แด่คนรักที่จากไป
ฉันเคยคิดอยากมีหนังสือดีๆของตัวเองสักเล่มหนึ่ง มีคนเคยบอกฉันว่า หากเราจะเขียนอะไร ก็ต้องอ่านให้มากๆ ก่อนที่จะเขียนอะไรเป็นของตนเอง แต่เมื่อฉันได้รู้จัก gotoknowทำให้ฉันได้เขียน ได้บันทึกถึงเรื่องราวต่างๆ
สำหรับวันนี้ ฉันขอเขียนถึง คนที่เขาเคยรักฉันมาก และฉันก็รักเขา เขาชื่อ นายธนวัฒน์ เกิดทองมี หรือชื่อเดิมคือ นายกิตติชัย เกิดทองมี ชื่อเล่น ชื่อ นัยเปี๊ยก แต่เพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานเรียกว่า ธวัฒน์ เขาทำงานเป็นนายช่างโยธาของสำนักงานการประปาชะอวด ก่อนนั้น ก็ทำที่สำนักงานการประปาปากพนัง และที่ทำงานที่แรกของเขา คือ สำนักงานการประปาส่วนภูมิภาคเมืองสุราษฎร์ธานี
ฉันกับพี่เขาเป็นเพื่อนที่เรียนหนังสือมาด้วยกันตั้งแต่ฉันประถมศึกษา โรงเรียนวัดพระมหาธาตุ แล้วไปเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่โรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช พี่เขาเรียนแค่ม.ต้น แล้วไปต่อที่วิทยาลัยเทคนิคนครศรีธรรมราช ส่วนฉันเรียนจนจบม.6 แต่เราไม่เคยคบเป็นแฟนกัน และไม่เคยพูดคุยกัน เพียงแค่รู้จักว่าเรียนรุ่นเดียวกัน
แต่จุดพลิกผันที่ทำให้เราได้มาเจอกัน คือ แฟนเก่าของฉันเป็นเพื่อนกับพี่เขา แต่มีเหตุทำให้ฉันต้องเลิกกับแฟนเก่า และพี่เขาก็เลิกกับแฟนเขา ทำให้คนอกหัก มาเจอกับคนอกหัก เราจึงติดต่อกัน แล้วก็เลิกติดต่อกันในช่วงที่ฉันเรียนมศว.
จุดที่ทำให้ฉันและพี่เขาได้กลับมาพบกันอีกก็ตอนทำงาน ฉันทำงานที่ภูเก็ต พี่เขาทำงานที่สุราษฎร์ธานี แล้วเราก็กลับมาคบและตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน
พี่เขาเป็นคนทำงานเอาจริงเอาจัง เป็นคนมีความซื่อสัตย์ในการทำงาน แต่เป็นคนที่ตรงไปตรงมา ไม่ค่อยยอมใคร เจ้าอารมณ์ แต่เขาเป็นลูกชายที่มีความกตัญญู กตเวทีต่อพ่อแม่ เป็นลูกชายคนกลางในพี่น้อง 3 คน และเป็นคนที่เรียนน้อยที่สุดของบ้าน เพราะพี่ชายเรียนจบปริญญาตรี น้องชายเรียนจบปริญญาเอก ส่วนพี่เขาจบแค่ ปวส.
แต่สำหรับฉันแล้วพี่เขาเป็นคนดีที่หนึ่ง พี่เขาเก่งคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษ แม้นจะเรียนไม่สูงแต่ สำหรับฉันแล้ว ต้องขอบคุณพี่เขาที่ทำให่้ฉันได้เป็นครูมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะก่อนสอบบรรจุ วิชาความสามารถทั่วไป ซึ่งฉันไม่ค่อยจะเก่งในเรื่องตรรกกะ พี่เขาก็จะอธิบายจนทำให้ฉันเข้าใจ แม้นแต่วิชาภาษาไทยก็ช่วยอ่านแล้วให้ฉันหัดเขียนคำถูก-ผิด ซึ่งช่วงนั้นฉันยอมรับกับตัวเองเลยว่า หากไม่ได้พี่เขา ฉันคงไม่ได้เป็นครูมาสอนนักเรียนจนถึงวันนี้
และเมื่อเราแต่งงานกัน มีลูก 2 คน ยังเล็กๆ ฉันขอเรียนต่อระดับปริญญาโท พี่เขาไม่ค่อยเห็นด้วย แต่ก็ขัดใจฉันไม่ได้ ตลอดเวลา 2 ปีที่ฉันเรียน ฉันต้องใช้เวลาเรียนในช่วง 5 โมงเย็นถึง 3 ทุ่ม ของวันอังคาร-วันพฤหัสบดี บางสัปดาห์ฉันต้องนอนเวรดูแลนักเรียนในช่วงกลางคืน ทำให้เวลาที่ต้องดูแลลูก 2 คน ตกอยู่ที่พี่เขาหรือภาระทำอย่างตกที่พ่อของลูก
เรามีปัญหาทะเลาะกันบ้าง มีเรื่องที่ต้องทำให้ฉันน้อยใจ จนต้องขนเสื้อผ้าไปอยู่บ้านแม่ แต่ทุกอย่างก็จบลงได้ด้วยดี แต่คนดีๆมักอยู่ได้ไม่นาน พี่เขาทำงานหนัก มีปัญหากับเจ้านาย มีภาวะความเครียด เป็นโรคหัวใจ(รู้ในภายหลัง) สุดท้าย พี่เขาก็จากฉันไปด้วยวัยเพียง 40 ซึ่งตอนนั้นลูกๆยังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษา นี่ก็ 4 ปีแล้ว ที่พี่เขาจากฉันไป แต่ฉันไม่เคยลืมความดีที่พี่เขาทำมา ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เขาเป็นพ่อที่ดีของลูก เป็นสามีที่ดีของภรรยา เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่
มีอีกเรื่องที่ฉันไม่ได้กล่าวถึง นอกจากเป็นพ่อบ้านที่ดีแล้ว พี่เขาชอบทำกับข้าว ทำให้ช่วงที่มีพี่เขาอยู่ฉันน้ำหนักตัว 65 ก.ก. แต่พอ ณ ปัจจุบัน น้ำหนักฉันเหลือเพียง 55 ก.ก. ใครๆมักถามฉันว่าทำไมฉันถึงผอมลง หรือกินยาอะไร คำตอบที่ฉันมักตอบให้คนอื่นฟังเสมอคือ ไม่มีคนทำกับข้าวให้ฉันกิน มันน่าตลกดีน่ะ
และวันก่อนที่พี่เขาจะเสีย 1 วัน ฉันยังจำได้ดี พี่เขาตื่นแต่เช้า ทำกับข้าว ตักข้าวใส่จานให้ลูกๆ ฉันยังบอกว่า ทำไมพี่ไม่ให้ลูกทำบ้าง พี่เขาก็ตอบว่า ทำเสียก่อนที่ไม่ได้ทำ ฉันยังถามว่าทำไมไม่ได้ทำ พี่เขาก็บอกว่า ก็พี่ต้องไปอยู่ที่ชะอวดจึงไม่ค่อยได้ทำ และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายจริงๆที่พี่เขาได้ทำให้ลูก
แต่ที่ฉันต้องขอขอบคุณคือ พี่เขามีแม่ที่น่ารัก ฉันยังอยู่บ้านเดียวกับคุณย่าของลูกๆ คุณย่าจะทำกับข้าวให้ฉันและลูกๆกิน ฉันคิดเอาเองน่ะ ว่าคุณย่าคงไม่ชอบสักเท่าไรที่ฉันไม่หัดทำกับข้าว หรือลุกขึ้นทำกับข้าวให้ลูก เพราะฉันทำเมื่อไร เป็นต้องเหลือทุกครั้ง เพราะฉะนั้น ลูกๆอยากทานอะไร ฉันจะเป็นคนซื้อวัตถุดิบ แล้วให้คุณย่าทำ เลยกินกันได้ทั้งบ้าน
