เรื่องเล่าจากรถเมล์เล็ก (2-94)
ส่วนตัวแล้วเดินทางและชื่นชอบการเดินทางด้วย “รถเมล์” เพราะสะดวก ประหยัด ตื่นเต้น เร้าใจ และที่ชื่นชอบที่สุดเป็นส่วนตัวก็คือ การได้เห็น “ชีวิต” เหมือนดู ซีรี่ส์หนังเกาหลี (ซึ่งจริงๆ ก็ไม่มีโอกาสดูหนังเกาหลีหรอก)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ได้ฟังมานานมากแล้ว แต่ยังติดใจและจำได้ดี…
เริ่มเรื่องจาก รถร่วม ขสมก. หรือ รถเมล์เล็กสีเขียว (ปัจจุบันบางคนเรียกว่า “สางเขียว”) ที่ขึ้นชื่อว่าขับรถได้รวดเร็ว ทันใจ เป็น “ขาใหญ่” ประจำท้องถนนที่คนขับรถทั่ว ๆ ไปไม่อยากยุ่งด้วย ด้วยเหตุนี้ หากรีบจริง ๆ ต้องขึ้นรถร่วมหรือเจ้าสางเขียว นี่แหละ จึงจะถึงที่หมายได้เร็วอย่างแน่นอน จะลงตรงไหน หากรถติดอยู่ก็ลงได้ตามใจ ไม่ต้องรอถึงป้าย ทันใจทุกระดับประทับใจ
มีลุงคนหนึ่งเป็นขาประจำรถเมล์เล็ก ทุกเช้าลุงจะมารอรถเมล์และก็มักจะได้ขึ้นรถเมล์เล็กคันนี้เกือบทุกวัน ลุงชอบห้อยโหนอยู่ตรงประตูหลังเสมอ แม้คนไม่แน่น ลุงก็ไม่ยอมขึ้นมายืนหรือนั่งในรถเลยสักครั้ง
วันหนึ่งกระเป๋ารถเมล์ ซึ่งเห็นพฤติกรรมของลุงมานานแล้ว อดรนทนไม่ได้จึงพูดว่า…
กระเป๋า ลุง ไปโหนอยู่ทำไม เข้ามายืนข้างในดีกว่า
ลุง ข้าชอบ ตรงนี้เย็นดี
กระเป๋า เอ๊ะ ลุงนี่ อันตรายนา เข้ามา ๆ
ลุง ไม่ตอบ เฉย โหนต่อไป
กระเป๋า พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ตกลงไปเดี๋ยวผมกับคนขับจะ
เดือดร้อนอีก
ลุง เดือดร้อนก็เรื่องของเอ็งสิ…ไม่เกี่ยวกับข้า
กระเป๋า อ้าว พูดงี้ก็สวยดิ เดี๋ยวลุงตกลงไปตายห่…ว่าไง
ลุง ก็เรื่องของข้า...โว้ย ไม่เกี่ยวกับเอ็ง
คนในรถ ลุงเข้ามานั่งเหอะ ลุงเป็นอะไรไป มันเดือดร้อน
กันไปหมดนะ คนขับก็แย่ ผู้โดยสารก็เสียเวลา
ลุง ยอมเดินเข้ามาในรถอย่างว่าง่าย ท่ามกลางสายตา
โล่งอกโล่งใจของทุกคนในรถ
กระเป๋า เออ พูดกันเข้าใจง่าย ๆ หน่อย ค่อยยังชั่ว
ลุง ข้ามานั่งเพราะเห็นว่าเป็น “เรื่องของเรา” โว้ย
ตอนได้ฟังเรื่องเล่านี้ หลายคนฟังแล้วบ่นว่า ลุงนี่กวนจริง ๆ บางคนบอกว่า มีคนอย่างนี้จริง ๆ เหรอ บ้างก็ว่า เฮ้อ น่าเห็นใจคนขับกับกระเป๋า บ้างก็ว่าลุงนี่น่ารักนะ เห็นแก่ส่วนรวม …..ฯลฯ
ส่วนตัว ฟังแล้วอารมณ์ดี ได้คิดขึ้นมาว่า เรื่องของใคร คนคนนั้นก็ควรที่จะรับผิดชอบเอง อย่าเที่ยวไปเรียกร้องให้คนอื่นต้องมารับผิดชอบในเรื่องของตัว แต่ในเรื่องของ “ส่วนรวม” หรือ เรื่อง “ของเรา” ต้องระลึกตระหนักไว้ว่า เรามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน แม้จะไม่ชอบไม่อยากทำก็ตามทีเถอะ
ลุง…จ๊าบส์มากสุดยอดเลย!!!
(^__^)
ความเห็น (57)
ขอบคุณค่ะ...ลุงทำสิ่งที่ "ถูกต้อง" แม้จะ " ไม่ถูกใจ"..
สวัสดี ครับ
อ่านตอนแรก ๆ นึกขำ พฤติกรรมและวาทะของทั้งสองฝ่าย
..
เหมือนกันเปี๊ยบเลย ครับ.... คุณคนไม่มีราก
แต่
คนในรถ ลุงเข้ามานั่งเหอะ ลุงเป็นอะไรไป มันเดือดร้อน
กันไปหมดนะ คนขับก็แย่ ผู้โดยสารก็เสียเวลา
คนนี้ สิแน่... พระเอกตัวจริง
..
ต้องช่วยกัน นะครับ
เพราะสังคมเป็นของเรา
....
คุณคนไม่มีราก...สบายดี นะครับ
ด้วยความระลึกถึง ครับ
สวัสดีค่ะ
ขอฮา ๆ ๆ ๆ ๆ ด้วยคนค่ะ ขอขอบคุณค่ะ จะจำไปเล่าต่อค่ะ
*** แวะมาแล้วมีความสุขค่ะ ด้วยความระลึกถึง ครับ
*** ระลึกถึงเสมอนะคะ
*** ราตรีสวัสดิ์ค่ะคนไม่มีราก
พี่หญิงปิงจ๋า คิดถึงๆ ค่ะ คิดถึงตั้งแต่วันพระจันทร์เต็มดวง
พยายามเข้ามาก็ไม่ผ่าน จนเมื่อคืนพระจันทร์เหลือครึ่งดวงก็ยังคิดถึง
แล้ววันนี้ก็เป็นใจ มาส่งความคิดถึงอีกแล้ว ชอบเรื่องนี้จัง ลุงจ๊าบมากค่ะ
สวัสดีครับ
เคยไปห้อยโหนรถเมล์ในเมืองหลวงอยู่สองปีเพราะไปเรียนต่อ
ก็สนุกดีครับ ตอนนี้แทบไม่ได้ขึ้นรถเมล์เลยเพราะไม่สะดวกกับการเดินทาง
เรื่องของข้า ข้ามีสิทธิ แต่ถ้าเอ็งบอกข้าว่า ข้าอาจทำให้คนส่วนรวมเดือดร้อน ข้าก็ยอมมานั่ง
กระเป๋ารถมองในมุมของตนเอง ว่า ลุงอาจทำให้ตนเดือดร้อน พูดจาไม่ดี ลุงเลยไม่สนใจ เพราะไม่เข้าใจลุง
ผู้โดยสารบอกกับลุงดีดีว่า ลุงอาจเป็นอันตราย และ คนขับ กระเป๋า และ ผู้โดยสารอื่นอาจเดือดร้อน เข้าใจลุง ลุงเลยยอมมานั้งแต่โดยดี
ขอบพระคุณสำหรับบันทึกนะครับ...
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่า ไม่ใช่ประสบการณ์ตรง แต่เห็นว่าเป็นประโยชน์และส่วนตัวคนไม่มีรากก็ชอบเรื่องนี้ เพราะทำให้ได้คิดมากมายค่ะ
สังคมเป็นการรวมกลุ่มของคนจำนวนหนึ่ง (มากน้อยก็แล้วแต่) ดังนั้นความรับผิดชอบจึงเป็นสิ่งที่เป็นเจ้าของและตัองรับผิดชอบร่วมกัน
คนไม่มีรากสบายดีค่ะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณpoo
คิดถึงอยู่เช่นกันค่ะ
ไม่ว่าพระจันทร์ข้างขึ้น ข้างแรม ในที่สุด ก็คือ "พระจันทร์" ของฉันและเธอ...55555...
หวานพอหรือยัง .. ฮา ๆ ๆ
(^___^)
ขอบคุณคุณPhornphonที่ช่วยสรุปให้ชัดเจนมากขึ้นค่ะ
สำนึกต่อสาธารณะนั้น เป็นของแต่ละบุคคล คุณลุงแม้เดินทางด้วยรถเมล์ ก็ยังมีสำนึกนี้อย่างเต็มเปี่ยม....
น่ารักมากเลย ว่าไหมคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
อืมกระเป๋ารถเมล์ ไม่ได้เป็นห่วงลุงเลยนะ ห่วงตัวเองมากกว่า.... จากการสนทนา ดูจากการสนทนานะคะ
ท่ามกลางสภาวะสังคมปัจจุบัน ทำให้คนเราใจแคบลงไปทุกที....
แต่ยังมีคนอีกส่วนหนึ่งในสังคมที่รู้จักเอื้ออาทรกัน
ขอบคุณเรื่องราวที่ดีๆ ค่ะ
ระลึกถึงเสมอ
- เพราะเป็นเรื่องของเรา...
- เข้าท่าดีครับ...^^
ถ้าในรถมีแต่ลุงกับคุณคนไม่มีรากไม่มีคนอื่น
จะทำอย่างไรเนี่ย ลุงจะเข้ามานั่งไหมค่ะ
ลุงเขาก็พูดถูก แต่ปฏิบัติตัวไม่ถูกที่นะคะ
แวะมาฟังเรื่องเล่าสนุกๆ ค่ะ
สวัสดีครับ
น่าจะเ็ก็บรวบรวมเป็นนิทานรถเมล์ ได้เล่มหนึ่ง
พักหลังอยู่นอกเมือง ไม่ค่อยได้ขึ้นรถเมล์
แต่ก่อนขึ้นรถเมล เราจะลุกให้คนอื่นนั่ง
ตอนนี้ขึ้นแล้ว มีเด็กลุกให้เรานั่ง
ทำให้นึกได้ว่า อายุมากขึ้นแล้วแฮะ
ลุง "จ๊าบส์" จริง ๆ ครับ
สวัสดีครับ
ให้เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมเป็นอันดับ 1
ประโยชน์ส่วนตนนั้นเป็นที่ 2 รองลงมา
พระบรมราโชวาส พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ลุงแกคงเข้าใจ
ขอบคุณมากครับ
- ลุงคนนี้แกไม่ธรรมดาแน่ๆครับ (ฮา)
- ขอบคุณข้อคิดดีๆครับ
อ่านแล้วชอบจังค่ะเพื่อนรัก ได้แรงบันดาลใจด้วย..
ขออนุญาตเอาไปใช้ต่อได้ไหมคะ
ดีใจจริง ๆ ที่เราได้เป็นเพื่อนกัน ...^__^...
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
การเห็นแก่ตัว เป็นธรรมชาติของระดับปุถุชนเช่นเรา ๆ แต่มนุษย์มีคุณสมบัติที่จะพัฒนาการเห็นแก่ตัวไปให้เป็น "การเห็นแก่ส่วนรวม" ได้
สำหรับเด็กกระเป๋ารถเมล์นั้น ในระดับของเขา เขาย่อมต้องเห็นแก่ตัวเองก่อนคนอื่น ๆ ดังที่ลุงบอกว่า "...เรื่องของเอ็ง" ไงคะ
ขอบคุณค่ะ ระลึกถึงเช่นกันค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณเกษตร(อยู่)จังหวัดค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่กานดา น้ำมันมะพร้าว
หากในรถมีเพียงคนไม่มีรากกับคุณลุงเท่านั้น คนไม่มีรากก็จะเดินไปชวนคุณลุงมานั่งคุยกัน ถ้าไม่ยอมเข้า ก็จะบอกคุณลุงว่า คุณลุงคะ เกาะไว้แน่น ๆ นะคะ ระวังตัวด้วยค่ะ เป็นห่วงกลัวคุณลุงตกค่ะ
ขอบคุณภาพ เขียวมรกต หรือ เขียวหมื่นปี ที่พี่นำมาฝากค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณปริมปราง ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะอ.ธ.วั ช ชั ย
กำลังคิดจะรวบรวมเรื่องเล่าระหว่างการเดินที่โปรดปรานและเป็นงานอดิเรกที่ทำอยู่บ่อย ๆ รวมทั้งเรื่องที่พบเห็นบนรถระหว่างการเดินทางด้วยค่ะ (มีเรื่องที่คุยกับคนขับรถแท็กซี่ด้วยนะคะ)
มีคนลุกให้นั่ง แสดงว่า หน้าตาท่าทางอาวุโส น่าเคารพ ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณหนานเกียรติค่ะ
(^___^)
คุณใบไม้ที่รัก
ได้เลย ยินดีอย่างยิ่งค่ะ นำไปใช้ เล่าต่อได้เลย
คิดถึงค่ะ
(^___^)
- ธุค่ะ..
ต้อมจะเข้ามาอ่านบันทึกนี้เมื่อหลายนาทีที่ผ่านมาแล้ว แต่พอดีติดสายคุยธุระอยู่ กลับมาในบล็อกอีกที ได้เจอพี่คนไม่มีรากเข้าพอดี อิอิ ถือว่าใจตรงกัน
เข้ามาอ่านเรื่องเล่าจากรถเมล์เล็ก อ่านจบก็อมยิ้มค่ะ ^^ make my day มากเลย ต้อมชอบใจคุณลุงที่เห็นแก่ "เรื่องของเรา" มากกว่า "เรื่องของตัว"
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ^^
ว่างจากสอนภาคเช้า แล้ว เหลือภาคบ่ายอีก 2 ชั่วโมงค่ะ
ส่งยิ้มและความคิดถึงให้เจ้าของบ้านนี้ค่ะ
เอาอาหารเพื่อสุขภาพมาฝากมื้อเที่ยง แฮ่ะๆ ผักสดๆ แต่หาน้ำซุปเองนะคะ ยกมาไม่ได้มันร้อนค่ะ ฮิ ฮิ
มีความสุขมากๆ นะคะ
ว๊าว!.. ใจตรงกันเลย กับข้าววันนี้เอามาเพื่อให้คุณคุณไม่มีรากโดยเฉพาะเลย เห็นว่าชอบ
งั้นเพิ่มอีก 1 เมนู จะอิ่มๆ นะคะ
ทานให้หมดด้วย วั้นไม่ยอม...ฮา...
- สวัสดีค่ะ
- แวะทักทายตอนก่อนอาหารเที่ยงค่ะ
- บุษราได้นำภาพน่ารัก ๆ มาฝากกันเช่นเคยค่ะ "หนูน้อยคนนี้จะกินข้าวเที่ยงเหมือนกัน แต่ยังจับช้อนไม่ได้ สงสัยถ้าเป็นอย่างนี้มื้อเที่ยงต้องกินนมแทนแน่ ๆ .....
ป้าหญิงช่วยผม...หน่อยคับ
- ...สวัสดีครับ ...คุณหมอนักวิชาการศึกษาวัลภาคนไม่มีรากฯ...
- ...แวะมาเยี่ยมครับ ขอบคุณที่นำข้อเขียนดี ๆ มาฝากให้กับทุกคนครับ...
- ..."ส่วนรวม หรือว่า ของเรา คงต้องตระหนักร่วมกันแม้ไม่อยากทำก็ตามที"...
- ...ยกให้เป็นข้อคิดคำคม ประจำวันไปเลยครับ...สุดยอด...
สวัสดีครับ
รถเมล์สายเขียว สางเขียว เป็นรถที่ผมคอยนั่งเมื่อจำเป็นระหว่างที่เรียนที่กรุงเทพ เพราะรวดเร็ว ราคาถูก แต่ที่นั่งคับแคบ คุณภาพไม่ค่อยดี ชีวิต ของเขา ของเรา ของส่วนรวม แบ่งรับผิดชอบ แบ่งกันดูแล ครับ
พี่ใหญ่มาเยี่ยมอีกรอบหนึ่งค่ะ..ชวนไปยื่น "ใบลาออกจากความทุกข์" ที่ :
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/363751
พี่หญิงปิง ค่ะ ... ฝนตกทางนี้ หนาวถึงคนทางโน้นไหมเอ่ยคะ ... คิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว ...
นึกได้ว่า ชอบขึ้นรถเมล์เล็กไปสันติราษฎร์ ฯค่ะ เพราะว่าสะดวกสบาย แบบจับราวถึง นั่นเอง ส่วนน้องชาย ชอบใช้ เพราะ ตื่นสาย ต้องใช้รถ ที่วิ่ง ซิ่ง เร็ว ไปปทุมคงคา ทัน ค่ะ
อิ่มอร่อยมือ้เย็นนะคะ
ลุงแกน่ารักจริงๆ เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน
นับถือ อิๆๆๆๆๆๆ(อย่าให้ตกเชียวนะ จะตีซะให้เข็ดเลย)
เจริญพร โยม คนไม่มีราก
สมัยที่อาตมาจำอยู่วัดแห่งในจังหวัดยะลา รถเมล์สายปัตตานี-ยะลา ทั้งคนขับและกระเป๋ารถ รวมถึงผู้โดยสารเกือบทั้งคัน มีแต่คนมุสลิม อาตมายืนรอเพื่อจะเข้าไปตัวเมือง เมือเห็นรถเมล์มาจึงออกไปยืนริมฟุตบาท นึกใจว่าไม่รู้คนขับจอดรับพระไหม แต่หากไม่รับก็ไม่เป็นไร ปรากฏว่าคนขับจอดรับอาตมาซึ่งเป็นพระและขึ้นที่นั้นคนเดียวด้วย กระเป๋าคนมุสลิมก็บอกว่าให้พระนั่งตรงเบาะว่างข้างหลังเลย และเงินค่าโดยสารก็ไม่เก็บอีกด้วย แม้ว่าเหตุการณ์นั้นผ่านมา กว่า 10 ปีแล้ว อาตมาไม่เคยลืม ในมิตรไมตรีของคนมุสลิม คนขับรถและกระเป๋ารถ สายปัตตานี-ยะลา
เจริญพร
สวัสดีค่ะ
มาส่งยิ้ม ส่งใจ ส่งความคิดถึงไว้ให้เจ้าของบ้านค่ะ
วันหยุดมีกิจกรรมร่วมกับครอบครัวอย่างไรบ้างเอ่ย?....
สุขกายสบายใจค่ะ
ทักทายหลังฝนพรำค่ะพี่หญิงปิง งานเข้าเยอะใช่ไหมคะ ของน้องเพลาๆ แล้วค่ะ มาส่งกำลังใจ พร้อมเสบียง
ปรุงรสชาติตามใจชอบค่ะพี่หญิง ;)
สวัสดีค่ะอ.รศ. เพชรากร หาญพานิชย์
รถเมล์เล็กนี่ ขับเร็ว บางทีก็ค่อนข้างกระชาก คนสูงอายุต้องระวังค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณpoo
ศิษย์เก่าสันติราษฎร์นี่เอง...
หากในเวลาเร่งด่วน ต้องขึ้นรถเมล์เล็กนี่ล่ะค่ะ รวดเร็วทันใจ แต่ไม่ประกันความปลอดภัยนะคะ...
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
(^___^)
แวะมาเยี่ยมค่ะ
ไม่ได้มานาน ระลึกถึงเสมอนะคะ
ขอบคุณคุณวิไล บุรีรัตน์ค่ะ
ลุงไม่ตกหรอก เพราะดูแลตัวเองดี (เรื่องของข้า ข้าจัดการเอง)
แต่คนขับ กระเป๋า และผู้ร่วมทางคนอื่นน่ะสิคะ กลัวเดือดร้อนไปด้วย....55555....
ขอบคุณกล้วยไม้สวย ๆ ค่ะ
(^___^)
- สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- แวะมาทักทายค่ะ
- "เรื่องของเรา" สำคัญที่สุด...คุณลุงสุดยอดรู้จักเห็นแก่ส่วนรวม
หากสังคมไทยคิดแบบคุณลุงคงสงบสุข...นะคะ - ขอบพระคุณค่ะ
*มาชวนไปร่วมเทอดพระเกียรติ ๖๔ ปีทรงครองราชมไหสวรรย์ค่ะ...
พี่หญิงจ๋า มาส่งความความคิดถึง .. ยังไม่เบื่อใช่ไหม กับใจดวงน้อย มาบ่อย ๆ อิ อิ ;)
ไม่ได้พูดคุยกันหลายวัน คิดถึงมากๆค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้ว ชอบคุณลุงค่ะ ..อิๆๆๆ..
ถ้าอยู่ใกล้ๆกันจะชวนคุณลุงเป็นเพื่อนค่ะ
เพราะพี่ก็เป็นอย่างนี้บ่อยๆ จนเขาเรียกว่า ....ขวางคลอง แฮะๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
ไม่ได้คุยกันหลายวันมากๆ งานยุ่งเหรอคะ
คิดถึงค่ะ เป็นห่วงเกรงว่าจะไม่สบาย... แต่คงไม่ใช่นะคะ เพราะคุณคนไม่มีรากเป็นคนที่ดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี
หย่อนความคิดถึงไว้ให้เจ้าของบ้าน ขอให้มีความสุขกับทุกๆ อย่างรอบกายนะคะ
ส่งน้ำตกมาให้ เพื่อเห็นความสดชื่นของสายน้ำที่ไหลลงสู่ชั้นแต่ละชั้น เหมือนการแบ่งปันความสุข และน้ำใจไมตรีซึ่งกันและกันค่ะ
คิดถึงและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ใครรู้จักที่ขายรถเมล์เล็ก ที่เลิกใช้บ้างครับ อยากทราบ ต้องการซื้อ เบอร์โทร 083-9070733 พี