ชีวิตติดดิน
คงไม่ใช่เพราะความลำบากในการใช้ชีวิต…แต่ชีวิตได้เรียนรู้จากสิ่งที่ประสบมา เห็น คุ้นตา และเคยชินในความรู้สึก
การถูกหล่อหลอมด้วยรูปแบบการใช้ชีวิตในวัยเด็กแบบง่าย ๆ จากครอบครัว และวงศาคณาญาติ เป็นปัจจัยเกื้อหนุนให้รู้ว่า
….การมีชีวิตอยู่ไม่ใช่เรื่องยาก….
จำได้ว่าสมัยเด็ก ๆ ช่วงปิดเทอม พ่อเอาไปฝากป้า(พี่สาวของพ่อ)ที่อำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เลี้ยงอยู่นานเป็นเดือน…จนป้าอยากเอาไว้เลี้ยงเสียเอง
โลกช่างน่าอยู่จริง ๆ ……..การได้วิ่งเล่นในทุ่งหญ้ากว้าง ๆ กับฝูงวัวที่ ลุงกับป้าเลี้ยงเอาไว้นับสิบ ๆ ตัว หรือแม้กระทั่งการได้ขี่หลังลูกวัวเชื่อง ๆ เดินเล่นตามท้องทุ่งหญ้า ตามประสาวัยชน
สวนของป้าเป็นทุ่งหญ้ากว้าง ๆ มีต้นนุ่น ต้นมะม่วง หรือต้นมะขามเทศขึ้น และเว้นระยะห่างตลอดสวน สรุปแล้วสวนของป้ามองเป็นทุ่งหญ้ากว้าง ๆ สำหรับไว้เลี้ยงวัวเสียมากกว่า
ทุกเย็น จะต้องช่วยลุงต้อนฝูงวัวที่เลี้ยงไว้เข้าคอก เป็นความทรงจำที่ยังคงจำได้มิลืมเลือน ในมือน้อย ๆ นั้นมีไม้เรียวเล็ก ๆ ไว้คอยวิ่งไล่ต้อนลูกวัวเข้าคอก….สมัยนั้นตัวเองอยู่ประมาณชั้นประถมศึกษาตอนต้นเห็นจะได้ เนื้อตัวคงไม่ต้องพูดถึง…กร้านแดด….กร้านลม…ด้วยความที่ไม่สนใจว่า จะเป็นเช่นไร….แต่กลับสนุกสนานเสียเหลือเกิน
และไม้เรียวเล็ก ๆ นี่แหละ!! ใช้ประโยชน์ได้สารพัด นอกจากใช้ต้อนลูกวัวเข้าคอกแล้ว ไม้เรียวเล็ก ๆ อันนี้ ยังใช้เป็นอาวุธทำร้ายปูที่อยู่ตามรู ริมหนองน้ำที่ฝูงวัวของลุงกับป้าใช้เป็นที่ดื่มน้ำยามกระหายได้ด้วย…ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า คิดได้อย่างไง!! รู้แต่เพียงว่า….สนุ๊ก…สนุก
เพียงแค่..แหย่รูปู….ให้ปูโผล่หรือวิ่งออกจากรูเท่านั้น(มิใช่..ทำเพื่อการค้าหรือจับไปขาย) และเวลาที่ปูโผล่หัวหรือวิ่งออกมาจากรู ….จำได้ว่า…สายตาคู่นี้จ้องมองมันด้วยความอยากรู้ว่า …ปูจะเป็นเช่นไร? บางตัวก็โผล่ออกมาแล้วก็กลับเข้าไปใหม่ บางตัว…ใจสู้..ใช้ก้ามที่มีอยู่ ฟาดฟันไม้เรียวที่แหย่ลงไป…เหมือนกีฬาฟันดาบอย่างไงอย่างนั้นเลย แต่บางตัว…ก็ขี้แพ้ วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน…
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า…ทำไมชีวิตวัยเด็กจึงมีความสุขเหลือเกิน ความสุข ณ ช่วงเวลานั้น จำได้หลายฉาก..หลายตอนนัก… และยังจำได้อีกว่า…. เคยสร้างบ้านแข่งกับญาติลูกพี่ลูกน้องของพ่อ… ที่จำได้แม้กระทั่งชื่อของเธอ “จิ๋ม” คือชื่อเล่นของเธอ เธอเป็นลูกของอา(น้องสาวของพ่อ) ที่มีบ้านปลูกอยู่ใกล้กับบ้านของป้า และเธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ณ เวลานั้น
เธอซนไม่หยอก!! แทบจะนับหัวใจของเธอได้ว่า เหมือนเด็กผู้ชายแบบเราเลยทีเดียว
บ้านที่สร้างก็ไม่ธรรมดาเลยนะ………เป็นบ้านที่ต้องสร้างบนต้นนุ่น…ต้นใหญ่ ที่ปลูกอยู่ข้างบ้านป้านั่นเอง!! ใช้วัสดุที่สร้างบ้าน หาได้ตามกำลังปัญญาที่คิดได้ ทั้งของตัวเองและของเธอ มีทั้งกิ่งไม้ ไม้กระดานเก่า ๆ เชือก ถุงพลาสติกมุงหลังคา หรือเศษสังกะสีเก่า ๆ
และต้องยอมรับหัวใจของเธอครับว่า….กล้าพอ ๆ กัน บ้านที่สร้างออกมา …แบบบ้านก็ใกล้เคียงกัน จะผิดกันก็ตรงที่ความสูงของบ้านจากระดับผิวดิน เธอสร้างต่ำกว่า ...เพราะบนยอดนุ่น ลมแรงเหลือเกิน
ณ เวลานี้ เมื่อรำลึกย้อนอดีตกลับไปอีกครั้งไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปได้อย่างไร? ทั้งที่เสี่ยงและสูงเอาการอยู่ (ป้ากับลุงก็ไม่ว่าหรือบ่นสักคำ… ชีวิตเด็กชนบทแบบนี้ ถือเป็นเรื่องปกติก็ว่าได้) บ้านที่สร้างนี้สูงกว่าหลังคาบ้านป้าเสียอีก(บ้านของป้าเป็นบ้านยกพื้นสูง)
ประการสำคัญบ้านที่สร้าง ใช้งานได้ ไม่ใช่เพียงแค่การสร้างเล่น ๆ อย่างเดียว... บ้านบนต้นนุ่นนี้ นอนได้จริง ๆ คงเป็นเพราะวัยเด็กตอนนั้น ความอยากรู้ อยากทำ อยากลอง…….. นึกแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข
ชีวิตติดดินเนี่ย!!! จึงเป็นประสบการณ์ที่ทำให้สามารถดำรงชีวิตแบบเรียบง่ายมาถึงทุกวันนี้ได้
ฉากชีวิต..บางตอน บางช่วงที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมา ทำให้เราตระหนักรู้ว่า…การมีชีวิตอยู่ไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไร
เราต่างหาก!!ที่ฝืนทำเรื่องง่าย...ให้เป็นเรื่องยาก และเรื่องที่ควรได้รับการแก้ไขกลับถูกปล่อยละเลย เพียงเพราะเรา…ไม่ลด ละ เลิก หรือปล่อยวาง..เสียบ้าง
มาร่วมกันทำชีวิตให้ติดดิน….
ด้วยการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย
ก็คงดีไม่น้อยนะ
ความเห็น (42)
ชีวิตคนในชนบทเป็นชีวิตที่เรียบง่าย เอื้ออาทร
มีความสุขกับธรรมชาติรอบตัว อ่านบันทึกแล้วจินตนาการตาม
สิ่งที่เล่าสะท้อนถึงความสุขในอดีตที่จดจำไว้ยาวนาน พอนึกถึงก็มีความสุข
ขอบคุณนะคะที่จุดประกายให้นึกถึงอะไหลายๆอย่างที่ผ่านมา แล้วรู้สึกเป็นสุข
เรียกว่าความสุขในวัยเยาว์นะคะ
ชีวิตที่พอเพียงและเพียงพอควรค่าแก่การปลูกฝังครับ...เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณมุมคิดดีๆครับ
ชีวิตที่ติดดินเป็นชีวิตแห่งธรรม เพราะได้อยู่กับธรรมชาติ อยู่กับความเป็นจริท่ามกลางของสรรพสิ่งต่างๆที่จะต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันอย่างสมดุลย์และมีคุณค่า ชื่นชม
- ชีวิตติดดินเป็นชีวิตเรียบง่าย เป็นตัวหล่อหลอมให้เกิดความอดทน
- เมื่อเวลาผ่านไป กลายเป็นความทรงจำที่ดี
- อ่านแล้วทำให้ย้อนคิดชีวิตเรียบง่าย คิดถึงตัวละครทั้งที่มีชีวิตอยู่และจากไป
- ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ครับ
สวัสดีครับ
เข้ามารับธรรมะยามเช้าครับ
การมีชีวิตอยู่ไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไร
เราต่างหาก!!ที่ฝืนทำให้เรื่องง่าย...เป็นเรื่องยาก และเรื่องที่ควรได้รับการแก้ไขกลับถูกปล่อยละเลย เพียงเพราะเรา…ไม่ลด ละ เลิก หรือปล่อยวาง..เสียบ้าง
สวัสดีคะคุณแสงแห่งความดี...
"ความดีสวยงามเสมอ"ค่ะ
ชื่นชมและชื่นชอบชีวิตที่เรียบง่าย...
บ่อยครั้งที่เราหลงยึดติด...ไม่ปล่อยวาง..ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก...
ขอบคุณค่ะ บันทึกแห่งความทรงจำ...รอยยิ้ม...^_^
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาอ่านข้อคิดดี ๆ "มาร่วมกันทำชีวิตให้ติดดิน….ด้วยการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ก็คงดีไม่น้อยนะ" ทำความเข้าใจได้ไม่ยากเพราะชีวิตนี้ก็ติดดินเหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ค่ะ
ประทับใจครับ และก็สวัสดีปีใหม่ครับ
สวัสดีครับ คุณมณีวรรณ
ชีวิตคนในชนบทเป็นชีวิตที่เรียบง่าย เอื้ออาทร
มีความสุขกับธรรมชาติรอบตัว อ่านบันทึกแล้วจินตนาการตาม
สิ่งที่เล่าสะท้อนถึงความสุขในอดีตที่จดจำไว้ยาวนาน พอนึกถึงก็มีความสุข
ขอบคุณนะคะที่จุดประกายให้นึกถึงอะไหลายๆอย่างที่ผ่านมา แล้วรู้สึกเป็นสุข
เรียกว่าความสุขในวัยเยาว์นะคะ
การใช้ชีวิตวัยเด็กของผม ....ในวิถีชนบท ที่อิสระ และไร้กรอบ
ทำให้ผมรู้ว่า...กรอบของชีวิต ทำให้มีวงจำกัด
ชีวิตติดดิน คือชีวิตที่ผมเป็นอยู่
ขอบพระคุณมาก นะครับ
สวัสดี ครับ คุณเสียงเล็ก ๆ
ชีวิตที่พอเพียงและเพียงพอควรค่าแก่การปลูกฝังครับ...เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณมุมคิดดีๆครับ
วุฒิภาวะ ทำให้ผมอยากเขียนในสิ่งที่ตัวเองมี และเป็น อย่างน้อยข้อเขียนของผม อาจฉุดกระชาก สังคมที่หมุนเร็วเหลือเกิน แม้เพียงน้อยนิด ก็มีความสุขแล้ว ครับ คุณเสียงเล็ก ๆ
ขอบคุณ นะครับ
สวัสดีครับ
- ผมมาเยี่ยม ทักทาย
- มารับรู้เรื่องราวดีๆมีประโยชน์มากมาย
- โชคดีนะครับ
สวัสดี ครับ อาจารย์ประจักษ์
ชีวิตที่ติดดินเป็นชีวิตแห่งธรรม เพราะได้อยู่กับธรรมชาติ อยู่กับความเป็นจริท่ามกลางของสรรพสิ่งต่างๆที่จะต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันอย่างสมดุลย์และมีคุณค่า ชื่นชม
อาจารย์ ครับ ทุกครั้งที่อาจารย์แวะมาเยี่ยม ก็เกิดความรู้สึกอบอุ่นใจ ทุกครั้ง
อาจเป็นเพราะว่า ...ความรู้สึก ดี ดี ของอาจารย์ ที่ส่งผ่านมาตามสายของโทรจิต
มีความสุข ครับ
ขอบพระคุณอาจารย์มากนะครับ
หากเท้าไม่เคยติดดิน ชีวิตก็ห่างไกลความเป็นจริงออกไปทุกที
ขอบคุณสำหรับข้อเขียนที่สะท้อนความเรียบง่าย ในการใช้ชีวิตกับธรรมชาติ ที่นับวันจะหายไปพร้อมคุณค่าของความเป็นมนุษย์ ทีละน้อย ๆ
ติดดิน ง่ายๆ และได้สัมผัสธรรมชาติ
สวัสดีค่ะ 
คุณแสงแห่งความดี
- อ่านแล้วมีความสุขมากค่ะคุณแสง
- คุณแสงเขียนบันทึกนี้ มันช่างตอกย้ำความทรงจำในวัยเด็กของครูใจดีเลยค่ะ... เป็นรอยอดีตที่มีความทรงจำที่งดงาม มีคุณค่ามาก ที่ได้เติบโตมาจากสังคมชนบท ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำใจ ความเอื้ออาทร ขนาดตัวเองกำพร้าพ่อตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ แต่สังคมชนบท วงศาคณาญาติ พื่อนบ้าน สามารถเต็มเต็มชีวิตของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งให้เติบโตขึ้นมา โดยที่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดพ่อ... เป็นเพราะความรัก เมตตาเอื้ออาทรของคนชนบท ที่เข้าเรียกว่าบ้านนอกนี่แหละ.....
- ไม่น่าเชื่อว่า คอนเด็กๆ คุณแสงก็ซนเหมือนกัน... เห็นออกจะเรียบร้อย ลุ่มลึกขนาดนี้ ถ้าเป็นครูใจดีก็ว่าไปอย่าง...ฮา ตอนเด็กๆ ครูใจดีโตมากับพี่ชาย (ลูกของป้า ซึ่งมีลูกชายล้วน 7 คน) บ้านใกล้เรือนเคยงก็เป็นเด็กผู้ชายทั้งนั้น เวลาไปโรงเรียนที่อยู่หน้าบ้าน ก็ไม่ยอมเรียนกับรุ่นเดียวกัน จะเรียนห้องเดียวกับพี่ชาย.... เรียนข้ามรุ่น ค่ะ... ครูใจดีเลยเป็นเด็กทะโมน ซน เหมือนผู้ชาย เรื่องขึ้นต้นไม้ สร้างบ้านบนต้นไม้เนี่ยของโปรดเลย.... โดนแม่อุ๊ยดุประจำ กลัวจะตกลงมาแข้งขาหัก.... เวลาหน้าแล้ง ก็ปีนต้นงิ้ว (นุ่น) เพื่อเก็บนุ่นมาแกะไปขาย หน้าแล้งมดแดงจะยอะมากๆ ต้องเอาขี้เถ้าใส่ถุงเน็บเอว พร้อมมีดอีโต้ ขึ้นไปด้วย กิ่งไหนสูงก็ฟันลงมา.... แล้วก็เอาทำเป็นขอนไม้ ขนลงไปที่แม่น้ำน่านหน้าบ้าน ทำเป็นเรือ บางทีก็เกาะขอบไม้ แล้วตีขาข้ามฟากไปฝั่งตรงข้าม....สนุกสนาน.... ครูใจดีก็เติบโตมาแบบติดดินเหมือนกัน เจอความลำบากมาเยอะ...รสชาติของชีวิตเด็กบ้านนอก อีกทั้งยากจน แต่เราก็มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ได้....
เล่าไปก็ไม่มีวันจบสิ้น ความหลังพูดถึงทีไรติดลมทุกที ฮา....
เปลืองเนื้อที่ของคุณแสงมากไปแล้ว อีกทั้งทำให้คุณแสงเสียเวลากับเรื่อของครูใจดี ต้องขออภัยนะคะ ก็คุณแสงคุยเรื่องสมัยเด็กนี่นา มันคล้ายๆ กัน เลยอยากแจมด้วย น่ะ....
คุณแสงสบายดีนะคะ... เสียดายครูใจดีไม่มีไร่ ไม่มีสวนเหมือนคุณแสง....อยากปลูกต้นไม้ ก็เอาแค่ข้างบ้านแค่นั้นแหละ ....
ขอให้คุณแสมีความสุข จากชีวิตที่เรียบง่าย และติดดินนะคะ
ขอบคุณความสุขที่นำมาแบ่งปันค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ชื่อบันทึกมีความหมายและน่าอ่าน น่าสนใจ
- เพียงชื่อเรื่อง...คำเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่ต่อชีวิตมากนะคะ
- พี่คิมไม่มีโอกาสได้สัมผัสธรรมชาติที่งดงามเหมือนคุณแสง
- แต่ก็ได้เรียนรู้ความเป็นติดดินมาจากครอบครัวค่ะ ให้เป็นคนทรหดอดทน อยู่ง่ายกินง่าย ไม่จู้จี้ขี้บ่น
- แต่ภายหลังได้เป็นครูบ้านนอก มีโอกาสได้สัมผัสธรรมชาติที่อยากจะเล่าให้ฟังคุณแสงและเพื่อน ๆ บ้างแล้ว
- ขอขอบคุณค่ะกับบันทึกที่อ่านแล้วมีความสุข ได้โจทย์กลับออกไปคิดเพื่อชีวิตค่ะ
- ชีวิตที่ติดดิน
- ผมนึกถึงพระราชดำรัสของในหลวง
- ภูมิพล ครับ
- ระลึกถึงเสมอ
- จะมีสักวันหนึ่งไหมที่เราจะนั่งทานข้าวบนดินด้วยกัน
สวัสดี ครับ คุณหมูอวย
ชีวิตติดดินเป็นชีวิตเรียบง่าย เป็นตัวหล่อหลอมให้เกิดความอดทน เมื่อเวลาผ่านไป กลายเป็นความทรงจำที่ดี อ่านแล้วทำให้ย้อนคิดชีวิตเรียบง่าย คิดถึงตัวละครทั้งที่มีชีวิตอยู่และจากไป ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ครับ
ผมชอบคำที่คุณเขียน นะครับ ขอบคุณ คุณเช่นกัน ครับ
สวัสดี ครับ อาจารย์ smallman
เข้ามารับธรรมะยามเช้า
การมีชีวิตอยู่ไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไร
อาจารย์ ครับ ชีวิต เป็นอย่างนี้ หากท้อแท้ หรืออ่อนล้า การมองหากำลังใจดี ดี
ผมเชื่อ ครับว่า กำลังใจจากที่นี่แหละครับ ที่จะทำให้ชีวิตราบเรียบขึ้น
ขอบพระคุณ อาจารย์ ครับ
สวัสดีค่ะ คุณแสงฯ
ซนไม่เบาเหมือนกันนะเด็กคนนี้
ครู ป.1 ก็เคยสร้างบ้านแต่สร้างบนดิน
ใช้ฟางข้าว ต้นไม้ ใบหญ้า ไม่กล้าสร้างบนต้นไม้
- สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
- อ่านแล้วยิ้มไปด้วย..ชีวิตติดดินของคุณ
- เป็นอะไรที่ได้แง่คิดมากมาย
- ขอบคุณงานเขียนดีดีนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี
ความสุขมีอยู่รอบตัวจริงๆค่ะ สัมผัสได้จากบันทึกนี้ วิถีชีวิตแบบเรียบง่ายจะนำความสุขมาสู่เราอย่างยั่งยืน
ช่วงนี่ไม่ค่อยได้เข้า blog เพราะงานเร่ง แต่เช้าวันนี้ ตื่นนอนแล้วอยากอ่านบันทึกดีดี ขอสักบันทึกเดียวก็พอ บันทึกที่จะเป็นพลังชีวิต
มาเห็นชื่อบันทึกนี้แล้วติดใจ เลือกที่จะอ่าน ต้องอ่าน
อะไรที่ทำให้เราชอบมองย้อนกลับไปยังวัยเด็ก
อะไรที่ทำให้ เรื่องเล่าวัยเด็ก จึงถูกใช้เป็นบันไดขั้นแรก ในการหัดเล่าเรื่องสำหรับ เปิดใจ ในวงสุนทรียสนทนา
อะไรที่ทำให้คนฟัง หรือคนอ่าน เรื่องเกี่ยวกับวัยเด็กของคนอื่น หูผึ่ง ตั้งใจฟังและสนใจติดตาม
น่าคิดนะครับ
ขอบคุณมากครับที่ทำให้ผมมีพลังในการทำงานต่างๆวันนี้อย่าง อยากรู้ อยากทำ..อยากลอง
อรุณสวัสดิ์ค่ะหนุ่มติดดิน
ชีวิตเป็นสิ่งมหัศจรรย์ เป็นกำลังใจค่ะ
วิถีงาม เงียบ เรียบง่าย ... ชอบๆบันทึกนี้ค่ะ
สวัสดี ครับ คุณเทียนน้อย
"ความดีสวยงามเสมอ"ค่ะ
ชื่นชมและชื่นชอบชีวิตที่เรียบง่าย...
บ่อยครั้งที่เราหลงยึดติด...ไม่ปล่อยวาง..ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก...
ขอบคุณค่ะ บันทึกแห่งความทรงจำ...รอยยิ้ม...^_^
ขอบพระคุณ เช่นกัน นะครับ ที่เราได้ร่วมเรียนรู้ซึ่งกันและกันอย่างเปิดเผย
โลกของผม...หากได้เล่าสู่สังคม และสังคมได้นำไปปรับใช้บ้าง ขอเพียงบ้าง
ผมก็ยิ้มแก้มปริ แล้ว ละครับ คุณเทียนน้อย
- ไม่ได้เข้า G2K มานานหลายวันมากแล้วค่ะ เพราะติดภารกิจหนึ่งที่จะต้องรีบทำให้เสร็จค่ะ
- เข้ามาเยี่ยมคุณแสงแห่งความดีโดยเฉพาะ
- ทำแบบสอบถามเสร็จแล้วเมื่อไหร่ก็บอกได้เลยค่ะ แล้วจะรีบมาดูให้นะคะ ขอออกไปทำภารกิจต่อก่อนค่ะ
- ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ยาแก้โรคเบาหวาน : ให้เอาตาลเสี้ยน รากหญ้าคา นำมาอย่างละเท่า ๆ กัน ต้ม 3 เอา 1 ดื่มบ่อย ๆ
ยาแก้โรคความด้นโลหิตสูง : น้ำตาลทรายแดง รากหญ้าคา ผักกะเฉด ถั่วเขียว ต้ม 3 เอา 1 รับประทานวันละ 3 เวลาแทนน้ำ
ยาแก้ริดสีดวง : ใช้ควันจากรากหญ้าคา รมแก้ริดสีดวง
พ่อเป็นความดันโลหิตสูงค่ะ จะลองทำให้พ่อดื่มน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
อ่านบันทีกนี้ด้วยความสุขใจค่ะ อ่านไปยิ้มไป...
ชีวิตในวัยเยาว์ เต็มไปด้วยความสุข แค่ได้เล่น ได้กินยามหิว ได้นอนยามง่วง .... แค่นี้ก็สุขมากมายแล้ว พอวัยมากขึ้น ความสุขเริ่มหายากขึ้น ๆ ๆ เพราะ...ความต้องการเพิ่มขึ้นตามกระแสสังคมที่เราถูกหล่อหลอม
และยกมือเห็นด้วยค่ะ.... เราต่างหาก!!ที่ฝืนทำเรื่องง่าย...ให้เป็นเรื่องยาก และเรื่องที่ควรได้รับการแก้ไขกลับถูกปล่อยละเลย เพียงเพราะเรา…ไม่ลด ละ เลิก หรือปล่อยวาง..เสียบ้าง
ขอบคุณข้อคิดดี ๆ ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณบันทึกดีๆค่ะ ทำชีวิตให้ติดดิน พอเพียงแล้วจะอยู่อย่างมีสุข ร่มเย็นค่ะ
บางช่วง บางตอย ของชีวิต ไม่ง่ายเลยที่จะ
....ทำชีวิตให้ติดดิน….
ด้วยการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย
...
ขอบคุณบันทึกนี้ค่ะที่ ข่วยสะกิดให้เรากลับมา พยายามทำชีวิตให้เรียบ ๆ ง่าย ๆ งามและสงบ เหมือนดังเดิม
ทุกวันนี้ ชีวิตผมเดินไปข้างหน้าได้อย่างมีพลัง ก็เพราะผมมีอดีตในวัยเด็กแถวท้องทุ่งเป็นแรงขับเคลื่อนอยู่ภายใน..ภาพแต่ละภาพชัดเจน และมีชีวิต แตะต้องสัมผัสได้ และผมก็เรียกสิ่งเหล่านั้นเสมอมาว่า "ความทรงจำที่มีชีวิต" ...
เรียบง่าย สมถะ...แต่ งดงาม
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
- ผมครูจ่อย มาให้กำลังใจคนติดดิน
- ครูจ่อยรักเคารพ บูชา บรรพบุรุษ และคนติดดินทุกๆท่านตลอดมาและตลอดไป
- ดินให้ชีวิต และความร่มเย็นเป็นสุขเสมอ
- โชคดีมีสุขนะครับ
สวัสดี ครับ คุณ บุษรา
- แวะมาอ่านข้อคิดดี ๆ "มาร่วมกันทำชีวิตให้ติดดิน….ด้วยการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ก็คงดีไม่น้อยนะ" ทำความเข้าใจได้ไม่ยากเพราะชีวิตนี้ก็ติดดินเหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ค่ะ
ชื่นชมคุณ นะครับ
สวัสดี ครับคุณ นาย เพชร พรหมสูตร์
ชีวิตติดดิน...เป็นชีวิตที่เรียบง่าย
ไม่เห่อเหิม ทะเยอทะยาน
มีเท่าที่มี ...อยู่ด้วยความรู้สึกที่เรามีความสุข
ขอบพระคุณ มาก นะครับ
สวัสดี ครับKRUJOY (ครูจ่อย)
มาร่วมกันทำชีวิตให้ติดดิน….
ด้วยการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายก็คงดีไม่น้อย นะครับ ครู
ขอบคุณครูจ่อย นะครับ
13.
ขอบคุณนะครับ บางครั้งการได้เล่าเรื่องจากการใช้ชีวิตของผม บางส่วน บางมุมของชีวิต ...อาจช่วยลดทอน การกระชาก..รากเง้าของบรรพบุรุษของเรา ให้ดำรงคงอยู่กับสังคมยุคใหม่ไปได้ตามกาลเวลา..การเกิดใหม่ของสังคมปัจจุบัน ทำให้ผมรู้สึกครับว่า เรากำลังหลงลืมอะไรไปบางอย่าง
สวัสดี ครับ คุณ
การใช้ชีวิตในสังคมที่ยังคงความเป็นชนบทอยู่บ้างเป็นความทรงจำที่ย้อนยุคของบรรพบุรุษได้ดี นะครับ...ผมจึงโชคดีที่ทุกวันยังได้ใช้ชีวิตอยู่ในเลือกสวนไร่นา...
ธรรมชาติช่วยเยียวยาจิตใจของคนเราได้จริง ๆ ครับ คุณ พิชชา
ขอบคุณ นะครับ
ท่านแสงแห่งความดีมีชีวิตความเป็นเด็กที่น่าจดจำครับ เป็นความงดงามท่ามกลางความเรียบง่าย
มีความสุขตลอดไปครับท่าน
สวัสดีครับครูใจดึ@ธรรมชาติอยู่กับ เราทุกที่ครับครู@ขอมีเพียงใจที่รักและเข้าใจเค้า@ ครูสบายดีนะครับ