บันทึกจากมูซากาเร๊าะ ถึง พี่ชายผู้เสียสละ
นั่งอ่านหนังสือก่อนทำอารมณ์ทำงานต่อก็หันไปเห็นวารสารเล่มที่สองที่ตัวเองทำขึ้น อ่านเนื้อหาของวาสารตอนหนึ่งเป็นบึกทึกที่ใช้ชื่อว่า "บันทึกจากมูซากาเร๊าะ ถึง พี่ชายผู้เสียสละ" เลยอยากจะนำมาสัมผัสความรู้สึกร่วมกันครับ
"หลายคนเลือกที่จะให้แก่คนบางคน
ขณะที่บางคนกลับให้แก่ทุกคนโดยไม่เลือก
หากทว่าการให้ที่ไม่เลือกกลุ่มคน สถานที่ และสภาวะ นับเป็นสิ่งที่ประเสริฐยิ่งของการให้
และเขาคือหนึ่งในบางคนที่น้อยคนจะทำ
เพราะอะไรไม่มีใครรู้ได้ นอกจากตัวเขาเองกับพระองค์
แต่...ดูเหมือนว่า ตลอดเส้นทางของการให้ของเขาที่ผ่านมา
ช่างทุกข์ยากและสร้างความท้อใจไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่เขากลับเผชิญมัน ได้อย่างสง่างามแม้ไม่ผ่าเผย แต่ก็ดูดี
ในสายตาใครใครหลายคน ที่ได้สัมผัสชีวิตจริงกับเขา
หากไม่รู้จักเขาจริงคงมองว่า เขากำลังทำอะไรอยู่...?
บ้ารึเปล่า ทำอะไรโง่โง่อยู่อย่างนั้น
กลับกันเขาไม่แคร์
เพราะใครใครคงไม่รู้ว่า เขาคนนั้น คนที่ดูเหมือนทำอะไรบ้าๆ
เขาคือวีรบุรุษของเด็กๆ
หลายต่อหลายคน ณ สวนยางเขียว(โรงเรียนหนึ่งซึ่งอยู่ในสวนยาง) แห่งนี้
อัลฮัมดุลิลละฮฺ ขอบคุณพระองค์ที่ส่งเขามาที่นี่
และขอบคุณเขาที่มอบสิ่งดีๆให้ตลอดมา..."
กลอนนับต่อจากนี้ได้แต่งขึ้นวันสุดท้ายสำหรับศิษย์คนนี้ที่ได้นั่งเรียนกับใครบางคนที่มาถ่ายทอดความรู้บนพื้นที่เสี่ยงแห่งนี้ แม้จะเพียงหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์แต่มันมีคุณค่ามากมายทั้งเนื้อหาและความรู้สึก บทความในกลอนนี้อาจไม่สำคัญเท่าไหร่นักสำหรับเขาคนนี้แต่อย่างน้อยอยากให้บทความในกลอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของกำลังใจที่เอาใจช่วยเขาคนนี้ทำหน้าที่ของเขาต่อไป
"...เขาเป็นใครมาจากไหนใครรู้บ้าง
เขาเดินทางเพื่อใครใครรู้เห็น
เขาอาจต้องทนทุกข์ทั้งเ้ช้าเย็น
เพียงเพื่อเห็นใครใครสมใจปอง
มีกี่คนที่ทำไปไม่เรียกร้อง
ไม่หวังของตอบแทนเช่นดั่งเขา
กวดขันทุกย่างก้าวให้พวกเรา
คอยบรรเทาความกลัวให้หายไป
ที่ผ่านมาเกิดอะไรแก่เขาบ้าง
ต้องอ้างว้างค้างแรมกี่หนแห่ง
อาจเคยท้อทนทุกข์จนสิ้นแรง
แต่ไม่เคยจะแล้งซึ่งความดี
เหนื่อยไหม...กับการทนต่อสู้
เท่าที่ดูก็พอรู้ว่าหนักหนา
หากเหนื่อยนักก็พักบ้าง แล้วหลับตา
ตื่นขึ้นมาอีกทีได้มีแรง..."
ช่วงชีวิตที่ผ่านมาถึงแม้ว่าจะผ่านอะไรต่างๆมากมาย แต่คำว่า "ให้" มันก็คุ้มค่าสำหรับทุกสิ่งที่เป็นไปจวบจนทุกวันนี้ อินชาอัลลอฮฺจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด และจะทำอย่างนี้ตราบเท่าที่คนนึงจะทำได้ (ด้วยความหวังและดุอาอฺ) เพื่อสู่การพัฒนาการศึกษาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ต่อไป
จากใจเสียงเล็กๆ...
ความเห็น (18)
สวัสดีครับ อาจารย์เสียงเล็กๆ فؤاد
- ขอบคุณมากที่ท่านให้เกียรติแวะไปเยี่ยม ไปทักทาย เพื่อได้รู้จักกัน
- ไปร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้
- เช่นเดียวกัน บันทึกทุกบันทึกเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับผู้อยากรู้อยากเรียนเสมอ
- ขอให้โชคดีนะครับ
ขอบคุณมากครับอาจารย์
เช่นกันทุกประการทั้งปวงครับ...
- ขอบคุณมากที่ท่านให้เกียรติแวะไปเยี่ยม ไปทักทาย เพื่อได้รู้จักกัน
- ไปร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้
- เช่นเดียวกัน บันทึกทุกบันทึกเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับผู้อยากรู้อยากเรียนเสมอ
- ขอให้โชคดีนะครับ
สวัสดีค่ะ
- มาชื่นชมและยกย่องคนดีค่ะ
- การมีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้ ย่อมเป็นที่ยินดีเสมอค่ะ
เอารูปส่วนยางที่อาจารย์พูดถึง
และโรงเรียนที่ อ.ไปทุ่มเทจิตวิญญาณให้แก่น้องๆ
ขอบคุณมากๆๆๆครับอาจารย์
มันทำให้ผมรู้สึกได้ถึงอะไรหลายๆอย่างครับ ขอบคุณสำหรับการเติมเต็มภาพความประทับใจที่จะทำให้ผมตราตรึงภาพความทรงจำไปตราบนานเท่านั้นครับ ซึ้งมากครับกับความรู้สึกที่นี่ในทุกๆด้านครับที่ประสบและพบเจอ
alham dulilah
ต้องขอบคุณบังมากๆที่ได้ให้ศิษย์คนนี้
ได้มีโอกาสรับรู้สิ่งดีดี ที่บังๆทั้งหลาย(บัง&คณะ)เติมเต็มให้
เสียงเล็กๆในสวนยางแห่งนี้ จะใช้พลังทั้งกายและใจให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุด
แน่นอนอยู่แล้วว่า ..........การเป็นผู้ให้ย่อมดีกว่าการเป็นผู้รับ.........
....^_* """ FrOm ... sid nai suan yanG!!!
ขอบคุณมากครับ
ไม่แสดงตน
..........การเป็นผู้ให้ย่อมดีกว่าการเป็นผู้รับ.........
ขอบคุณนะคะ ที่ให้ศิษย์ ได้รับรู้สิ่งดีๆใหม
ขอบคุณมากครับ...
hanisah
ขอให้พวกเราเป็นคนดีมีปริญญานะครับ
ไม่น่าเชื่อ ผ่านมาแล้วหลายปี อาจารย์ก็ยังคงดำเนินการติวโดยไม่มีการลดหย่อน ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน
ขอบคุณอาจารย์ อย่างสุดซึ้ง ที่ทำให้เด็กหลายคนได้มีโอกาสเข้าไปศึกษาต่อในมหาลัย ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกใฝ่ฝันถึง และอาจารย์ก็ทำสำเร็จด้วย การอนุมัติของอัลลอฮ เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ เมื่อ เด็ก รร แห่งหนึ่งในสวนยาง อย่างพวกเราได้มีโอกาส มานั่งในมหาลัยได้ ด้วยการทุ่มเทติว ของ อ ฟูอ้าด (ซึ่งตอนนั้นยังเป็นนักศึกษาอยู่ ) ไม่มีค่าจ้าง ไม่มีที่พักดีดีให้ แต่ก็มา
อาจารย์ เค้ามาด้วยใจแถมยังต้องเสียตังค์ตัวเองทำชีตให้เด็กอีก
มนุษย์ตัวเล็กๆคนนึงเป็นฝันเฟืองสำคัญในการผลักดันเด็ก ให้ได้เข้าสู่ รั้วมหาลัยได้สำเร็จ อัลฮัมดูลิลละห์
เข้าเป็นส่วนสำคัญที่เข้ามาแก้ไขปัญหา เรื่องการขาดโอกาสทางการศึกษาให้เด็กอย่างเอาจริงเอาจัง
จะไปหวังรัฐบาล คงไม่ได้ เพราะรัฐเป็นแต่ชอบพูดแต่ไม่เคยทำ ชอบฟาดเงินแต่ไม่เคยแล บางครั้งในการติว อาจารย์เค้าใช้ตังค์ตัวเองล้วนๆ วอนรัฐบาล หรือใครก็แล้วแต่ที่อ่านข้อความนี้ ได้โปรดเข้ามาสนับสนุน ช่วยเหลือบ้าง อย่างให้คนเหล่านี้โดดเดี๋ยวในการทำงาน เพราะพวกเขาไม่ได้ทำเพื่อใคร นอกจากทำให้เยาวชน ของประเทศนี้
ขอบคุณมากครับ
ริมฟุตบาธ
ครูขอให้เสียงที่หนูสะท้อนได้ไปถึงผู้ใหญ่นะครับ
ทีมงานเสียงเล็กๆ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ และอยากจะให้ผู้อ่านมองว่าเสียงสะท้อนของเด็กคนนึงกับการศึกษาในพื้นที่คืออะไร แล้วเมื่อไหร่จะบังเกิดผลเสียที...วัลลอฮฺอะลัม
บทความซึ้ง น่าประทับใจ
มันก็จริงน่ะ ทีว่าน้อยคนที่จะเสียสละได้แบบนี้จริงๆ
อดภูมิใจแทนไม่ได้
สัมผัสได้ถึงความรู้สึก ของเด็กว่าเค้ารักอาจารย์ เค้ามาก
ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ทำงานนี้ต่อไป
ขอบคุณมากครับอาจารย์
sun
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
แวะมาอ่านอีกรอบ คงไม่ว่ากัน
อืม สวนยางน่าอยู่มากเขียวสดใสดี
เด็กๆได้สูดอากาศดีดีทุกเช้า
ไม่เหมือน รร ในเมืองมีแต่ควันพิษ
รร สวนยางที่ว่าอยู่ไหนค่ะ
น่ารักจัง มีจริงๆหรอค่ะ
น่าเรียนจัง บรรยากาศธรรมชาติมาก
ขอบคุณมากครับ...
sun
ขอบคุณมากครับ...
endy
โรงเรียนสวนยางที่ว่า อยู่ที่ ต.บาโงยซิแน อ.ยะหา จ.ยะลา ไปแล้วอยากจะไปอีกแน่ครับกับมิตรภาพที่คนพื้นที่เขามีให้ครับ