น้ำตาศิษย์ลาวที่เมืองอุบล
เมื่อวันอังคารที่ 29 ธ.ค. 2553 เพื่อนๆจากกองโครงการชุมชน 3 สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ที่เคยสัมพันธ์ร่วมมือกันโดยเฉพาะความร่วมมือในงานพัฒนาบุคคลากร ได้นำชุดของขวัญปีใหญ่ของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์มาฝาก เป็นชุดกระเป๋าผ้าใบข้างในมีหนังสือที่น่าสนใจหลายเล่ม ผมรับไว้ด้วยความขอบคุณ
31 ธ.ค. 2552 ผมจึงได้หยิบหนังสือจากกระเป๋าผ้าใบชุดของขวัญปีใหญ่ขึ้นมาอ่าน.. ผมประทับใจในหนังสืออยู่ เล่มหนึ่ง “๑ร้อย พันเรื่องราว จากอีเมลของยอดเยี่ยม” โดยยอดเยี่ยม เทพธรานนท์ ในหนังสือของยอดเยี่ยม เทพธรานนท์เล่มนี้ผมชอบเป็นพิเศษอยู่เรื่องหนึ่ง คือเรื่อง“น้ำตาศิษย์ลาวที่เมืองอุบล”
คุณยอดเยี่ยม เทพธรานนท์บอกว่า บทความของท่านไม่มีลิขสิทธิ์ ยินดีให้เผยแพร่เพื่อประโยชน์สาธารณะได้ เมื่อผมได้อ่านแล้วเห็นว่าน่าสนใจ ผมจึงอยากจะบอกเล่าต่อกับชาวชุมชน G2K ในช่วงเทศกาลปีใหม่ 2553 ครับ
นี่คือบทความเรื่อง“น้ำตาศิษย์ลาวที่เมืองอุบล” ในหนังสือ “๑ร้อย พันเรื่องราว จากอีเมลของยอดเยี่ยม” โดยยอดเยี่ยม เทพธรานนท์ ครับ
. 
.
น้ำตาศิษย์ลาวที่เมืองอุบล
เมื่อวานนี้ผมไปสอนหนังสือที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี สอนตั้งแต่ 08.30น. ยันเครื่องบินออกตอนค่ำตามเคย สนุกและมีบรรยากาศดี แม้จะสอนปีละเพียงวันเดียว แต่มีความเป็นกันเอง เหมือนกับสอนกันมาทั้งปี
ในห้องเรียนนั้นมีนักเรียนทุนปริญญาโท จากมหาวิทยาลัยแห่งชาติลาวมาเรียนด้วย เป็นอาจารย์อยู่ที่ลาวครับ เป็นหญิงหนึ่งคนและชายหนึ่งคน ตั้งใจเรียนเหมือนนักเรียนที่ต้องมาเรียนต่างถิ่นเป็นธรรมดา การสอนวันนั้นไม่เน้นทางวิชาการ แต่เน้นวิธีคิด ในตอนหนึ่งของการสอนขั้นตอนการตัดสินใจใน Engineering Critical Thinking “การจัดระบบความคิดให้เป็นระเบียบ” เพื่อให้นักเรียนสามารถ “ผลิตงานภายใต้แรงกดดัน” ให้ได้(Productive Under Pressure) จึงเชิญนักศึกษาไทย 2คน และนักศึกษาลาว 1คน มายืนหน้าห้องเรียน
ถาม ; ผมเริ่มถามนักเรียนไทยว่า.......”เมืองไทยนั้น เป็นเมืองที่คนทั่วโลก บอกว่าเป็นสยามเมืองยิ้ม เป็นเมืองที่ฝรั่งมังค่าบอกว่าเป็นเมืองแห่งความเป็นมิตร ช่วยเหลือและโอบอ้อมอารี......แต่เคยคิดบ้างไหมว่า ประเทศเราเป็นประเทศที่มีแต่ศัตรูรอบด้าน เพื่อนบ้านของเรา ไม่ว่าจะเป็นพม่า มาเลเชีย ลาว เขมร เวียดนาม ต่างก็เกลียดเมืองไทยกันหมดเลย ...มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ”
นักเรียนไทย........นิ่ง
ผมพูดต่อว่า.......”ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนเกิดจากเหตุและปัจจัย เราต้องหาเหตุและปัจจัยให้ได้”
ตอบ ; นักเรียนไทยคนหนึ่งตอบว่า...”เขาคงอิจฉาเรา เพราะประเทศเราไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของใคร”
ถาม ; ผมถามนักเรียนไทยต่อว่า......”รู้สึกไหมว่าในภูมิภาคนี้ ไม่มีประเทศไหนเลย ที่จะทำลายทรัพยากรของประเทศเพื่อนบ้านเหมือนพวกคนไทยเรา เราไม่เคยได้ยินว่า ลาวมาตัดป่าเมืองไทย หรือพม่ามาขุดแร่เมืองไทย ...เราเคยแต่ได้ยินว่า คนไทยเราไปตัดป่า ขุดแร่ในลาว ในเขมร ในพม่า ...มันเกิดอะไรขึ้นหรือ”
นักเรียนไทย........นิ่ง
ผมจึงพูดต่อว่า........”การนิ่ง ไม่ได้แก้ปัญหา”
ตอบ ; นักเรียนไทยตอบว่า........ "อาจเป็นเพราะประเทศเราเจริญกว่า และเราค้าขายเก่งกว่า”
ถาม ; ผมถามนักเรียนไทยต่อว่า ..... "ประเทศแถวๆ บ้านเรานี้ ล้วนเป็นประเทศที่มีศิลปวัฒนธรรมมายาวนาน หลายแห่งเป็นมรดกโลก... ...แต่รู้ไหมว่าไม่มีประเทศไหน เขามาเอาศิลปวัตถุของเราไปเลย ในยามที่ทั้งสองฝ่ายสงบไม่รบกัน ข่าวว่ามีแต่เรา ที่เข้าไปตัด เข้าไปขโมย เข้าไปขนศิลปะของเขา มาวางขายในบ้านเรา ทั้งเทวรูปหิน หน้าบันได ต่างๆนานา แถมส่งไปขายให้ต่างประเทศอีกด้วย ......มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ”
นักเรียนไทย........นิ่ง(อาจจะเริ่มรู้สึกว่ากำลังถูกวางยาอะไรสักอย่าง)
ถาม ; ผมถามต่อว่า “กลับมาคำถามแรกดีกว่า.......ทำไมเพื่อนบ้านเราเขาถึงเกลียดเรา”
นักเรียนไทย.......นิ่ง
ถาม ; ผมถามต่อว่า .......“เพราะอะไรหรือครับ”
ผมหันไปถามนักเรียนทุนจาก สปป.ลาว
ถาม ; “คนลาวรู้สึกอย่างไรกับคนไทยบ้างครับ” ขอให้ตอบตามจริงอย่างสุภาพ ไม่มีอารมณ์ แต่ขอให้พูดความจริง เพราะในนี้คือห้องเรียนและการพูดของท่าน อาจเป็นจุดเล็กๆ ในการแก้ปัญหาให้ลูกหลานไทย_ลาว เพื่อให้เราอยู่กันอย่างมีความสุขขึ้น”
นักศึกษาลาว...นิ่ง(สงสัยว่ายังงงๆอยู่ หรืออาจกำลังติดตามคำตอบของนักศึกษาไทยอย่างจดจ่ออยู่)
ถาม ; ผมพูดต่อไปว่า .. "ความน่าสนใจก็คือ ตอนนี้มีคนเวียดนามเข้ามาอยู่ในลาวมาก รู้สึกอย่างไรกับเพื่อนบ้านจากแดนซ้าย กับเพื่อนบ้านจากแดนขวา”
ตอบ ; นักศึกษาลาวตอบว่า.... "พูดจริงๆนะคะ คนลาวรู้สึกว่าคนไทยดูถูกและเอาเปรียบคนลาว”
ข้าพเจ้า.....นิ่ง(ไป 2 อึดใจ)และพูดต่อเพื่อขอเวลาคิดบ้างว่า....
“เป็นความรู้สึกของตนเองหรือของคนลาวโดยรวม”
ตอบ ; นักศึกษาลาวตอบว่า... “เป็นภาพรวมๆทั่วประเทศคะ”
กระผม......นิ่ง(ไปอีก 1 อึดใจ)และหันหน้ามาบอกนักเรียนไทย อีก 60 ชีวิตในห้องเรียนว่า......
...
“นี่คือคำตอบจากความจริงใจของเพื่อนชาวลาว ต้องขอบคุณที่เขากรุณาบอกความจริงให้เรา และนับแต่นี้เป็นต้นไป เราคงต้องคิดและคิดแล้วครับว่า เราจะทำอย่างไรต่อไป”
...
ผมพูดต่อว่า...... “การกระทำใดต่อไป จะต้องเกิดจากข้อมูล และความเข้าใจต้องใจกว้าง และเริ่มปฏิบัติการแก้ปัญหาแห่งความรู้สึกนั้น เริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ปัญหาอาจจะไม่สามารถแก้ได้ในวันเดียว คงต้องอาศัยเวลา วันหนึ่งความรักก็จะกลับมาหาพวกเราทุกคนในภูมิภาคนี้อีกครั้ง....คิดและเริ่มทำ ได้แล้วกระมังครับ”
....
ผมหันกลับมาที่ศิษย์ลาวคนเดิมแล้วพูดว่า “รู้จักสมเด็จพระเทพรัตนฯหรือไม่”
ตอบ ; นักศึกษาลาวตอบว่า... .. “รู้จักคะ”
ถาม ; ผมถามต่อว่า... “วิจารณ์หรือแสดงความรู้สึกต่อพระองค์ท่านสักนิดสิครับ”
ตอบ ; นักศึกษาลาวตอบว่า..... “ท่านเป็นคนดีที่สุดในโลก”
นักศึกษาลาวพูดต่อว่า ...... “พระเทพเป็นคนดีที่สุด พระเทพรักคนลาว เป็นห่วงคนลาว เข้าใจคนลาว ช่วยเหลือคนลาว ไม่เคยดูถูกคนลาว ท่านเป็นคนที่ดีมากๆๆ”
ถาม ; ผมถามนักศึกษาลาวต่อว่า ....... “คนลาวรู้สึกอย่างไรต่อพระองค์ในภาพรวม”
ตอบ ; นักศึกษาลาวพูดเสียงเครือๆ.....ว่า.. “คนลาวรักสมเด็จพระเทพมากๆ มีบ้านพระเทพอยู่ที่เขื่อนน้ำงึมด้วย เรารู้สึกว่าพระเทพเป็นคนที่ดีที่สุด เป็นห่วงและทำให้เมืองลาวมากๆ....ฯลฯ..”
ผมพูดต่อไปว่า... “มีอะไรจะพูดอีกไหมครับ”
นักศึกษาลาว....เงียบ และยกมือขึ้นปาดน้ำตา
ยอดเยี่ยม......อึ้งและ เงียบเหมือนกัน
ผมหันกลับมาหาลูกศิษย์ไทยอีก 60 ชีวิตว่า.......
...
“นี่คือทองคำที่อยู่บนหัวนอนเรา เราอาจจะรู้ว่าเรามีทองคำอยู่ แต่ด้วยความเคยชิน เราจึงไม่ค่อยได้เช็ดถูรักษาทองคำของเรา แต่เราก็จะไม่ยอมให้ใครมาเอาทองคำของเราไป ......เป็นความรู้สึกที่เราต้องรู้สึกและเป็นความรู้สึกที่วิศวกรอย่างพวกเรา ต้องแสดงออกมาเป็นรูปธรรมที่จับต้องได้ว่า ......นี่คือความรู้สึกของเรา”
ผมรักประเทศไทย...ผมรักและเทิดทูนสมเด็จพระเทพรัตนฯครับ
ยอดเยี่ยม เทพธรานนท์
14 ก.พ. 2552
...
ขอบคุณบันทึกที่ดีๆของคุณยอดเยี่ยม เทพธรานนท์
ขอบคุณของขวัญปีใหม่ที่มีคุณค่าจาก กองโครงการชุมชน 3 สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่ดีๆของชาวชุมชนG2Kที่มีให้กับเพื่อนบ้านในประเทศรอบข้างบ้านเรา
สุดท้ายขอบคุณสำหรับการ...... "เริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ปัญหาอาจจะไม่สามารถแก้ได้ในวันเดียว คงต้องอาศัยเวลา วันหนึ่งความรักก็จะกลับมาหาพวกเราทุกคนในภูมิภาคนี้อีกครั้ง....คิดและเริ่มทำ ได้แล้วกระมังครับ”
ขอบคุณครับ...... สวัสดีปีใหม่ 2553 ครับ
ความเห็น (44)
ได้อ่านหนังสือเล่มนี้จบเมื่อคืน (30 ธ.ค.52) ยิ่งทำให้รู้สึกว่า
ทำยังไงที่เราจะสื่อให้คนไทยได้ย้อนมองตนเองได้บ้าง
และรู้สึกรักประเทศไทยให้มากกว่าที่เป็นอยู่
"รักเมืองไทยใช่เลย"
สวัสดีครับพี่สุเทพ...
เป็นเรื่องราวดีๆส่งท้ายวันปีใหม่เลยทีเดียวครับ...การสื่อสารผ่านการเขียน มีพลังจริงๆ มีพลังในการสร้างจิตสำนึกเล็กๆเกิดขึ้น โดยเฉพาะงานเขียนที่เร้าพลัง เช่นตัวอย่างบันทึกที่นำมาเสนอ...
เช่นเดียวกับ การจัดการความรู้ก็เช่นเดียวกันนะครับ หากเราทำความรู้ให้อยู่ในรูปเรื่องเล่าสู่งานเขียน การนำเสนอแบบนี้ ผมคิดว่า น่าอ่าน ในที่สุดคนไม่อยากอ่านก็สามารถอ่าน และอ่านเเล้วได้ผลึกความคิด เป็นความรู้ใหม่
สวัสดีปีใหม่ ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พี่สุเทพนับถือ ดลบันดาลให้พี่สุเทพและครอบครัวมีความสุข ความเจริญในปีขาลและตลอดไปครับ
Happy New Year 2010
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบพระคุณค่ะ
- จบลงด้วยความรู้สึกที่เป็นสุขค่ะ
"รักเมืองไทยใช่เลย"
อ่านแล้วรู้สึกดีก็เลยอยากแบ่งปันความรู้สึกที่ดีๆนี้
มีความสุข ความสำเร็จ ความสำราญและความสมบูรณ์ ตลอดปี 2553 นะครับคุณKunSim
พรใดที่คุณเอกอำนวยพร
ขอขอบคุณ....ขอน้อมรับพรประเสริฐนั้น
และขอให้พรนั้นสะท้อนกลับคุณเอกเป็นร้อยเท่าพันทวีคุณครับ
มีความสุขกับปีขาลครับ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณครูคิม
- ขอบคุณครับที่มาแวะเยี่ยม
- ใช่แล้วจบลงด้วยความรู้สึกที่เป็นสุข
- ดีใจที่ครูคิมอ่านแล้วมีความสุข
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมวันส่งท้ายปีเก่าค่ะ
ความรู้สึกของคนลาวต่อคนไทยเป็นอย่างที่นักศึกษาลาวว่าไว้จริงๆ ค่ะ ยืนยัน
เคยไปอยู่กับคนลาวที่หลวงพระบางมาระยะหนึ่ง
เขาพูดให้ฟังว่าคนไทยชอบดูถูกคนลาว คิดว่าเงินสำคัญกว่าคน
เวลาซื้อของก็กดราคา พูดจาไม่ดี ทั้งที่ไม่ได้บอกราคาแพงอะไร
จนระยะหลังเขาต้องบอกราคาแพงๆ ไว้ให้คนไทยต่อ
ดิฉันอยู่ที่หลวงพระบางนานๆ เห็นคนไทยไปเที่ยวเยอะมาก
และก็มีพฤติกรรมไม่น่ารักอย่างที่คนลาวว่าไว้จริงๆ เจอกับตัวเอง
พวกเขาคงคิดว่าดิฉันเป็นคนหลวงพระบาง เพราะอยู่อย่างกลมกลืนกับคนลาวเกินไป
หรืออาจเป็นคราวซวยของพวกเขาที่เจออบรมไปยาวเหยียด
ส่งท้ายปีเก่า 52ยินดีต้อนรับปีใหม่ 53ครับคุณวันรวี รุ่งแสง
น่ายินดีเหลือเกินครับที่คุณวันรวี มีโอกาสได้อยู่หลวงพระบาง
เมืองมรดกโลก ตั้งใจจะไป
เคยไปแต่เวียงจันทน์ สะหวันเขต บ่อแก้ว หลวงนำทา
ตื่นเต้นประทับใจทุกครั้งที่ได้ไป
ขณะเดียวกันก็ชอบเวียดนามเป็นพิเศษครับ
ติดตามอ่านเรื่องเวียดนามทุกตอนที่คุณวันรวีบันทึกครับ
ขอบคุณครับ
โชคดี มีความสุขตลอดปี 2553 ครับ
- มาสวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณสุเทพ
- เมื่อ 3 เดือนก่อน มีโอกาสไปเที่ยวเวียงจันทน์ ไกด์นำเที่ยวลาวบอกว่าเรื่องการซื้อของต้องระวัง เดี๋ยวนี้คนลาวเขาไม่ต้มคนไทยแล้ว แต่จะตุ๋นจนเปื่อย
- แต่เรื่องดูถูกคนลาว คงเป็นนิสัย/พฤติกรรมบางคนมังคะ
.......”ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนเกิดจากเหตุและปัจจัย เราต้องหาเหตุและปัจจัยให้ได้”
กราบสวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ พี่สุเทพ เริ่มนับหนึ่งวันใหม่วันนี้ด้วยกัน สุขกาย สบายใจ พลังมากมายบังเกิดแก่พี่สุเทพเพื่อขับเคลื่อนต่อไปข้างหน้าอย่างไร้ขีดจำกัดค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2553
สวัสดีปีใหม่ครับคุณนานา
เรื่องความรู้สึก เรื่องทัศนะดังกล่าวปีใหม่แล้วคงต้องช่วยกันแก้
เราทุกคนคงอยากมีมวลมิตร ที่ดีที่อบอุ่นอยู่รอบข้าง
"เริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ปัญหาอาจจะไม่สามารถแก้ได้ในวันเดียว คงต้องอาศัยเวลา วันหนึ่งความรักก็จะกลับมาหาพวกเราทุกคนในภูมิภาคนี้อีกครั้ง....คิดและเริ่มทำ ได้แล้วกระมังครับ”
อยากมีส่วนร่วมในการได้ดูแลความรู้สึกของเด็กแม้เพียงเสี้ยวของความรู้สึกหนึ่งก็ยังดี อยากเห็นเด็กมีรอยยิ้ม มีกำลังใจที่จะต่อสู้กับความเจ็บป่วย......เด็กๆน่าจะชอบตุ๊กตา เวลาที่มีความเจ็บป่วยก็มีน้องตุ๊กตาไว้เป็นเพื่อนอีกแรงหนึ่ง
ยินดีด้วยครับคุณมณีวรรณ
กับการริเริ่มในสิ่งที่ตั้งใจอยากทำ....
กิจกรรมแรกของปีใหม่ทำได้สำเร็จดังใจหวัง
แม้จะเป็นเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกก็ยังดี แต่เป็นการริเริ่มที่เยี่ยมเลยครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ อ.ศิลา(ณี)
- ขอบคุณสำหรับเสี้ยวหนึ่งของห้วงเวลาที่ทำให้ได้ "ครุ่นคิด ไตร่ตรอง"
- ทำให้ได้ตระหนักในศักยภาพและข้อจำกัดแห่งตน
- การได้ตระหนักในศักยภาพและข้อจำกัดแห่งตนนี้ ทำให้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เปลี่ยนไป
- การปรากฎตัวของเราต่อตัวเราและสิ่งรอบข้างก็เปลี่ยนไป การแสดงตัวตนก็สามารถแสดงตัวตนได้อย่างมั่นคงในวิถีใหม่
- ด้วยรากฐานใหม่ที่แข็งแกร่ง โอบล้อมด้วยมิตรภาพ..ความไว้วางใจ
- หลายสิ่งหลายอย่างล้วนมีความเป็นไปได้...
- รวมทั้งการสร้างสรรค์อนาคตใหม่ด้วย
ขอบคุณครับ
มั่นใจในความรู้สึกว่าลาวกับไทยเป็นพี่น้องกัน
มาสวัสดีปีใหม่ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณครูป.1
มั่นใจในความรู้สึกว่าลาวกับไทยเป็นพี่น้องกัน
เป็นดั่งญาติสนิท เป็นเหมือนมิตรสหายครับ
จะได้ไม่ต้องเถียงกันว่าใครเป็นคนพี่ ใครเป็นคนน้อง 5555
สวัสดีค่ะคุณสุเทพ
มาเยี่ยมอีกครั้งค่ะ เมื่อเช้ารีบๆนะค่ะ
อ่านบันทึกของท่านแล้วก็สะท้อนความรู้สึกนะคะ
ตัวเองมีเพื่อนเป็นคนลาวอยู่บ้าง
รู้แต่ว่าเขาจริงใจ รักกันแบบพี่แบบน้องเหมือนที่เราเคยรู้และสัมผัสตอนเด็กๆ
ตอนนี้ที่บ้านเราความรู้สึกอย่างนั้นก็ยังมีอยู่แต่ลดน้อยลงไป
ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ
สวัสดีปีใหม่ครับพี่สุเทพ
ไว้มีเวลาค่อยมา reflection กันครับ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ค่ะ
สวัสดี ค่ะฝากลิงค์ "การประชุม Case จริยธรรม ครั้งที่ 3 (Ethical Conference 3) ณ ห้องประชุม เยียน โพธิสุวรรณ โดย ศูนย์แพทยศาสตรศึกษาชั้นคลินิก รพ.สวรรค์ประชารักษ์ สถาบันสมทบ มหาวิทยาลัยมหิดล" http://gotoknow.org/blog/manywad/324525 ค่ะ
สวัสดีปีใหม่นายหมูอวกาศ
แน่นอนวันที่ 12 ม.ค. 52 เรามีนัดทำ AAR&R(Reflection)
แต่ละคนต้องมีอะไรดีๆเป็นทีเด็ดมา ลปรร. กันอย่างแน่นอน
"งานนี้ dialouge น่าจะเบ่งบานครับ(อีกครั้ง) เอาเเบบสุนทรียะสุดๆเลยดีกว่าครับ คนทำงานกับชุมชนเขามีศิลปะในใจอยู่เเล้ว"
อ.เอกมีนัดจะมาAAR&R กับพวกเราครับ นายหมูแดงอวกาศ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณครู
K.Paully
ปีเสือแล้วครับ....
แต่ผมชักอยากจะเป็นกระต่ายเสียแล้วนิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณมณีวาจ 
ผมไปแวะเยี่ยมมาแล้วครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณสุเทพ ไชยขันธุ์
- "ไทย-ลาว ใช่อื่นไกล พี่-น้อง กัน" แต่ความต่างของชาติพันธ์ ถึงแม้จะใกล้เคียงกัน ความรักชาติก็ยังคงมีอยู่ ถือเสียว่าเป็นการแลกเปลี่ยนวิถีวัฒนธรรม อยู่ที่ว่าจะแลกเปลี่ยนกันด้วยวิถีแบบไหน
- ทุกๆ ปี มีนักศึกษาต่างประเทศ รวมทั้งชาวลาวมาศึกษาเล่าเรียนที่เมืองไทยเยอะมาก ถ้าคนไทยคิดแบบนั้นทั้งหมด นักศึกษาชาวลาวคงไม่อยากจะมาเมืองไทยหรอกค่ะ เพราะการมาเมืองไทย ก็เสมือนแค่การเดินทางจากจังหวัดนึงไปอีกจังหวัดนึง แล้ววิถี ประเพณี และวัฒนธรรม ไม่แตกต่างกันมากนัก ความอบอุ่นใจจึงมากเป็นพิเศษ ยังเหมือนได้อยู่บ้านตน ..
- เคยได้พูดคุยกับชาวรามัญ ซึ่งก่อนเข้ามาเมืองไทยเค้าก็คิดว่าคนไทยจะดูถูกพวกเค้า แต่พอมาอยู่จริง เค้ากลับว่าไม่ใช่ เค้าคิดไปเองทั้งนั้น คนไทยต้อนรับเค้าด้วยความอบอุ่นเสียด้วยซ้ำไป ..
- ขอบคุณค่ะสำหรับการนำเรื่องราวอันน่าประทับใจมาเล่าสู่กันอ่านค่ะ =)
- ปล. สมเด็จพระเทพฯ ท่านทรงเป็น Idol ของชาวไทย หรือแม้แต่มิตรต่างประเทศ อย่างล่าสุด ประชาชนชาวจีน ยัง Vote ให้พระองค์ท่านเป็น ๑ ในมิตรที่ดีที่สุดของประเทศจีนเลยหล่ะค่ะ ปลื้มใจมากๆ ค่ะ =)
จาก คห.ที่ ๓ ในบันทึก สวดมนต์ ภาวนา (เคาท์ดาวน์) ข้ามปีเพื่อสุขภาวะทางจิตใจ
- อ่านคำว่า บ้านเก่า แล้วต๊กกะใจเลยทีเดียว ^^" ช่วงนี้เป็นช่วงของการออกท่องเที่ยวค่ะ พี่ๆ ญาติๆ ไม่ค่อยมีใครอยู่บ้านกัน ปิดคลินิค ปิดโรงเรียน ออกเที่ยวกันซะส่วนใหญ่ค่ะ ไปต่างจังหวัดบ้าง ไปต่างประเทศบ้างหน่ะค่ะ แต่หลังปีใหม่ ช่วงสัปดาห์หน้าคิดว่าจะแวะไปสวัสดีปีใหม่ท่านๆ หน่อยค่ะ =)
- ขอบพระคุณค่ะสำหรับคำอวยพรปีใหม่ ขอให้คุณสุเทพ ไชยขันธุ์ และครอบครัวพบแต่สิ่งดีงาม เช่นกันนะค่ะ
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านนะครับ หนังสือน่าอ่านมาก ว่างๆ จะไปหามาอ่าน ขอบคุณมากครับ
อ่านคำว่า บ้านเก่า แล้วต๊กกะใจเลยทีเดียว
บ้านเก่าคุณณัฐพัชร์
แต่เป็นบ้านใหม่ผมครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณบีเวอร์
หนังสือน่าอ่านมาก ว่างๆ จะไปหามาอ่าน
“๑ร้อย พันเรื่องราว จากอีเมลของยอดเยี่ยม” โดยยอดเยี่ยม เทพธราน เป็นหนังสือน่าอ่านมากครับ ในเล่มมีเรื่องน่าสนใจอยู่หลายเรื่องครับคุณบีเวอร์ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะมีวางจำหน่ายหรือไม่ เล่มนี้ผมได้มาจากชุดของขวัญปีใหญ่ของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์เขานำมาฝาก
ขอบคุณสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์อีกครั้งครับ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณบีเวอร์
*ขอบคุณค่ะ คุณสุเทพ ที่ช่วยกันเผยแพร่หนังสือดีๆเล่มนี้ของอ.ยอดเยี่ยม
*พี่ใหญ่ได้รับเป็นของขวัญปีใหม่จากดร.จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา และได้เขียนชื่นชมไว้เช่นเดียวกันที่:
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/323920
สวัสดีปีใหม่ครับพี่ใหญ่
- ขอบคุณครับที่ไปแวะเยี่ยม
- ผมได้รับหนังสือชื่อ "๑ ร้อยพันเรื่องราว จากอีเมลของยอดเยี่ยม " เขียนโดย อาจารย์ยอดเยี่ยม เทพธรานนท์ นี้จากสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์เหมือนกัน อ่านแล้วประทับใจมากครับ จึงอยากบอกต่อ
- เวลาที่ผมไปช่วยงานท่านอ.ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม ท่านได้เอ่ยถึงพี่ใหญ่ให้ฟังอยู่บ่อยครั้ง ดูท่านประทับใจในมิตรภาพเป็นอย่างยิ่ง ท่านได้บอกว่าเป็นมิตรภาพร่วมกันทั้งครอบครัวเลย เป็นแบบอย่างที่น่านับถืออย่างยิ่งครับ
- ครอบครัวผมรู้สึกขอบคุณพี่ใหญ่และมูลนิธิสยามกัมมาจลเป็นอย่างยิ่งครับเด็กๆ(ทั้งข้าวฟ่าง(ขวัญข้าว)และใบเฟิร์น(ปรีดิ์สุดา))ได้มีเวทีฝึกฝนตัวเองที่OKKIDและได้เข้าร่วมกิจกรรมค่ายอาสาเมล็ดพันธุ์ใหม่หลายหน
- ขอบคุณครับ
ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่เขียนถึง คุณไพบูลย์ เรื่อง "มิตรแท้ที่ไม่เคยห่างไกล" ที่ :
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/293395
โชคดีที่ได้มีโอกาสแวะเวียนมาอ่านบันทึกนี้
ขอบคุณมากๆค่ะ
อยากให้คนไทยเลิกทะเลาะกัน
และหันมาเทิดทูนทองคำล้ำค่าที่เรามีอยู่ดีกว่า จริงๆค่ะ
ขอบคุณครับพี่ใหญ่
มิตรภาพที่ดี..ยิ่งนานวัน..สะสมด้วยเหตุการณ์น่าประทับใจ..ยิ่งควรค่าแก่การรำลึกถึง
- ผมแวะไปเยี่ยมบันทึกที่พี่ใหญ่เขียนถึง อ.ไพบูลย์ เรื่อง "มิตรแท้ที่ไม่เคยห่างไกล" แล้วครับ
- อ่านบันทึกแล้วรู้สึกชื่นชมในมิตรภาพครับ....ยิ่งนานวัน...ยิ่งน่าประทับใจ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ครับมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
เพราะเรามีความเชื่อว่าคนทุกคนต่างมีสติ ปัญญา ความสามารถ และพรสวรรค์ด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่ว่าความสามารถนั้นจะมีโอกาสได้แสดงออก และถูกนำมาแบ่งปันให้ผู้อื่นหรือไม่ เพื่อก่อให้เกิดพลังในด้านบวกที่จะสรรสร้างให้กับสังคม ชุมชนที่อยู่ร่วมกันนั้นมีสุข
ผมไปแวะเยี่ยม "สุนทรียปรัศนี... ค้นพบสิ่งดีๆแล้วชื่นชม"บ่อยครั้งครับ คนที่บันทึก เรื่องการประยุกต์ใช้หลักAI_สุนทรียปรัศนี/สุนทรียสาธกโดยตรงนั้นมีไม่มากครับที่ผมติดตาม ก็มีคุณมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย) ,อ.ดร.ภิญโญ จากมข.และคุณsmallmanครับ
ผมสนใจการประยุกต์ใช้AIกับงานชุมชนเข้มแข็งครับ จึงได้ติดตามงานของอ.ทพ.อุทัยวรรณ อย่างต่อเนื่องชื่นชอบแศรัทธาในตัวอาจารย์มาก คุณมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย) โชคดีนะครับมีโอกาสได้เรียนรูจากอาจารย์อย่างใกล้ชิด
ขอบคุณครับ
ขอบคุณสำหรับข่าวสาร และบทความดีๆ ที่เขียนให้อ่านครับ พี่สุเทพ
ผมทำบล็อกงานพื้นที่ http://taitonlang.blogspot.com
ส่วนเวปบอร์ด http://taiklang.unbbz.com/board/forum-7382.un
เชิญชวนลองเข้าไปติชมครับ
ผมไปแวะดูแล้วครับคุณสามารถ
ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเยี่ยมเยียน ด้วยความระลึกถึงค่ะ สบายดีนะค่ะ
- ขอบคุณสำหรับบันทึกดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ
สวัสดีค่ะพี่สุเทพ...
แวะเวียนมาเยี่ยมและอ่านในบันทึกนี้ รู้สึกประทับใจในตัวอย่างที่พี่ยกมาจากหนังสือ“๑ร้อย พันเรื่องราว จากอีเมลของยอดเยี่ยม” โดยยอดเยี่ยม เทพธรานนท์ เมื่ออ่านเสร็จก็รู้สึกดูถูกตนเองในฐานะคนไทย ที่ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสังคมไทยได้ในการเปลี่ยนทัศนคติการดูถูกคน..และการไม่เห็นคุณค่าของพระที่อยู่คู่กับเรา อย่างในหลวง หรือพระเทพฯ ที่เราไม่เคยได้สนใจ และน้อมรับคำสั่งสอนที่พระองค์ท่านได้พยายามบอกให้ทำ เหมือนคนไทยเป็นลิงที่ไม่รู้จักคุณค่าของเพชรที่อยู่ในมือ..
พออ่านแล้วรู้สึกมากเลยคะพี่...
ก็ไม่ทราบว่าหนังสือเล่มนี้ เขามีขายหรือเปล่าคะพี่ หนึ่งชักอยากจะลองอ่านดูเหมือนกันนะค่ะพี่...
จาก
หนึ่ง(ภาคเหนือ)
สวัสดีคุณสุเทพ
ผมว่าเราน่าจะส่งเสริมให้คนไทย และคนในทุกประเทศนี้ทำคล้ายสโมสรแห่งหนึ่ง จำชื่อไม่ได้ เป็นสโมรสรสากล ได้ยินเขาว่าเขาสนับสนุนให้มีการรับบุตรสมาชิกเดินทางไปอยู่บ้านสมาชิกชองอีกประเทศหนึ่ง แล้วก็มีการดูแลกันเหมือนเป็นพ่อแม่จริงๆ คล้ายๆ AFS ที่กลับมายังผูกพันกัน เป็นไปไหมเด็กไทยอาจมีพ่อแม่อุปถัมภ์เป็นคนลาว คนเขมร คนพม่าบ้าง และเขาก็มีแบบนี้เหมือนกัน ถ้าทำได้คงดีนะ เราคงไม่ดูถูกประเทศพ่อแม่เราอีก ผมคนหนึ่งละอยากมีบ้าง อยากฟังคำสอนของพ่อแม่ชนชาติน่ารักๆ อย่างนี้บ้าง
ผมเองมีลูกศิษย์เป็นคนลาว ผมรักพวกเขาและพยายามดูแลอย่างดีที่สุดทุกคน
สวัสดีครับอ.โย
ขอโทษด้วยไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเก่า
- เป็นโครงการอาสาสมัครพีชคอร์ป (Peace Corps)ของอเมริกาหรือเปล่าครับอาจารย์
- โครงการอาสาสมัครพีชคอร์ป (Peace Corps)นี้โด่งดังมากในสมัยก่อน
- ยิ่งเมื่อตอนประธานาธิบดีเคเนดี้พูดที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน เชิญชวนให้บัณฑิตออกไปรับใช้ชาติ และโลกในโครงการอาสาสมัครพีชคอร์ป (Peace Corps)
- ทำให้คนหนุ่มสาวอเมริกาในตอนนั้นเดินทางไปรับใช้สังคมทั่วโลกเลย
- น่าเสียดายโอกาสดีๆในบ้านเรานะครับอาจารย์
ขอบคุณครับ
มาอ่านเรื่องราวดีๆ ด้วยคิดถึงเมืองลาว เมืองเล็กๆ ที่สงบ งาม เงียบ เรียบง่ายค่ะ ด้วยระลึกถึงค่ะท่านเทพฯ
เมืองใคร ใครก็รัก ... ส่วนเมืองไทย ใครๆ ก็รักค่ะ ;)
สวัสดีครับคุณปู
- ย้อนอดีตมาไกลเลยนะคุณปู
- ยินดีด้วยกับประสบการณ์และความทรงจำที่งดงามที่เมืองลาว
- ผมไปหลายครั้งแต่ไม่เคยได้อยู่นานๆ อยากมีโอกาสไปอีกจะไปให้ถึง เชียงขวางแดนงาม (เมืองคนพวนเก่าแก่) อยากไปชมทุ่งไหหิน หรือเลยไปหัวพัน พงสาลี หากไม่โหดเกินไปถ้าทะลุเมืองแถน เดียนเบียนฟู ได้เป็นสุดยอดทริปเลย
- คุณปูเคยทำงานที่เลยไปไหนมาบ้าง ประทับที่ไหนมากที่สุดครับ
- ขอบคุณครับ ที่มาร่วมย้อนอดีตถึงเมื่อครั้งวันวานยังหวานอยู่