ได้อ่านบันทึกคุณเมตตา เรื่องน้องปลากลัวบาปแล้วทำให้คิดถึงความเข้าใจที่เราควรมีให้ลูกนะคะ รู้สึกว่าพวกเราแม่ๆมักจะได้เปรียบ เพราะลูกมักจะคุยกับแม่ๆได้ เพราะแม่เข้าใจนี่เอง
น้องฟุงใช้คำพูดนี้ เมื่อต้องการคุยกับคุณพ่อแต่ไม่กล้า ต้องมาทำใจหลายรอบมากด้วยการซ้อมกับตัวเอง ถามว่าต้องพูดกับพ่อว่ายังไงนะแม่ พอเราอธิบายเขาก็คงเข้าใจระดับหนึ่ง แต่ก็ยังพูดไม่ได้อยู่ดี เพราะกลัวพ่อดุเอาอีก (เรื่องยาว เล่ายากค่ะ) สุดท้าย เขาพูดว่า ฟุงหมายความว่า....(พูดอะไรต่ออะไรหลายอย่าง) แล้วก็จบประโยคว่า แต่แม่เข้าใจใช่ไหมแม่ พอแม่พยักหน้า เขาก็ดูท่าทางดีใจ จนเราต้องอมยิ้ม เท่านั้นเองที่ลูกต้องการ เราน่าจะช่วยกันมองโลกในแง่ลูกบ้าง แทนที่จะมองแต่ในแง่เรา เพื่อที่เราจะได้เข้าใจเขามากขึ้น
ขอบคุณผอ.บวร, คุณเมตตา สำหรับความเห็นลปรร.ด้วยความเข้าใจค่ะ
คุณจตุพร...ชอบความเป็นคุณจริงๆ ขอให้ได้เป็นคุณพ่อคุณภาพในอนาคตนะคะ ระหว่างนี้ก็ฝึกเป็นคุณพ่อ คุณพี่ที่แสนดีของเด็กๆทั้งหลายไปก่อน ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
หนูเป็นเด็กอายุ8ขวบนะคะคุณเเม่หนูชอบตามใจหนูแต่ถึงหนูจะชอบแต่หนูก็สงสารแม่ว่าแม่ให้แต่คนอื่นไม่เคยให้ตัวเองแต่หนูก็รู้ว่าแม่รักหนู