กล่าวคำลา .`๏'- วันปฐมนิเทศ
เมื่อต้องกล่าวคำลา ฉันต้องร้องไห้ในอก น้ำตาตกใน กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา
เช้าวันนี้ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๓ ฉันต้องปลุกน้องแก้มและน้องเกมส์แต่เช้า เพื่อไปโรงเรียน เพราะวันนี้ต้องพาพี่ก้องไปอยู่วัดและให้ทันลงทะเบียนก่อน ๑๐.๐๐ น. เมื่อถึงโรงเรียน มีนักเรียนจำนวนมากเริ่มทยอยมาโรงเรียน เป็นนักเรียนชั้น ป.๖ ที่วันนี้โรงเรียนจัดงาน “ส่งพี่สู่ฟ้าใหม่” และพิธีแจกใบประกาศให้กับนักเรียนที่จบในปีนี้ พี่ก้องขอไม่ลงรถไปส่งน้อง คิดว่าเมื่อไม่ได้ไปร่วมงานคงไม่อยากเจอเพื่อนๆ อาจมีเสียใจเล็กๆ ฉันเดาใจลูก เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันคงเสียใจเหมือนกับพี่ก้อง เวลานั้นฉันไม่ได้พูดหรือถามอะไรกับลูกพวกเรานั่งเงียบกันมาในรถ สักพักเมื่อถึงร้านสะดวกซื้อ ๗๑๑ จึงชวนพี่ก้องไปซื้อของกินและเริ่มพูดคุยกันเหมือนเดิม ฉันถามพี่ก้องว่าเพื่อนๆรู้มั้ยว่าพี่ก้องไม่ได้ไปร่วมงานในวันนี้ พี่ก้องว่าได้บอกเพื่อนสนิท ๒-๓ คน และฝากบอก “ฟิว” เพื่อนที่ไปมาหาสู่กันประจำให้บอกคุณครู แต่ฉันได้ไปบอกคุณครูไว้แล้ว คุณครูนึกเสียดายที่พี่ก้องไม่ได้ไปร่วมงาน ทีแรกคุณครูตกใจว่าทำไมพี่ก้องไม่มาร่วมงาน เมื่อบอกเหตุผลไปคุณครูได้ร่วมอนุโมทนากับพี่ก้องด้วย
อากาศช่วงนี้ร้อนมาก แอร์ในรถต้องเปิดแรงกว่าที่เคย รถของเราสามคนพ่อ แม่ ลูก มุ่งตรงสู่วัดอ้อน้อย ตามเส้นทางสระบุรี บางบัวทอง บางเลน กำแพงแสน และถึงวัดอ้อน้อยเวลา ๑๐.๐๕ น. พบผู้คนมากมายฉันคิดว่าอย่างน้อย เด็ก ๑ คน ต้องมีผู้ปกครองมาด้วย ๑-๒ คน หรือบางคนมากกว่านั้น บรรยากาศคึกคักแม้จะร้อนอบอ้าวแต่ผู้คนดูไม่ได้ร้อนรนเหมือนกับอากาศภายนอก ชุดขาวที่ทุกคนสวมใส่ดูสว่าง สงบ...เสียงประชาสัมพันธ์ดังแว่วมา ช่วงนี้เป็นช่วงปฐมนิเทศผู้ปกครอง ให้ส่งเด็กๆกับพระพี่เลี้ยงหลังลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว ให้ผู้ปกครองทุกคนไปพร้อมกันที่ศาลาปฏิบัติธรรม ฉันและสามีเดินตรงไปยังศาลาใหญ่ที่มองเห็นชัดเจน สองข้างทางเป็นสระน้ำและมีศาลาเล็กกลางน้ำทั้งสองฝั่ง มีสะพานทอดยาวไปถึงศาลา แต่ชวนให้สงสัยว่าทำไมทั้งสองศาลามีเต็นท์กลางเต็มทั้งสองฝั่ง ใครที่นึกอยากไปนั่งเล่นในศาลานั้นไม่ได้แล้ว แถมมีกระเป๋าเสื้อผ้าเต็มไปหมด ฉันได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ
เมื่อถึงศาลาปฏิบัติธรรม เป็นศาลาใหญ่และไม่ร้อนอย่างที่คิด เพราะมีพัดลมติดที่เสาศาลาทุกต้น ศาลากว้างใหญ่มากสามารถรองรับสามารถรองรับญาติธรรมหรือพระสงฆ์ที่จะทำศาสนพิธีได้กว่าพันคน ด้านข้างของศาลาทั้งสองข้างจะมีศาลาเล็กอีก บริเวณนี้ก็สามารถรองรับญาติธรรมได้อีกหลายร้อยคน พระคุณเจ้ากำลังปฐมนิเทศผู้ปกครอง พร้อมกับเจ้าอาวาสวัด ท่านได้แจ้งกำหนดการต่างๆ ดังนี้
