ทำอะไรๆให้ได้ดี มันอยู่ที่ใจ

ผู้เขียนผ่านร้อนผ่านค่อนข้างหนาวมาเกือบครึ่งร้อยคราว   พบว่า  ความตั้งใจทำอะไรนั้นขึ้นอยู่กับการอบรมสั่งสอน  ผนวกกับสันดานเดิมที่มีอยู่ในตัวตนนั้นเป็นเรื่องจริง

การอบรมสั่งสอนของผู้ปกครอง  พ่อแม่  กับการอบรมสั่งสอนของครูอาจารย์  เป็นเรื่องที่สำคัญ  แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น  คือ ความใฝ่ดีในตัวเอง

แต่ละวัยนั้นความอยากได้อยากดีมันแตกต่างกัน  ตลอดทั้งความใฝ่รู้ใฝ่เรียนตามตัวอย่างใกล้ชิดอีกอย่างหนึ่งที่เป็นตัวแปรที่สำคัญ

สอนนักเรียนระดับประถม  ความสนใจ  ความตั้งใจ  และแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์มีน้อยนิด  ครูจึงต้องพยายามศึกษาหาวิธีการจูงใจให้นักเรียนรักเรียน

ทำนองเดียวกันนี้ครูผู้สอน  มีวิทยาการ  มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์(ความทะยานอยาก)อยู่เป็นทุนแล้ว  ผู้มีอำนาจเหนือ  หรือที่เรียกว่า  ผู้บริหาร  หากจะเข้าใจ  ศึกษาหาวิธีการจูงใจให้ครูรักการทำงานบ้าง  ก็จะดี

การเข้าใจ  เท่ากับกำใจ

ใจดี  ก็จะมีกำลังใจทำดี

ทำอะไรๆให้ดีมันอยู่ใจ  มิใช่หรือ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ความเข้าใจ...เท่ากับ...กำใจ

หากไม่เข้าใจ....กรรมเวร