km เครื่องมือสร้างความเปลี่ยนแปลง
วันนี้ดอกไม้แห่งความพยายามเริ่มผลิบานครับ จากความพยายามที่เริ่มจุดประกายเมื่อประมาณ 5 ปีก่อนครับ จำได้ว่าผมพยายามพูดเรื่องขององค์กรการเรียนรู้ให้กับผู้ที่รับผิดชอบระดับสูงของ มอย. ตั้งแต่ช่วงแรกๆ ที่ทำประกันคุณภาพ แต่มันไม่เกิดครับ สองปีแรก ผมบอกถึงความสำคัญ บอกวิธีการเบื้องต้น แต่ก็บอกว่า ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความจริงมันคืออะไร และทำอย่างไรจึงจะสำเร็จในบริบทของมหาวิทยาลัยของเรา แต่ตอนนั้นผมรู้ว่าเราจะหาความรู้นี้ได้จากที่ไหน และใครพอจะมาช่วยเราได้บ้าง ฮือ แต่สุดท้ายไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
ผ่านไปหนึ่งปี ผมเริ่มทำมันเองในระดับคณะครับ โดยจับเอาประเด็นของการเรียนการสอนเป็นประเด็นหลัก แล้วก็ขยายมายังการพัฒนาทักษะการเรียนรู้ของนักศึกษา อย่างหลังนี้คณบดีลงมาช่วยอย่างเต็มกำลังเลยครับ แต่ผลสรุปของมันกลายเป็นความว่างเปล่าครับ ด้วยเหตุผลคือ ขาดการวางแผนการดำเนินงานที่ชัดเจน และขาดการสรุปงานที่เป็นระบบ ตอนนั้นสรุปผลของผมเองคือ ผมยังทำไม่เป็น ฮา
กระบวนการต่อจากนั้นจึงเป็นความพยายามส่วนตัวแสวงหาความรู้ด้วยตัวเองครับ พอเริ่มจะรู้เรื่องก็พอดีได้เข้าเรียน ป.เอก ซึ่งมีประเด็นเรื่องนี้ในการเรียนด้วย ผมเลยได้ใช้ความรู้ที่ค้นคว้ามาตรวจสอบความถูกต้องกับอาจารย์ที่สอน พอมั่นใจมากขึ้นก็คุยสร้างโมเดลของ km สำหรับคณะขึ้น ฮา แต่ก็ขับเคลื่อนไม่ได้เต็มรูปแบบครับ (เสียดาย)
คราวนี้ในโอกาสที่ได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญให้รับผิดชอบ ซึ่งตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วสามเดือน (โดยประมาณ) ผมได้ลงมือทำมันเอง ที่สำคัญทำทั้งมหาวิทยาลัยด้วย ผมเองก็ตกใจกับผลที่ได้ครับ มันได้ผลเกินคาดจริงๆ
(บรรยากาศความคึกคักก่อนเริ่ม ลปรร)
วันนี้เป็นอีกวันที่เกิดเวทีของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของนักปฏิบัติ เป็นครั้งที่สามของกลุ่มนี้ที่ตั้งชื่อว่า km-qa ซึ่งรอบนี้ได้รับการตอบรับเข้าร่วมกลุ่มอย่างคับคั่งครับ กลุ่มนี้จึงกลายเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุดสำหรับ CoPs ของมหาวิทยาลัยเลย ที่สำคัญผลจากการคุยแลกเปลี่ยนกันในกลุ่ม ทำให้เกิดนวัตกรรมใหม่มา 2 ชิ้นกับอีกหลายกระบวนท่า ความจริงมีหลายคนเสนอว่า กลุ่มนี้ควรแยกออกเป็นสองกลุ่มย่อยตามลักษณะงานเฉพาะกลุ่ม แต่ผมคำนวณแล้วว่า ยังงัยถ้าแยกเป็นสองกลุ่ม กระบวนการทำงานบางอยากอาจจะทำให้ขาดการเกื้อหนุนระหว่างกัน ทำให้ขับเคลื่อนงานไม่ได้อีก ที่สำคัญคือ จัดสองกลุ่ม ผมก็ต้องหาเวลาเพิ่มเพื่อให้รับรู้กับทำงานของสองกลุ่ม ซึ่งตอนนี้เวลามันหายากมากครับ
อันนี้เรียกว่า ความผิดพลาดของการวางแผน km ของผมก็ได้ครับ คือ ยังไม่มีการพัฒนาคนสู่การเป็น คุณอำนวย และคุณลิขิต ประเด็นนี้ำจำได้ว่า ท่านอาจารย์ ibm ครูปอเนาะ เคยถามไว้ล่วงหน้าเมื่อสักปีสองปีที่แล้วแล้วว่า ใครเป็นใคร กำหนดแล้วยัง ฮา วันนี้ท่านเห็นสภาพผม ท่านก็ตั้งคำถามคล้ายๆ คำถามเดิม ซึ่งก็ตอบท่านไปว่า อันนี้แหละที่เราลืมไปในขั้นการวางแผนงานของเรา ฮา
วันนี้เมื่อ km เริ่มทำหน้าที่ของมันได้แล้ว ภาพของการเปลี่ยนแปลงการทำงานของบุคลากรในมหาวิทยาลัยก็เริ่มชัดเจนขึ้นด้วยเช่นกัน ที่สำคัญคือ ผลของมันก็ประจักษ์ขึ้นด้วยเช่นกันครับ (อัลฮัมดุลิลลาห์) หลายหน่วยงานสามารถเป็นหยิบมาอวดบนเวที km ได้แล้วครับ
และความสำเร็จในการดำเนินการในเรื่องนี้ถูกหยิบมาคุยกันในคณะกรรมการบริหารมหาวิทยาลัยครับ และที่น่าภูมิใจสำหรับคนรับผิดชอบคือ ท่านอธิการบดีทวงถามว่า แล้ว km ของผู้บริหารเมื่อไรจะเกิด
ต้องเรียกว่าจังหวะมันพอดีครับ เพราะจากประเด็นคุยในกลุ่มคนทำงานทำให้ตอนนี้แผนยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยเปลี่ยน และโจทย์ต่อไปคือการขับเคลื่อนต่อของผู้บริหาร ซึ่งผมคงเลือกใช้ km มาเป็นเครื่องมืออีกครั้งหนึ่งครับ
ออ. วันนี้นั่งคิดเล่นๆ ว่าทำไม km จึงได้รับการตอบรับดีจากบุคลากรของ มอย. คำตอบที่ได้อย่างรวดเร็วคือ เพราะต้นทุนที่มหาวิทยาลัยมีอยู่ครับ นั่นคือ ฮัลเกาะห์
(เปลี่ยนห้องประชุมกระทันหัน เนื่องจากมีเสียงเรียกร้องว่า ห้องเดิมกลิ่นมันอับมาก เพราะถูกนำไปใช้ในการทำข้อสอบที่ผ่านมา ต้องมาใช้บริการที่คณะศิลปศาสตร์ฯ ทั้งๆ ที่ห้องเดิมจัดเก้าอี้ไว้พร้อมแล้ว ส่วนรอบหน้าจะไปใช้ที่คณะวิทย์ฯ ครับ)
วันนี้ท่านคณบดีคณะศิลปศาสตร์ฯ เสนอความเห็นในที่ประชุมประการหนึ่งที่ทำให้ผมยิ้มออกครับคือ ตอนนี้ทุกอย่างมันชัดเจนแล้ว ว่า เรามาถูกทางแล้ว เรามีเครื่องมือสำหรับการเดินไปข้างหน้าแล้วครับ ที่สำคัญ คือ ความร่วมมือ ความจริงใจจากทุกฝ่ายครับ
ความเห็น (8)
เรียน ท่านอาจารย์ จารุวัจน์ KM เป็นเครื่องมือ ชุดประหยัด ที่ใช้เพียง พลังใจ ครับ
ขอบคุณมากครับ อาจารย์ JJ
km เป็นเครื่องมือสุดประหยัดจริงๆ ครับ ถ้าได้น้ำหล่อเลี้ยงกำลังใจจะยิ่งเจริญเติบโตครับ
ตามมาให้กำลังใจครับ...เห็นแผนงานอาจารย์แถบด้านซ้ายมือแล้ว สุดยอดจริงๆยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยครับ
ช่วงหลังเห็นภาพความร่วมมือขับเคลื่อนกันก็รู้สึกอุ่นใจมากขึ้น อย่างน้อยๆก็ได้เห็นภาพที่อยากเห็นแล้วครับ อัลฮัมดุลิลละฮฺ
จะอยู่ไหนยังคงเคารพและให้กำลังใจอาจารย์เสมอครับ
ขออัลลอฮฺทรงคุ้มครองและตอบแทนคุณความดีครับ
ดูแลสุขภาพด้วยครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ เสียงเล็กๆ فؤاد
มีข่าวแจ้งอาจารย์ว่า วันนี้ กบม.คุยเรื่องโครงการจัดตั้งสาขาวิชาภาษาไทยด้วยครับ
ส่วนตารางงานซ้ายมือ อันนี้ต้องขอบคณ google ทำให้การจัดการ การประสานงานง่ายขึ้นครับ แต่เดิมใช้ outlook รู้อยู่คนเดียว ทำให้คนหาเวลาต้องโทรถาม คราวนี้ไม่ต้องถามแล้วครับ ฮือ แต่พรุ่งนี้ประชุมชนกันยับยู่ยี่เลยครับ ฮิฮิ เวลามันบีบจริงๆ
อาจารย์ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอเช่นกัน
อาจารย์เขียน เหมือน KM ไม่เคยเกิดขึ้นใน มอย. เลยนะคะ ในความเป็นจริงแล้ว KM ในระดับหน่วยงานบางหน่วยงานใน มอย. เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว อย่างน้อยๆ ก็เท่ากับอายุการเข้าทำงานของตัวเอง
ขอบคุณครับ ดร. sk
เอาเป็นว่า ที่ผมเขียนไปทั้งหมดเป็นเฉพาะหน่วยงานที่ผมสัมผัสก็แล้วกันครับ
- เห็นด้วยกับความเห็นของ SK จริงเรื่องนี้ผมโดนน้องคนหนึ่งทักว่า Km ไม่ใช่เรื่องใหม่ เราทำมาแล้ว และทำมานานแล้ว มีหลายคำนิยาม อย่างที่ อ.ว่า หะละเกาะฮฺ ก็เป็นหนึ่งในกระบวนการนั้น และโดยพฤตินัยแล้ว เรามีทั้ง คุณเอื่อ คุณอำนวย และคุณลิขิต แต่โดยส่วนใหญ่แล้วคุณอำนวยจะควบตำแหน่งคนเดียว ..ฮา
- กลับจากที่ประชุม น้องที่ทำงานถามว่า ไปรับงานเขาใช่ไหม .. ผมว่า จริงๆ งานนี้สอนให้ อ.จรุวัจน์ ทำแล้ว แต่คิดว่า อ.คงไม่มีมือไม้แถมดูตารางแล้วยังสงสัยอยู่ว่าเอาเวลาที่ไหนกินข้าว..ฮา.. แต่ก็ยินดีถ้ามอบหมายงานมาใหม่ ถ้าได้คุยในกลุ่มปาหินก็คิดว่ายิ่งดี
ขอบคุณครับอาจารย์ Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق
ผมเคยคุยกับทีมงานในคณะศิลป์ฯ สมัยเริ่ม km ที่คณะ ข้อสรุปแรกของเราคือ km ไม่ใช่หะละเกาะ แต่สมการของมันคือ km=hq^2 ครับ เพราะมันมีส่วนของความแตกต่างอยู่บ้าง ดังนั้นในเรื่องเล่าผมๆ จึงระบุว่า หะละเกาะ จึงเป็นทุนเดิมของ km ที่มหาวิทยาลัยของเรามี และผลักดันให้งาน km บรรลุได้ง่ายมากขึ้น