ใคร?...อยู่บ้านเลี้ยงลูกดีกว่ากัน


“เราทั้งสองคนแหละควรเลี้ยงลูกด้วยกัน ลูกเราจะได้ฉลาดเหมือนพ่อ...ขี้สงสัยเหมือนแม่ไงจ๊ะ”
          หลายวันก่อนมีโอกาสได้เจอะเจอเพื่อนรักสมัยเรียน ป.โท เดินทางมาร่วมจัดทำหลักสูตรของมหาวิทยาลัย ณ ชายหาดใกล้ ๆ บ้าน ด้วยความรักและคิดถึงกันและเป็นธรรมดาของเพศหญิงหากเจอะเจอกันเรื่องหนึ่งที่ขาดไม่ได้ คือ ต้องสนทนากันด้วยความเมามัน แต่หากเป็นเพศชายเรื่องหนึ่งที่ขาดไม่ได้เช่นกัน คือ ต้องสนทนากันด้วยการดื่มเหล้าจนมึนเมา นี่คือ ความต่างระหว่างเพศ ต่างเพศ ต่างความคิด ต่างพฤติกรรม และต่างการกระทำ

          การสนทนาระหว่างเพื่อนเป็นไปในทางสร้างสรรค์ เรื่องเล่าเรื่องหนึ่งที่ทำให้คนฟังไม่สามารถที่จะกลั้นยิ้มเอาไว้ได้ เนื่องจากเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของคนที่มีครอบครัวเพื่อให้คนเป็นโสดได้รับฟัง แต่สิ่งที่รับรู้ได้คือการสื่อสารระหว่างคนในครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ๆ และสำหรับชีวิตคู่ด้วยแล้วจะสำคัญยิ่งเพราะต่างคนต่างที่มา ต่างกรรมพันธุ์และสิ่งแวดล้อม ต่างการเลี้ยงดู แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตคู่เดินทางได้ตลอดรอดฝั่งคือ การสนทนาในเชิงสร้างสรรค์ หรือในเชิงบวก

          นอกเรื่องมาซะยาว...ขอตัดบทมาสู่เรื่องเล่าของเพื่อนเลยจะดีกว่า...แต่ขอบอกกล่าวไว้ก่อนว่าเพื่อนคนนี้กำลังเรียน ป.เอก ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน กทม. เรื่องเล่าความว่า...
 
          คืนวันก่อนฉันนั่งอ่านทบทวนหนังสือของ ศาสตราจารย์ ดร.สุชาติ  ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ “ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์” เกิดความงุนงงชนิดเทียม ๆ ขึ้น จึงเอ่ยถามสามี ซึ่งเขามีความรอบรู้ทางด้านการวิจัยเป็นอย่างดี เนื่องจากจบ ป.โท ทางด้านนี้มา แต่ด้วยความรักที่มีต่อฉัน สามีจึงยอมเสียสละให้ฉันได้เรียน ป.เอก ก่อน แต่ด้วยความไม่เข้าใจชนิดเทียม ๆ ฉันจึงตั้งคำถามประมาณว่าอยากให้สามีได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมการเรียนของฉันด้วย  “พี่...ความสัมพันธ์เชิงบวก กับความสัมพันธ์เชิงลบมันคืออะไร? ต่างกันอย่างไร?”