วันที่ ๓ เมษายน ๒๕๓๓
๑๑.๐๐ น. รับประทานอาหารกลางวัน
๑๓.๐๐ น. พิธีขลิบผมนาคที่ศาลาลานโพธิ์ โดย หลวงปู่พุทธอิสระ
๑๕.๐๐ น. พิธีอาบน้ำนาคหน้าโบสถ์ โดย หลวงปู่พุทธอิสระ
๑๘.๐๐ น. เทศน์สอนนาคโดย หลวงปู่พุทธอิสระ ณ ศาลาปฏิบัติธรรม
๑๙.๐๐ น. พิธีมอบผ้าไตร โดย ประธานฝ่ายฆราวาส
วันที่ ๔ เมษายน ๒๕๓๓
๐๙.๐๐ น. พิธีบรรพชาหมู่ ณ ศาลาปฏิบัติธรรม
๑๐.๐๐ น. พิธีอุปสมบทหมู่ ณ โดย หลวงปู่พุทธอิสระ
๑๑.๐๐ น. เลี้ยงเพลฉลองพระใหม่
๑๘.๓๐ น. ทำวัตรเย็น ณ ศาลาปฏิบัติธรรม
วันที่ ๑๗ - ๒๗ เมษายน ๒๕๕๓
๑๓.๐๐ น. เดินทางสู่ธุดงคสถาน ศูนย์ธรรมชาติบำบัด ทองผาภูมิ
วันที่ ๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓
๑๘.๐๐ น. พิธีมอบวุฒิบัตรแด่ผู้ผ่านการอบรมในโครงการ
วันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๓
๐๙.๐๐ น. ปัจฉิมโอวาท และพิธีลาสิกขา
๑๑.๐๐ น. รับประทานอา หารกลางวัน
๑๓.๐๐ น. แสดงธรรมต้นเดือนโดยหลงปู่พุทธะอิสระ
๑๖.๐๐ น. เดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ
พระคุณเจ้าและเจ้าอาวาส ได้ปฐมนิเทศผู้ปกครอง และได้ตอบคำถามต่างๆที่ผู้ปกครองถาม จนถึงเวลาใกล้เที่ยง...เด็กทุกคนหลังได้พบพระพี่เลี้ยง ซักซ้อมทำความเข้าใจการใช้ชีวิตอยู่ที่วัด จึงให้เด็กๆตั้งแถวเดินไปรับประทานอาหารที่โรงทาน อย่างพร้อมเพรียงกัน ระหว่างนั้นฉันได้ยินเสียงเด็กร้องไห้และไม่ยอมอยู่วัด พระพี่เลี้ยงจึงเข้ามากอด และบอกให้ผู้ปกครองและญาติที่มาด้วยกลับบ้านไปเลย ไม่ต้องรอ ฉันเห็นแล้วรู้สึกใจหาย สงสารเด็กคนนั้นคงคิดถึงบ้าน จากนั้นพระพี่เลี้ยงจึงพาเข้าโรงอาหารเพื่อรับประทานอาหาร เสียงขู่ยังดังขึ้น ว่าถ้าร้องไม่หยุดจะไม่ยอมให้ศึก(สิกขา)เลย ฉันคิดว่าท่านคงขู่ให้เด็กคนอื่นๆได้ยินด้วย ซึ่งท่านอาจจะเจอแบบนี้มาทุกปี และก็เป็นวิธีของท่านที่จะปราบเซียนให้อยู่หมัด ถ้าเป็นวิธีของฉันคงปลอบโยนและให้กำลังใจ และคิดว่าท่านคงใช้มาหลายวิธี เด็กน้อยยังสะอื้นไห้อีกระยะหนึ่ง
เมื่อถึงโรงอาหาร อย่างแรกที่ทุกคนต้องรู้จักคือรอ นั่งให้เป็นระเบียบและพร้อมเพรียงกัน แถวไหนพร้อมก่อนก็จะให้ลุกเป็นแถวตักอาหารมารับประทาน อาหารที่ตักมารับประทานต้องตักให้พอดี อย่าให้เหลือ เน้นว่าอยู่วัดต้องกินได้ทุกอย่าง ใครไม่ชอบกินอะไรก็จะให้กินอย่างนั้นเยอะๆ เป็นเสียงขู่จากพระพี่เลี้ยง พอลองถามว่าใครไม่ชอบกินผักบ้างให้ยกมือขึ้น ปรากฏว่าไม่มีใครยกมือสักคน เมื่อทุกคนพร้อม และเงียบสงบจึงให้ทยอยลุกไปตักอาหาร สำหรับคนที่ใส่ร้องเท้าให้ถอดรองเท้าขณะเดินไปตักอาหารด้วย
หลังรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาที่ฉันและสามีจะกลับบ้าน สังเกตดูลูกท่าทางเหงาๆ ฉันเข้าไปกอดลูก กล่าวขอบคุณลูกที่บวชในครั้งนี้ และบอกให้เขารู้ว่าเขาได้ทำบุญให้กับคุณแม่ คุณยาย คุณป้าและน้องที่เป็นผู้หญิงที่ไม่มีโอกาสได้บวช คุณแม่และทุกคนจะได้อาศัยใบบุญของลูกในครั้งนี้ ในใจของฉันนั้นเรียกว่าร้องไห้ในอก น้ำตาตกใน กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา ไม่ใช่อื่นใดเนื่องจากฉันคงคิดถึงลูกมากไป เพราะว่าเราต้องจากกันนานนั้นเอง ความจริงลูกก็เคยไปเข้าค่ายลูกเสือ ฉันไม่เคยมีอาการแบบนี้เลย เหมือนรู้ว่าเราจะจากกันนาน...นี่ฉันจะเป็นมารให้กับลูกอีกหรือเปล่านะ...เมื่อกล่าวลากันและบอกว่าพบกันอีกครั้งในวันโกนผมเณรและวันบวชเณร ฉันให้คุณพ่อไปส่งลูกหาเพื่อนๆ ส่วนฉันขอนั่งรอที่รถ ขณะนั่งรถกลับก็คุยกับสามีว่าทำไมฉันมีอาการเช่นนี้ เฮ้อ!...ฉันคงคิดถึงลูกมากเกินไป
หมายเลขบันทึก: 351353เขียนเมื่อ 12 เมษายน 2010 23:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:45 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ พี่ชู เป็นกำลังใจให้คุณแม่และคุณพ่อ คุณลูกด้วยค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ
สวัสดีค่ะ
- สาธุบุญ...กับหลานเณรค่ะ
- น้ำตาไหลในครั้งนี้เป็นความปลื้มปิติผสมผสานค่ะ
- ขอให้น้งและครอบครัวมีความร่มเย็นเป็นสุข สดชื่นและอยู่อย่างผู้เบิกบานตลอดไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ อ.♥paula .`๏'- ที่ปรึกษาตัวน้อย.`๏'-
พรใดล้ำ คำใดเลิศ สิ่งใดประเสริฐ จงประสบแด่ อ.พอลล่าด้วยค่ะ
เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกและเดินทางปลอดภัยนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ คุณครูคิม
สงกรานต์นี้ แม้เมืองหลวงดูจะร้อน ทำให้คนไทยรู้สึกเป็นห่วงและกังวล
ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานทั้งหลาย จะอยู่อย่างเย็นกาย สบายใจ
กราบสวัสดีปีใหม่ไทยคุณครูผ่านตัวอักษรของ G2K นี้นะคะ
ขออนุโมทนาด้วยค่ะ
ส่งกำลังใจให้ครอบครัวของน้องนะคะ
เป็นทางบุญดีแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับน้อง น้ำชา
น้ำตาตกใน ด้วยความปิติ และห่วงหาในการลาจาก สู่ธรรมของน้องขอเป็นกำลังใจให้ครับ
สาธุ และขอบคุณค่ะ คุณครูkrutoiting
สวัสดีปีใหม่ไทย สงกรานต์ปีนี้ขอให้คุณครูมีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ
สวัสดีค่ะ ท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
หนูไม่แน่ใจนักว่าหนูปิติ รู้แต่เพียงว่ามันใจหายและห่วงหาค่ะ
ขอสวัสดีปีใหม่ไทยผ่านตัวอักษร G2K นะคะ
ขอให้ผู้เฒ่า อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับลูกหลานและ เป็นตัวอญ่างของผู้ให้ ผู้มีจิตอาสา และการทำงานเพื่อชุมชน สังคมสืบไปค่ะ
รักและเคารพค่ะ