ค่ายอาสาเยียวยาผู้ป่วยโรคไต ร.พ.หนองคาย มีผู้มาร่วมงานคับคั่งและอบอุ่น
นอกจากผู้ป่วยไตวาย ทั้งที่เปลี่ยนถ่ายไต ฟอกเลือด ล้างทางช่องท้อง ที่มาพร้อมกับญาติผู้ดูแลแล้ว ยังมีบุคลากรของโรงพยาบาลหนองคาย และกัลยาณมิตรจาก GotoKnow
สำหรับกัลยาณมิตรจาก GotoKnow ที่มาร่วมงานกว่า ๑๐ คน
เจ้าภาพ คือ นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์ และสมาชิกในพื้นที่ pa_daeng และ เกษตร(อยู่)จังหวัด
หัวเรี่ยวหัวแรงอีกคนของงานนี้คือ ♥paula .`๏'- ที่ปรึกษาตัวน้อย.`๏'-
ทีมงานจากโรงพยาบาลศรีนครินทร์ จ.ขอนแก่น มาหลายท่าน ทั้ง ประกาย~natachoei ที่~natadee,
กุ้งนาง สุธีรา และ ไก่...กัญญา
นายสายลม อักษรสุนทรีย์ จากธนาคารออมสิน จ.ร้อยเอ็ด ผู้มีบ้านเกิดอยู่ จ.หนองคาย
สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ ดีเจเสียงหวานจาก อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
แผ่นดิน เดินทางจากมหาวิทยาลัยมหาสารคามมาพร้อมคู่ใจ และนักศึกษาเกือบ ๑๐ คน
และ ผม ที่เดินทางจากสันขวานฝั่งตะวันตกไปยังคมขวานด้านบนฝั่งตะวันออก
พิธีเกิดเริ่มขึ้นหลัง ๐๙.๐๐ น. โดยรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลท่านหนึ่ง คุณหมอพิสิฐ เป็นผู้กล่าวรายงานความเป็นไปเป็นมา ผู้ทำหน้าที่พิธีกรก็คือ พี่นาง – มณีวรรณ
หลังพิธีเปิด เป็นการบรรยายให้ความรู้ของคุณหมอพิสิฐ ซึ่งผมได้เล่ารายละเอียดไว้บ้างแล้วในบันทึกก่อนหน้านี้
ก่อนเข้าสู่กิจกรรมที่เตรียมไว้ ก็มีการแนะนำทีมงานซึ่งเป็นสมาชิกจาก GotoKnow โดยพี่นาง-มณีวรรณเป็นผู้แนะนำ
กิจกรรมเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ การเตรียมความพร้อมผู้เข้าร่วม (บางคนเรียกว่ากิจกรรมละลายพฤติกรรม แต่ผมไม่อยากเรียก) เริ่มขึ้นหลังจากนั้นโดยน้องพอลล่าและมะเดี่ยว ต่อด้วยการทำสมาธิโดยใช้ท่าทางประกอบเพลงดั่งดอกไม้บานของเสถียรธรรมสถาน
จากนั้นเป็นกิจกรรมจับคู่เรื่องเล่าเรื่องราวประทับใจของตนเองในวัยเด็ก กิจกรรมนี้และก่อนหน้าพอลล่าเป็นผู้ดำเนินการ
ก่อนเลิกกิจกรรมพักรับประทานอาหารในช่วงเที่ยง กุ้งนางร้องเพลงโชว์ เป็นที่ถูกอกถูกใจของทั้งผู้ป่วยและผู้ดูแล บ้างก็ลุกไปฟ้อนอย่างสนุกสนาน
และก่อนจะเริ่มกิจกรรมภาคบ่ายผู้ป่วยท่านหนึ่งก็อาสาขึ้นมาร้องเพลงขับกล่อมผู้เข้าร่วมด้วยความม่วนซื่นไม่แพ้กัน
ทีมงานของ อ.พนัส มาหลังเที่ยง
กิจกรรมช่วงเที่ยงเริ่มจากการแนะนำทีมงานที่มาใหม่ ต่อด้วยการร้องหมอรำประกอบการเป่าแคน ผมเองฟังออกเป็นบางช่วงแต่จำแนกไม่ได้ว่าเพลงที่เล่นและร้องไปหลายเพลงนั้นมีเพลงอะไรบ้าง และเป็นเพลงแบบไหนบ้าง กิจกรรมชุดนี้สร้างความประทับใจให้บรรดาผู้ป่วยและผู้ดูแลไม่น้อย จนเลิกแล้วก็ยังขอต่ออีก
กิจกรรมถัดมาเป็นหน้าที่ผมดำเนินการ คือ การจับกลุ่มพูดคุยเรื่องราวความรู้สึกของตนเองต่อภาวะที่ตนเองเผชิญอยู่ ทั้งในฐานะผู้ป่วยและผู้ดูแล โดยขอให้แต่ละกลุ่มมีสมาชิกราว ๖ – ๘ คน ผู้ป่วยและผู้ดูแลที่มาด้วยกันขอให้แยกไปอยู่คนละกลุ่ม ในแต่ละกลุ่มขอให้ประกอบด้วยทั้งผู้ป่วยและผู้ดูแล ซึ่งใครอยากจะอยู่กลุ่มไหนกับใครก็ได้ตามสะดวก ทั้งนี้จะมีทีมงานจาก GotoKnow และทีมนักศึกษาเข้าไปร่วมเรียนรู้ในแต่ละกลุ่มย่อยด้วย
หลังจากนั้นก็ให้แต่ละกลุ่มเลือกเรื่องที่ประทับใจที่สุดในกลุ่ม ออกมาเล่าให้กลุ่มใหญ่ฟัง ช่วงนี้เป็นหน้าที่ของพอลล่า
ช่วงสุดท้าย ซึ่งมีคุณหมอรองผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนาคุณภาพ ซึ่งมานั่งสังเกตุการณ์อยู่เป็นระยะตลอดทั้งวัน มากล่าวสะท้อนการจัดกิจกรรมและขอบคุณทีมงาน พร้อมกับมอบของที่ระลึกให้แก่ทีมงานที่เดินทางมาช่วยงาน
กระทั่งถ่ายรูปหมู่ก็ถือเป็นสิ้นสุดงาน ต่างคนต่างแยกย้ายเดินทางกลับ
ถึงดอยแล้วใช่ไหมคะ
สรุปได้ชัดเจน มองออกเลยว่าใครที่ไม่ได้ไปร่วม จะเห็นภาพ พี่ยังไม่ได้นำภาพขึ้น
มาปรบมือให้ ฅ ฅน ทำดี มี จิต สาธารณะ ครับ
น่าชื่นชมและยินดีค่ะ
มากราบขอบพระคุณ ท่านพี่หนานเกียรติค่ะ
พอลล่าได้เรียนรู้ จากพี่หลายอย่างเลยค่ะ
ความมุ่งมั่น ต้งใจ สูงมากๆ
เก็บประเด็น เก๊ง เก่ง เขียนเล่า ได้บรรยากาศมากมาย อิอิ
เอาเป็นว่า คราวหน้า มาอีกนะคะ พี่ชายคนเก่ง
สวัสดีครับพี่ไก่
ถึงบ้านแล้วครับ
ได้หลับตื่นนึงตอนนี้สดชื่นแล้ว
ขึ้นไว้ซะหลายบันทึก กำลังตาลีตาลานตอบบันทึกอยู่ครับ ฮิ ฮิ...
ว่าจะเขียนละเอียดกว่านี้ก็กลัวว่าจะยาวเกินไป เดี๋ยวไม่มีคนอ่านนอกจากตัวเอง
ก็เลยตัดสินใจเขียนสั้น ๆ ครับ
ขอบคุณครับพี่...
สวัสดีครับท่านอาจารย์
ขอบพระคุณครับ
เมื่อวานแวะกินข้าวหน้ามอด้วยครับ ร้าน แซ่บนัว
ของเขาดีจริง ๆ ครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณครับ...
สวัสดีคุณน้อง
อ่วย... ถึงกับกราบเลยเหรอ มิต้ิองถึงขนาดนั้น แค่พาไปกินแซลมอนสเต๊กอร่อย ๆ ก็พอ ฮิฮิ
ปหมเยินยอซะขนาดนั้น เขินแย่
มิได้ทำอะไรมากมายเลย น้อง...
ยังไม่หายเหนื่อยเลย มีงานหล้าแล้วเหรอ
อ่วย..... ป๊ะ ไปไหนไปกัน ไป ลุย...
มาติดตามกิจกรรมดีๆ ค่ะ...เสียดายจังที่ไม่มีโอกาสไปร่วมแจม ^^
สวัสดีครับคุณหมอ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
งานหน้าหากมีโอกาส ไปแจมด้วยกันนะครับ...
ไปชมภาพที่บันทึกของพี่ได้ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
คนไข้พี่บอกว่าถ้าเป็นอย่านี้คงจะไม่ตาย
น้องหนานเกียรติ สรุปเป็นเรื่องราวเรียงลำดับดีนะคะ จะให้เป็นนักเขียนอีกคน ซะเป็นไรเนาะ เก่งๆๆๆคะ ลำดับเรื่องราว ตั้งแต่ต้นจนจบ อือ เห็นนั่งเขียนเอา เขียนเอา เสร็จก็ได้เรื่องได้ราว มากกว่าพี่สุ หายเหนื่อยแล้วใช่ไหมคะ
-น้องหนานเกียรติพิมพ์ใส่ WORD ข้างนอกแล้วก็อปมาใส่ GTK ทีหลังใช่ไหมคะ ทีนี้พี่สุขอตัวหนังสือ นี่แหละเท่าที่พี่สุพิมพ์นี่แหละ ฟร้อนอังสนา ขนาด 20 คะ พี่สุแก่แล้ว สายตาไม่ดี อยากให้น้องหนานเกียรติขยายขนาดตัวพิมพ์ ตามจริงเขาก็มีกด กกไก่ ข้างบนขวา กดแล้วมันไม่ใหญ่ คะ
-ทีนี้ถึงน้องหนานเกียรติ เขียนยาว แต่ถ้าตัวหนังสือใหญ่ พี่สุก็อ่านสะดวกตา แล้วก็คิดตามได้ไม่สะดุดคะ ทำไมพี่สุถึงไม่ค่อยเข้ามาเยี่ยม คนไหนพี่สุเห็นตัวหนังสือเล็กแล้วจะถอยเลยคะ ตามจริง มันก็มีขยายอ่าน ตาม % ข้างล่างบล็อกทางขวามือ ถ้าเราขยาย%ปั้ป พอเรากดเม้นท์ ตัวหนังสือเม้นท์ จะตัวเล็กลง เวลาอ่านต้องมาขยายอีกคะ พี่สุก็แก่แล้ว นะ