กลางวันของวันนี้ดิฉันพบพี่ปัท ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่ใช้บล็อคของ G2K เสมอ พี่ปัทเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนวานได้เปิดอ่านบันทึกของดิฉันที่มีชื่อว่า ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิดประตู เปิดไปดู ประตู KM http://gotoknow.org/blog/supalukbi/40826 และได้เห็นภาพประกอบสุดท้ายในบันทึก ซึ่งเป็นภาพของน้องฝน (ลูกสาวคนเล็กของพี่ปัทเอง)กำลังอยู่ในอิริยาบทสื่อถึงอาการเปิดใจ เปิดตา กางแขน และเหยียดขา (ยังไม่กางขา) แค่เหยียดขา พี่ปัทรีบเรียกให้น้องฝนมาดูทันที
พี่ปัท "ฝน...มาดูรูปหนูซิ...น้าเล็กเอารูปหนูเป็นภาพประกอบบันทึกของน้าเล็กเขาด้วยล่ะ..."
ทันที่ที่เห็นรูปตนเองปรากฎหราน้องฝนรีบบอกทันทีว่า
น้องฝน "แม่..!!.ไม่เอา...เอารูปหนูออกเร็ว"
พี่ปัท "แม่เอาออกไม่ได้ ต้องให้น้าเล็กเอาออกเอง"
น้องฝนคนขี้อายบอก "งั้นแม่ก็ไปบอกน้าเล็กให้เอารูปหนูออกนะ "
พี่ปัท " ฝนรู้มั๊ยน้าเล็กเขาเอารูปทำไม ?"
พี่ปัทอธิบายให้ฝนฟังต่อว่า " น้าเล็กเขาคงเห็นรูปของฝนที่แสดงออกถึงความเบิกบาน เปิดใจอย่างชัดเจนเหมือนกับที่น้าเล็กเขียนไว้...เห็นมั๊ยลูก"
สิ่งที่พี่ปัทอธิบายให้กับน้องฝนฟังนั้นเป็นสิ่งที่ตรงกับใจดิฉันที่สุด อยากจะบอกว่าในตอนที่เขียนบันทึกอยู่และจะจบเนื้อหาสรุปด้วยการเปิดใจ เปิดตานั้นดิฉันคิดอย่างหนักที่หาภาพที่สื่อถึงอากัปกิริยานี้ จนมาปิ๊งแว๊บ !! กับภาพน้องฝนขณะเงยหน้า ยิ้มทั้งตาและปาก กางแขน เหยียดขาถ่ายรูปบนผาเดียวดาย ที่เขาใหญ่โดนและตรงใจกับบันทึกเปิดใจ เปิดตา เปิดประตู KMของดิฉันมาก ทำให้ดิฉันไม่ลังเลที่จะใช้ภาพน้องฝนเป็นการสรุปและจบประเด็นอย่างสวยงาม
และเมื่อน้องฝนใจเปิดและเปิดใจตนเองแล้วก็ไม่มีการรบเร้าให้นำภาพตัวเองออกจากบันทึกของดิฉันอีก
เด็กเปิดใจตนเองง่าย เพราะไม่รู้จักคำว่าทิฐิ
แล้วผู้ใหญ่ล่ะจะเปิดใจง่าย ต้องไม่รู้จักคำว่า.......ขอเชิญเติมกันตามสบาย
ปล.ภาพดุ๊กดิ๊กน่ารัก ๆ ในบันทึกนี้ได้ความอนุเคราะห์จากน้องดรีม ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ชอบรูปเด็กๆ ทุกรูปเลยค่ะ รวมทั้งรูปน้องฝนของปัทม์ด้วย และตรง.........ที่ให้เติมคำ ให้เติมได้กี่คำตอบคะ และตอบได้มีรางวัลหรือเปล่า??????