๑๗. ร้อยเดียวก็พอค่ะ
ครั้งหนึ่งครูวราภรณ์และคณะนำนักเรียนไปเข้าค่ายที่อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน ในคืนวันที่สอง คณะวิทยากรได้จัดกิจกรรมรอบกองไฟ ช่วงแรกเป็นนันทนาการ...โดยให้นักเรียนเล่นเกมต่าง ๆ อย่างสนุกสนาน จนสุดท้ายให้เต้นประกอบเพลงตามท่าทางที่วิทยากรทำให้ดู กติกาใครเต้นสวยที่สุดจะได้เข้ารอบชิงทุนการศึกษา
สุดท้ายเหลือเด็กอยู่สามคน พี่เตี้ยหัวหน้าทีมเดินมาหาครูสาวของเราแล้วขอยืมเงินสามพันบาท บอกว่าจะให้เด็กคนละหนึ่งพันบาท คุณครูทำหน้าตกใจกลัวว่าจะไม่คืน แต่พี่เตี้ยยืนยันบอกว่า "พรุ่งนี้ผมคืน พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น จนครูเราต้องเดินไปหยิบเงินก้อนสุดท้ายที่เตรียมไว้สำหรับค่าใช้จ่ายมาให้...
ขณะที่เดินไปทีมงานบอก "ของผมมีหนึ่งพันเอาสองพันบาทพอ" ในช่วงที่ครูสาวของเราเดินไปหยิบเงินในห้องพักให้นั้น
ทีมวิทยากรบางคนก็เดินรำพึงรำพัน "กูว่าแล้ว เดือนนี้ต้องกินมาม่าอีกแล้ว"
ค่ายที่แล้วก็เหมือนกัน... เงินเดือนสี่พันห้า...ไม่ได้ใช้มาสองเดือนแล้ว...กูไม่ร่วมด้วยนะ..."
ครูวราภรณ์อยู่ในเหตุการณ์สงสารจับใจ สามพันบาทให้เด็กคนละหนึ่งพัน เงินเดือนบางคนได้สี่พันห้าร้อยบาท แล้วจะกินอะไร... จึงรีบพูดบอกทีมงานว่า
"ร้อยเดียวก็พอค่ะ....เกรงใจค่ะ ไม่ต้องถึงพันบาทหรอกค่ะ"
เมื่อได้เงินมาแล้ว พี่เตี้ยก็ให้ช่วยกันคัดเลือกคนที่เต้นสวยจนเหลือสองคน แล้วบอกว่า "เอาละ เงินสองพันบาทนี้จะเป็นของน้อง หากตอบคำถามห้าข้อได้หมด และทุกข้อต้องตอบคำว่า ดอกไม้ อย่างเดียวมิเช่นนั้นจะผิด..."
พี่เตี้ยพยายามถามเด็ก ถามไปถามมา เด็กทั้งสองคนซึ่งเป็นคนที่มีไหวพริบ
และปฏิภาณไวทั้งคู่ต่างก็ไม่เผลอ มีสติตอบดอกไม้ทุกครั้ง ทีมวิทยากรต่างรำพึงรำพันเดินส่ายศีรษะไปเรื่อย ๆ "กูว่าแล้ว ๆ จะกินอะไรกันทีนี้"
จนมาถึงข้อที่ห้า ทุกคนต่างใจหายใจคว่า คิดว่าพี่เตี้ยต้องเสียเงินแน่คราวนี้พี่เตี้ยทำท่าเหมือนเสียดายเงิน แล้วก็ถามคำถามที่พวกเราคิดไม่ถึงว่า
"ระหว่างดอกไม้กับเงินสองพันบาท น้องจะเลือกอะไร"
น้องอ้ำอึ้งตอบไม่ได้...ในที่สุดก็ต้องตอบ ดอกไม้ แล้วก็ให้คุณครูของเราสองคนเดินถือดอกไม้ไปให้เด็กทั้งสอง
จากนั้นทีมวิทยากรก็เดินมาไหว้ขอบคุณครูวราภรณ์ พร้อมกับหัวเราะชอบใจ
"ร้อยเดียวก็พอค่ะ...." ซื่อจริง ๆ ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมวิทยากร....นักเรียนแซวกันใหญ่...
