วินาที..แห่งความคิดถึง


ช่วงนี้ออกจะรู้สึก...ความคิดถึง...มาแวะเวียนอยู่ข้างหัวใจบ่อยๆ

       ตั้งแต่ช่วงปิดเทอมมีนาคม ก็ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯ พาสามีไปรักษาตัวในขั้นตอนของการฉายรังสี(มะเร็งสมองระยะที่ 3) ก็ฝากลูกทั้ง 2 ไว้กับคุณยายที่จังหวัดชัยภูมิ   แต่เมื่อมาถึงเดือน พฤษภาคม แม่และลูกสาว จึงต้องเดินทางกลับมาที่จังหวัดเลย เพื่อทำหน้าที่ของตนเอง แม่ต้องสอนหนังสือที่โรงเรียน ลูกก็ต้องไปโรงเรียน ทำให้พ่อของลูก (คนป่วยมะเร็ง) ต้องรักษาตัวตามลำบากและเป็นช่วงที่ลำบากกับการเดนทาง เพราะเหตุการณ์บ้านเมืองยังไม่สงบ ต้องคอยโทรเช็คตลอดว่าออกจากบ้านหรือยัง ขึ้นรถสายไหน กลับถึงบ้านรึยัง เป็นกิจวัตรที่ต้องทำ แต่หลังจากเหตุการณ์เริ่มเบาบางลง ก็ได้แต่หวังว่าอะไรจะกลับมาเหมือนเดิมและลดความเป็นห่วงลงได้บ้าง แม้จะยังเหลือความคิดถึงอยู่มากเพียงใดก็ตาม

     นอกจากพ่อของเด็กๆ ที่ต้องรักษาตัวลำพัง ลุกชายคนเล้กยังคงอยู่กับคุณยายให้คุณยายช่วยดูแล แม้จะเกรงใจคุณยาย ท่านก็คงเหนื่อยไม่น้อย แต่ทุกครั้งที่โทรไปหา คุณยายก็เล่าเรื่องพัฒนาการ และความซน ของน้องอาร์ตี้ให้ฟังเสมอ ในใจก็นึกอยากจะไปหาลูกทุกวัน แต่ก็ยังมีภาระต้องสู้ ได้แต่ส่งความคิดถึง และหลับฝันถึงลูกและสามี หากมีโอกาสจะรีบไปหา

   แต่ตอนนี้ก็สงสารแต่คนป่วย ด้วยภาวะบ้านเมืองที่ยังไม่คงที่ อากาศที่ร้อน ภาวะแทรกซ้อน ผลข้างเคียงของโรค และภาระการสอนยังรอคอยอยู่ คงจะทำให้คนป่วยลำบากใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้อยากให้เข้มแข็งไว้ เชื่อมันว่าทุกอย่างจะออกมาดี

   ฝากความคิดถึงลูกชายไปกับสายลม

   "  เมื่อมองไปท้องฟ้านั้นหมองหม่น        คิดถึงคนแดนไกลไม่มองเห็น

      ด้วยมีเหตุการณ์ห่างไกลให้จำเป็น      แม้ลำเค็ญทนพรากจากกันไกล

      อดทนนะอดทนเราต้องสู้                 แม้จะอยู่แดนไกลใจยังฝัน

      คิดถึงพ่อคิดถึงลูกไม่พบกัน              ได้แต่ฝันทุกวันให้พบเจอ

      น้องอาร์ตี้อยุู่กับยายสบายไหม          แม่ปวดใจสุดคิดถึงคนึงหา

      ด้วยบทบาทหน้าที่ต้องนำพา            ขอลูกยาอดทนผ่านพ้นภัย

      แม่นับวันเรานั้นได้มาอยู่                 ไม่อยากดูเพียงแต่ภาพในฝัน

      อดทนไว้แล้วเราจะพบกัน                ความรักนั้นผูกพันรักล้นใจ"

บทกลอนนี้แต่งสดอาจไม่คล้องจอง แต่ผู้เขียนกลับรู้สึกน้ำตาจะไหลไปด้วยไม่ไหวจริงๆ ทำไมนะชอบอ่อนแอ สู้!!!!

หมายเลขบันทึก: 361098เขียนเมื่อ 24 พฤษภาคม 2010 18:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

สวัสดีค่ะ

แวะมาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆค่ะ

มาให้กำลังใจน้องครูพิกุล

เข้มแข็งไว้ค่ะ น้อง เข้มแข็งไว้

ครูต๋อมป่วย ต้องต่อสู้กับโรคร้าย

ครูพิกุล ต้องต่อสู้กับความคิดถึง เพื่อเป็นกำลังให้ครูต๋อมด้วย

วันข้างหน้า ฟ้าใสรออยู่ พี่สาวคนนี้จะเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

                

 

เข้าใจและเอาใจช่วยให้สู้นะคะ....อย่าท้อและอย่าถอย

คนรอบข้างจะเป็นตัวช่วยยึดให้จิตใจเราเข้มแข็งจนถึงที่สุดค่ะ

เป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ  สู้...สู้...ค่ะ

สวัสดีค่ะ

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ต่อสู้ในความเป็นไปของชีวิตนะคะคุณครูพิกุล

"ขออย่ายอมแพ้.....อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้

จงลุกขึ้นสู้ไป.......จุดหมายไม่ไกลเกินจริง"

สู้ๆ นะคะ....เข้มแข็งค่ะ....พลังกายและใจที่เข้มแข็งของเราช่วยคนป่วยได้อีกทางนึงค่ะ

.........ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครูพิกุลค่ะ.........

