ตามรอยพอเพียง1: เรียนรู้และแบ่งปัน
วันอาฑิตย์วานนี้ ฝนตกปรอย ๆ ตั้งแต่ช่วงบ่าย คุณพ่อบ้านชักชวนเด็ก ๆ ทำขนมโคกิน ผู้เขียนได้ยินแล้วก็นึกอยากกินขึ้นมาด้วย ก็บรรยากาศฝนตก ๆ ได้กินขนมโคร้อน ๆ ที่เพิ่งทำเสร็จ (แต่ก็อดนึกในใจไม่ได้ว่า ถ้าหาซื้อกินเองน่าจะง่าย และอร่อยกว่ารึเปล่าน๊า! แต่ก็เก็บเอาไว้ในใจ) ....
อุปกรณ์เครื่องปรุงก็มีไม่กี่อย่าง ก็มีแป้ง น้ำผึ้งแว่น และมะพร้าว(สำหรับคลุก)
การทำก็แสนจะง่ายดาย ก็แค่ผสมแป้งกับน้ำให้พอเหมาะพอดี พอให้ปั้นได้ ไม่ติดมือ แล้วก็นำน้ำตาลแว่นมาผ่าเป็นก้อนเล็ก ๆ แล้วนำแป้งมาห่อ หลังจากนั้นก็นำไปต้มในน้ำเดือดให้แป้งสุก (สังเกตจากขนมจะลอยขึ้น) แล้วตักขึ้นมาคลุกกับมะพร้าว เป็นอันเสร็จ
<p>
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่จะทำให้อร่อยน่ะมันยากแฮะ หลังจากลองไปหม้อแรก รู้สึกว่ามันจืด ๆ เบา ๆ คุณพ่อบ้านก็ลองนำเกลือมาผสมกับแป้งเล็กน้อย ก่อนที่จะนำไปห่อ รสชาดก็ดีขึ้น การห่อก็เหมือนกันคุณพ่อบ้านย้ำนักย้ำหนาต้องห่อน้ำตาลให้มิดชิด ไม่งั้นแป้งมันจะแตก </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ดูเหมือนแรก ๆ พวกเด็ก ๆ จะสนุกกับกิจกรรมห่อแป้งกับน้ำตาล แต่สักครู่ก็ชักเริ่มเบื่อสังเกตจาก หลัง ๆ ลูกขนมโคดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น ๆ เพื่อจะให้เสร็จไวไว ฉะนั้น</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ตอนกินต้องระวังให้ดีเพราะอาจโดนวางยา มีแต่แป้งเพียงอย่างเดียวแต่ไม่มีไส้อยู่ข้างใน (แต่ผู้เขียนก็ใช้เทคนิคใช้ช้อนส้อมเขี่ยก่อน ถ้ามีก้อนน้ำตาลถึงจะนำขึ้นมากิน)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>การทำทานเองก็ดีไปอย่าง เป็นต้นว่า…..</p><p>1.ร่วมกันทำกิจกรรม
2.เรียนรู้ด้วยกัน
3.รู้จักอดทน
4.รู้จักแบ่งปัน</p><p>เด็ก ๆ ได้เรียนรู้การทำขนมร่วมกัน แบ่งสันปันส่วนกันทำหน้าที่แล้ว ยังมีเหลือแบ่งปันให้กับคุณยายและน้า ๆ ของพวกเด็กอีกด้วย …..</p><p>
</p><p></p><p></p>
ความเห็น (3)
เห็นด้วยค่ะ เห็นใจคนที่ทำขายเช่นกันค่ะ กว่าจะทำเสร็จจนออกขายได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ไหนจะต้องเก็บกวาด เช็ด ล้างอีก ตัวเองเห็นด้วยว่า เราก็ไม่ควรจะไปต่อเขามากนัก โดยส่วนตัวตัวเองก็ไม่ค่อยต่อมากนัก ถ้าราคาไม่สูงจนเกินไป
น่ากินมากค่ะ หากจะตั้งชื่อขนมโคให้แปลกดูหรูหรา แปลกใหม่ น่าสนใจ ควรจะตั้งชื่อว่าอะไรดีคะ
กรุณาตอบด่วน กำลังรอคำตอบ
ขอบคุณค่ะ