เล่นน้ำทะเลจนลืมน้อง

เล่นน้ำทะเลจนลืมน้อง

       ด้วยการพาเด็กไปทะเลครั้งนี้ 80% เป็นใหม่ ที่ไม่เคยเห็นทะเลเลย และครั้งนี้มีข้อแม้ว่าห้าม พ่อ แม่ หรือผู้ปกครองไปกับเล่น  ครูจิ๋ว กับ ครูไพโรจน์  เป็นผู้ดูแลเอง

       คณะเด็กลูกกรรมกรก่อสร้างไปถงประมาณ 10.00 น. ซึ่งเช้ามาก ยังไม่มีใครในทะเลบางแสนเลย  และยิ่งเป็นวันธรรมดาด้วยยิ่งมีคน้อยอยู่แล้ว  แต่เป็นนิมิตรหมายที่ดีสำหรับคุณครู  เพราะไม่ต้องกลัวเด็กหลงหรือเดินไปที่อื่น  ครั้งนี้เด็ก เด็ก ทุกคนบอกกับเราว่าไม่ต้องไปชมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำหรอก  ไปทะเลกันเลยดีกว่า

       พอไปถึงเด็ก เด็ก ถอดเสื้อผ้า กางเกงโยนกันเลย  กลุ่มที่ต้องเลี้ยงด้วย จำนวน 4 คน ไมสนใจน้องเลย วางน้องไว้กับเสื่อที่ครูปูไว้ ตัวเด็กที่เป็นพี่ลงทะเลกันไปหมดแล้ว ครูจิ๋วกับครูไพโรจน์ มองหน้ากันว่าจะเอาอย่างไร  ใครจะลงทะเลไปคุมเด็ก กับเด็กเล็กเหล่านี้ใครจะดูแล   สุดท้ายครูจิ๋วลงทะเลเอง เด็กเล็กทุกคนก็เดินตามครูจิ๋ว บางถอดกางเกง ถอดเสื้อ แบบไม่ต้องอายใคร

       สุดท้ายครูจิ๋วต้องนั่งในทะเลกว่า 4 ชั่วโมง นั่งดูพวกเขาเล่นกันอย่างสนุกสนาน ครูแค่นั่งว่าครูอยู่ตรงนี้ เด็กน้อยทั้งหลายก็วิ่งเล่นรอบตัวครู  แถบบางครั้งก็กวักน้ำมาใส่ครูด้วย  เด็กเล่นกันอย่างเมามันส์เท่าที่เคยเห็น  แต่ครูซิแสบหน้าไปหมดกลับมาครูไม่สบาย  แต่เด็กกลับมาเล่าให้พ่อแม่ฟังอย่างสนุกสนาน  แถบมีข้อมาฝากคนละ 1 กระป๋อง คือซากหอยต่างๆในทะเล

 

[นางสาว ทองพูล บัวศรี]

วัน 1 กค.2553 ไปเยี่ยมศุนย์เด็กก่อสร้าง พร้อมกับเจ้าหน้าที่ของโครงการบ้านอุปถัมภ์เด็ก ได้ถามกับเด็กว่าอยากจะไปเที่ยวไหน เด็กๆๆทุกคนก็ยังบอกว่าไปทะเลกันเถิด ครูจิ๋วต้องบอกว่าไปสวนสัตว์กันบ้าง