   วัน  เวลา  ผ่านไปเร็ว อีกไม่กี่วันคุณครูต๋อมก็ครบการรักษา ก็มาอยู่พร้อมกันพ่อแม่ ลูกทั้ง2  ความรักที่คุณครูต๋อม มีต่อคุณครูพิกุลและลูกทั้ง 2 จะทำให้ใจสู้กับโรคได้และหายเร็วไวค่ะ คิดถึงดอกทานตะวัน กับท้องฟ้าแจ่มใสไว้นะคะ   เล่าเรื่องดอกทานตะวันให้พี่ดาอ่านแล้วและอีกหลายคนอ่าน  ต้องทำให้ได้นะคะ พี่ดาเป็นกำลังใจให้มากๆค่ะ การร้องไห้ ไม่ใช่ความอ่อนแอไปทุกเรื่อง นะคะ อยากร้องๆเลยเต็มที ที่อยากร้อง แล้วเมื่อเราหยุดร้องไห้  เราจะดีขึ้น หาคนพูดด้วยนะคะ อย่านิ่งอยู่คนเดียว แล้วเราจะสบายใจขึ้น  อดทนนะคะ

  

    

เด็กน้อยน่ารักมากๆๆๆขอให้สามีอาจารย์หายป่วยไวๆๆนะครับ ขอให้มีความสุขกับการสอนหนังสือครับ...

  • สวัสดีค่ะ
  • บุษราแวะมาเป็นกำลังใจให้กันค่ะ ขอให้อาจารย์มีกำลังกาย และกำลังใจที่เข้มแข็ง ฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ ไปให้ได้  เราทุกคนย่อมต้องเผชิญปัญหาต่าง ๆ ผ่านประสบการณ์ต่าง ๆ มากมาย เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า ล้มลุกคลุกคลาน หัวเราะ ร้องไห้ หากแต่การลุกขึ้นมายิ้ม แล้วจับมือกันเดินร่วมทางไปพร้อม ๆ กัน ประคับประคองดูแลกันและกันให้ทุกคนที่เรารัก สามารถใช้ชีวิต ณ จุดที่ตัวเองเป็น ณ.จุดที่ยืนอยู่ได้อย่างมีความสุข
  • ขอบคุณค่ะ
  • ขอขอบคุณท่าน อาจารย์ Pขจิต ฝอยทอง ก่อนใครอื่นก็แล้วกันนะคะ
  • สำหรับความห่วงใย ที่อาจารย์ทักทายมาหา
  • ขอบคุณพี่สาวPกานดา น้ำมันมะพร้าว ไม่มีวันไหนเลยที่พี่ไม่แวะมาทักทาย
  • คำพูด ข้อความทุกคำที่ส่งมา ทำให้น้องสาวรู้สึกว่าชีวิตไม่ได้โดเดี่ยวเกินไป
  • ขอบคุณพี่สาวใจดีมากๆค่ะ แม้ไม่เคยเจอหน้า แต่ทว่าความรู้ยิ่งผูกพันธ์ค่ะพี่ดา

ขอบคุณ Pบุษรา น้องสาวใจดี แวะมาทักทายทุกวัน ขอบคุณมากๆนะคะ

  • อยากบอกว่าขอบคุณมากๆนะคะ PLioness_ann คนสวยใจดี
  • ชอบเพลงนี้มากๆ เคยร้องตอนเป็นสาวแรกแย้ม ฟังตอนนี้ก็ยังเพราะอยู่ขอบคุณมากๆนะคะ

ขอบคุณPkrugui Chutima ที่แวะมาส่งกำลังใจและทักทายกันค่ะ

ขอบคุณPครู ป.1 พี่สาวใจดีคนนี้ เดี๋ยวแวะไปหานะคะ

ขอบคุณคนนี้ด้วยค่ะ Pถาวรมาทักคนแรก แต่ขอบคุณสุดท้ายเพื่อน คงไม่น้อยใจนะคะ

ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้ผู้เขียนและครอบครัว ค่ะ

  • ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้  เธอ..ต้องไม่แพ้ ของพี่สาวที่ใจดี
    Pครู ป.1 ที่ทำให้น้องสาว
  • ขอบคุณทุกๆคนที่แวะมาให้กำลังใจกันนะคะ
  • ความคิดถึงส่งไปกับสายลม
นายเกียรติศักดิ์ วิสัทธา

ลูกมาเป็นกำลังใจให้แล้วนะค่ะ

อ่านแล้วจะร้องให่ค่ะ

สู้ๆๆค่ะแครู

ขอบใจมากลูก

ลูกก็เป็นกำลังใจที่ดีเสมอ

ขอบใจมากจริงๆ ที่ทุกข์ไม่ว่าสุขหรือทุกข์

แม่ก็ได้กำลังใจเสมอๆ

วัน นี้ ร้องไห้ หลายรอบค่ะ น้องกุล

เข้าใจ หัวอกคนเป็นแม่

และ ภรรยา ที่ ห่วง บุคคลอันเป็นที่รัก ทั้งสอง ค่ะ

  • ขอบคุณ Pครูใหม่ บ้านน้ำจุน
  • ที่แวะมาให้กำลังใจ
  • ความรักที่มีต่อลูกยิ่งใหญ่เสมอ
  • และคนในครอบครัวก็ไม่แพ้กัน
  • วันนี้จึงต้องลุกขึ้นสู้
  • แม้จะเหน็ดเหน่อยสักแค่ไหน
  • ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

แวะมาให้กำลังใจคุณครูพิกุล นะครับ

 

เป็นกำลังใจให้ครูพิกุลเเละครูต๋อมก้าวผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ในเร็ววัน

ขอบคุณคุณ กุ้งนาง สุธีรา มากๆนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท