๕๗๗.นักเรียนของฉันอยากหยุดตะวัน
ตอนบ่ายวันนี้ฉันไม่มีชั่วโมงสอนติดกันถึง ๒ ชั่วโมง อากาศรอบข้างเย็นสบาย ลมพัดอ่อน ๆ เสียงเกรียวกราวของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ และ ๓ ที่อยู่ด้านล่างดังมาเป็นระยะ ๆ จนถึงชั่วโมงสุดท้ายนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ชายหญิงได้ทะยอยมาเข้าชั้นเรียน
เมื่อถึงเวลาสอนฉันมักจะยืนคอยนักเรียนที่หน้าประตู หรือบันไดทางขึ้น เพื่อทักทายและรอรับไหว้จากนักเรียน ซึ่งนักเรียนทะยอยมาติด ๆ กัน และนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งเดินมาหยุดยืนที่หน้าชั้นเรียน ทักทายสวัสดีกันตามธรรมเนียมและคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "คุณครูครับผมไม่อยากให้ตะวันตกดินครับอยากให้อยู่เป็นกลางวันนาน ๆ ไม่อยากให้มืดครับ" ทำท่าสบัดหัวไปมาแบบทำนองต่อต้านหรือไม่พึงพอใจอะไรสักอย่าง
ฉันเข้าใจว่าเด็กคนนี้อาจจะมีอะไรพิเศษตามประสาวัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน ทำให้ฉันนิ่งจ้องหน้าเขาอยู่เพื่อค้นหาคำตอบ ทันใดเขาก็พูดขึ้นอีกเหมือนเป็นตัวแทนของเพื่อน ๆ "คุณครูที่อยู่อาคารโน้นบอกพวกผมว่าอีกไม่เกิน ๔ เดือนคุณครูก็จะลาออกไปจากพวกผมแล้วครับ เร็วจังเลย"
"ถ้านับชั่วโมงเรียนแล้วนะครับ คุณครูจะต้องสอนภาษาอังกฤษให้พวกเราอีกเพียง ๔๘ ชั่วโมงเองนะครับ ตลอดภาคเรียนที่ ๑ นี้" เสียงจากนักเรียนชายคนสูงโย่งกว่าเพื่อนพูดขึ้นมาบ้าง.... เพราะภาษาอังกฤษถูกลดจำนวนชั่วโมงเรียนจากปีละ ๑๖๐ ชั่วโมงมาเป็น ๑๒๐ ชั่วโมง
ฉันจึงถือโอกาสพูดหยอกเย้าพวกเขาไปว่า "ถ้าอย่างนั้นครูก็สอนไปเลย ๒ วันเต็ม ๆ ไม่ต้องหลับต้องนอน เพราะวันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง ดีไหมละ" จึงเป็นสาเหตุให้ชั่วโมงแนะแนวเต็มไปด้วยการสนทนาแลกเปลี่ยนปัญหาทั้งของนักเรียน ครูและผู้ปกครองตามความคิดเห็นของนักเรียน ซึ่งมีปัญหามากมายที่แต่ละคนนำเสนอ
สุดท้ายนักเรียนได้ข้อสรุปร่วมกันว่า "รัฐบาลน่าจะมีทุนการศึกษาให้นักเรียนบ้านนอกไปเรียนในมหาวิทยาลัย แล้วออกมาเป็นครูสอนที่โรงเรียนหมู่บ้านของตนเองจะได้ไม่ต้องย้าย และจะต้องส่งไปเรียนให้ครบสาขาจะได้มาสอนตรงเอกที่ถนัด และคนที่ต้องการเรียนครูให้เตรียมตัวตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ ให้โรงเรียนกวดขันความประพฤติไปด้วยเพราะจะทำให้ได้ครูดี ๆ"
เมื่อหมดชั่วโมงเรียนเด็กกลุ่มเดิมได้แย่งยื้อกันถือสิ่งของ ติดตามไปส่งฉันที่รถ กางร่มและขอทำหน้าที่เปิดกุญแจรถให้ ยืนรอจนกระทั่งติดเครื่อง พวกเขาช่วยมองหลังให้ จนกระทั่งขับรถออกจากพวกเขาไป ฉันรู้สึกแน่น ๆ ติดอยู่ในอกเล็กน้อย
ความคิดประสาเด็กดังกล่าว ดูจะสวนทางกับพฤติกรรมการเรียนรู้ของพวกเขาแบบหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะถึงแม้พวกเขาจะไม่เกเรหรือก้าวร้าว แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กรักเรียน ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้ชอบเรียนรู้โดยการลงมือปฏิบัติหรือการออกกำลังกายมากกว่าการเรียนรู้ทางวิชาการ สอดคล้องกับหลักและนโยบายของการจัดการศึกษาเพื่อขยายโอกาสไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว
ในอนาคตข้างหน้าหวังว่าเด็กกลุ่มนี้ คงจะเติบโตเป็นคนดีและมีโอกาสรับใช้สังคม และเป็นส่วนหนึ่งในการมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาสังคมให้มีความสุขและสร้างสรรค์
ความเห็น (36)
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
ต้องขอยืมคำพูดของอาจารย์ภิญโญมาพูดแล้วล่ะค่ะ ว่า " nice story " ค่ะ
พี่คิมครับ...
เด็กนักเรียนคงใจหายนะครับ
ที่ครูของเขาจะออกไปเสียแล้ว...
สวัสดีค่ะพี่ครุคิม
เด็กๆเข้าใจคิดนะคะ...ที่ผ่านมาการจัดการศึกษาส่วนใหญ่มีแต่สนองต่อระบบทุนนิยม..ทำให้คนเรียนแล้วออกจากหมู่บ้าน เรียนจบแล้วทิ้งหมู่บ้าน เรียนแล้วไม่ได้กลับไปพัฒนาหมู่บ้าน..ในอนาคตข้างหน้าหวังว่าเด็กกลุ่มนี้ คงจะเติบโตเป็นคนดีและมีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งในการมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาหมู่บ้านนะคะ
- มาให้กำลังใจสู้ๆค่ะ รักมากมายค่ะ
-
-
เข้าใจความรู้สึกของลูกศิษย์ครูพี่คิมเลยจริงๆ ค่ะ วัยพวกเขาขนาดนั้นต้องรู้สึกใจหาย เไม่อยากให้เวลาผันผ่านไป ช่างเปรียบเทียบนะคะ อยากให้ตะวันอยู่กับเรานานๆ ...
ชื่นชมแนวคิดบทสรุปที่ได้จริงๆค่ะ สิ่งสำคัญของการเรียนสมัยใหม่น่าจะอยู่ที่ค้นพบว่าตัวเองมีความฝันอะไร และมีความสุขกับการทำความฝันให้เป็นจริง ฝันดีนะคะพี่
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม..เด็กๆตั้งคำถามได้น่าคิดและน่าเห็นใจเนาะที่เขาอยากบอกตรงๆก็ไม่ได้..ให้การบ้านครูนำไปคิดมากอีกแหละ..อิอิ..
ครูดีอยู่ไหนก็ยังคงอยู่ในใจศิษย์เสมอครับ...ชื่นชมในตัวพี่ครูคิมครับ
และเข้าใจตลอดจนเป็นกำลังใจให้ครับ
เด็กคิดดีและคิดเป็น เพราะครูดีหนุนนำ
กระบวนการคิดเช่นนี้ หนูเชื่อว่าเด็กกลุ่มนี้ไปได้ดีค่ะ
เด็กๆยังคิดได้เลยนะคะคุณครู แต่การตอบสนองของภาครัฐเส้นทางดูเหมือนจะตีบแคบ
นึกแล้วน่าใจหายไปกับเด็กๆด้วยนะคะคุณครู "๔๘" ชั่วโมงที่พวกเค้าจะได้เรียนกับคุณครู
ขอให้คุณครูมีความสุขมากๆนะคะ
- กระบวนการคิดแบบนี้
- มองเผินๆดูเหมือนจะธรรมดา
- แต่นี่เป็นความธรรมดาที่ไม่ธรรมดาค่ะ
- เชื่อว่าในอนาคต
- พวกเขาจะเป็นคนคุณภาพกลุ่มหนึ่งค่ะ
- ขอบพระคุณเรื่องราวดีดีค่ะพี่คิม..
ขอบคุณ เรื่องราวดีๆ ที่น่าคิด ว่าทำไมระบบการศึกษาไทย ผลิตครูยิ่งมาก ยิ่งทำให้ครูขาดตลาด(โรงเรียน)
รัฐต้องกลับแล้ว ว่าส่วนที่หายไปอยู่ในส่วนไหนกระบวนการใด
อย่าาช้า เพราะเด็กๆๆ กำลังรออยู่
ขอให้มีความสุขในการทำงาน
คนตานี ณ ชายแดน
มาแวะอ่านครับ
เคยเจอคนที่บอกว่า "ตัวเองกินดวงอาทิตย์เข้าไปแล้ว" ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
- หมอสุข
เป็นกำลังใจให้ครับ ดังที่ปราชญ์ท่านกฤษณมูรติ กล่าวไว้ว่า หากเราสามารถปลุกวิญญาณแห่งการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นในตัวเด็กได้ เด็กเขาก็จะเรียนรู้ด้วยตนเอง ว่าอะไรเขาควรจะทำตัวอย่างไร อะไรเหมาะสมกับเขา อะไรคือสิ่งที่เขาต้องทำต้องปฏิบัติ ไม่ต้องสอนกันมากมายเหมือนในปัจจุบันนี้
...ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้ชอบเรียนรู้โดยการลงมือปฏิบัติหรือการออกกำลังกายมากกว่าการเรียนรู้ทางวิชาการ สอดคล้องกับหลักและนโยบายของการจัดการศึกษาเพื่อขยายโอกาสไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว...
ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้อะไร หากผ่านการได้ลงมือปฏิบัติ สิ่งที่เป็นความรู้วิชาการจะเนียนอยู่ในสิ่งนั้น ทำให้ความรู้-วิชาการเป็นสิ่งที่มีความหมาย มีชีวิต และเป็นที่จดจำได้ไม่รู้ลืมด้วยเชื่อมโยงกับสิ่งที่ได้ลงมือทำด้วยตนเอง
ทว่าแนวคิดนี้แม้ได้รับการพิสูจน์ การยอมรับกันกว้างขวาง แต่ส่วนใหญ่นักเรียนจะไม่ค่อยมีโอกาสมี active learning ได้แค่นั่งฟังแล้วจด แล้วจำให้แม่นเพื่อไปสอบ แล้วจบนะคะ
นักเรียนคงใจหายที่อีกไม่นานจะไม่มีโอกาสเรียนกับคุณครูที่รักและเข้าใจเขาลึกซึ้งเช่นนี้
สวัสดีค่ะ..พี่ครูคิมที่รัก..
"คุณครูครับผมไม่อยากให้ตะวันตกดินครับอยากให้อยู่เป็นกลางวันนาน ๆ ไม่อยากให้มืดครับ"
- บางครั้งการนับวันเวลาเพื่อรอคอยอะไรบางอย่างก็ช่างทรมาน
- แต่การไม่อยากเห็น..และไม่ต้องการแม้ให้แต่ตะวันตกดิน..
- น้องว่าทรมานกว่าค่ะ..คือความไม่ต้องการให้เวลานั้นมาถึง..
- เป็นกำลังใจให้คุณครู..และนักเรียนทุกคนด้วยค่ะ..
..หนทางส่องสว่างรอเราเสมอ.. - ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
" นี่ Pually จะขาดเพื่อนร่วมอุดมการณ์ไปอีก ๑ เหรอคะ ? "
ตะวันตกพร้อมการลาออกของคุณครูที่รัก
เศร้าเหมือนกันนะครับ
น่าเสียดายที่ภาษาอังกฤษถูกลดชั่วโมงนะครับ
สมัยนี้ภาษาอังกฤษเป็นพื้นฐานมากๆสำหรับการทำงานในหลายสาขา
ทุกวันนี้ผมยังพยายามเพิ่มทักษะภาษาอังกฤษอยู่เลยครับ
ถ้าหยุดเรียนรู้ เราก็จะถูกทิ้งไว้ข้างหลังนะครับ ผมเชื่ออย่างนั้น
แวะมาเยี่ยมพี่ครูคิมครับ...
" นี่ Pually จะขาดเพื่อนร่วมอุดมการณ์ไปอีก ๑ เหรอคะ ? "
ตะวันหยุดไม่ได้จริงๆเลยค่ะอีกกี่วันจะเดือนใหม่อีกแล้ว วันๆหนึ่งผ่านไปเร็วมากๆนะคะ เด็กๆคงคิดถึงคุณครูคิมมากๆแน่และนานวันค่ะ ภาพดอกบัวงามมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยาย หน้าละอ่อน
ขอขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีที่มีต่อพี่คิมค่ะ ระยะนี้ต้องเอาใจใส่และรักษาความรู้สึกของเด็กไว้มาก ๆค่ะ
สวัสดีค่ะน้องหนานเกียรติ
พี่คิมไม่ต้องนับถอยหลังแล้วนะคะ มีคนนับแทนกันทั้งโรงเรียนค่ะ วันโรงเรียนเปิด แย่งกันกอดทั้งครูและเด็กมะรุมมะตุ้มค่ะ
สวัสดีค่ะน้องมาตายี
เด็กพวกนี้ไม่ชอบเรียนทางวิชาการค่ะ แต่ชอบทำงาน ทำแบบกรรมกรก็โปรดปรานมากค่ะ เพราะการขยายโอกาสส่งเสริมงานอาชีพพื้นฐาน...ตรงเป้าค่ะ
ส่วนความคิดด้านอื่น ๆ หากเราเปิดโอกาสให้ เขาก็มีความคิดดีได้ค่ะ ดังที่ถ่ายทอดมาในบันทึกนี้
สวัสดีค่ะน้องหนุ่ยNina
ขอขอบคุณค่ะ คิดถึงเช่นกัน มีความสุขกับการทำงานนะคะ
สวัสดีค่ะน้องpoo
ค่ะ ช่างเปรียบเทียบนะคะ อยากให้ตะวันอยู่กับเรานานๆ ...
แม้ว่าดูเหมือนไม่สนใจเล่าเรียนเหมือนเด็กในเมือง แต่ก็มีแนวคิดบทสรุปเป็นของตนเองค่ะ
สวัสดีค่ะน้องrinda
ไม่คิดมากหรอกนะคะ ทำการบ้านมาผ่านแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ต้องนับถอยหลังแล้ว เพื่อน ๆ นับแทนค่ะ
สงสารเด็กเหมือนกัน ก้าวแล้วต้องไม่ถอยหลังค่ะ
ค่ะ...นึกแล้วน่าใจหายไปกับเด็ก ๆ จริงค่ะ "๔๘" ชั่วโมงที่พวกเค้าจะได้เรียนกับครูแต่ครูก็ต้องเข้มแข็งเสมอค่ะ ผ่านการทดสอบมาพอสมควรแล้ว ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจ
สวัสดีค่ะน้องเสียงเล็กๆ فؤاد
ชีวิตคนเราย่อมพบกับความเปลี่ยนเสมอค่ะ ที่สำคัญเราสามารถเลือกได้นะคะ ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจ
สวัสดีค่ะน้องครูแป๋ม
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ตามธรรมดาเขาก็ไม่สามารถคิดให้เราได้รู้แบบนี้ ถ้าหากเราไม่จัดเวทีให้เขาค่ะ
สวัสดีค่ะน้องคนตานี ที่อยู่ชายแดนใต้
อีกไม่นานพี่คิมก็จะหมดภาพผูกพันแล้วค่ะ จะได้เป็นอิสระไปปไหน ๆ ทำอะไร ๆ ได้ตามสบายแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมอสุข
คุณหมอสบายดีนะคะ
คนที่บอกว่า "ตัวเองกินดวงอาทิตย์เข้าไปแล้ว" ....ฮา ๆ ๆ ๆ ในโรงพยาบาลจิตเวชใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์นาย เอกราช แก้วเขียว
อาจารย์สบายดีนะคะ หลายครั้ง เราคิดว่าเด็กคิดไม่ได้ คิดไม่เป็น เมื่อเราให้โอกาสเขาสักนิด อาจทำให้เราทึ่งได้ค่ะ ขอขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์
...ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้ชอบเรียนรู้โดยการลงมือปฏิบัติหรือการออกกำลังกายมากกว่าการเรียนรู้ทางวิชาการ สอดคล้องกับหลักและนโยบายของการจัดการศึกษาเพื่อขยายโอกาสไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว...เพราะนโยบายของการขยายโอกาสทางการศึกษามุ่งเน้นให้ผู้เรียนมีทักษะพื้นฐานการดำรงชีวิตและอาชีพค่ะ
จริงค่ะ...ส่วนใหญ่นักเรียนจะไม่ค่อยมีโอกาสมี active learning ได้แค่นั่งฟังแล้วจด แล้วจำให้แม่นเพื่อไปสอบ
ก็คงต้องฝึกความเข้มแข็งให้เด็กนะคะ ดีแล้วค่ะที่เขาได้ทราบมาก่อนจากครูท่านอื่น
สวัสดีค่ะน้องจำเนียรวดี
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ นักเรียนเป็นเด็กจิตใจเขาเปลี่ยนแปลงง่าย เพียงไม่นานเขาก็ปรับตัวได้ หากได้พบกับเหตุการณ์ใหม่ ๆ
สวัสดีค่ะน้องK.Pually
ก็ยังอยู่ทักทาย และเขียนเล่าผ่านบันทึกอยู่เสมอนั่นแหละค่ะ พี่คิมกินอุดมการณ์ไปหมดแล้วมั้งคะ ฮา ๆ ๆ
สวัสดีค่ะน้องPhornphon
พี่คิมเองแม้ว่าจะเรียนมามากกว่าวิชาอื่น ๆ แต่ก็ต้องฝึกเสมอ ๆ ค่ะ ไม่เชื่นนั้นลืม เหมือนมีความรู้เท่าเด็ก ๆ คะ
ปัจจุบันมีสื่อให้โอกาสเราเรียนรู้มากมายนะคะ
สวัสดีค่ะน้องกานดา น้ำมันมะพร้าว
ตอนนี้พี่คิมไม่รอคอยแล้วนะคะ ปล่อยไปเรื่อย ๆ ทำสิ่งดี ๆ ตอบแทนครู เด็กและโรงเรียนให้มาก ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะน้องK.Pually
ขอขอบคุณค่ะที่กลัวลืม มาเยี่ยมถึง ๒ ครั้งติด ๆ กัน
ฮา ๆ ๆ ๆ เน็ตล่มใช่ไหมคะ