หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาอังกฤษกับบทบาทในKM

ผู้เขียนเป็นผู้บริหารระดับล่าง มีบทบาทสำคัญต่อความสำเร็จ (และไม่สำเร็จ) ของการทำ KM ในกลุ่มฯ ผู้เขียนเข้าใจว่าผู้บริหารที่แค่สั่งลูกน้องให้ทำ KM ส่วนตนเองทำงานตามแบบเดิมๆ ทำนายได้เลยว่า KM ในหน่วยงานนั้นไม่มีทางสำเร็จยิ่งใหญ่ ไม่มีทางที่ KM จะเนียนอยู่ในเนื้องานและเป็นพลังขับดันผลสัมฤทธิ์ของงานได้แน่ แต่ผู้เขียนต้องทำอะไร ในเมื่อผู้เขียนไม่รู้เรื่องอะไรในการจัดการ KM อาจจะคิดอะไรเร็วเกินไป แต่ทั้งนี้ก็เพื่อองค์กรคือกลุ่มสาระฯ

• การทำ KM ในมุมหนึ่งคือการเปลี่ยนแปลงองค์กร จากการทำงานภายใต้วัฒนธรรมสั่งการ วัฒนธรรมอำนาจ ไปสู่วัฒนธรรมเรียนรู้ วัฒนธรรมแนวราบ ผู้เขียนชอบข้อนี้มาก น่าจะเป็นไปได้ในทุกองค์กร

• อย่าลืมว่า KM ไม่ยึดหลัก either – or แต่เรายึดหลัก both – and ดังนั้นจึงต้องใช้ทั้งสองวัฒนธรรม แต่ในสัดส่วนที่วัฒนธรรมเรียนรู้เป็นตัวเด่น ฮั่นแน่มีภาษาอังกฤษด้วย ผู้เขียนชอบข้อนี้อีก น้ำหนักของสองวัฒนธรรมน่าจะเท่ากัน

• ผู้บริหารต้องทำ change management ไปสู่วัฒนธรรมเรียนรู้ ต้องบริหารการเปลี่ยนแปลงในลักษณะที่ใช้การเปลี่ยนแปลงนั้นเองทำให้เกิดความคึกคัก ความสุข และความสัมพันธ์ที่ดียิ่งขึ้นในระหว่างพนักงานทุกระดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเคารพและเห็นคุณค่าซึ่งกันและกัน ประทับใจจริงข้อนี้ โดยเฉพาะตรง การเคารพและเห็นคุณค่าซึ่งกันและกัน ผู้เขียนต้องปรับตรงนี้ให้มาก

• ทักษะที่ผู้บริหารต้องพัฒนา และนำมาใช้ เป็นเครื่องมือสร้างการเปลี่ยนแปลง คือ ทักษะในการแสดงความชื่นชม ทักษะในการเสาะหาความดี ผลสำเร็จ มายกย่อง พัฒนาในเรื่องอื่นๆมากกว่า ยังคงเป็น kick before kiss

• ประเด็นหลักคือ เน้นยกย่อง มากกว่าให้รางวัลเป็นวัตถุ เน้น ยกย่องอย่างลึก มากกว่าการยกย่องแบบพิธีกรรมผิวเผิน เห็นด้วยอย่างยิ่ง

• ยกย่องอย่างลึก   มีองค์ประกอบต่อไปนี้
     1.   ยกย่องทั้งผลและวิธีการ    คือในถ้อยคำและเอกสารยกย่องต้องไม่เน้นเฉพาะตัวผลงานหรือผลสำเร็จ    แต่เน้นไปที่วิธีการทำงาน และที่กระบวนการฟันฝ่ามาจนค้นพบวิธีการและได้ผลสำเร็จ
     2. ยกย่องโดยให้โอกาสเล่าเรื่อง    การยกย่องโดยมีคนมากล่าวยกย่องเป็นสิ่งที่ดีและจำเป็น    แต่การยกย่องอย่างลึกต้องยกย่องโดยเปิดโอกาสให้ทีม/บุคคลผู้มีผลงานเด่นได้เล่าเรื่องราวที่นำไปสู่ความสำเร็จของตน   อาจเรียกว่ายกย่องโดยให้ได้ขึ้นเวที    ผู้บริหารต้องตระหนักว่าพนักงานระดับหน้างานที่มี best practice ส่วนใหญ่มี power of practice แต่ไม่มี power of explaination ซึ่งเป็นคนละทักษะ    ผู้บริหารจึงต้องจัดผู้ช่วย ช่วยซักซ้อม หรือฝึกการนำเสนอต่อที่ประชุม ถูกต้อง ผู้เขียนจะเป็นแบบที่หนึ่งมากกว่า พูดไม่เก่ง
3. ยกย่องโดยการนำไปเล่าซ้ำ และซ้ำ    มีผู้แนะนำว่านักบริหารต้องฝึกเป็นนักเล่าเรื่อง    เอาเรื่องราวความสำเร็จ เรื่องราวความดีน้อยใหญ่ ไปเล่าต่อ   เรียกว่า บริหารโดยการเล่าเรื่อง   หรือ บริหารโดยการเผยแพร่ความดี   เป็นการผลิตซ้ำความรู้ในมุมมองของผู้บริหาร    หรือเป็นการจัดการ KV นั่นเอง ข้อนี้เก่งมากเลย
4. ยกย่องโดยให้การสนับสนุน    ให้เขามีโอกาสทำในสิ่งที่เขาใฝ่ฝัน และตรงกับวิสัยทัศน์ขององค์กร NO COMMENT
5. - - - (เปิดไว้ให้ช่วยกันเติม เพราะผมเองก็ไม่รู้เจนจบ ยังมีส่วนที่ผมนึกไม่ถึงอีกมาก    ใครมีประสบการณ์ดีๆ โปรดนำมา share)

ผู้เขียนเข้าไปอ่านบทบาทผู้บริหารในการจัดการ KM และคล้อยตามท่านอาจารย์วิจารณ์ พานิช ขอบคุณค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ครูอ้อย แซ่เฮ
ใน งานของครูผู้สอนภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษานอกเหนือจากการสอน

คำสำคัญ (Tags): #englishteacherkm#สพท.กทม.2

หมายเลขบันทึก: 33858เขียนเมื่อ 13 มิถุนายน 2006 09:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม 2012 18:37 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน