๕๒๑.เพื่อนสนิท"ชบาไพร"
อ่านบันทึกเล่มเก่า ๆ หลายสิบปี พบเรื่องราวที่บันทึกไว้มากมาย โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับเพื่อน ๆ สมัยเป็นนักเรียนหอ และทำให้เพื่อน ๆ หลายคนที่ถูกลืมไปแล้วได้กลับมาอยู่ในความทรงจำอีกครั้งหนึ่ง
"ชบาไพรหรือตี้" เป็นลูกสาวของครูใหญ่ มีบ้านอยู่ที่ตำบลบ้านนอก บนเขาแห่งหนึ่งในจังหวัด....ทางภาคเหนือ ตำบลที่เธออยู่มีโรงเรียนเพียง ๗ แห่ง แต่ละโรงเรียนตั้งอยู่ห่างกันมากหลายกิโลเมตร การติดต่อต้องเดินด้วยเท้าผ่านป่า ผ่านลำน้ำ ลำห้วย อย่างดีที่สุดก็แค่จักรยานหรือรถมอเตอร์ไซค์เท่านั้น ภายหลังมีการบุกเบิกถนนทำให้รถยนต์แล่นผ่านได้บ้างเฉพาะฤดูแล้ง
เมื่อเธอเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ คุณพ่อของเธอ พาเธอไปเรียนต่อชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ ที่โรงเรียนในตัวจังหวัดเธอต้องเดินด้วยเท้าตั้งแต่เช้ามืดประมาณตี ๔ และอีก ๑ วันเต็ม ๆ โรงเรียนปิดพ่อของเธอออกมารับและเดินเท้ากลับบ้านเช่นเดียวกัน
วงสนทนาของนักเรียนหอ เราจะเปิดประเด็นคุยเรื่องโรงเรียนเก่าและเรื่องเกี่ยวกับครูบ่อยมาก เธอเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังว่า "โรงเรียนของเธอมีครูอยู่ ๒ คน คุณพ่อของเธอเป็นครูใหญ่สอนชั้นประถมศึกษาปี่ที่ ๑และ ๒ ส่วนอีกคนเป็นครูผู้ชายสอนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๓และ ๔ โรงเรียนแถวนั้นจะไม่มีครูผู้หญิงหรือมีก็จะอยู่ไม่นานและได้ย้ายจากไป"
เมื่อได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ครั้งใด หมายความว่าจะมีเจ้าหน้าที่จากจังหวัดไปตรวจเยี่ยมโรงเรียน เธอจะต้องวิ่งกลับบ้านไปนำรองเท้าหนังมาให้พ่อของเธอสวมใส่ เพราะคุณพ่อของเธอสวมรองเท้าแตะไปโรงเรียนทุกวัน และเธอเป็นนักเรียนคนเดียวที่มีรองเท้าแตะฟองน้ำสวมใส่ไปโรงเรียน
แต่ละเดือนคุณพ่อของเธอต้องเดินทางไปประชุมที่จังหวัด และไปรับเงินเดือนด้วย เธอ แม่และน้อง ๆ จะรอขนมและเสื้อผ้าสวย ๆ จากพ่อเสมอ ส่วนครูอีกคนจะต้องสอนเหมาทั้งโรงเรียนแทนพ่อของเธอด้วย อย่างน้อย ๑ สัปดาห์อย่างมากก็สองหรือสามสัปดาห์หากคุณพ่อของเธอมีปัญหาเกี่ยวกับการเดินทางเช่นฝนตกหรือน้ำท่วม
เธอเล่าถึงการสอนของคุณครูเป็นที่สนุกสนานและเฮฮามาก เพราะคุณครูท่านนี้ชอบดื่มสุราเมื่อมาถึงโรงเรียนก็เอาแต่นอน ก่อนนอนคุณครูได้ "แจกใบชะอมหรือใบกระถินให้นักเรียนคนละ ๑ ช่อ พร้อมกับสั่งให้นักเรียนวาดภาพเหมือนของช่อชะอมหรือกระถินให้เหมือนจริงด้วย นักเรียนทุกชั้นทำเหมือนกันหมด"
ฉันอ่านบันทึกนี้จบลงพร้อมกับคิดถึงเพื่อนชื่อ "ชบาไพร" หวังว่าเธอคงจำเรื่องราวในเยาว์วัยของเธอได้และ หากเธอเป็นครูเธอจะนำประสบการณ์เช่นนี้มาใช้กับนักเรียนของเธอ...ไหมหนอ
ปัจจุบันตำบลบ้านเกิดของชบาไพร ได้ก่อตั้งเป็นอำเภอมานานหลายปีแล้ว มีธรรมชาติน่าอยู่สวยงาม มีโรงเรียนประถมและมัธยม มีถนนราดยางและมีรถยนต์แล่นผ่านติดต่อจังหวัดอื่น ๆ และเดินทางไปยังจังหวัดได้สะดวกสบาย
ชะอม
กระถิน
ความเห็น (24)
สวัสดค่ะ..พี่ครูคิม..
- ฟังแล้ว..ก็ให้เห็นภาพค่ะ
- พอมองย้อนไป..กลายเป็นเรื่องเล่าที่สนุก
- ในขณะเดียวกันก็ภูมิใจในบททดสอบของชีวิตเรา
- อ่านเรื่องนี้นึกถึงเพลงน่ารัก ๆ เพลงนึงของพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
- เป็นคนใต้แต่มาบรรจุสอนที่อีสาน สอนเรื่องแมลง แต่พูดว่ามะเล็ง
- จะรอฟังเรื่องต่อไปนะคะ
บรรยากาศการสอนของคุณครูสมัยก่อน มันส์ มากเลยนะครับ
คุณครูท่านนี้ ถึงจะเมาอย่างไรก็ยังดีครับ ที่ยังมีสื่อการสอนมาให้นักเรียนวาด พอวาดเสร็จ คุณครูก็คงเก็บสื่อเข้าครัวได้เลย
เพื่อพี่คิมชื่อเพราะจังเลยค่ะ ชื่อแปลกด้วย แต่ก็อิงธรรมาชาติดีค่ะ^^
สวัสดีค่ะครูคิม สบายดีนะค่ะ อ่านบันทึกแล้วอมยิ้มไปด้วย อ่านแล้วมีความสุขมากเลยค่ะ เป็นเรื่องเล่าที่ทำให้เราคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เลยเจ้าค่ะ อิอิ.. ตอนเด็กๆ เรียนศิลปะอาจารย์ให้นร.วาดรูปต้นไม้มา 1 ชนิด จิ๋ววาดต้นลำไย โอ้โห.. กว่าจะได้ใช้เวลาเหมือนกันค่ะ เต็ม 10 ได้แค่ 9 เอง หุหุ.. พูดถึงใบชะอม กับใบกระถิ่นคงยากเหมือนกันนะค่ะ เพราะใบเล็กมากๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีดีนะค่ะ คิดถึงนะค่ะดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะน้องจำเนียรวดี
- ตอนเย็นวันนี้หมกมุ่นอยู่กับการอ่านไดอารี่เล่มเก่าค่ะ
- เกี่ยวกับเรื่องเพื่อน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ทั้งนั้นค่ะ
- เล่าเรื่องสะอื้นในอกมาหลายตอนแล้ว ขอเล่าเรื่องขำขันบ้างค่ะ
- วันนี้มีความสบาย ๆ ใจอีกอย่างเพราะ ผอ.ปิดโรงเรียนให้แล้วค่ะ แค่ปิดให้พักแต่ต้องนัดกันเป็นระยะ ๆ
- จึงมาเขียนเรื่องเพื่อน ๆ ได้อย่างสบาย ๆ ค่ะ
- รอติดตามอ่านอีกต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะท่านรองฯsmall man
- อากาศที่ตราดคงสบายนะคะ น่าอิจฉาท่านรองฯ บุญสมที่ได้เลือกมาอยู่จังหวัดน่าอยู่อากาศดี มีฝนตกชุก
- อ่านบันทึกเก่า ๆ บางเรื่องก็สนุก ๆ นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว
- สื่อของคุณครูแบบนี้ดีนะคะ...ทำให้เด็กฝึกสมาธิไปด้วยค่ะ
- ขอขอบคุณท่านรองฯค่ะที่มาอ่านเรื่องเล่า
สวัสดีค่ะน้องBaby
- ชบาไพร เป็นชื่อตอนที่คุณแม่ของเธอขึ้นประกวดเทพีค่ะ
- คุณพ่อจึงนำชื่อมาตั้งเป็นชื่อของลูกสาวคนแรก
- ขอขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน
- สวัสดีค่ะ พี่คิม
- มาทำความรู้จักเพื่อนพี่คิมค่ะ
- ชีวิตเธอต้องต่อสู้และอดทนไม่น้อย แถมเจอครูขี้เมาอีก
ถ้าคิดว่าตลกก็ตลก แต่ถ้ามองแบบจริงจังแล้วขำไม่ออกนะคะพี่คิม - พี่คิมจดจำอดีตดีจริง ๆ ค่ะ แถมมีเรื่องเล่ามากมายไม่รู้หมด
- ชื่นชมค่ะ
สวัสดีค่ะน้องจิ๋วRattanaporn Chaichon
- น้องจิ๋ว...ได้รำลึกถึงการสอนของครูสมัยนั้นด้วยเหมือนกัน
- สนุกดีนะคะ พวกเราชอบวาดภาพวิว มีต้นไม้ มีภูเขา มีทะเลและดวงอาทิตย์
- และวาดภาพเหมือนของดอกไม้ ผลไม้ต่าง ๆ
- เวลาคุยกันก็จะคล้าย ๆ กันส่วนเพื่อนที่คุยแปลก ๆ พี่คิมนำมาเขียนใส่สมุดบันทึกค่ะ
- คิดถึงน้องจิ๋วเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
บรรยากาศงดงามตามประสาคนชนบท น่ารักมากค่ะ
ภาพคุณครูกับหมู่บ้านห่างไกล....จะยังคงอบอวลในความรู้สึกดีๆ ของคนเป็นครูที่พบเจอประสบการณ์อันงดงามเช่นนั้นอย่างติดตรึงใจในความงดงามแห่งความทรงจำ ที่ไม่อาจลืมเลือนได้อย่างแน่นอนค่ะพี่ครูคิม
ขอบคุณนะคะพี่
สวัสดีค่ะน้องธรรมทิพย์
- พี่คิมเขียนไว้ในสมุดไดอารีเล่มเก่า ๆ หลายสิบปีค่ะ
- เที่ยวนี้นำกลับมาอ่านเพื่อค้นหาบันทึกเกี่ยวกับเพื่อน ๆ
- ปรากฏว่าพบมากมายเลยค่ะ
- จึงนำมาเล่าทีละคน ๆ
- นึกย้อนไปถึงตอนนั้นตลกมากค่ะ แย่งกันเล่าแย่งกันฟัง
- แต่คงจะมีพี่คิมเท่านั้นที่มีนิสัยชอบจดบันทึกค่ะ
- จึงทำให้มีเรื่องเล่าที่กำลังอ่านอยู่นี้
สวัสดีค่ะน้องLioness_ann
- น้อง Lioness_ann สบายดีแล้วใช่ไหมคะ
- ถ้าไม่ไกลจนเกินไปพี่คิมจะมาเยี่ยมทันทีที่ทราบข่าวค่ะ
- เรื่องเล่าของเพื่อน ๆ ทำให้พี่คิมมีความรู้สึกเป็นสุขเล็ก ๆค่ะ
- พวกเรามาจากที่ต่าง ๆ กันและจับกลุ่มคุยสารทุกข์สุกดิบ เหมือนเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างหนึ่ง
- ขอเป็นกำลังใจให้น้องแอนค่ะ
ครูเอี้ยง
บันทึกของครูคิม ทำให้นึกถึงเรื่องราวเด็กๆที่อยู่ชนบท หรืออยู่บนดอย ซึ่งปัจจุบันยังมีภาพหรือบรรยากาศและเรื่องราวที่คนในเมืองหรือเด็กๆไม่ค่อยมีโอกาสได้สัมผัสเท่าไร ความเจริญที่กำลังเข้าไปสู่หมู่บ้านอย่างรวดเร็วอาจทำให้ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น......ขอเป็นกำลังใจ ให้กับครูผู้เสียสละ (ครูดอย) ขอขอบคุณที่แบ่งปันความทรงจำที่ดีๆ เล่าสู่กันฟังนะค่ะ
สวัสดีครับคุณครู ตอนเรียนประถมใช้ศาลาวัดกับกระดานชนวน ดินสอหิน สบายจริงๆ...คุณครูส่วนใหญ่เป็นผู้ชายและก็พักอาศัยที่กุฏิพระนั่นแหละครับ......
สวัสดีค่ะคุณครูเอี้ยง
- ทราบข่าวเหมือนกันค่ะว่าปัจจุบันเด็กดอยบางแห่งยังประสบกับปัญหาการขาดโอกาสอยู่อีกมากมาย
- บางแห่งได้รับการพัฒนาทางวัตถุแล้ว แต่ทวนกระแสกับการพัฒนาความงอกงามด้านอื่น ๆ
- เหตุการณ์ที่พี่คิมเล่ามานี้ก็ประมาณ เกือบ ๕๐ ปีแล้วนะคะ
- ขอขอบคุณค่ะที่น้องเอี้ยงมาติดตามอ่าน
สวัสดีค่ะพี่หนุ่ม กร~natadee
- อดีตวัยเด็ก มีแต่ความสุขนะคะ
- ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด ๆ ยิ่งนำมาเล่าในวัยดึก ๆ เช่นนี้ยิ่งมีความสุขมากขึ้นนะคะ
- ขอขอบพระคุณที่มาแลกเปลี่ยนค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายกับวันทำงานดี ๆ ด้วยภาพนี้ค่ะ
- "คุณครูคิมเพื่อนที่ประทับใจเยอะจริง ๆ ค่ะ"
สวัสดีค่ะน้องบุษรา
- ดีใจค่ะที่น้องมาทักทายตอนเช้าของวันนี้
- พ่คิมได้หยุดโรงเรียนแล้ววันนี้ค่ะ เพราะครูประถมต้องไปสอบ ฯ
- ส่วนพี่คิมไปสอบพรุ่งนี้ค่ะ
- เรื่องของเพื่อน ๆ ยิ่งอ่านจากไดอารี่เล่มเก่ายิ่งพบเรื่องน่าเล่ามากมายค่ะ
- รอติดตามอ่านอีกนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม..เพื่อนทุกคนของพี่มีชื่อเพราะๆ..ทั้งนั้นค่ะ..ยิ่งชื่อชบาไพรแล้วทำให้นึกถึงบ้านที่มีธรรมชาติล้อมรอบ..อากาศดีนะคะ
สวัสดีค่ะน้องrinda
- อำเภอหนึ่งในจังหวัด....ค่ะ ติดต่อกับพะเยาได้ค่ะ
- ชื่อของเธอ..มาจากชื่อแม่ที่ได้เป็นเทพีค่ะ
- ขอขอบคุณค่ะที่มาอ่านเรื่องของเพื่อน ๆ ยังมีอีกนะคะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาขอบพระคุณสำหรับคำอวยพร
พร้อมชวนทานขนมเค้กอร่อยๆ ด้วยกันค่ะ
สวงัสดีค่ะน้องอิงชาดา ~natadee
- ขอขอบคุณค่ะ เค้กคือของโปรดสำหรับพี่คิมค่ะ
- วันนร้ขอเชิญอวยพรวันเกิดครูอ้อยเล็กนะคะ
- สวัสดีค่ะครูคิม
- ลูกศิษย์ครูแจ๋วคนหนึ่งชื่อชบาพร
- น่ารัก เรียนเก่ง หน้าตาสวย พูดนิ่ม ๆ เสียงเบา ๆ
- อ่านบันทึกนี้แล้ว ได้อารมณ์หลากหลาย ทั้งตอนที่เราเป็นเด็กและถูกครูสอน กับตอนที่เราเป็นครู แล้วไปสอนเด็ก
- ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ช่วงเวลานั้น ๆ มีความเหมือนกับความต่างอย่างไรบ้าง
- ครูคิมสบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะครูแจ๋วคุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
- การที่ได้เขียนถึงเพื่อน ๆ รู้สึกมีความสุขเล็ก ๆค่ะ
- เปิดอ่านไดอารี่เล่มเก่า ๆ ได้ความทรงจำดี ๆ กลับคืนมามากมายค่ะ
- ขอขอบคุณครูแจ๋วที่แวะมานะคะ
- และรออ่านเรื่องแบบนี้อีกนะคะ