เลี้ยง..555
เรียนท่านอาจารย์
- นึกถึงสภาพผมหน้าม้าออกสีน้ำตาล หน้าตาเด๋อๆของนางตอนนั้น น่าสงสารค่ะ
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ
- ไม่เอาน่า อย่าเศร้าไปเลย
- กศน.ยังอยู่เคียงข้างประชาชนนะคะ
- เรียนฟรี 15 ปี ไม่เสียค่าใช้จ่ายค่ะ
- แต่ตอนนี้ นอนนะคะคุณยายขา
เรียนคุณครูเอ
ที่นับถือ
- ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำ
- ตอนไปออกหน่วยแพทย์ได้ยินประกาศว่า "การศึกษานอกโรงเรียนและการศึกษาตามอัธยาศัย" ไม่ทราบว่าเป็นชื่อเดียวกันหรือเปล่าคะ ชอบใจคำว่า
" การศึกษาตามอัธยาศัย" ค่ะ น่าสนใจดี
สวัสดีค่ะคุณครู Rinda
- แม่บอกว่าพ่อเคยพูดไว้ว่าจะให้ลูกเรียนต่อทุกคน ยกเว้น "อิหล่า "ให้อยู่บ้านเพราะพ่อรักมาก ไม่อยากให้ไปไหน แต่เหตการณ์หลังพ่อเสียกลับตรงข้ามเลยค่ะ พี่ๆไม่ได้เรียนต่อสักคนทั้งๆที่เรียนเก่ง เพราะแม่ไม่มีสมบัติอะไรให้ มีแค่ที่นาพอทำกินเท่านั้นเอง
- ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
สวัสดีค่ะคุณประทีบ
- ขอบคุณที่แวะมานะคะ
- สักครู่คุณยายจะไปเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะพี่
- นางเค๊าเป็นคนสู้ชีวิตค่ะ
- ถ้าเกิดในสมัยนี้คงได้ออกรายการคนเก่งหัวใจแกร่งค่ะ
- ขอบคุณที่ให้กำลังใจนางนะคะ
เรียนพี่ใหญ่
ที่นับถือ
- ตอนนั้นแม้แต่โรงเรียนก็ไม่มีกล้องถ่ายรูปค่ะ คุณครูก็ไม่มีสักคน ถ่ายรูปครั้งเดียวตอนจบและต้องเข้าเมืองกว่าจะเก็บเงินได้ต้องใช้เวลานาน และถ่ายเฉพาะที่จะใช้เท่านั้น เพื่อประหยัดเงินค่ะ
- หน้าตาของนางก็คล้ายๆคนที่แสดงเป็นหนูหิ่นบวกกับน้องตุ๊กกี้เลยค่ะ
- ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
- ชีวิตมันเศร้าจริงๆนะคะ นางจึงมีสองบุคลิคอยู่ในตัว มีโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่เงียบๆประเภทปลีกวิเวกไปเลย ไม่ชอบความวุ่นวายค่ะ แต่เวลาทำงานก็จะเต็มที่มาก
- ขอบคุณน้องมากค่ะที่มาให้กำลังใจ
- มีความสุขมากๆนะคะ
สวัสดีค่ะน้องอุ้ม
- ต่างกันลิบเลยล่ะค่ะ
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ
- ตามมาอ่าน...เขียนต่อนะครับ เขียนอย่างที่เขียนนี้แหละ ...
- นี่คือลีลาการเขียนเฉพาะตัวของ "คุณยาย" ครับ
- ขอชื่นชม
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีค่ะคุณครู
- ใช่ค่ะ เรียกว่า "สุขแบบทุกข์ๆ"ก็ได้ ความรักความอบอุ่นของคนในครอบครัวเป็นพลังให้เราแกร่งค่ะ
- ได้เห็นความรัก ความหวังดีของครูที่มีให้กับนักเรียนด้วยค่ะ
- สมัยนี้ไม่แน่ใจว่าจะมีคุณครูแบบคุณครูของน้องนางหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ
สวัสดีค่ะพี่
- เมืองสุพรรณ อุดมสมบูรณ์ไม่ต้องกังวลอะไร แต่อีสานถึงเวลาแล้งก็แล้งจับจิตแทบไม่มีน้ำกรอกตุ่มเลยค่ะ
- เรียนก็ไม่ได้เพราะไม่มีตังค์ ไม่เรียนก็ไม่ได้เพราะไม่มีนาให้ทำค่ะ โอ๊ยกลุ้ม
- ขอบคุณค่ะพี่ที่มาให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะน้องเต้ย
- สมัยก่อนไม่มีกศน. ค่ะ จบป. 4 แล้วก็เข้าโรงเรียนฝึกไถนาเท่านั้น ไม่มีใครพูดถึงเรื่องเรียนต่อหรอกค่ะ
- สักครู่พี่จะนอนค่ะ น้องเต้ยนอนก่อนพี่เลยนะ อย่ากรนล่ะหนวกหู อิอิ
สวัสดีค่ะคุณปณิธิ
- ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ
- เป็นสำนวนดิบๆที่ไม่ผ่านการกรองค่ะ เล่าตามความทรงจำเล็กๆของเด็กบ้านนอกที่ใช้ชีวิตแบบบ้านๆในสมัยนั้นค่ะ คนในเมืองหรือคนมีเงินอาจจะนึกภาพไม่ออก เพราะมันเป็นเรื่องที่ "เหลือเชื่อ" ยิ่งกว่าเครื่องบินชนกับเรือดำน้ำอีกค่ะ
สวัสดีครับคุณยาย
"เคว้งคว้าง"น้องนางบ้านนา "มาให้กำลังใจครับ"
- เขียนต่อนะครับ ส่งภาพมาให้กำลังใจ 1 ภาพ (วาดไว้นานแล้ว คงไม่เป็นไรนะครับ เพราะเรื่องที่ "คุณยาย" เขียน ก็นานแล้ว ฮ่าฮ่า...)
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีค่ะ
- ขอบคุณมากนะคะที่ให้กำลังใจ
- มีความสุขมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะ
- สวยค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะ
- เวลาเขียนต้องอยู่เงียบๆคนเดียวค่ะ ต้องมีปณิธิเอ้ยไม่ใช่ ต้องมีสมาธิจึงจะเขียนได้เพราะต้องนึกถึงภาพตอนนั้นด้วย บางครั้งคำพูดจึงต้องใช้ภาษาถิ่น เป็นคำพูดที่ไม่อยากจะเปลี่ยนภาษาค่ะ หวังว่าหลายๆท่านที่เป็นคนภาคอื่นน่าจะแปลออกค่ะ
- ขอบคุณอีกครั้งสำหรับภาพสวยๆค่ะ
ดีจัง ชอบมาก ๆ เพราะเหมือนกับชีวิตผมและครอบครัว
ผมได้เรียนต่อเพราะเป็นผู้ชาย ทำให้น้องสาวต้องออกจากโรงเรียนชั้น ป.๔
อ่านแล้ว จะได้กลับไปดูแลน้องสาวบ้างที่ทำให้ผมได้มีวันนี้
และตอนนี้ มีโอกาสทำบุญกับนักเรียนบ้านนอก ก็จะรีบทำให้มากเพราะกลัวว่าอนาคตคนโงจะคลองเมือง เพราะคนเรียนดีไม่ค่อยมีโอกาสได้เรียนต่อ เพราะเรียนดีแต่ยากจน เพราะ....?
มาแวะมาเบิ่ง
ได้อ่านควมคิดเป็นคำเว้าบ้านเฮ้า..ม่วน ๆ ...อิ อิ อิ
เรียนท่านอาจารย์
- คุณยายไม่เคยมีความคิดที่จะเขียนเรื่องเล่าแบบนี้เลยค่ะ ตอนแรกที่เขียนเพราะวันนั้นอากาศดีก็เลยขับรถกลับบ้านคนเดียว คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ไปนั่งเล่นที่เถียงนา มองดูบรรยากาศรอบๆ ทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็กเป็นความทรงจำที่ดีมากๆ กลับเข้าบ้านก็เลยเขียนเล่นๆไป วันนั้นยังไม่ได้เตรียมเรื่องลงบล็อก เลยนำมาลง คิดว่าจะเก็บไว้เฉยๆเพราะเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ พอดีท่านอาจารย์ขจิตถามว่า "คุณยายปิดบ้านน้องนาบ้านนาไว้เหรอ" ก็เลยเปิดและเขียนต่อมาเรื่อยๆค่ะ
- ขอบพระคุณอาจารย์มากนะคะที่ให้เกียรติ
เรียนท่านอาจารย์
- ไปที่ไหนคุณยายก็จะเว่าอีสานตลอด เพราะภูมืใจในบ้านเกิดค่ะ
- บางคำอาจไม่เข้าใจ ก็ยินดีตอบทุกคำถามค่ะเอ ! หรือว่าจะเขียนภาษาอีสานวันละคำดี จะมีใครอ่านไหมนี่?
- ขอบคุณที่แวะมาค่ะอาจารย์
อ่านแล้วเศร้า หากมองอีกทางคงจะมีทางแก้นะ
สวัสดีค่ะคุณเพชร
- งั้นก็คงต้องเล่าต่อนะคะ ว่านางทำยังไง
- แต่วันนี้ขอนำท่านไปฝึกโยคะก่อนค่ะ แล้วค่อยมาฟังเรื่องเล่าของนางต่อนะคะ
- ขอบคุณที่ให้เกียรติค่ะ
สวัสดีค่ะ...
