บันทึกที่1 ก้าวแรกและก้าวต่อไป

ก้าวแรกของชีวิต





ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ชื่อ วิมุทิตา ปัญโญใหญ่ ชื่อเล่น ไอซ์ นะค่ะ

ก่อนอื่นก็ขอท้าวความก่อนเลยนะค่ะ ดิฉันเป็นคนจังหวัดลำพูนค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตชีวิตส่วนใหญ่ก็อยู่ในจังหวัดเชียงใหม่

ตลอดเลยค่ะ บ้านมีพี่น้อง 2 คน ดิฉันเป็นลูกคนที่ 2 พ่อแม่ก็ค่อยข้างเอาใจค่ะ ชีวิตในวันเด็กก็สนุกสนานร่าเริง

ครอบครัวเราอบอุ่นมาก ตอนเช้าทุกเช้าดิฉันยังจำภาพนั้นได้ดีเสมอ บ้านดิฉันอยู่ห่างจากโรงเรียนประมาณ 30 กิโลเมตร

ฉะนั้นจึงต้องตื่นเช้าเพื่อมารอรถเดือน(รถรับส่งนักเรียน) ทุกเช้าก็ต้องตื่น ตี 5 และรถจะมารับตอน 6 โมงเช้า

เเป็นแบบนี้ตั้งแต่อยู่อนุบาล 3 จนถึงมัธยม 6 ค่ะ แม่จะทำอาหารเช้ารอทุกเช้าเป็นภาพที่ชินตาและไม่เคยลืมเลยค่ะ

--------------------------------------------------------------------------------------

            พอขึ้นมัธยมต้น ณ โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย โลกก็ได้เปลี่ยนไป สิ่งแวดล้อมดูใหญ่ขึ้น มีเพื่อนมากมาย

พอจบมัธยมต้นก็ตัดสินใจเรียนแผนการเรียนวิทย์-คณิต พอจบมัธยมปลายก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองฝันอยากเป็นอะไร

อยากมีอาชีพอะไรในอนาคต แต่สิ่งที่รู้ประจำตั้งแต่เด็กเลยคือแม่อยากให้มีอาชีพเป็นคุณครู เหมือนแม่

แต่ดิฉันก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นนะตอนนั้น แม่บอกว่าอาชีพครูเป็นอาชีพมีเกียรติลืมบอกไปแม่ดิฉันเป็นคุณครูสอน

ภาษาอังกฤษเชียวนะค่ะ แม่จะชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆ เช่นเทคโนโลยี ต่างๆ ดิฉันรู้จักคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เด็ก

ก็เพราะแม่นิแหละค่ะเวลามีอะไรใหม่ๆ แม่จะชอบนำไปเสนอนักเรียนเสมอเด็กเวลามีปัญหาก็ชอบมาบ้านดิฉัน

มาปรึกษากับแม่ดิฉัน แม่สนิทกะเด็กนักเรียนเกือบทุกคนค่ะ ดูแล้วก็เพลินดีค่ะ ส่วนพี่ชายก็เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย

พี่ชายดิฉันนิเหมาะมากกับการเป็นอาจารย์โดยแท้ ส่วนตัวดิฉันก็ยังไม่รู้ตัวเองอยู่ดีค่ะ

-------------------------------------------------------------------------------------

            พอเข้ามหาวิทยาลัยได้ ดิฉันก็เป็นนิสิตคณะวิทยาศาสตร์ค่ะ ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยสนุกมาก อิสระ

รับผิดชอบตัวเอง ยิ่งช่วงสอบนิเป็นอะไรที่โหดมากๆ อ่านกันจนโต้รุ่งกันเลยทีเดียว มีกิจกรรมมากมาย

มีงานนิทรรศการที่น่าสนใจมาจัดให้ชม ถือได้เลยว่าช่วงชีวิต 4 ปีในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ คุ้มจิงๆค่ะ

พอใกล้เรียนจบ ก็ยังคิดต่อว่าจะทำงานเลยหรือเรียนต่อ แต่สุดท้ายตัดสินใจไปประเทศอเมริกาค่ะ ไปในโครงการ

Work and Travel เป็นระยะเวลา 4 เดือน เป็นโครงการที่ทำงานไปด้วยแล้วยังสามารถเที่ยวได้ด้วย

ดิฉันไปทำงานอยู่ที่รัฐ Virginia เมือง Willamburgh ทำงานในสวนสนุกชื่อ Buch Garden ค่ะ สนุกมากๆค่ะ

ทำให้เราได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่าง ทำให้เราอดทน เข็มแข็ง กล้าเผชิญกับปัญหาที่เกิดขึ้น ทำให้เราโตเป็นผู้ใหญ่

มากขึ้น รู้จักช่วยเหลือตนเอง และที่สำคัญคุ้มมากๆค่ะที่ได้รู้จักเพื่อนต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม

เป็นอีกหนึ่งสถานที่จะเก็บความทรงจำดีได้เลยค่ะ

--------------------------------------------------------------------------------

           พอกลับมาจากโครงการ ก็ได้หยุดพัก หยุดคิด ประมาณ 1 สัปดาห์ก็เริ่มรู้สึกว่าว่างมาก แล้วก็เริ่มเบื่อ

จึงคิดเริ่มสมัครงานค่ะ พอดีไปเปิดเวบของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ก็สมัครในตำแหน่งพนักงานบริหารงานทั่วไป จำได้เลยว่ามีคนมาสมัครเยอะมากแต่เค้ารับแค่คนเดียว

แต่สุดท้ายก็คือตัวดิฉันเองนิแหละค่ะ ก็เป็นอะไรที่ภูมิใจมาก ดีใจมากๆ พี่ๆที่ทำงาน รวมถึงคณาจารย์ก็เป็นกันเอง

แต่สุดท้ายก็ต้องยึกหลักความความผิดชอบต่องานที่เราทำเสมอ แต่อาชีพที่ตอนนี้ใฝ่ฝันก็คืออาชีพครูที่ยังไม่เคยสัมผัส

แต่ก็จะก้าวต่อไปเพื่อให้ถึงฝันค่ะ

------------------------------------------------------------------------------

เขียนใน GotoKnow โดย น้ำผึ้งพระจันทร์
ใน นวัตกรรมฯความเป็นครู

คำสำคัญ (Tags): #ก้าวแรก#buch garden#virginia#willamburgh#work and travel#ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ#มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

หมายเลขบันทึก: 352318เขียนเมื่อ 18 เมษายน 2010 05:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน