ฝึกสติผ่าน "การยอมรับ - Acceptance"
. . จะลอง "ฝึกสติ" ด้วยการฝึก "ยอมรับ" ในระดับต่างๆ ดู
ระดับแรก - ยอมรับ "ตัวเอง" อย่างที่เราเป็น Accept what we are ไม่ต้องไปสร้างภาพมายา ภาพในอุดมคติ ว่าเราต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ แต่ให้อยู่กับตรงนี้ สิ่งที่เป็นอยู่นี้ อย่างมีความเข้าอกเข้าใจ
ระดับที่สอง - ยอมรับ "ทุกคน" อย่างที่เขาเป็น เห็น "เอกลักษณ์" ในตัวเขา ไม่ต้องไปตัดสินเขา หันมามองคุณค่าในความเป็นเขา เลิกเอาความคิดเห็นเราเข้าไปกะเกณฑ์ Let them be what they are
ระดับที่สาม - ยอมรับ "สรรพสิ่ง" อย่างที่มันเป็น เห็นทุกอย่างตามที่เกิดขึ้นจริง ณ ขณะนั้น ไม่เห็นผ่านอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของเรา เข้าใจและยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น เห็น "ความเป็นเช่นนั้น" เห็นความเป็นธรรมดา เห็นตถาตา (เช่นนั้นเอง!)
ความเห็น (6)
ชอบครับ เห็นด้วย ...............
กำลังฝึกเช่นกันค่ะ แต่อัตตาในตัวเรามากเหลือเกิน แต่ก็ดีกว่าเดิมเยอะแล้วค่ะ
คุณนพวรรณ์ ถ้ารู้ตัวก็ถือว่าดีแล้วล่ะครับ . . ผมเองก็ "รู้บ้าง ลืมบ้าง" แต่ค่อนข้างจะลืมเป็นส่วนใหญ่ มารู้ก็หลังจากที่พูดหรือทำไปแล้ว !!
สวัสดีปีใหม่ ค่ะอาจารย์ประพนธ์
ขออาราธณาคุณพระศรีรัตนตรัย โปรดดลบันดาลให้อาจารย์และครอบครัวประสบแต่ความสุข สดชื่นตลอดปี 2511 นี้ค่ะ
ด้วยความเคารพ
กฤษณา สำเร็จและครอบครัว
หงษ์ลัดดา พงศ์สุวรรณ
เวลาทำงานบางครั้งจำต้องต่อรองมากมายหลายเรื่อง
บางทีเราชอบคิดเข้าข้างตัวเองว่า "เรารู้จักเขาดี หรือเรารู้มากกว่าบ้าง"
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึก "สะดุดใจ"
มาคิดดูแล้วกลายเป็นว่านอกจาก "ไม่รู้เขา" แล้ว ยัง "ไม่รู้ตัวเอง" แถมท้ายยัง "ไม่ยอมรับอะไรเอาเสียเลย"
เมื่อคิดได้ดังนั้น
จึงรู้สึกสบายใจ...เพราะว่า "มันเป็นเช่นนั้นเอง"
เรื่องแบบนี้คงต้องฝึกจริงๆ
ขอบคุณอาจารย์