สิ่งที่เราเห็นจะเป็นเช่นไรขึ้นอยู่กับว่าเรามองหาอะไรในสิ่งนั้น
อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมใช้เวลากับการนั่งทำงานเขียนงานให้เสร็จทันพบอาจารย์อีกครั้ง ปัญหาของผมคือเรื่องอารมณ์ในการเขียนงานทั้งๆที่ความจริงผมใช้เวลาเขียนมนเพียงแค่ไม่เกิน ๓ ชั่วโมง เคยได้รับงานจากคุณหมอเพชรดาว โต๊ะมีนา ผอ.ศูนย์สุขภาพจิตที่ ๑๕ ให้ทำงานชิ้นนึงท่านบอกว่าให้เจ้าหน้าที่ทำมาสามเดือนแล้วแต่ไม่ลงตัว ผมรับงานชิ้นนี้มาด้วยความไว้วางใจจากผู้ใหญ่เขียนงานเสร็จเพียงแค่ครึ่งวันและผ่านกรรการจากสำนักนายกรัฐมนตรี กรมตำรวจ ฯลฯ อย่างเป็นเอกฉันท์ (อัลฮัมดุลิลละฮฺ) จนท่านเพิ่งโทรมารบกวนให้ช่วยงานอีกชิ้น คือ ตั้งชื่อกับงานชิ้นแรกที่ผมทำหน่อย ผมเลยตั้งมันว่า "สังคมเรียนรู้อะไรจากความสูญเสีย" อิอิ รออ่านกันนะครับจากกรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข ประเด็นของผมก็คือว่า...อารมณ์สำคัญมากครับสำหรับการทำงานสักอย่างสำหรับผม แต่อย่างน้อยก็อยากบอกใครหลายคนให้สบายใจครับว่ายังไงผมก็ยังนำหน้าใครอีกหลายคนในหลายขุมครับ และมีแววว่าน่าจะจบคนแรกของรุ่นครับ อินชาอัลลอฮฺ (ช่วยดุอาอฺด้วยครับ) ช้าหน่อยในสายตาคนมองแต่การลองของ(เวลา) ครั้งนี้คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปครับ
วันนี้อยากจะบันทึกก่อนนอนถึงการทำงานตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมากับบทเรียนอันทรงคุณค่าในการได้นั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง จากคำถามที่ว่า "อาจารย์สำเร็จการศึกษาแล้วอาจารย์จะสอนที่นี่ต่อไหม๊" คำถามง่ายๆสั้นๆได้ยินบ่อยไม่แพ้กับคำถามจากน้องๆเยาวชนในพื้นที่ที่ว่า "บังจะอยู่สามจังหวัดอีกนานไหม๊"
วันนี้ผมเลือกที่จะไม่ตอบกับทุกคำถามแต่จะมีเพียงรอยยิ้ม...พร้อมกับคำว่าผมอยากเรียนรู้อะไรที่ต่างจากนี้บ้าง การปูทางหลายเรื่องกับบทพิสูจน์และบททดสอบมันคงมากพอแล้วสไหรับสนามแห่งการสร้างคนเพาะบ่มคนเต็มค่าคนสนามนี้ ผมได้คำตอบอย่างหนึ่งครับว่า "สิ่งที่เราเห็นจะเป็นเช่นไรขึ้นอยู่กับว่าเรามองหาอะไรในสิ่งนั้น"
การพบกันก็เพื่อการจากลามิใช่หรือครับเพื่อเดินสู่เป้าหมายที่แท้จริง...วัลลอฮฺอะลัม
บันทึกก่อนนอนสอนใจ...เสียงเล็กๆ
๑ พ.ค. ๒๕๕๓ เวลา ๐๐.๔๙ น.
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะ
- การอ่านบันทึกหลังตื่นนอน พบบันทึกนี้
- น้องฟูอ๊าด เดินทางอย่างมีเป้าหมายมั่นคงจริง ๆ แบบนี้เป็นการค้นหาตัวตนง่ายขึ้นค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจ และจะรออ่านผลงานชิ้นต่อไปค่ะ
สวัสดี ครับ คุณเสียงเล็ก ๆ
ตามคุณครูคิม มาอ่านบันทึก ดี ดี ยามเช้า นะครับ
และนำกาแฟมาตั้งไว้ที่นี่ด้วย นะ ครับ
สามแก้ว สามคน นะครับ เชิญคุณครูคิมทานกาแฟผ่านบันทึกนี้ ด้วย นะครับ
คุณเสียงเล็ก ๆ สบายดี นะครับ
ด้วยความระลึกถึง
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบคุณค่ะ
- เข้ากับบรรยากาศจริง ๆนะคะ
- พี่คิมกำลังมีถ้วยกาแฟร้อน ๆ แต่ไม่มีปลาท่องโก๋ค่ะ
- ขอตามด้วยของคุณแสงฯ อีก ๑ ถ้วยนะคะ และปลาท่องโก๋อีก
- ซาลาเปาต้องหาร ๓ สินะคะ
ขอบคุณมากครับพี่
การเดินทางของผมมีบททดสอบเยอะครับแต่ทุกบททดสอบที่ได้รับล้วนมีคุณค่าครับพี่ครูคิม ขอบคุณสำหรับกำลังใจตลอดมาครับ คงไม่มีใครเข้าใจเท่ากับตัวเราครับ
ขอบคุณมากครับ
ซาลาเปาคือน้ำหนึ่งน้ำใจในมิตรภาพครับจะหารสักกี่คนในโลกเสมือนแห่งนี้ก็ยินดีครับกับมิตรภาพที่มีให้กันเรื่อยมาครับ
ถ้าเสร็จเมื่อไรช่วยส่งให้อ่านกันบ้างหนอเรื่อง "สังคมเรียนรู้อะไรจากความสูญเสีย" อยากรู้มุมมองอาจารย์ด้านภาษาว่าจะมองเรื่องนี้อย่างไร อย่างไงก็แล้วแต่ทำงานหนัก เรียนด้วย แต่อย่าลืมรักษาสุขภาพแล้วกันหนอ
ขอบคุณมากครับ
ไม่แสดงตน
มิตรภาพความจริงใจในมุมที่มองไม่เห็นมันมีค่ามากครับ "รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันครับ" เรื่องหนังสือนั้นคงต้องถามไถ่จากกรมสุขภาพจิตที่ ๑๕ ครับ แล้วจะตามให้ครับเท่าที่ทราบตอนนี้อยู่โรงพิมพ์แล้วครับ
สิ่งที่เราเห็นจะเป็นเช่นไรขึ้นอยู่กับว่าเรามองหาอะไรในสิ่งนั้น
และสิ่งที่เรามองหาก็อาจจะไม่เป็นอย่างเช่นที่เราเห็นก็ได้นะครับ...
สุขสันต์วันหยุดครับเด๊ะ...
ขอบคุณมากครับบัง
สิ่งที่เรามองหาอาจเป็นห้วงเวลาที่มีคุณค่าที่สุด หากจุดที่มองมันสอนอะไรหลายๆอย่างให้แก่เราว่าเราควรทำอย่างไรกับสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่
ตามมาอ่านด้วยความคิดถึงครับ รอบนี้หายไปนานนะครับ
จะเขียนวิทยานิพนธ์ให้ลื่น ผมมีวิธีการส่วนตัวอยู่สองสามอย่างครับ อย่างแรกคือขีดเส้นตายให้ตัวเอง เพราะเป็นประเภทของงานไฟลนก้น อย่างที่สองคือ อ่านๆๆๆ อ่านมากๆ ก็จะเกิดความอยากเขียนขึ้นมาเองครับ ที่สำคัญคือ ทุบหม้อข้าวอื่่นที่ไม่เกี่ยวข้องเสีย ไม่งั้นมันจะทำลายสมาธิ ฮิฮิ
ญาซากุมุลอฮฺฯ...และขอบคุณมากครับอาจารย์
ครับ...รอบนี้หายไปนานจริงๆ สองอย่างแรกที่อาจารย์บอกทำอยู่ครับ แต่อย่างหลังยังทำไม่ได้ครับเพราะมีหม้อข้าวมาให้ทุบแล้วทุบอีกครับแต่ไม่หมดสักที อิอิ บางครั้งหม้อนี้ก็ต้องช่วยๆกันไปก่อนใช่ไหม๊ครับกว่าจะมีสักหม้อนึง (อาจารย์น่าจะรู้ดีนะครับหม้อที่ทุบยากที่สุด)
ดูแลสุขภาพด้วยครับ
อัสสาลามมู่อ้าลยกุ้มว่ารอฮมาตุ้ลลอฮฮิว่าบารอ่กาตู้ สบายดีไหมคะ อาจาร ย์เงียบไป ทั้งคนเขียน และ คนอ่าน ฮิฮิ อัลฮัมดุลิ้ลลาฮ หนูดีใจด้วย ที่อาจารย์สามารถเดินทางบนเส้นทางแห่งการเรียนรู้ได้อย่างน่าภาคภูมิใจ เหลืออีกแค่ไม่กี่อึดใจสิ่งที่หวังก็จะเป็นจริงแล้ว สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะ หนูเป็นกำลังใจให้เสมอ
ขอบคุณมาก
kulaibah
เ้ส้นทางนี้อีกยาวไกล ขวากหนามก็มากมาย
ด้วยความและดุอาอฺเพื่อเป้าหมาย
ความคิดเอาเองแม้บางทีอาจจะถูกต้องได้ แต่เป็นการบังเอิญ
แต่ความเห็นจริงเพราะมีสติ พิจารณาด้วยปัญญาจะถูกต้องเสมอ ไม่เป็นการบังเอิญ
ขอบคุณนะครับ
เข้ากับยุคเลย..
ครูป้อม