          ครั้นคำถามสิ้นสุด สามีฉันรีบตอบคำถามทันที เนื่องจากกำลังร้อนวิชาอย่างหนัก จึงหยิบยกตัวอย่างสารพัดเพื่อให้ฉันได้เข้าใจง่ายขึ้น ตัวอย่างเช่น หากน้องทำงานมากน้องก็จะมีเงินมากตามไปด้วย นี่คือ ความสัมพันธ์เชิงบวก แต่หากเมื่อใดที่น้องทำงานมากแต่น้องกลับมีเงินน้อยลง นี่เขาเรียกว่าความสัมพันธ์เชิงลบ แต่ก็จะมีความสัมพันธ์เทียมเกิดขึ้นมาด้วย สามีฉันพยายามยกตัวอย่างมากมายให้ฟังแต่ฉันยังคงมึนงงชนิดเทียม ๆ อยู่ อธิบายอย่างไรฉันก็ไม่เข้าใจสักที สามีจึงอธิบายให้ฉันฟังเป็นครั้งสุดท้าย คงหวังว่าฉันจะเข้าใจ “พี่ว่า...น้องเลี้ยงลูกอยู่กับบ้านดีกว่า...แล้วพี่จะไปเรียนเอง” สิ้นสุดเสียงสามีฉันก็เข้าใจในทันที ประมาณว่าสามีรำคาญเต็มประดา แต่พยายามพูดเพื่อถนอมน้ำใจแกมหยอกล้อ ปนประชดประชันนิดหน่อย แต่คนฟังกลับรู้สึกยิ้ม ๆ กับความน่ารักในการสรรหาคำพูดของสามี ฉันนึกในใจ “สมควรแล้วที่จบการวิจัยมา”... “ที่พี่พูด...พี่ต้องการให้น้องเกิดพลัง...แรงฮึด...ในการเรียนนะน้อง” ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ว่าสามีรักฉัน คำพูดแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับความรักที่สามีมีให้ฉัน

          มาถึงตอนนี้ฉันจึงได้คำตอบแล้วว่าใครควรจะเลี้ยงลูกดีกว่ากัน “เราทั้งสองคนแหละควรเลี้ยงลูกด้วยกัน ลูกเราจะได้ฉลาดเหมือนพ่อ...ขี้สงสัยเหมือนแม่ไงจ๊ะ” หรือคุณว่างัย...
หมายเลขบันทึก: 39707เขียนเมื่อ 19 กรกฎาคม 2006 23:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม 2012 14:44 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (31)
     ยิ้ม ๆ มากเลยครับ เหมือนคุ้น ๆ ว่าเคยได้ยินที่ไหน จำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ช่างเถอะอย่าพยายามนึกเลยนะ
     หาก อ.Vij แต่งงานแล้ว (คงยังไม่...ใช่ไหมครับ) ผมจะคิดว่าบันทึกนี้เป็นชีวิตอาจารย์เลยครับ อ่านแล้วอินมากครับ
     ขอยิ้มอีกสักทีเถอะ หัวเราะดีกว่า "ชาดได้แรงอก"
  • ตามคนข้างบนมายิ้มๆด้วยอีกคนครับ
  • กำลังสงสัยว่าหายไปไหน
  • สถาบันครอบครัวที่ดี ควรมีทั้งคุณพ่อและคุณแม่ที่เข้าใจกัน ได้อ่านเรื่องของอาจารย์แล้วรู้สึกดีๆ ลูกของคนที่เล่าให้อาจารย์ฟัง คาดว่าน่าจะฉลาดมาก น่าอิจฉาเนอะ  ขอให้เป็นเด็กที่ฉลาดและเป็นคนดีด้วยนะครับ กลัวคนฉลาดแต่ไม่ใช่คนดีครับ

คุ้น ๆ เหรอค่ะ...สงสัยมีเพื่อนคนเดียวกันมั้งค่ะ

ประมาณว่าโดนถาม...เลยรีบตอบทันที...
โอ้ย!! ยังไม่แต่งงานค่ะคุณชายขอบ หากแต่งเมื่อไรจะบอกคุณชายขอบเป็นคนแรกเลยค่ะ

     หาก อ.Vij บอกผมคนแรกว่าแต่งเมื่อไหร่ ก็ขอขอบคุณล่วงหน้านะครับ แต่ขอให้บอกล่วงหน้าหน่อยนะครับ ประมาณว่าสักปี จะได้เตรียมทัน ไม่งั้นจะเอามาจากไหนทัน ยกเว้นว่า...เข้าใจนะ (อิ ๆ ๆ ๆ)

     อ.ขจิต ครับ เด็กคนนั้น(ลูกคนที่เป็นเรื่องเล่า) ชื่อ ด.ช.โหญ๋ ครับ ผมนึกออกแล้ว

คุณ "ขจิต" มาแล้วเหรอค่ะ กำลังระลึกถึงเชียวค่ะ

กลับบ้านสงขลามาค่ะ...มีเรื่องยุ่ง ๆ นิดหน่อย เพิ่งเดินทางกลับมาถึงวันนี้ค่ะ
กลัวเหมือนกันค่ะคนฉลาดที่ไม่ใช่คนดี ฉลาดแกมโกงน่ากลัวค่ะ ไม่อยากเจอเลยจริง ๆ คนประเภทนี้

ผมแอบมาฟังด้วยครับ ให้ข้อคิดดีๆ หลายอย่างนะครับ เป็นครอบครัวที่มีความสัมพันธ์เชิงบวก
ขอบพระคุณ "ผอ.บวร" มากค่ะ
ดึกแล้วยังไม่นอนเหรอค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ได้ข่าวว่ากำลังมุ่งทำงานหนักอยู่ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้อีกใจค่ะ 
  • ดีใจด้วยครับที่ได้ไปเยี่ยมบ้าน
  • แวะไปเยี่ยมน้องนิว จอมซนให้หน่อยสิครับ
  • มีเรื่องจะบอก ผอ บวร ลงรูปใหม่แล้วนะ หล่อมากๆๆๆ

ขอบคุณค่ะคุณ "ขจิต" ที่แวะมาบอก
จะรีบแวะไปเยี่ยมน้องนิว ณ บัดนี้ค่ะ
จะแอบไปดูรูปใหม่ ผอ.บวร ด้วยค่ะ

 

  • ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ
  • ดึกแล้ว นอนได้แล้วครับ
     จะนอนแล้วครับ แต่ขอบอกว่าชอบ "แต่สิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตคู่เดินทางได้ตลอดรอดฝั่งคือ การสนทนาในเชิงสร้างสรรค์ หรือในเชิงบวก" จังเลยครับ และบวกด้วย "รักอย่างเข้าใจกัน"

น่ารักจังค่ะ อาจารย์เล่าสนุกเห็นภาพตามเลยค่ะ

สรุปแล้ว คุณชายขอบ นอนดึกสุด
ดู ๆ "คุณ ขจิต" เหมือนพ่อที่ไล่ลูก ๆ ให้ไปนอนเลยค่ะ แต่ปรากฎว่าพ่อเข้านอนหลังสุด เพราะต้องดูแลลูก ๆ ให้เข้านอนครบทุกคน
ขอบคุณ "คุณขจิต" ที่เป็นห่วงเป็นใย
ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันค่ะ

ขอบคุณ คุณ "จันทรัตน์" ค่ะ

ปรากฎว่า คุณ "จันทรัตน์" ตื่นเช้าสุด
สงสัยค่ะว่า "น่ารักจัง" ชมเจ้าของบล็อก หรือชมความน่ารักของครอบครัวเรื่องเล่าค่ะ

  • นึกว่าอาจารย์จันทรรัตน์ชมอาจารย์
  • เอหรือชมผมน่า...

ว๊า  มาช้าอีกแย้วววว !!  แต่ไม่เป็นไรคะ  อ่านแล้วก็ยิ้ม ๆ เหมือนกัน อิอิ...(เมื่อวานหนูมีสอนคะ ก็เลยไม่ได้เข้ามาใน blog เท่าที่ควร ก็เลยพลาด blog นี้ไปอย่างน่าเสียดาย  แง ๆๆๆๆๆ..เลยมาช้าเลยเนี่ย !!..ฮือ ๆๆๆๆๆ  // วันอาทิตย์นี้หนูมีสอบ Q.E. ชุดที่ 2 คะ เหอ ๆ เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะ..แล้วลุ้น ๆ ว่าจะ "ผ่าน" หรือเปล่า อิอิ...แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด ..??

เป็นกำลังใจให้น้องนิวค่ะ...ไม่ต้องลุ้นเพราะรู้ว่าน้องนิวสอบผ่านแน่นอนค่ะ 
เป็นกำลังใจให้ตลอด 24 ชั่วโมง และทุกลมหายใจเข้าออก (เอะ!! ชักยังไงซะแล้ว)  

"ผ่านแน่นอน" พี่ขอยืนยัน นั่งยัน และนอนยัน เป็นกำลังใจให้จ๊ะ

  • หายไปไหนเอย กลับมาจากกรุงเทพฯ หรือยัง
  • รออ่านเรื่องอยู่ครับผม
  • หายไปจนน่าใจหาย เนอะน้องนิว
  • แวะมาทุกวันเลย
  • เอ หายไปไหนน่า

     รับทราบมาว่ากำลังยุ่งในเรื่องเรียนต่อครับ เมื่อทุเลาเบาบางลงแล้ว เร็ว ๆ นี้ คงจะได้กลับมาครับ รอการกลับมาเขียนบันทึกสนุก ๆ อยู่ด้วยเช่นกันครับ

  • ขอบคุณคุณชายขอบมากครับ
  • แวะมาทุกวันเนอะน้องนิว

กลับมาแล้วค่ะ...ขอบคุณคุณ "ขจิต" ที่บ่นถึง

นั่งจาม...อัดเช้ย ๆ ๆ ทุกวันเลยค่ะ ที่แท้ก็มีคนบ่นถึงนี่เอง

"สิ่งที่ได้เรียนรู้ตลอดการเดินทางของชีวิตที่ผ่านมา กลับพบว่าสิ่งที่ยังเหลืออยู่ คือ มิตรภาพ มั่นคง และยั่งยืน ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด"

ขอบคุณคุณ "ขจิต" ที่ไม่เคยห่างหายไปไหน ยังคงอยู่เพื่ออยู่เพื่อเป็นกำลังใจที่ดีเสมอมา ที่ให้แก่กัน

ที่แท้มิตรภาพที่เคยตามหามาตลอดก็อยู่ตรงนี้เอง

อนันตา คือ ความไม่มีตน บังคับไม่ได้ ส่วนอัตตา คือตัวตนของเรา ซึ่งเป็นส่วนที่บังคับได้ คนเราต้องรู้จักบังคับตนเอง ถ้าปล่อยไปตามบุญตามกรรมก็..........
  • ไชโยกลับมาแล้ว
  • รีบเล่าให้ฟังเสียดีๆเรื่องไปเรียน เรียนที่ไหน สาขาอะไร ลาเรียน หรือเรียนนอกเวลาราชการ เริ่มเรียนเมื่อไร ผอ อนุญาตไหม ฯลฯถามมากไปไหมเนี่ย

ถามไม่มากหรอกค่ะ แต่กลัวคนถามจะหายใจไม่ทันและเหนื่อยเสียก่อน

ตอบเลยแล้วกันแบบสั้น ๆ แต่ได้ใจความ...แบบครบบ้างขาดไปบ้างก็ขอตอบว่าเรียนที่ ม.ใน กทม.ค่ะ ผอ.เทคนิคใจดีค่ะ ลาเรียน 3 ปีค่ะ แต่คาดว่าคงต้องขอขยายเวลาไปเรื่อย ๆ อาจจะจบ 5 ปีก็เป็นได้ (แบบว่าเจียมตัวค่ะ เพราะเรียนไม่เก่ง) หรืออาจไม่จบก็เป็นได้  เรียนได้ประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ (หากครบ 9 เดือนก็เตรียมตัวคลอดได้เลย...จ๊าก)

ตอนนี้ยังยุ่ง ๆ วุ่น ๆ นิดหน่อยค่ะ ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงเหนื่อยค่ะ แต่ยังทนไหวเพราะใจมันรักที่จะเรียนเสียแล้วนิ 

  • งง ว่าเรียนสาขาอะไร ที่ม.ไหน
  • เดินทางคงเหนื่อยมาก
  • ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท