พี่เพ็ญ..หัวใจพองโตกว่า(พอลล่า).ที่มาคือป้าสุดใจ..จ๋า..

ความรัก ความเอื้อาทร ดูแลเหมือนเพื่อนมนุษย์

ความเดิมตอนที่แล้ว วันใสๆ กับหัวใจที่พองโต (1) พี่เพ็ญ.... พยาบาลประจำศูนย์มิตรภาพบำบัด ผู้ให้บริการคนไข้โรคเรื้อรัง เบาหวาน ความดันโลหิตสูงของรพ.พิจิตร ที่ดูแลประดุจญาติมิตร ด้วยบุคลิกที่ดูอบอุ่น สดใส ใจดี ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้เองกระมัง พี่วันเพ็ญ หรือพี่เพ็ญ ถึงได้รับโอกาสมาดูแลคนไข้ในศูนย์มิตรภาพบำบัดเบาหวานแห่งนี้

พี่วันเพ็ญ ค่ะ

พี่เพ็ญมีเรื่องเล่า มากมาย จัดเก็บไว้เป็นแฟ้มขนาดใหญ่ พี่เพ็ญบอกว่าหากจะให้เล่า ทั้งวันยังเล่าไม่หมดค่ะ พูดไป ยิ้มไปตามสไตล์พี่เพ็ญค่ะ

วันนี้พอลล่าขอยกกรณี ป้าสุดใจ ที่เป็นคนไข้เบาหวานและความดันโลหิตสูงแต่ดูแลตนเองดีมาก จากเครียดซึมเศร้า กลับมาดูแลตนเอง มีคุณค่าในตนเอง จนทำให้ผู้ดูแล พยาบาลหัวใจพองโตไปตามๆกันค่ะ

เราเจอป้าสุดใจ ในชุมชน ขณะไปเยี่ยมทีมจิตอาสา ป้าสุดใจจะไปออกกำลังกาย แต่พอมานั่งคุยกับเรา ป้าติดใจ ไม่ไปออกกำลังกาย ซะงั้น อิอิ

นี่ไงคะ ป้าสุดใจ สดใส จ๊าบบบมากๆ กับสีเสื้อของเธอ อิอิ

เรื่องของป้าสุดใจ พี่เพ็ญ เป็นผู้เล่าและบันทึกไว้ดังนี้ค่ะ

ป้าสุดใจเป็นผู้ป่วยทางกายด้วยโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูง แถมด้วยอาการทางใจมีเรื่องเครียด เข้ามารักษาในศูนย์มิตรภาพบำบัด ซึ่งมีครอบครัว เจ้าหน้าที่และเพื่อนๆให้กำลังใจ ปลอบใจ ทำกิจกรรมร่วมกันเช่น การหัวเราะบำบัด หายใจได้ หายใจเป็น ออกกำลังกาย ร้องเพลงร่วมกันเวลาทำกิจกรรมป้าก็มีสีหน้าสดชื่น

หลายวันผ่านไป ญาติของป้าสุดใจมาตรวจที่ PCU เมือง และเดินผ่านศูนย์ส่งเสริมมิตรภาพบำบัดของรพ.พิจิตร ฉันจึงสอบถามด้วยความห่วงใยว่า “ป้าสุดใจเป็นอย่างไรบ้างค่ะ สบายดีหรือปล่าว” ญาติป้าสุดใจตอบว่า “ก็ยังเครียด ข้าวปลาไม่กิน นอนไม่หลับ ไม่คุยกับใครนั่งอยู่ในบ้านคนเดียว” ฉันจึงได้เขียนจดหมายฝากไปโดยใช้กระดาษแผ่นเล็กๆแสดงความห่วงใย ว่า “ป้าสุดใจจ๋าหนูเพ็ญ คิดถึง รักและห่วงใย ดูแลสุขภาพนะคะ” จาก ลูกสาววันเพ็ญ ค่ะ จะหาโอกาสไปเยี่ยมนะคะ

หลังจากนั้น อีก 3 วัน เมื่อฉันลงเวร Extra วันเสาร์จึงแวะไปเยี่ยมกับครอบครัวและนำเครื่องวัดความดันโลหิตไปด้วย พร้อมมะละกอซึ่งปลูกที่บ้าน 1 ลูก นำไปฝาก และรูปถ่ายที่ถ่ายไว้เป็นรูปคู่ของป้าและฉัน เมื่อไปถึงต่างโอบกอดกันและกัน ป้าสุดใจยิ้ม แววตามีประกายของความสุข ดีใจมากบอกกับญาติๆอย่างดีใจและภาคภูมิใจว่า

“หมอและครอบครัวมาเยี่ยม เขาคงห่วงฉันมาก และฉันรักหมอมาก มาเยี่ยมแล้วยังเอารูปถ่ายและมะละกอมาฝากด้วย วันนี้ก็เอากล้องมาถ่ายรูปให้อีก มาเลยๆ ฉันขอถ่ายรูปกับพี่น้องฉันด้วย ไม่เคยได้ถ่ายรูปรวมกันเลย วันนี้มีโอกาสดี หมอเพ็ญใจดี ฉันรักที่สุดเลย และมีความสุขที่หมอเพ็ญมาหา จะไม่เครียดแล้ว”

ฉันและครอบครัวให้กำลังใจ ปลอบใจ และโอบกอด วัดความดันโลหิตให้ ผลปรากฏว่าความดันโลหิตของป้าสุดใจลดลงมาอยู่ในค่าปกติ ฉันแปลกใจมากที่ทำไมความดันป้าดีได้ สุดท้ายป้าก็บอกว่า “เป็นเพราะกระดาษแผ่นน้อยของหมอนั่นแหละ ฉันอ่านแล้วมีความสุข หยิบมาอ่านทุกวัน พออ่านเสร็จฉันก็เหน็บข้างฝา พอคิดถึงพวกหมอและเพื่อนๆ ก็หยิบมาอ่านอีก”

ฉันทึ่งและดีใจมากที่กระดาษแผ่นเล็กๆไม่มีค่าไม่มีราคาแต่นำความรู้สึกดีๆความห่วงใย ความเอื้ออาทรมาถึงกันได้และเกิดผลอย่างชัดเจน

จากนั้นก็ถ่ายรูปให้ป้าและญาติๆของป้า และสัญญาว่าจะมาเยี่ยมอีกและจะนำรูปถ่ายครอบครัวมาให้พร้อมทั้งชวนป้าไปทำบุญด้วยกันกับเพื่อนๆในศูนย์มิตรภาพบำบัด “ป้าสุดใจจ๋า วันที่ 9 กรกฏาคม ว่างหรือปล่าวหนู และ ทีมเจ้าหน้าที่ เช่นหมอศก หมอวิ หมอเล็ก หมอจี๊ด หมอแป๊ว หมอนิด และเพื่อนๆเบาหวาน สมาชิกศูนย์มิตรภาพบำบัดจะชวนไปทำบุญ ถวายเทียนเข้าพรรษา ทอดกฐินปูนซีเมนต์ที่วัดบึงสีไฟด้วยกัน” ป้าบอกว่า “ถ้าไม่ติดอะไรจะไป ฉันจะไปรอที่วัดเลยนะ กี่โมงจ๊ะ’’ ก็ตกลงเวลากัน 9.00

ภาพผีมือพี่เอก จตุพรค่ะ

พอถึงวันที่นัดหมายเพื่อนๆเบาหวานและสมาชิกศูนย์มิตรภาพบำบัดพร้อมทีมเจ้าหน้าที่ไปถวายเทียนพรรษา ป้าสุดใจและหลานสาวอายุประมาณ 9 ขวบก็ไปรอที่วัดแล้ว ฉันรีบเข้าไปหาอย่างดีใจ ยกมือสวัสดี โอบกอดและกล่าวว่า ‘‘ดีใจมากเลยที่ป้ามา เราจะได้ทำบุญ สร้างบุญร่วมกัน สุขภาพแข็งแรงมีความสุขถึงโรคไม่หายแต่เราก็ดูแลกันและกันอยู่อย่างครอบครัว อยู่อย่างสุขกายสบายใจนะจ้ะ’’วันนั้นเราทุกคนอิ่มบุญ อิ่มใจ มีความสุขทั่วทุกคน ที่ได้ทำบุญร่วมกัน ถวายเทียนพรรษา ผ้าอาบน้ำฝน หลอดไฟนีออน ค่าน้ำ ค่าไฟ 999 บาท ปูนซีเมนต์ 49 ลูกเพื่อเทพื้นวัด เรานั่งสมาธิด้วยกันโดยมีเพื่อนสมาชิกในศูนย์มิตรภาพเป็นผู้นำเพราะท่านเป็นมัคทายกวัดมาก่อน และบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์ ช่วยกันทำความสะอาดพื้นศาลา กวาดพื้นวัด ล้างห้องน้ำวัด ได้ออกกำลังกายและบริหารจิตไปด้วยแล้วเราก็ไปส่งป้าสุดใจถึงบ้าน จูงมือข้ามถนนด้วยความห่วงใย ส่วนท่านอื่นๆก็กลับมาทำกิจกรรมต่อที่ศูนย์มิตรภาพบำบัดและพบแพทย์ ทุกคนกลับบ้านด้วยความสุขใจ อิ่มใจ

ส่วนฉันและทีมสุขภาพทุกคนรู้สึกดี สุขใจ อิ่มใจ ปิติสุขยิ่งกว่าใครๆ ภาคภูมิใจที่สามารถ ดูแล ใส่ใจ ห่วงใย เอื้ออาทร คนไข้เสมือนคือญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของเรา ซึ่งเข้าใจความรู้สึก เข้าใจมิติความเป็นคนของคนไข้ คือเห็นทั้ง“ไข้’’ และ เห็นทั้ง “คน’’ ที่จะให้ด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์สามารถทำให้เป็นรูปธรรม พิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ จับต้องได้

เห็นรอยยิ้ม ประกายความสุขที่ฉายออกมาทางแววตา ท่าทาง การโอบกอดกันและกัน พลังใจที่ป้ามี คำพูดที่กล่าวออกมาอย่างสุขใจ ความรู้สึกที่มีคุณค่า ความดันโลหิตที่ลดลงอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางของบุคคลในครอบครัวและป้าที่สุขใจ ทุกอย่างสามารถจับต้องได้ สัมผัสได้ ฉันรู้สึกหัวใจพองโตจึงบอกกับตัวเองว่าฉันและทีมสุขภาพทุกคนเปรียบคือนางฟ้าสีขาว ที่ได้ปฏิบัติ ให้บริการสุขภาพด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ด้วยการเคารพในคุณค่าของความเป็นคน การเข้าถึงจิตวิญญาณ การใส่ใจ เอื้ออาทร คิดถึงใจเขาใจเรา การเยียวยาทั้งด้านจิตใจและร่างกาย ดูแลแบบองค์รวมและครอบครัว ความผูกพัน ที่ผู้ป่วยและครอบครัวสัมผัสได้ในความใส่ใจของพวกเราทุกคน

วันเพ็ญ ก๊กมาศ ศูนย์มิตรภาพบำบัดรพ.พิจิตร

เห็นไหม มีแต่คนหัวใจพองโต อิอิ

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีทุกท่านนะคะ

เขียนใน GotoKnow โดย ♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥
ใน ✿ - SHA พร.`๏'- ทั้ง.`๏'- หล้า.✿

คำสำคัญ (Tags): #sha

หมายเลขบันทึก: 315397เขียนเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2009 22:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (39)

capuchino

เขียนเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2009 22:50 น. ()

มา จองงงงงงงงงงงงง

capuchino

เขียนเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2009 22:54 น. ()

อ่านแล้วมีความสุขมากๆครับ

ขอบคุณนะครับ เรื่อราวดีๆมาแบ่งปัน

ฝันดีครับ

♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