ครูธรรมชาติ ชมหาดทะเลสวย

ล่องใต้ไปกับต้นน้ำ

คุณต้นน้ำกับครอบครัว(เด็กหญิงสุพิชฌา นิติไชย)

ปิดเทอมปีนี้ตั้งใจจะไปท่องเที่ยวเรียนรู้ ระคนกับการพักผ่อนที่มีนัยสำคัญกับชีวิตเรียนแบบการดำรงชีวิตของชาวต่างชาติ ที่ทำงานเก็บเงินเพื่อไปท่องเที่ยว การเดินทางหนึ่งก้าวเท่ากับกับการเรียนรู้โลกกว้าง ทั้งนี้คงอาจเป็นเพราะว่า เราได้เรียนรู้ตนเอง เรียนรู้จากคนรอบข้าง และเรียนรู้จากสิ่งรอบข้างที่เรียกว่าสิ่งแวดล้อม การเดินเรือต้องมีเข็มทิศ การดำเนินชีวิตต้องมีเป้าหมาย ปีนี้จึงกำหนดเป้าหมายไว้ชัดเจนที่จะเดินทางไปแดนใต้ ดินแดนฝนแปด แดดสี่ ที่เป็นท้องถิ่นที่น่าเรียนรู้ แถมยังได้ไปเยี่ยมดอง บ้านสามีของลูกสาวคนโตที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี แปลกแต่จริงยกลูกสาวให้เป็นสะใภ้แดนใต้ แต่ยังไม่เคยไปเยี่ยมบ้านสามีของลูกสาว จนมีหลานสาวคนแรก คือต้นน้ำ เด็กหญิงสุพิชฌา นิติไชย ขณะอายุสองขวบ กำลังเรียนรู้ ช่างพูด ช่างถาม มีคำถามจนเราผู้ใหญ่ไม่รู้จะค้นหาคำตอบ

หญิงสาวเสื้อลายขาวดำนั้นเป็นชาวสุราษฎร์ธานีที่ไม่ใช่แม่แต่ทำหน้าที่เหมือนแม่ได้อย่างน่ารัก ทราบว่าเป็นนายทหารชั้นสัญญาบัตรแต่ยังไม่ได้เป็นผู้กองครับ

เที่ยวนั้นถือว่ามีความเป็นไปไดมากที่สุดก็คือสั่งปิดเรียนแล้วต้องเดินทางไปให้เร็วที่สุด เพราะหากช้าก็มีโอกาสอดไปเที่ยวมากเช่นกัน การปิดภาคเรียนให้ถือว่าปิดให้นักเรียนได้พักผ่อน และอนุโลมให้ครูได้พักผ่อนด้วย แต่ถ้ามีราชการเร่งด่วนต้องกลับมาปฏิบ้ติราชการปกติ การช่วงชิงโอกาสไปท่อง จึงตัดสินใจเดินออกทางจากยโสธร ในวันที่ 1 เมษายน 2553 ไปพักที่กรุงเทพวันที่ 2 และเดินทางไปยังสุราษฎร์ธานีวันที่ 3 ระยะทางจากกรุงเทพสุราษฎร์ธานีหกร้อยกว่ากิโลเมตร เป็นการขับรถเองที่ไกลที่สุดในการเดินทาง จากกรุงเทพ มุ่งสู่สมุทรสาคร สมุทรสงคราม เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์ ชุมพรเข้าสู่สุราษฎร์ธานี จากเวลา 08.00 – 18.00 น. ถนนหนทางสะดวกเป็นเส้นทางตรงที่มุ่งสู่ภาคใต้ สองข้างทางมีของดีให้ได้ชมตื่นตาตื่นใจ พืชเศรษฐกิจปาล์ม ยางพารา สองข้างทาง จากประจวบคิรีขันธ์เป็นต้นไป เมืองแต่ละเมืองห่างไกลกันมาก สองข้างทางมีแต่สวนยาง ถึงสุราษฎร์ธานี ก็พบสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกถึงวัฒนธรรมคือกรงนกนกหัวจุก เขากำลังดูนกแข่งกันด้วยความสนใจ ไม่นานเกิน 30 นาทีก็มีการรับรู้ว่าใครคือผู้ชนะ

คุณครูสุวิดา นิติไชย(คุณครูช่วย) อำนวยความสะดวกเต็มที่อย่างประทับใจ ด้านขวามือผลมะมุดที่เป็นพืชตระกูลมะม่วง จานพิเศษหอยนางรมสัญลักษณ์จังหวัดหอยใหญ่(จริง ๆ)

วันที่ 4 เมษายน 2553 น้องสาวของดองคุณครูช่วย(คุณครูสุวิดา นิติไชย) จากโรงเรียนวัดบางใบไม้ ซึ่งเป็นน้องสาว ตาเชิ้ม นิติไชย ปู่น้องต้นน้ำ ได้พาไปท่องเที่ยวทะเลที่หาดในเพลา อำเภอขะนอน จังหวัดนครศรีธรรมราช ได้บ้านพักริมทะเลบรรยากาศดีมาก หน้าบ้านพักมีลานสนามหญ้า เหมาะที่จะให้เด็กได้วิ่งเล่นในขณะที่ผู้ใหญ่ก็ปูเสื่อล้อมงวงกินข้าวก่อนลงเล่นน้ำ อาหารล้วนเป็นอาหารทะเล ปูตัวตัวโตที่คนอีสานอย่างผมไม่คุ้นนักได้ลิ้มลองความอร่อย เนื้อปูหวานสด ซึ่งต่างกับที่อีสานกินปูที่เนื้อฝ่อแล้ว การเล่นน้ำหาดสวยสะอาดมีนักท่องเที่ยวเป็นครอบครัว มาพักผ่อนหลายครอบครัวต้นน้ำจูงแขนตาพร ไปที่ชายหาดตอนแรกนึกว่าจะพาตาไปเล่นน้ำ แต่พอได้ยินเสียงคลื่นก็เกิดอาการกลัว ต้องวิ่งกลับขึ้นฝั่ง เด็กและผู้ใหญ่ที่ไม่ค่อยได้เล่นน้ำทะเลก็เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน แช่น้ำเป็นเวลานานจนมืดจึงขึ้นที่พัก นอนที่พักหนึ่งหลัง 2 เตียงอัดคนไปตั้ง 8 – 10 คน ตกดึกไฟดับร้อนตับแทบแตกต้องออกมาเดินรับลมบก ลมทะเล ฟังเสียงคลื่นซัดสาด

มาใต้ผลไม้ต้องสะตอ ปูตัวใหญ่ที่คนอีสานตื่นตาตื่นใจ

วันที่ 5 เมษายน จุดเปลี่ยนการเที่ยวก็ต้องปรับแผนและเบนเข็มกลับยโสธร เมื่อได้รับโทรศัพท์ จากครูรายงานว่าจะมีการสอบสมรรถนะครูในกลุ่มสาระที่สอน โครงการพัฒนาบุคลากรที่เลื่อนมาจากเดือนก่อน เล่นเอาฝันสลายเลยแหละ คุณปลายลูกสาวคนเล็กเสียความรู้สึกมากที่สุด เขาวาดหวังที่จะเห็นทะเลอันดามัน ที่ภูเก็ต ก็อดไปตามระเบียบ การสอบวันที่ 7 เมษายน จึงเป็นข่าวที่สร้างความเสียดายให้กับทุกคน ต้องจากลาสุราษฎร์ธานี เวลา 18.00 น. เป็นการขับรถที่ทรหดมากไม่ได้พักรถเลย จอดปั๊มก็ไม่ดับเครื่องถึงกรุงเทพ 03.45 น. เข้านอนเพราะต้องเดินทางต่อไปยโสธร ในวันที่ 6 เมษายน ออกจากรุงเทพฯ 16.00 น. ถึงยโสธร เวลา 24.30 น. เสียดายตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมลุงวอญ่า น้องบุษรา ก็ได้แต่ดูป้ายทางไปพะโต๊ะ

ดวงอาทิตย์ขึ้นที่หาดนางเพลา ลานหญ้าหน้าที่พัก สามพ่อแม่ลูกครอบครัวกลับมาอยู่ด้วยกัน

เขียนใน GotoKnow โดย พรชัย
ใน สุขสันต์วันออกพรรษา สร้างคุณค่าให้เด็ก

คำสำคัญ (Tags): #ต้นไม้กับทะเล

หมายเลขบันทึก: 350272เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2010 22:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน