ไม่เชื่อ..ก็ต้องเชื่อนักเรียนได้ไปแข่งขันคอมพิวเตอร์ระดับชาติเพราะครูสมัครผิดรายการ

ตั้งใจจะส่งนักเรียนเข้าแข่งขันทำเว็บด้วยDream แต่พลาดไปสมัครแข่งCMS เพราะความรู้คอมพิวเตอร์ไม่แตกฉาน ไม่รู้จักประเภทของเว็บ และไม่รู้จักCMS  แต่ฝึกนักเรียนจนได้เหรียญทองเป็นที่ 2 ของภาคใต้ ไปแข่งระดับประเทศวันที่ 19 เมษายน 2553

จนปัจุบันผู้เขียนก็ยังงงว่า  ...ฉันทำไปได้อย่างไร.....

เริ่มต้นที่มีความรู้คอมพิวเตอร์แบบลักเรียนขโมยเรียน  จนได้เลื่อนชั้นจากครูประถมศึกษาปีที่ 2 มาสอนคอมพิวเตอร์ได้ 7  เดือน เคยอบรมการทำเว็บไซด์ด้วยDREAM 1 ครั้ง นึกสนุกอยากส่งนักเรียนเข้าแข่งขันในระดับเขตพื้นที่การศึกษา กะว่าทดลองแข่งปีแรก ไม่หวังอะไรมากขอแค่นักเรียนได้มีส่วนร่วมกิจกรรมกับเขาบ้าง

ด้วยหนังสือราชการไม่รู้อยู่ที่ไหน( หากันไม่เจอ เพราะไม่เคยส่งนักเรียนไปแข่งอะไรกับใครเขา) จนเช้าวันที่ครูวิชาการต้องเข้าประชุมกลุ่มเครือข่ายเพื่อหาตัวแทน ได้รายการแข่งขันอย่างย่อ(ไม่มีคำอธิบาย) เห็นการทำเว็บไซด์ มีตั้ง 3 ประเภท  เลือกไม่ถูก..ก็เห็นคำว่า...ด้วยโปรแกรม..เว็บ...สำเร็จรูป...อยู่อันนึง   มั่นใจมากว่าอันนี้ต้องใช่แน่ๆ บอกวิชาการว่าสมัครให้ด้วยน่ะ  จะลองพาเด็กไป....

ปรากฏผลเมื่อสมัครไปแล้ว  มาเห็นหนังสือฉบับเต็ม (แถมสามีบอกว่า  ยากน่ะ  ต้องใช้ระบบฐานข้อมูลด้วย) ..หน้ามืดค่ะ..หน้ามืดจริง ๆ

ก็มันคนล่ะโปรแกรม...คนละประเภท...ไม่เคยรู้จัก  ไม่เคยเห็น...วันนั้น(ที่รู้)  กลับบ้านไม่ถูก  รีบพุ่งไปร้านนายอินทร์(หาดใหญ่) หาหนังสือคู่มือโปรแกรมCMS แอบยืนอ่านอยู่หลายเล่ม  บางโปรแกรมอ่านแล้วไม่เข้าใจ  จนสุดท้ายได้เล่มที่ง่ายที่สุด  คือ PHP-NUKE  ฉบับบาง ๆ ราคาเล่มละ 99 บาท ติดมือมา 1 เล่ม อ่านมันทั้งคืน  เพื่อตัดสินใจว่าจะสู้ หรือจะถอย

โชคดีที่สามีมีความรู้เรื่องระบบคอมพิวเตอร์จึงช่วยหาโปรแกรมฟรี มาให้  (สามีสอนคอมอีกโรงเรียนคนละเครือข่ายรู้วิธีทำ แต่ไม่สอนเด็กเพราะคิดว่ายาก นักเรียนระดับประถมทำไม่ได้) ผู้เขียนจึงบอกว่า ไหนๆ ก็สมัครไปแล้วลองดู รักษาหน้าไว้หน่อย ถึงแพ้ก็ไม่เสียหายอะไร เพราะเราเริ่มที่ 0 ถ้าชนะก็ถือว่าได้กำไร

รุ่งขึ้นก็เลือกนักเรียนจากที่หมายตาไว้ว่าพอมีพื้นฐานการใช้คอมพิวเตอร์ มา 3 คน ตกลงกันว่าเราลองแข่งเพื่อความสนุกก็แล้วกัน ไม่หวังอะไร  ถือเป็นประสบการณ์

กลางคืนครูเปิดหนังสือฝึกทำเองที่บ้าน ทำไม่ถูกก็ค้นหาจากอินเตอร์เน็ตที่มีผู้ใจดีเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันมากมาย ตามเว็บบอร์ดต่าง ๆ ทั้งตัวผู้เขียนและสามี ไม่เป็นอันได้หลับได้นอน เพราะมัวแต่ค้นและก็ค้นจากอินเตอร์เน็ต  จนในที่สุดได้บทสรุปว่าจะใช้ธีมอะไร  บล็อกอะไร และคราวนี้ผู้เขียนก็ฝึกตัวเองอย่างที่เรียกว่ากิน..นอน..หน้าคอมเลยทีเดียว 

กลางคืนครูฝึกได้กี่อย่าง  เช้าก็ไปฝึกนักเรียนตามนั้นค่อยๆฝึกไปทีละอย่าง  ทีละนิด...เป็นอย่างนี้ทุกวันจนได้ครบตามเกณฑ์การให้คะแนน...ถึงจะไม่สวย...แต่มีครบค่ะ สามีมาเห็นวิธีฝึกของผู้เขียนและผลงานนักเรียนที่ผู้เขียนสอนไปได้ 2-  3 วัน รู้สึกทึ่ง และเปลี่ยนความคิดว่า ถ้านักเรียนผู้เขียนทำได้ นักเรียนเขาก็ต้องทำได้ คิดจะสมัครแข่งขันด้วย แต่ผู้เขียนไม่ยอม (ก็บอกเทคนิคการฝึกไปหมดไส้หมดพุงแล้ว..ยอมได้ไง..ไว้ปีหน้าก็แล้วกัน..ปีนี้ไม่ยอม) ใช้เวลาฝึก  8  วันเต็มๆ ครูคนอื่นใจดีสละเวลาให้นำนักเรียนมาซ้อมทั้งวัน ก็ถึงเวลาแข่งขันระดับเขตพื้นที่มีคู่แข่งเป็นโรงเรียนเอกชน 1 ราย พระเจ้าช่วยเชื่อหรือไม่ นักเรียนจากโรงเรียนนอกเมือง (ภาคใต้เรียกว่า นอกท่อง)  ทั้งโรงเรียนมีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้การได้ดี  8  เครื่อง  ได้เป็นตัวแทนไปแข่งระดับภาค  งงค่ะ...

ทีนี้ที่กะเอาแค่รักษาหน้ารอด  ต้องไปแข่งกับอีก 13 เขตพื้นที่  ครูฝึกนอนไม่หลับซิค่ะ...ไอ้ที่ฝึกไปก็ดูจะไม่พอเสียแล้ว  เหลือเวลา 2  สัปดาห์เท่านั้น  เป็นอันว่าต้องกิน..นอน..หน้าคอมกันอีกหน..จนลูกสาวบ่นว่า..มีพ่อแม่สอนคอมนี่เหนื่อยน่ะ(วันหยุดต่อเนื่อง 3วัน ไม่ได้ไปไหนเลย) แต่นักเรียนก็สู้สุดตัวดีจนครูถอยไม่ได้..เขาจะถามว่า  ที่เหลือที่ยังไม่สอนเขายากมากไหม  ลองดูทันไหม 

...เราก็เลยได้รางวัลเหรียญทองเป็นที่ 2 ของภาคใต้  ต้องไปแข่งขันระดับประเทศในช่วงเวลาที่ นักเรียนจบไปศึกษาต่อชั้นมัธยมปีที่ 1 ไม่มีเวลาซ้อมเพราะต้องเรียนปรับพื้นฐานในรายวิชาภาษาอังกฤษที่สอบไม่ผ่าน   แต่เราจะสู้เท่าที่สู้ไหวถึงแม้จะเหลือแค่ 2 คนเพราะอีกคนไปเรียนต่อที่อื่นไม่สะดวกที่จะมาร่วมแข่งขัน  หาคนแทนไม่ได้( ปิดเทอมแล้วนักเรียนไม่ยอมไป) 

ที่เล่ามาก็เพื่อบอกแก่เพื่อนครูที่ไม่ใช่เอกคอมพิวเตอร์.....ไม่ค่อยแตกฉานในเรื่องโปรแกรม....ไม่เคยส่งนักเรียนเข้าแข่งขัน...และที่สำคัญไม่สอนนักเรียนในบางเรื่องเพราะคิดว่านักเรียนทำไม่ได้... ..ดูเรื่องนี้เป็นตัวอย่าง  ...นักเรียนอ่อนอังกฤษ..แต่ลงโปรแกรมและทำเว็บไซด์เองได้  เพราะผู้เขียนสอนให้เขามองตัวหนังสือเป็นเพียงภาพ เป็นสัญลักษณ์ ตัวไหนยาวมากๆ ก็จำเฉพาะบางส่วนที่แตกต่างจากคำอื่น....สอนทีละเรื่องจากง่ายไปยาก ให้ทำเอง  ทำซ้ำ  จนเขาทำเองได้  แนะนำ  ปรับปรุงในสิ่งที่บกพร่องโดยยึดเกณฑ์การให้คะแนน  และตรวจให้คะแนนการทำงานทุกวัน 

ถึงวันนี้อีก 2 วันจะเดินทางเข้ากรุงเทพฯเพื่อเข้าแข่งขัน  ผู้เขียนยอมรับแบบไม่อายว่า  นักเรียนจำและทำได้ดีกว่าครูที่สอนเขาแล้ว  เพราะบางอย่างผู้เขียนลืม แต่นักเรียนยังไม่ลืม  จนนักเรียนว่า  ครู..ครูอย่ามั่ว...มันไม่ใช่อย่างนั้น..

นักเรียนมีพลังความสามารถที่ครูไม่อาจรู้...ขอแค่โอกาสที่จะทดลอง..เริ่มต้นที่ความสนุก..และอยากลอง ........ทั้งครูและเด็กอาจไปถึงฝั่งฝันที่ใครๆ ก็ฝันถึง

คุณอยากลองบ้างไหม.....ไม่แน่เราอาจได้พบกันปีหน้า...ปีนี้ขอกำลังใจให้เราด้วย

จากครูและเด็กนอกท่อง 

 

[coder]

สุดยอดครับ เป็นกำลังใจให้ครูและเด็กนอกท่อง

คอมพิวเตอร์เป็นการฝึกครับ  เด็กและครูต้องชอบด้วย จึงจะเชี่ยวชาญ สู้ ๆ ครับ

[Wasawat Deemarn]

เรื่องบังเอิญที่เป็นโอกาส ;)...

[paaoobtong]

สวัสดีครับอาจารย์เตี้ยเสี่ยวเหม่ย

• นี่เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่าเด็ก ๆทุกคนต่างมีอะไรดี ๆอยู่ในตัว  อยู่ที่ครูจะกระตุ้นให้เขาได้มีโอกาสแสดงออก และพัฒนาความสามารถที่เขามีหรือไม่
• นี่เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่าเด็ก ๆเขามีความว่องไวต่อการเรียนรู้ และสามารถบูรณาการการเรียนรู้มาประยุกติ์กับโจทย์ปัญหาที่เขาเผชิญได้ดี  การบูรณาการเกิดขึ้นได้ดีกับโจทย์ที่ดี ๆ
• นี่เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่า คุณครูทุกท่านอยากจะสอนอะไรก็สอนได้ ครูพละก็สอนคณิตศาสตร์ได้  ครูภาษาไทยก็สอนวิทยาศาสตร์ได้ ฯลฯ เป็นต้น
• อยู่ที่ว่าอยากที่จะเรียนรู้หรือไม่  เพราะอะไร ๆ มันสามารถเรียนรู้กันได้ ที่สำคัญขอให้รู้จักที่จะเรียนรู้ถึงวิธีการเรียนรู้ในเรื่องนั้น ๆ
• ปัจจุบันจึงมองกันว่าครูไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางเนื้อหา  แต่คือผู้เชี่ยวชาญในกระบวนการ
• การสอนไม่ใช่สอนเนื้อหา แต่เป็นการสอนกระบวนการ
• ต่อไปลูกศิษย์ของอาจารย์เขาก็สามารถเรียนรู้ด้วยตัวเขาเอง และจะเชี่ยวชาญยิ่ง ๆขึ้นไปตามความสนใจ และศักยะภาพที่เขามีอยู่
• นี่เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่า ทุกทักษะเกิดจากการฝึก  ไม่ใช่พรสวรรค์
• การฝึกทักษะ ต้องเริ่มจาก 1. ถูกวิธี 2. บ่อย ๆ แล้วก็จะเก่ง เก่ง  เก่ง...
• ขอแสดงความยินดีในความสำเร็จ  และขอให้ประสบความสำเร็จยิ่ง ๆขึ้น 
• ขอให้มีกำลังใจ มีพลังทุ่มเทต่อการสอนศิษย์อย่างมิรู้เหน็ดเหนื่อยเช่นนี้ตลอดไป
• สวัสดีครับ

paaoobtong
14/04/53
07:43

[ขจิต ฝอยทอง]

• ฮามากเลยพี่ผุส ฮ่าๆๆ
• เก่งมากๆๆๆ
• ขอชื่นชม ฝากคารวะพี่รัตน์ด้วยหนึ่งจอก(กาแฟ)นะครับ
• ขอบคุณครับ