- ตามอ่านทุกตอนค่ะ แต่ตอนแรกปิดไม่ให้ ment เลยเข้าไปทักไม่ได้ค่ะ...
- และจะตามมาอ่านทุกตอนนะค่ะ...น้องนางบ้านนา...
สวัสดีค่ะพี่
- ขอบคุณมากนะคะ
- คิดถึงเสมอค่ะ
มาเยี่ยมชมคุณโยม
สักวาสาวบ้านนาผู้ยากไร้ ความตั้งใจวาดหวังไว้ไปให้ถึง
วันสุดท้ายครูสั่งปิดคิดคะนึง ร้องรำพึงบอกครูหนูเรียนต่อ
เหตุไฉนความฝันฉันจักจริง พ่อแม่ยิ่งยากจนสุดทนหนอ
อนาคตข้างหน้าตั้งตารอ น้ำตาคลอเอ่อล้นเพราะจนเอย
นมัสการหลวงพี่
- ขอบพระคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
ครับ ได้สัมผัสภาษาท้องถิ่น รู้สึกดีใจ เป็นเรื่อง ของศิลป์ ทางภาษา ผมคิดเองนะครับ ดูของใต้จากผมบ้าง แลกกัน ฮะ "มาแหล้งต่ายกันมั้ง ฟังแหล่วหร้อยเหมื้อนกันแหล้ะ"
ตกฤดูเดือนสามท้องฟ้ากะปลอดโปร่งสดใส
ไปทางใด๋เห็นแต่คนใจบุญซะแซวเป็นคุ้ม
เหลียวเห็นซุมสาวสำน้อยพากันปั้นข้าวกี่
เฮือนละสี่ห้าปั้นพอได้เข้าใส่บุญ
บางพ่องกะบีบข้าวปุ้นตกแต่งอาหาร
มีเทิงหวานและคาวหนุ่มสาวมาโฮมต้อน
เป็นตาออนซอนเด้ ประเพณีอีสานแต่ก่อนกี้
ปัจจุบันกะยังมี ปั้นข้าวกี่ใส่น้ำอ้อยสาวสำน้อยนั่งผิงไฟ..จบ
รบกวนถามว่า เป็นเรื่องของคุณยายใช่ไหมคะ ประมวลเอา เพราะไม่ได้อ่านทุกความคิดเห็นค่ะ
สวัสดีค่ะคุณประทีป
- ขอบคุณที่แวะมานะคะ
- ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ
นมัสการหลวงพี่
- พูดซะเห็นภาพเลยค่ะ
- ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู
- ก็คงต้องเดาต่อนะคะ ไม่ได้อ่านทั้งหมดก็ไม่เป็นไรค่ะ
- ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจกันเสมอๆค่ะ
- ขอให้มีความสุขทุกๆวันนะคะ
หนทางสู่ความสำเร็จ มีอุปสรรคเสมอ..
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดี ๆ เช่นนี้ครับ
เชิญสาวนางบ้านนา มาเยี่ยม
เชิญสาวนางบ้านนา มาเยี่ยม "จันทร์" ที่ จินตนิยายอิงหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา เรื่องนี้อาตมาแต่งไว้ตอนที่เรียนวรรณกรรม เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่ง ในทำนองอิงหลักธรรม
สวัสดีค่ะคุณเลิศฤทธิ์
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมและให้กำลังใจค่ะ
- ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
นมัสการหลวงพี่
- พอดีดิฉันไม่ค่อยถนัดการใช้ภาษาที่ใช้กับพระสงฆ์สักเท่าไหร่ค่ะ ต้องขออภัยหลวงพี่ด้วย
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะพี่คุณยาย
เล่าได้ธรรมชาติดี เห็นภาพค่ะ
เมื่อเล็กได้บากบั่น ปัจจุบันประสบความสำเร็จสมกับที่ได้มุ่งมั่นมา
ชื่นชมพี่คุณยายค่ะ
สวัสดีค่ะน้องถาวร
- บางครั้งความทรงจำเก่าๆก็ทำให้เรามีความสุขได้นะคะ ถึงแม้จะเป็น "สุขแบบทุกข์ๆก็ตาม"
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจเสมอๆค่ะ