ความเห็น (42)
สวัสดี ครับ
เป็นกิจกรรมที่อ่านแล้วมีความสุข นะครับ
ขอบพระคุณ ครับ
- ฮาๆๆ ร้อยเดียวก็พอ..วิทยากรคงจะเก่ง และเด็กๆก็คงจะสนุกสนานกันน่าดูเลยนะครับ
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆนี้ครับ
- สวัสดีค่ะ คุณสุดสายป่าน
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมทักทาย
- สบายดีนะคะ
- สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี
- ...เป็นกิจกรรมที่อ่านแล้วมีความสุข นะครับ...
- อยู่ในบรรยากาศนั้นยิ่งมีความสุขกว่าค่ะ แต่ก็พลอยตื่นเต้นกลัววิทยากร
จะเสียเงินค่ะ - ขอบพระคุณที่ให้เกียรติมาทักทายค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณครูธนิตย์
- ...ฮาๆๆ ร้อยเดียวก็พอ..วิทยากรคงจะเก่ง และเด็กๆก็คงจะสนุกสนานกันน่าดูเลยนะครับ...
- วิทยากรเนียนมากค่ะ ทำท่าเศร้า เด็ก ๆ ก็พลอยลุ้นไปด้วยค่ะ
ดีค่ะ ได้รู้ได้เห็นอะไรมากขึ้น - ขอบพระคุณที่มาทักทายค่ะ
สวัสดีครับคุณ ธรรมทิพย์ ในการเข้าค่ายทุกครั้ง ทีมวิทยากรมักทำให้ตกใจเสมอครับ และแต่ละค่ายจะมีเกมส์ใหม่มาเสมอเช่นกันครับ
อ่านแล้ว คิดถึงเด็กคงทองทุกคน ครับ
- สวัสดีค่ะ คุณวอญ่า
- คุณวอญ่าคงมีโอกาสเข้าค่ายบ่อย ๆ นะคะ
คงรู้เท่าทันวิทยากรเป็นอย่างดี - ขอบพระคุณที่มาทักทายค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณครูเล็ก
- ดีใจที่แวะมาทักทายค่ะ
- เด็กคงทองรุ่นนี้ ครูเล็กคงได้ทันสอนนะคะ ?
รุ่นต่อศักดิ์ค่ะ... - เมื่อไหร่จะย้ายกลับมาละคะ ? คงทองวิทยายินดีต้อนรับเสมอค่ะ
มาอมยิ้ม กับมุขนี้ ไม่ทันเกมครูซะแล้วนะคะ ... สุขสันต์เช่นเคยค่ะ
- สวัสดีค่ะ น้องปู
- พูดถึงความใสซื่อไม่ทันคนต้องยกให้พี่ครู อิอิ...
- ขอบคุณที่มาทักทาย
- มีความสุขเช่นกันนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ลุ้นด้วยความตื่นเต้นค่ะ
- ใสซื่อ...น่ารักแม้ไม่ทันเกม
มีอยู่ครั้งหนึ่งครับ ในการเดินป่าเขาเจ็ดยอดพัทลุง
ที่อ่าวต้นไฟ มะไฟป่าออกลูกเต็มต้น คนนำทางบอกให้ผมขึ้นไปเอาลูกมะไฟ ผมบอกมันยังไม่สุก
เขาบอกให้ขึ้นไปรอวันหลังมันก็สุก
ผมแก้เกมโดยการบอกว่า ผมมีคาถาพิเศษ ใครขึ้นต้นไม้ ผมนับ หนึ่งถึงสาม ต้องลงมาทุกราย เขาไม่เชื่อ จึงท้าพนันกัน ให้คนนำทางขึ้นต้นมะไฟ
แล้วผมก็นับ หนึ่งกับสอง ส่วนนับสามผมจะนับตอนเขาลงมาแล้ว
ถ้าไม่ลงมาก็ไม่นับสามฮาๆๆๆๆๆ
- สวัสดีค่ะ พี่คิม
- ขอบคุณค่ะที่ชม เรื่องความใสซื่อไม่ทันคนในบางเรื่องต้องยกให้ค่ะ
- ขอบพระคุณที่มาทักทายค่ะ
กิจกรรมน่าสนุกนะคะ แค่อ่านที่เล่ามาก็ทำให้ยิ้มได้แล้วค่ะ :-)))
- ลุ้นใหญ่เลยค่ะ ช่วยวิทยากร
- เด็กๆ น่ารักนะค่ะ กิจกรรมคงจะสนุกน่าดูเลยค่ะ
มาเยี่ยมชมกิจกรรมดีๆค่ะ...คิดถึงตอนเป็นเด็กๆ..ล้อมวงแบบนี้มีความสุขจริงๆ..
- สวัสดีค่ะ คุณวอญ่า
- ขอบพระคุณค่ะที่กลับมาเล่ามุขฮา ๆ ประสบการณ์ดี ๆ ให้ทราบ
โดยบุคลิกท่าทางแล้ว คุณวอญ่าคงจะมีอารมณ์ขัน
และมีลูกเล่นลูกชนไม่น้อย - อ่านแล้วเรียกว่า "ท้นเกมกัน" ที่ใครทีมัน
- นับหนึ่งถึงสามแล้วลงเป็นอย่างนี้เอง ขอยืมไปใช้บ้างนะคะ
- ขอบพระคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณBaby
...กิจกรรมน่าสนุกนะคะ แค่อ่านที่เล่ามาก็ทำให้ยิ้มได้แล้วค่ะ :-))) - กิจกรรมสนุกมากค่ะ สนุกทุกกิจกรรมเพลินดีค่ะ
- ขอบพระคุณที่มาทักทายค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณปริมปราง
- ลุ้นเหมือนกันค่ะ ลุ้นด้วยความห่วงวิทยากร
- เด็ก ๆ สนุกมากค่ะ ติดใจอยากไปกันอีก
- ขอบพระคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณpaula .`๏'- ที่ปรึกษาตัวน้อย.`๏'-
- ส่งภาพแมวเหมียวมาให้ชมน่ารักจังเลยค่ะ
- ขอบพระคุณค่ะ
- ใสซื่อ อิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณกานดา
- ดอกลีลาวดีสีเหลืองสวยมากค่ะ
- ตามไปเยี่ยมชมตลาดสามชุกแล้วค่ะ
- ขอบพระคุณมากค่ะ
อ่านแบบลุ้นๆนะคะ
ค่ายนี้คงจะสนุกมากนะคะ
มาเยี่ยมชมกิจกรรมค่ะ
เข้าใจคิด...ขอลอกเลียนแบบไปใช้บ้างคงไม่ว่า
- สวัสดีค่ะ คุณมณีวรรณ
- ค่ายนี้มีเรื่องตื่นเต้นหลายเรื่องค่ะ
- สนุกสุขสันต์จริง ๆ ค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณnana งาน พสว.ศอ.8
- ไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่ะนำไปหลอกคนได้ต่อนะคะ
- ขอบพระคุณที่มาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกดีๆ ค่ะ
ขอบคุณนะคะ
หลับฝันดีค่ะ^__^
- สวัสดีค่ะ น้องต้นเฟิร์น
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมทักทาย
- ปิดเทอมแล้วคงได้ทำกิจกรรมดี ๆ ที่สร้างสรรค์นะคะ
-ตามจริงครูเตี้ยก็ไหวพริบวางแผนมาก่อนแล้วเช่นกัน ก็เป็นความสนุกสนาน และจำบทเรียนนี้ไปใช้ที่ไหนก็ได้ ไม่มีเสียตัง ดีดีคะ เข้าท่าดีแล้วก็หนุกหนาน(ภาษาวัยรุ่น)ด้วยคะ
-น้องครูวราภรณ์ธรรมทิพย์ แสดงว่าไม่เกาะติดสถานการณ์พี่สุเลยนะคะ พี่สุรับเลี้ยงเหลนเป็นลูก ตั้งแต่เขาแรกเกิด เลี้ยงเองกระทำเอง ปานว่าตนเองเป็นแม่ลูกอ่อน ก็เลี้ยงไป ทั้งที่ลืมสูตรการเลี้ยงเด็กหมดแล้ว ตอนนี้เขาได้ 4 แล้ว ซึ่งระยะนี้พี่สุพอจะมีเวลาว่างบ้างก็คือตอนแกหลับ ก้เข้ามานั่งเขียน ก็เขียนได้เท่าที่เห็น
-ช่วงนี้พี่สุไม่ได้ไปเยี่ยมอ่านใครเลย มีแต่คนมาเยี่ยมแล้วพี่สุก็ตอบแค่ในบล้อคตนเองไว้ก่อน ดีกว่าไม่ตอบ คนมาเยี่ยมจะเสียกำลังใจ แล้วก้ไม่ได้ไปเยี่ยมคืนคะ เพราะเอาแค่ตอบ ตอนแกหลับนี่ก้เร่งตอบให้หมด ไม่หมดก็พรุ่งนี้ต่อ
-และเรื่องบางเรื่อง สุก็เขียนหรือทำครึ่งๆกลางๆไว้ก่อน ตามเวลาที่มี พอว่างก็เขามาเสริมบทความตนให้มันสมบูรณ์ ก็อยู่แค่นี้แหละคะ
-พี่สุก็ไม่กล้าไปเยี่ยมก่อนคะ เพราะคนที่มาเยี่ยมในบล็อคพี่สุยังไม่มีเวลาตอบเขาเลยคะ พี่สุคิดถึงระลึกถึงทุกๆคน บางคนพี่สุไม่ได้ไปเยี่ยมเขาเลย แต่ทุกวันเขาก็เข้ามาทักทายประจำ พี่สุก็ตอบทักทายได้เท่าที่เวลามีคะ
-และการเขียนบทความ พี่สุก็ตอบสนองความต้องการของพี่สุ คืออยากแต่งกลอน และหาภาพสวยๆ มาประกอบ ผลงานตนเอง ชื่นชมผลงานตนเอง ใจก็อยากให้พี่น้องชมทุกๆคน แต่เข้าใจ คนเรามันมีเวลาที่มีต่างกัน จะเชิญมาอ่านแต่ของตนเอง พี่สุก็เกรงใจคะ
-ฉะนั้นพี่สุ ก็เลย ใครมาเยี่ยมก็ยินดีต้อนรับ ด้วยความผูกพัน คิดถึงระลึกถึงกันคะ พี่สุมีเวลาว่างก็ตอนหลานหลับคะ
-ยังไงยังไง เวลาพี่สุเขียนกลอนแต่ละครั้ง ก็ยังจำคำสั่งสอนการเขียนบทกลอนอยู่เสมอทุกครั้ง อยากให้มาตรวจให้ แต่พี่สุก็พยายามที่สุดแล้วคะ บางครั้งพี่สุก็ออกนอกกรอบคะ เพราะแต่งกลอน ถ้ามีอารมณ์ต้องพิมพ์เร็วๆ ไม่เช่นนั้นมันจะลืมคะ
-ไม่ลืม น้องเลยนะคะ ไม่ต้องน้อยใจ
จากตัวแดงๆ แรกเกิด ตอนนี้ 4 เดือนแล้วคะ กำลังหัดควำตัวคะ และนอนคว่ำได้แล้วคะ
สวัสดีค่ะ
โห โห ต้องเอาไปใช้บ้างหล่ะค่ะ คงไม่สงวนลิขสิทธิ์นะค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ ขอบพระคุณนะคะที่แวะไปอวยพรวันเกิดให้พี่ครูคิมที่บันทึกของอิงจันทร์ ขอให้พรเหล่านั้นจงบังเกิดแก่คุณธรรมทิพย์ด้วยเช่นกันค่ะ
สวัสดี คุณครูธรรมทิพย์
กิจกรรมดูสนุกสนานดีครับ ลูกเล่นลูกฮา วิทยากรคงเต็มที่นะครับ
- สวัสดีค่ะ พี่สุ
- ร่ายยาวเลยนะคะ อิอิ
- ขอบพระคุณค่ะที่แอบเหลนมาเขียนความคิดเห็นค่ะ เกาะติดสถานการณ์
เหมือนกันค่ะ เห็นอยู่ว่ากำลังเลี้ยงเหลนยุ่ง คงสนุกไม่น้อยนะคะกิจกรรมนี้ - ขออภัยค่ะที่แหย่พี่สุเล่น เข้าใจแล้วค่ะ... ต่อไปก็ค่อย ๆ เขียนนะคะ
แล้วก็เลี้ยงเหลนให้ใหญ่เท่านี้นะคะ - คนนี้ห้าเดือนค่ะ ลูกแม่ค้าที่ตลาดนัดอวบจริง ๆ ค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณครูอิงจันทร์
- ขอบพระคุณที่มาทักทาย ...
มุขนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ นำไปใช้หลอกเด็กได้ค่ะ
- สวัสดีค่ะ ผอ.พรชัย
- งานนี้สนุกมากค่ะ ลูกเล่น ลูกฮา ลูกชน
ทั้งวิทยากรทั้งเด็กมีอะไรดี ๆ ปล่อยออกมากันหมด ไม่ยั้งเลยค่ะ - ขอบพระคุณที่มาทักทายค่ะ
- ...สวัสดีครับ...คุณวราภรณ์...ก็ความสามารถพิเศษของวิทยากร ไงครับ...
- ...เลียนแบบได้ยาก เป็นความสามารถเฉพาะตัวจริง ๆ ...
- ...อ่านข้อเขียนของคุณวราภรณ์ บอกได้เลยว่า ได้ความรู้ และคลายเครียดได้ครับ...
- สวัสดีค่ะ ผอ.udomran
- ...อ่านข้อเขียนของคุณวราภรณ์ บอกได้เลยว่า ได้ความรู้ และคลายเครียดได้ครับ...
- ขอบพระคุณสำหรับคำชื่นชมและกำลังใจค่ะ
- ได้เปิดโลกทัศน์มากเท่าไรก็ยิ่งมองเห็นมุมมองดี ๆ ในชีวิตมากเท่านั้นนะคะ
เอาเรื่องน่าสนุกมาเขียนให้อ่าน...สนุกดี
นึกสงสัยว่า..เขาตอบว่าดอกไม้...ทำไมไม่ทำตามตกลง
เมื่อตอบ "ดอกไม้" 5 ครั้ง ก็แปลว่า..ทำได้
การที่ไปมอบดอกไม้ แทนการมอบเงิน..ฉลาดดี
แต่....วิทยากร ทำอะไรไม่ถูก ใครคิดบ้าง
ถ้าเด็กตอบว่า..."เอา เงิน".....คือตอบผิดข้อตกลง..ผลก็คือไม่ได้เงิน
ถ้าเด็กตอบว่า..."ดอกไม้......คือไม่เอาเงินเอาดอกไม้..ไม่ได้เงินอีกนั่นแหละ
ผมเคยเอาเรื่องในพระไตรปิฏกมาตั้งคำถามเล่น...
ผลออกมา...หลากหลายจริงๆ..ลองฟัง
มีอดีตนิทานสอนใจ....ก็อยากเอามาเล่นกันสักหน่อย
ลองฟังเรื่องก่อนดีกว่า...
อดีตกาลนานมาแล้ว...สมัยที่พระเจ้าพรหมทัต ครองกรุงพาราณสี
มีนายพรานคนหนึ่งเอาของป่ามาถวาย...
พระเจ้าพรหมทัตท่านก็ไต่ถามทุกข์สุขการอยู่ในป่า
มีอยู่คำถามหนึ่งทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น...
ท่านถามว่า "ในป่าที่ท่านอาศัยนั้น มีอะไรแปลกๆบ้าง ?"
นายพรานตอบว่า มีเรื่องแปลกอยู่เรื่องหนึ่งคือ....
แม่เสือกับแม่โคอยู่ด้วยกันด้วยความเป็นมิตร ไม่กินกัน
ผิดวิสัยของสัตว์ทั้งสอง คือปกติแม่เสือก็จ้องจะกินเนื้อโค
แม่โคก็ต้องคอยหลบหนีไม่ให้ตนเองเป็นอาหารของเสือ
พระเจ้ากรุงพาราณสีทราบแล้วก็ตอบว่า...
"สัตว์ 2 ตัวอยู่ด้วยกันดีได้แบบนี้แปลกจริงๆ หากมีสัตว์ตัวที่ 3 มาอยู่ด้วย ให้ท่านมาบอกเราด้วย ".....
ต่อมาไม่นาน มีหมาจิ้งจอกตัวหนึ่ง มาขออาศัยอยู่รวมกับแม่เสือและแม่โค
โดยอ้างว่า อยากมารับใช้ และ อยู่เป็นเพื่อนด้วย
สัตว์ทั้ง 3 ก็อยู่รวมกันด้วยเหตุนี้
นายพรานก็เข้าไปแจ้งแก่พระเจ้าพรหมทัต ว่า.... สิ่งที่ท่านคาดเอาไว้เกิดขึ้นแล้ว....
พระเจ้าพรหมทัต ได้ฟังแล้วก็ตรัสต่อไปว่า...
ให้ท่านคอยดูความแตกแยกของสัตว์ทั้งสองให้ดี
หมาจิ้งจอกอยู่มาไม่นาน...ก็อยากกินเนื้อแม่โค จึงออกอุบาย
เข้าไปหาแม่เสือแล้วก็พูดว่า..."แม่โคตำหนิท่านอย่างนี้....ๆ....ๆ"
เข้าไปหาแม่โคแล้วก็พูดว่า..."แม่เสือตำหนิท่านอย่างนี้....ๆ....ๆ"
ไม่นานแม่เสือและแม่โค ก็หมดความเป็นมิตรกัน
ต่างตนก็ต่างเครียดแค้นใส่กัน
แม่โคพิจารณาแล้วก็คิดว่า..."ขืนอยู่กันต่อไป คงโดนแม่เสือกินเอา"
จึงได้หลบหนีไปอยู่อีกป่าหนึ่ง...เพื่อเอาชีวิตรอด
นายพรานก็มาแจ้งความเป็นไป...
พระเจ้าพรหมทัตจึงสอนนายพรานว่า..."การเป็นคนหูเบามีโทษร้ายถึงขนาดนี้"
แม่เสือเป็นสัตว์หูเบา..จึงเกิดเรื่องร้าย
ดีที่แม่โครู้จักรักษาตัวรอด...นับว่าฉลาดจริงๆ
สุนัขจิ้งจอกก็ฉลาดไม่เบา...สามารถวางแผนยุแยงให้แตกกันได้ สัตว์โง่ทำไม่ได้
แม่เสือและแม่โค...มาแตกความสามมัคคีเพราะมีสุนัจจิ้งจอกยุแยง
โทษร้ายกาจอาจถึงแก่สิ้นชีพได้ ดีว่าแม่โครีบหนีไปก่อน
จบไว้แค่นี้.....แล้วก็มาตั้งคำถามกันดีกว่า....
คำถาม...ถามว่า
ในระหว่างบุคคล 3 นี้ ใครฉลาดที่สุด ?
1.พระเจ้าพรหมทัต
2.สุนัขจิ้งจอก
3.แม่โค
ทิ้งคำถามเอาไว้....ให้คิดเล่นๆ
ลุงเล็ก
- สวัสดีค่ะ คุณลุงเล็ก
- ขอบพระคุณที่มาทักทายพร้อมนิทานดี ๆ ที่มีคุณค่าค่ะ
อ่านจบได้เห็นโทษของการคบคนพาลสันดานหยาบ ส่งผลให้เดือดร้อน
ไปทั่ว - ถามว่าใครฉลาดที่สุด ตอบว่าพระเจ้าพรหมทัตเพราะสามารถคาดเดา
เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้อย่างแม่นยำ อีกทั้งวิเคราะห์อุปนิสัยของสัตว์ทั้งสาม
ประเภทได้ถูกต้อง