ขอบคุณช่วงเวลาดีๆที่ฉันได้ใช้ชีวิตอยู่กับพี่เขาตลอดเวลา 15 ปี หากฉันนึกถึงพี่เขา ฉันมักจะเอาจดหมายที่เราเขียนถึงกันมาอ่านทุกครั้ง ตั้งแต่เป็นเพื่อน เป็นแฟนและเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน จนฉันคิดว่าวันหนึ่งฉันจะเอาจดหมายที่เราเขียนติดต่อกันมารวบรวมเป็น ไดอารี่สักเล่ม เก็บไว้ให้ลูก-หลาน ได้อ่าน ว่าการเขียนจดหมายถึงกัน มันดีกว่า การพูดคุยกันทางโทรศัพท์ที่ได้ยินแต่เสียง เมื่อเลิกคุยกันก็จบ แต่จดหมายมัน เป็นสิ่งที่เรานำมาอ่าน มาจดจำเรื่องราวดีๆต่างๆไว้มากมาย
ขอบคุณสิ่งต่างๆที่พี่เขาทำให้ฉันตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตด้วยกัน แม้นมันจะเป็นเวลาไม่นานแต่ฉันไม่เคยลืมว่า มีผู้ชายดีๆคนหนึ่งที่ทำให้ฉัน ทำให้ลูก ทำให้แม่ของเขา ทำให้แม่ของฉัน ฉันคิดเสมอว่าพี่เขาคงไปสบาย หากไปไม่สบายคงกลับมาหาฉันและลูกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าชาติหน้ามีจริงหรือไม่ หากมีจริง ฉันขอให้พบผู้ชายดีๆอย่างพี่เขา ผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับฉัน
ใน การศึกษาเรื่อง ศาสนศึกษา
ความเห็น (9)
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
- ขอแสดงความเสียใจ
- กับคนรักที่จากไป
- และขอเป็นกำลังใจ
- ให้สู้ต่อไปเพื่อลูกๆ
- ลูกที่เกิดจากความรัก..
แม้พี่เขาจะจากไป..แต่ดวงใจเขาคงยังอยู่ค่ะ
ความรัก ความอบอุ่น เขาคงมีให้เสมอ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..ลูกคือตัวแทนที่ดีค่ะ
ธนา นนทพุทธ
ยินดีครับ....................
โค้งคำนับนั่งอ่านช่วยสานฝัน
สาระดีมีจุดเด่นเป็นสำคัญ
ชอบสร้างสรรค์เสพหาวิชาการ
ขยันเขียนเวียนหามาไม่ถ้วน
ไว้ประมวลขัดเกลาเหลาแก่นสาร
เกิดความคิดติดปัญญาพาเชี่ยวชาญ
ประสบการณ์พบเห็นเป็นบทเรียน
ธนา นนทพุทธ
จักสานอักษร
- สวัสดีดีครับ
- มีพบก็จาก ไม่ว่าวันใดก็วันหนึ่ง แม้ว่าคนนั้นเราจะรักใครสักเพียงใดก็ตาม และแม้แต่ตัวเราเองถึงวันก็ต้องไปครับ ที่ผ่านมาถือเป็นความประทับใจ ความทรงจำที่มีค่ายิ่งของเราที่พบกับคนที่แสนดีเป็นคู่ชีวิต และความทรงจำดีๆนี้อยู่กับเราตลอดไปตราบที่ยังมีลมหายใจ โลกนี้มีใครบ้างที่ล่วงพ้นการพลัดพรากจากของที่รัก ขอให้กำลังใจนะครับ
ขอขอบคุณทุกำลังใจที่มีให้ ทำให้แรงใจที่จะสรรค์สร้างงานต่างๆมาอีก
ขอเป็นกำลังใจให้พี่จิ๋มคนสวย ความทรงจำดีๆที่เราไม่เคยลืม จะช่วยหล่อเลี้ยงจิตใจของเราเองให้มีพลังกล้าหาญในการมีชีวิตเพื่อลูกเพื่อคนที่เรารัก และเพื่อทุกคนที่สัมผัสได้กับความรักของเรา พี่ไปสู่สุขติและคงมีความสุขที่ได้เห็นความสำเร็จของพี่จิ๋มและลูกๆที่น่ารักของพี่มีความสุขทุกวินาที
รักจะอยู่กับเราเสมอ
ไม่มีวันจากไปไหน
จากจ๋า ใจใสใส
ขอเป็นกำลังแรงใจเช่นกันนะคร้า...
"แม้วันนี้ร่างกายไม่อาจเดินเคียงข้าง..แต่ความรักและความหวังดียังอยู่ตรงนี้ที่เดิม.."
ขอบคุณน้องใจใสใสและน้องโยชิน่ะ พี่ก็นึกเสมอว่า แม้นเขาจะจากเราไปไกลแสนไกล แต่เขายังอยู่ใกล้เสมอ คือ อยู่ในใจเราตลอดไป