ได้อ่านเรื่องน้องนาบ้านนา ก็พลอยพาให้คิดถึงเรื่องลูกอิสาน ตอนที่เพลาเกวียนหัก ก็อดที่จะสงสารตัวละครในเรื่องไม่ได้ ทั้งฝนก็ตกอีก หนาวก็หนาว. ถ้าเรื่องน้องนาบ้านนาใส่ความรู้สึกลงไปอีกนิดนึงจะดีมากๆ และหากสะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ความยากลำบากของคนอีสานในสมัยก่อน (สมัยที่คุณโยมเป็นเด็ก)ด้วยยิ่งดี จะทำให้ดูมีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นอีก
นมัสการหลวงพี่
- คุณยายเขียนไม่เป็นค่ะหลวงพี่ ได้แค่นี้แหละเพราะดัดแปลงไม่เป็นเลย เอาแบบตรงๆ เนื้อๆเลยค่ะ
- ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจที่จะเขียน แต่วันนั้นกลับบ้านทำให้นึกไปต่างๆนาๆ นึกถึงเหตุการณ์ที่ยังฝังใจก็เลยเขียนเล่นๆเป็นบันทึกเหตุการณ์ประจำวัน ก็เลยปิดไว้เฉยๆ นึกว่าเวลาอยากเล่าก็จะเล่าไปเรื่อยๆ แต่พอดีมีเพื่อนๆถามก็เลยเปิดค่ะ
- ถือว่าเป็นมือใหม่มากๆ หวังวาคงพออ่านได้นะคะ ถ้ามีเวลาก็จะเล่าต่อค่ะ แต่ตอนนี้ขอลงเรื่องโยคะก่อนเพราะน่าจะมีประโยชน์มากกว่าเรื่องเล่าค่ะ บางท่านอาจจะนึกว่าไร้สาระก็ได้
- คุณยายอ่านเรื่องที่หลวงพี่เขียนเหมือนกัน เขียนได้ดีมากนะคะ แต่คุณยายคุยไม่เก่งก็เลยไม่ได้เม้นต์ค่ะ
- ก็อยากให้เขียนไปเรื่อยๆนะคะ มีคนชมให้คุณยายฟังด้วยค่ะว่าอยากให้ไปอ่านดู เป็นคนในโกทูโนนี่ล่ะค่ะ
- ขอบคุณหลวงพี่ที่ให้คำแนะนำนะคะ
เห็นคุณโยม(ยาย)ไปที่ไหนก็ชอบดอกไม้คนอื่นอยู่เรื่อยไป ก็เลยเอากลอนเกี่ยวกับดอกไม้มาฝาก แต่ว่าไม่ค่อยไพเราะนะ เอาแค่ความหมายที่สื่อก็พอ.
ดอกไม้สวยเหมือนนารีที่ยังสาว
ที่พร่างพราวเสน่หาพาให้หลง
แต่รูปร่างที่สวยใสไม่มั่นคง
น้อมใจปลงอนิงจังใช่ยั่งยืน
หากหญิงใดประพฤติดีมีธรรมะ
ใจลดละความชั่วพาตัวฝืน
อบายมุขทุกอย่างนางกล้ำกลืน
คงชื่นมื่นหมดทุกข์สุขสมใจ
๓ ก.พ.๕๔
เปรียบดอกไม้เหมือนพระสงฆ์องค์วิสุทธิ์ หน่อพระพุทธสละเพศวิเศษหมาย
เมื่อมาอยู่รวมกันนั้นมากมาย ต่างกระจัดกระจายหลากหลายพันธุ์
เหตุไฉนจะงดงามตามระเบียบ เรียงร้อยเรียบเป็นมาลัยให้สีสัน
อาศัยด้ายมาร้อยคอยเกี่ยวพัน แม้คละกันก็มีค่าน่าชื่นชม
พระวินัยท่านเทียบเปรียบเส้นด้าย หรือก็คล้ายแจกันอันเหมาะสม
หากพระดีมีวินัยใฝ่อบรม ชนนิยมบูชาศรัทธาจริง.
เสาร์ ที่ ๕ ก.พ.๕๔
- สวัสดีครับ คุณยาย
- มาเติมเต็มประสบการณ์ครับ "น้องนางบ้านนา" ครับผม
- เป็นข้อคิด เตือนใจ ให้เยาวชนรุ่นหลังได้ ทบทวนตัวเอง
- ขอบคุณครับ
บุคคลที่ประสบความสำเร็จ มักเพาะบ่มความแข็งกล้า และประสบการณ์จากอุปสรรคเสมอครับ
สวัสดีค่ะคุณครูฐานิศวร์
- ขอบคุณมากนะคะที่มาให้กำลังใจ
- ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Peter
- ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ
- ขอให้มีความสุขทุกๆวันค่ะ
นมัสการหลวงพี่
- ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเลยนะคะ ไพเราะมากค่ะ ฝีมือการเขียนกลอนระดับครูเลยนะคะ
- คุณยายชอบดอกไม้มากๆ เจอที่ไหนก็จะเก็บภาพไว้ กล้องจะติดตัวไปด้วยทุกที่เลยค่ะ ก็คงเหมือนกับผู้หญิงทั่วๆไปค่ะ
- ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจที่ส่งมาเสมอๆค่ะ