มะเร็งปากมดลูก ระยะสุดท้าย
คุณ จันทร์เพ็ญ เกื้อวิทา ข้าราชการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ร้อยเอ็ด เขต 1 เป็นมะเร็งปากมดลูก บ้านจริงอยู่จังหวัด กาฬสินธุ์ เดินทางมาเยี่ยมผู้เขียนและพ่อเลี้ยงวรรณ ถึงห้องส่ง สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย กรุงเทพฯ ในขณะพูดคุยคุณ จันทร์เพ็ญถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันและสะท้อน อารมณ์ความรู้สึก คุณจันทร์เพ็ญเล่าให้ฟังว่า
หนูเป็นมะเร็งที่ปากมดลูก ผ่าตัดเรียบร้อยแล้วและกำลังลามเข้าต่อมน้ำเหลือง ต้องฉายคีโม ถามหมอว่า ฉีดแล้วหายไหม หมอบอกมีโอกาส 5-10% มันน้อยนิดมาก ช่วงอยู่ที่โรงพยาบาลหนูนอนรักษาตัวก็อ่านหนังสือธรรมชาติ บำบัดด้วยจะไม่ทานเนื้อ เพราะรู้ว่าเนื้อเป็นอาหารของมะเร็ง ข้าวก็ทานไม่ได้เจ้าหน้าที่ บอกถ้าทานไม่ได้ ไปซื้อข้างนอก มาทานก็ได้ หนูสงสัยว่าหนูคงหมดหนทาง อยากกินอะไรเขาก็ให้กิน หมอบอกอยู่ได้ 3 เดือน ทำให้หนูยิ่งคิดมาก หนูกลับมาอยูบ้าน นอนหมดเรี่ยวแรง เพื่อนๆเตรียมจัดงานศพให้แล้ว หนูเป็นห่วงครอบครัว ลูก 2 คน และแม่ หนูดูแลคนในครอบครัวทุกคน ถ้าไม่มีหนู ทุกคนคงลำบาก (ร้องไห้) ถ้าหนูเป็นอะไรไป จะมีเงินอยู่ก้อนหนึ่งเก็บไว้ให้ลูกเรียนให้จบ ดูสภาพแล้วหนูคงอยู่ได้ไม่นาน จากนั้นชีวิตของหนูก็อยู่อย่างท้อแท้หมดหวัง คิดมากจนหนูน็อคต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ คราวนี้พอหมอรู้ว่าผ่าตัดมะเร็งมดลูกระยะสุดท้ายมา หมอก็เข้าใจ และแนะนำให้ไปหาหมอโรคจิต หนูก็ไปหาหมอตามคำแนะนำ หมอบอกว่า จะเป็นโอกาสดี ที่เราจะได้รัยรู้เตรียมตัวเตรียมใจ ก็เลยคิดว่าเราจะต้องใจสู้เราจึงจะหาย
หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว วันหนึ่งขณะที่เป็นไข้นอนซมอยู่ที่บ้าน คุณอาก็วิ่งหิ้ววิทยุ ที่เปิดรายการทั่วทิศถิ่นไทยอยู่ให้ฟัง พอดีเป็นช่วงท้ายรายการโชคดีที่จดเบอร์โทรศัพท์ พ่อเลี้ยงวรรณทัน ถ้าไม่อย่างนั้นป่านนี้หนูตายแล้ว เทวดายังสงสารหนูอยู่
หลังจากได้หมายเลข โทรศัพท์ แล้วก็โทรหาพ่อเลี้ยงวรรณ ขอคำแนะนำและปฏิบัติตามกฏเหล็ก ที่พ่อเลี้ยงวรรณบอกประมาณ 1 เดือน รู้สึกอาการดีขึ้นไม่เหนื่อย ลุกเดินไปไหน มาไหนได้สะดวก หายใจดีขึ้น ซึ่งก่อนหน้านั้นหายใจลำบาก หนูกินข้าว-ผักไร้สารพิษ และโอสถที่พ่อเลี้ยงวรรณจัดให้ อย่างเคร่งครัด ตื่นเช้าออกกำลังกาย รับแสงอาทิตย์ เข้าห้องน้ำขับอุจจาระ เพื่อถ่ายของเสียออกมาแต่เช้า ถ้าสายร่างกายจะดูดสารพิษ เข้าไปอีกจึงต้องรีบถ่าย กินข้าวเช้า อาบน้ำร้อน -เย็น
ผู้เขียนฟังคุณจันทร์เพ็ญ เกื้อวิทา เล่าเบื้องหลังชีวิตให้ฟังแล้ว รู้สึกเธอเป็นหญิงแกร่งนักสู้จริงๆ ถ้าเธอไม่เล่าว่าป่วยเป็นมะเร็งก็คงไม่รู้ เพราะดูหน้าตาเธอสมบูรณ์ แข็งแรง ขณะที่เธอเล่าถึงความลำบากเจ็บปวดเธอร้องไห้ แต่คราวใดเธอยิ้มหัวเราะเธอดูสดใสมาก ก็ขอภาวนาให้เธอร่างกายแข็งแรงตลอดไปเป็นหลักสำหรับครอบครัวและลูกๆ
จากหนังสือรายการทั่วทิศถิ่นไทย
สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย
ด้วยความปรารถนาดี กานดา แสนมณี
ความเห็น (18)
เป็นกำลังใจให้คนสู้ชีวิตค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องชาดา
ค่ะเรามาเป็นกำลังใจให้กับผู้ป่วยมะเร็งและโรคอื่นๆที่กำลังท้อแท้ใจ ไม่สู้ ให้สู้นะคะ ใจสำคัญมากและคนใกล้ชิดต้องช่วยเหลือมากๆ แต่บางคนเก่งอยู่คนเดียวก็กำลังใจดีและสู้ไม่ถอย เพื่อนพี่ดาค่ะ กำลังใจดีมากๆเป็นมะเร็งมา 2ช่วงแล้ว ก็ยังอยู่ปกติดี ทั้งๆยังที่มีเซลล์มะเร็งอยู่
นึกว่าพี่สาวไม่มาเสียแล้ว ทั้งภาพ ทั้งของในภาพสวยสุดๆครับพี่กานดา
พี่กานดาทำเองหรือครับสวยจัง
สวัสดีค่ะคุณสามารถ
มะนาว เป็นศัตรูกับมะเร็งนะ มะเร็งร้ายไม่ชอบ และเป็น พืชอย่างหนึ่ง ผู้ป่วยมะเร็งต้องการมากเพราะมีวิตามินซี พืชที่มีวิตามินซี คนเป็นมะเร็งควรกินประจำทุกวัน ในผักผลไม้ สดๆใหม่ๆ ภาพที่พี่ดาไปฝาก เป็นการแข่งตำส้มตำแต่ละทีมทำได้สวยงามที่งานเกษตร มช.จุดที่ขาย ทุกวันเสาร์และพุธ ทีมนี้พี่ดาชิมก่อนกรรมการ ด้วยนะ วันนั้นกลุ่มmcc ผักปลอดสารพิษเชิญพี่ดาไปสอนการทำน้ำมันมะพร้าว ก็ได้ร่วมเชียร์และชิม ก็สนุกดี
ปีนี้มะปรางค์ มี 1ต้น ที่สวนแม่ริมเชียงใหม่ ก็ดกมาก
สวัสดีค่ะ
- พี่คิมเคยเห็นคนผ่านชีวิตมะเร็งมา ๓ ราย
- ปัจจุบันสวยสดงดงาม เปล่งปลั่งค่ะ
เพื่อนดา ก็กำลังเป็นและไม่ได้ผ่าตัดออกก็ ปกติ สดชื่นหน้าตาสดใสดี รักษาแบบใช้สมุนไพรหลายอย่าง งดเนื้อสัตว์ เรียนรู้การดูแลสุขภาพหลายอย่างตอนนี้เลยตั้งหลักได้กำลังใจดีไม่ห่อเหี่ยวเหมือนตอนทราบใหม่ๆแล้ว ก็ดีใจทุกคนที่เป็นห่วงก็สบายใจกันขึ้นมาก ผู้ป่วยบางคนดื้อๆมากๆ คนใกล้ชิดก็เครียด อีก
โอ๊ย! เปรี้ยวปากค่ะ..
สุขสันต์วันปิดเทอมน่ะค่ะ
- อ่านแล้วเห็นใจคนที่เป็นมะเร็งค่ะ
- รอบๆ ตัวก็เป็นกันหลายคน
- ทุกคนล้วนสู้เพื่อคนที่อยู่ข้างหลัง
พี่กานดาครับ ไอ้เจ้าแมวน้อยมันขึ้นสวรรค์ไปแล้วหรือยังครับ
ไม่อยากฟังคำตอบเลยครับอยากให้มัน
สวัสดีค่ะคุณครูnew
มะปรางค์หวานค่ะไม่เปรี้ยว ปิดเทอมจะพาเด็กๆไปแอ๋วไหนบ้างค่ะ ช่วงนี้อากาศร้อนมากๆคนไปเที่ยวทะเลกันมาก และน้ำตก เมืองไทยมีสวยๆมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณวลีรัตน์
ค่ะทุกคนที่มีอายุต่อได้เพราะมีใจสู้ ไม่ยอมแพ้ มะเร็ง แต่หลายคนไม่มีใครช่วยดูแล ก็จะไปเร็ว คนในครอบครัวสำคัญมาก ที่จะช่วยจัดอาหารการปฏิบัติต่าง ๆ เท่าที่ทำได้ สิ่งนี้ก็สำคัญต่อผู้ป่วย มาก หากไม่บำรุงอาหาร ร่างกายก็ไม่ดีขึ้น และต้องเป็นอาหารที่ช่วยทำลายมะเร็งหรือไม่ให้มันขยายเพิ่ม ก็จะดีมาก โดยเฉพาะสมุนไพรช่วยได้มากจริงๆ มีผลทดลองและพิสูจน์แล้วหลายชนิดค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ สามารถ
ทั้ง 2 ตัวใหญ่ มองดูแล้วมันไม่ทำอะไรแมว แน่ๆค่ะ ดูภาพแล้วน่ารักดี
พี่ดาค่ะกลับมาอ่านย้อนหลัง..เห็นด้วยค่ะที่ผู้ป่วยมักเอาแต่ใจ..ไม่ให้กิน..ก็น้อยใจ..เกิดสงสารให้กินของชอบ..อาการกำเริบ..เอาใจอยากนะคะ..
มาเยี่ยมอ่าน และรู้ว่า การให้กำลังใจคนป่วย เป็นยาวิเศษอีกอย่างหนึ่งคะ และคนที่เป็นมะเร็ง พยายามยื้อชีวิตอยู่ เพื่อคนอยู่ข้างหลังคะ น่าเห็นใจคนที่เป็นแล้วก็จากไปโดยไม่มีใครมาแนะนำหรือให้กำลังใจกันนะคะ สู้ สู้ นะคะ จะระยะไหนก็ตาม
สวัสดีค่ะคุณสุ
ใจต้องสู้ถึงจะรอด ท่านพ่อเลี้ยงวรรณบอกเสมอค่ะ
พืชสีเข็ม จะต้านอนุมูลอิสระได้อย่างดีค่ะ
วันนี้ เป็นวันที่โหดร้ายที่สุด พี่สาวซึ่งเป็นลูกของป้า กำลังจะตายด้วยโรคมะเร็งปากมดลูก เราเติบโตมาด้วยกัน พี่สาวแก่กว่าดิฉัน4ปี น่าสงสารและน่าเวทนามาก ดิฉันรู้สึกอึดอัดมากที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้มากกว่านี้ อาได้โทรมาบอกว่า ให้มาดูใจพี่สาวด่วน เพราะตอนนี้พี่สาวแย่มากแล้ว ร้องไห้ไป หยิกตัวเองไปบอกว่าไม่เจ็บ นอนเลือดไหลเป็นลิ่มๆ พวกเราที่บ้านทราบดีว่าต้องมีวันนี้ แต่ก้ไม่มีใครทำใจได้ พี่สาวเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลได้แค่สองวันเท่านั้น แต่ที่กลับเพราะพี่สาวอยากกลับ และอีกประเด็นหนึ่งคือ ป้าได้เซ็นไว้แล้วว่า ไม่ต้องให้ยาหรือผ่าตัดอะไรแล้ว เพราะหมอได้บอก และให้ทางเลือกแล้วว่า ถึงทำไป ก็จะทำให้พี่สาวเจ็บปวด แต่ไม่มีทางหายได้แล้ว เพราะหมอก็ต้องบอกตรงๆแล้ว จรรยาบรรณ ของหมอ ทุกท่านคงทราบดีว่า ถ้าไม่ถึงที่สุดแล้ว ท่านจะไม่บอกรายละเอียดอะไรที่ทำให้ญาติ หรือคนไข้คิดมากหรือเสียใจ และพี่สาวขอกลับบ้าน หมอก็อณุญาติ โดยให้พี่สาวถามญาติพี่น้องก่อนว่าจะให้กลับไหม(เพราะหมอทราบดีว่าไม่รอด และญาติบางคนไม่อยากให้กลับไปตายที่บ้าน หมอถึงให้ถามญาติก่อนว่าจะให้กลับไหม) พวกเรายินดีที่จะให้พี่กลับมาตายที่บ้านดีกว่า อย่างน้อยได้เห็นใจกันจนนาทีสุดท้าย ดีกว่านอนๆแล้วรอโทรศัพท์จากโรงพยาบาลว่าพี่ได้จากไปแล้ว
ถึงตอนนี้ เป็นเวลา 22.31 วันพุท 2553 ดิฉันยังเฝ้ารอโทรศัพท์และปาฏิหาร ว่าพี่สาวอาจจะดีขึ้น ทั้งๆที่รู้ว่า ความเป็นไปได้แทบจะไม่มี ได้แต่หวังว่าอะไรจะดีขึ้น สงสารจับใจ คนเรานี่ เวลาที่สงสารใครแต่ช่วยอะไรไม่ได้ มันอึดอัดมาก เจ็บในใจ ที่ต้องเห็นคนที่เรารักจากไปแบบที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ได้แต่มองอย่างนั้น
ขอให้กำลังใจทุกคนที่เป็นมะเร็ง ไม่ว่าจะเป็นมะเร็งแบบไหน ระยะใด ขอให้สิ่งศักดิ์สิท จงคุ้มครอง และดูแลให้หายวันหายคืน หรือหากรักษาไม่ได้แล้ว ก็ขอให้จากไปอย่างสงบ อย่าได้่เจ็บปวดทรมารเลย
สวัสดีค่ะคุณ บีบี
ขอโทษนะคะมาคุยด้วยช้า เป็นอย่างไรบ้างค่ะ คุณสบายดีหรือเปล่าค่ะพี่สาวเป็นอย่างไรบ้าง ขอบคุณกำลังใจที่ให้กับผู้ป่วยมะเร็งทุกๆท่านค่ะ วันนี้วันสิ้นปีแล้วปีใหม่2554 พบแต่สิ่งดีๆ นะคะ