สงสารจริงหนอ...(2-70)
วันเสาร์ที่ผ่านมาเจอรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกัน เนื่องจากคนไม่มีรากต้องเข้าไปเก็บข้าวของ โยกย้ายที่นั่งและกลุ่มงาน ฯ เป็นที่โกลาหล หลังเริ่มปีงบประมาณใหม่…
น้องคนนี้เป็นสาวอีสาน นิสัยน่ารัก พูดคุยเก่ง ทำงานหนักเอาเบาสู้ จิตใจดี อารมณ์ดี รักสัตว์ เอ็นดูเด็ก ... พวกพี่ ๆ ล้อว่าให้ไปบ่มผิวให้ขาวอีกนิด เสริมจมูกอีกหน่อย แล้วจะส่งเข้าประกวดนางสาวไทย…
น้องมีน้ำใจ กุลีกุจอมาช่วยพี่คนไม่มีรากขนย้ายหนังสือ กองมหึมาที่ขนกลับบ้าน เพราะไม่มีที่ไว้หนังสือ เลยมีโอกาสได้พาน้องไปเลี้ยงขนม
น้อง : อือ...เจอพี่ทีไร หนูอ้วนทุกที ชอบเลี้ยงขนมหนูเรื่อย
ความจริงหนูไม่อยากกินเลยอ่ะ... เสียงอุบอิบ ฟังไม่ถนัด
เพราะขนมยังอยู่เต็มปาก
พี่ : ทานเหอะ นาน ๆ ที กำลังโตต้องทานเยอะ ๆ ไม่อ้วนหรอก...
นั่งอมยิ้ม ดูคนบ่นไม่อยากทานแต่กำลังเคี้ยวตุ้ย ๆ เต็มปาก
น้อง : วันก่อนนะ หนูก็มาร้านนี้ กำลังกินน้ำแข็งไส หันไปเจอ
เด็กมอมแมมเชียวมาขายทิชชู่ หนูกินต่อไม่ลงเลย... เสียงเบาลง
พี่ : อ้าว...ทำไมล่ะ คนรักเด็กจิตใจอ่อนโยน มักจะสงสารเห็นใจ
เด็กที่ลำบากน่ะสิ
น้อง : หนูให้เงินไป บอกไม่เอาทิชชู่หรอก จะเลี้ยงน้ำแข็งไส
แต่เด็กมันไม่เอา เสียงเบาลงไปอีกด้วยความสะเทือนใจ
พี่ : อือ...ใจดีจัง รักเด็ก สงสารเด็ก ...คุณสมบัติของนางงามนะนี่...
ล้อเล่นให้น้องคลายอารมณ์หดหู่ซะหน่อย
น้อง : เปล่าจ้ะพี่...หนูไม่ได้สงสารเด็กหรอก...
พี่ : อ้าว... ฟังแล้วงุนงงสงสัย
น้อง : หนูสงสารตัวเอง... คิดถึงว่าแต่ก่อนไม่มีเงินอยากกิน
โน่นอยากกินนี่ เดี๋ยวนี้มีเงิน มีพี่ ๆ เลี้ยง แต่ไม่กล้ากิน...
พี่ : ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก ทานเลย...ปลอบให้คลายกังวล
น้อง : หนูไม่ได้เกรงใจจ้ะ ....แต่กลัวอ้วนอ่ะ
พี่ : อ้าว... !!!! เป็นงั้นไป
กลับบ้านแล้วมานั่งคิดต่อ อนิจจังหนอคนเรานี่...บางคนไม่มีกิน อยากกิน ก็ยังไม่ได้กินครบสามมื้อ ส่วนบางคนมีกินล้นเหลือ แต่ก็ไม่อยากกินเสียอีก เพราะ..."กลัวอ้วน"
คิดเลยไปถึงคนที่ชอบก่นทุกข์ คอยยึดกอดทุกข์ไว้ แม้ไม่มีทุกข์ ก็เพียรหาทุกข์มาไว้กับใจ ไม่ยอมมองความสุข (ความทุกข์น้อย) ที่มีอยู่รายรอบตัว
... คนเรานี่ทุกข์กันไปคนละอย่างคนละทาง ไม่มีใครไม่ทุกข์สักคน ...
ยิ่งคิดยิ่งให้...สงสารหนอ...
แต่... เอ...ชักไม่แน่ใจว่า...ควรจะสงสารน้องหรือน้องหนูที่มาขายกระดาษทิชชู่ดีล่ะนี่
(@__@)
ความเห็น (51)
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ
น่าสงสารน้องหนูนะค่ะ
ไม่มีจะกินต้องดิ้นรนช่วยเหลือครอบครัว
และถูกมองด้วยความสมเพชมากกว่าสงสาร
ขณะที่คนบางคนกินทิ้งกินขว้าง
ไม่อยากจะกินเพราะกลัวอ้วน....เฮ้อ
...ต่างมุมมอง..ต่างบุคคล...ต่างเวลา...เมื่อเจริญวัยขึ้น...ทัศนะคติคงเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น...
สวัสดีค่ะอ.ตุ๊กตา
คนไม่มีกิน ก็ทุกข์เพราะความไม่มี ส่วนคนมีกิน ก็ทุกข์เพราะกินแล้วกลัวอ้วน...
หากเราทุกคนมองจุดสมดุลพอดี คงจะมีความสุขมากกว่านี้
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ขอบคุณพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ ค่ะ
(^___^)
ต่อไปนี้จะไม่ทานข้าวเหลืออีกแล้วค่ะ
สวัสดี เจ้า
คนเรานี่ทุกข์กันไปคนละอย่างคนละทาง ไม่มีใครไม่ทุกข์สักคน ...
คนที่มีความสุข คือ คนที่มีทุกข์ น้อย นั่นเอง ไช่ไหมค่ะ
สบายดี เน้อเจ้า
สวัสดีค่ะอาจารย์
- ทุกข์กันไปคนละแบบค่ะ...เลียนแบบกันไม่ได้ด้วยสิ..ทุกข์ใครทุกข์มัน
- ทุกข์ได้ทุกวัน..แต่พอเป็นกระษัยๆค่ะ
- ในความทุกข์ก็มีสุขอยู่...ในความสุขก็มีทุกข์ไม่แพ้กัน
- แวะมาเยี่ยมด้วยความเคารพค่ะ
- สงสารน้องเขาแล้วจะกลายเป็นเอาทุกข์มากอดหรือเปล่า ??
ยอมอ้วนค่ะ หากจะได้ทานขนมกับคุณคนไม่มีราก ทุกข์แบบนี้ชอบค่ะ
ทุกข์บางอย่างก็อยู่กับเราอย่างยาวนาน
เพราะเรากอดมันไว้ไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ
แต่ทุกข์บางอย่างและกับบางคนก็ทุกข์ประเดี๋ยวประด๋าว..
อาจจะเป็นเพราะ...หาหนทางดับทุกข์ได้...
หรือเพราะเข้าใจ....ว่านั่นคือธรรมชาติ
สวัสดีค่ะคุณครูใหม่ บ้านน้ำจุนและพี่พอน้องเพียง
คนที่มีความสุข คือ คนที่มีทุกข์ น้อย นั่นเอง ไช่ไหมค่ะ.....แม่นแล้วกะเจ้า...
ไม่ได้ทักทายพูดคุยกันนานเลยค่ะ
คิดถึงจ้ง สบายดีนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะน้องMiss Silvia Irfan Befani
อ่านคอมเม้นท์แล้วอมยิ้มเลยค่ะ...ทุกข์กันไปคนละแบบค่ะ...เลียนแบบกันไม่ได้ด้วยสิ..ทุกข์ใครทุกข์มัน ทุกข์ได้ทุกวัน..แต่พอเป็นกระษัยๆค่ะ ในความทุกข์ก็มีสุขอยู่...ในความสุขก็มีทุกข์ไม่แพ้กัน ...
สรุปได้ตรงใจจริง ๆ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณSila Phu-Chaya
นั่นแนะ คนไม่มีรากน่ะชอบทานขนมกับกาแฟมากกว่าทานข้าวเสียอีกนะคะ...
คงได้มีโอกาสสักวันที่จะได้ทานขนมด้วยกันนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณนาง...มณีวรรณ
ดีใจ ตื่นเต้นที่เห็นคุณมณีวรรณมาอ่านและคอมเม้นท์ค่ะ... ^__^ ...
ครูบาอาจารย์ทางธรรม ท่านบอกว่า ไม่ควรประมาทกับชีวิต เพราะจริง ๆ แล้ว ชีวิตนี้คือทุกข์ล้วน ๆ แต่...ที่เราทนได้เพราะ บางคราวก็ทุกข์มากบางครั้งก็ทุกข์น้อย และอิริยบถต่าง ๆ ก็ทำให้เราหลงไปว่า เป็นความสุข ... พอทนได้ แต่สภาวะจริง ๆ ทุกข์อยู่ตลอดเวลาเลย...
และเห็นด้วยค่ะว่า...อาจจะเป็นเพราะ...หาหนทางดับทุกข์ได้...หรือเพราะเข้าใจ....ว่านั่นคือธรรมชาติ...
มาสรุปลงตรงที่ว่า ทุกอย่างเป็นไปตามกฏไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วครู่ แล้วก็ต้องดับไปในที่สุดค่ะ
(^___^)
ตอนนี้ทุกข์มีอย่างเดียวก็ที่คนนี้แหละครับ
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายนะคะ
ไม่มีใครที่ไม่เคยมีความทุกข์
ทุกคนต่างก็มีความทุกข์กันทั้งนั้น
อยู่ที่ว่าจะทุกข์มาก หรือทุกข์น้อยเท่านั้นเอง
ใช่ไหมคะ?
รูปภาพให้ข้อคิดได้ดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ^^
สวัสดีค่ะท่านอ.นายประจักษ์ ปานอินทร์
ขออนุญาตนะคะ....
คนไม่มีรากกลับคิดว่า.....คน ๆ นี้คือ "สุดยอดความสุข" ของครอบครัวและพี่ป้าน้าอาใน GTK ค่ะ
เด็ก ๆ เป็นของขวัญจากธรรมชาติค่ะ...
(^___^)
บางเรื่องก็สงสารตัวเองค่ะ
บางเรื่องก็สมน้ำหน้า..ตัวเองอีกเหมือนกัน
สวัสดีค่ะคุณครู ป.1
อ่านคอมเม้นท์แล้วยิ้ม ๆ ...
บางเรื่องก็สงสารตัวเองค่ะ บางเรื่องก็สมน้ำหน้า..ตัวเองอีกเหมือนกัน...
อ้าว.... @_@
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาขอบคุณ คนไม่มีรากที่แวะไปทักทายบุษราค่ะ
- ยังมีคนที่ต้องดิ้นรนเลี้ยงปากท้องของตนเอง และครอบครัวอีกเยอะในประเทศไทย ที่โรงพยาบาลพะโต๊ะก็มีให้เห็นบ่อย ๆ ถ้าเจอก็จะพยายามช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่าที่จะให้ได้.... ให้มากเราก็ไม่มีจะกินเหมือนกัน (555)
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณบุษรา
น้ำใจที่ให้แก่กัน แม้เพียงเล็กน้อย...ก็มีคุณค่ายิ่งใหญ่ค่ะ
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คนอีสานใจดีนะคะซื่อๆ
มาทักทายค่ะ
เมื่อคืนเพิ่งไปงานศพเด็ก ปี1 โดนไฟฟ้าดูดตาย ที่มหาลัย ครูใช้ให้ปิดหน้าต่างจะเปิดแอร์ แม่เป็นผู้ช่วยพยาบาลที่ตั้งใจทำงานมาก...
เห็นแล้วก็อดสงสารน้ำตาไหลไม่ได้ ยิ่งเห็นน้องสาวกุลีกุจอมารับแขก ตาบวมเป่งยิ่งสงสารมาก...เห็นเขาตั้งแต่เป็นเด็กนักเรียน...
เฮ้อไม่มีอะไรแน่นอนเลย....
สวัสดีค่ะพี่แดง
ท่านอ.หมอประเวศ วะสี เคยพูดไว้ว่า คนอีสาน เป็น คนใจสูง....
เพราะอยู่ในภูมิประเทศที่แห้งแล้ง แต่จิตใจดี เผื่อแผ่ เอื้อเฟื้อ...
เสียใจกับน้องที่เสียชีวิตด้วยนะคะ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้อย่างไม่คาดคิดเลยค่ะ
สวัสดีครับโหล
อ่านแล้วยิ้มไปด้วย
เดาออกว่าใคร
คิดถึงนะครับ
- คิดถึงค่ะ
- เขียนบันทึกแนวนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ
- ทำให้คนอ่านนั่งยิ้มไปด้วย...
- เพราะคนอ่านเลยวัยมีคนเลี้ยงแล้ว...
- ได้แต่เลี้ยงตนเอง แล้วก็เฝ้าปลอบใจว่า...
- น่า...อีกนิดหน่อย ไม่อ้วนหรอก...ของเหลือแล้วเสียดาย...
- ทุกวันนี้เลย...เลยอวบไปนิด...เลยอ้วนไปหน่อย...
- กำลังอืดค่ะ...
- คิดถึงอยู่เสมอค่ะ
สวัสดียามค่ำค่ะ
* มาเยี่ยมก่อนกลับบ้าน... โอ๊ยบันทึกนี้ ทำเอาน้ำตาตื่นอีกแล้ว..
* ทุกคนเกิดมาย่อมมีทุกข์ทั้งนั้น... จะมากจะน้อยสุดแท้แต่วาสนา และการกระทำในปัจจุบัน...อีกมันอยู่ที่ใจค่ะ ถ้าใจคิดว่าทุกข์มันก็ยิ่งทุกข์หนักเข้าไปอีก..เขาถึงให้มองโลกในด้านบวกไงคะ
* คิดถึงเสมอค่ะ... จะกลับบ้านแล้วนะคะ ท้องร้องจ๊อกๆ แล้ว ฮิ ฮิ
สวัสดีค่ะ...คนไม่มีราก
ทุกข์กันทุกคน
มากน้อยต่างกรรมต่างวาระค่ะ
คิดว่า...หมดทุกข์ก็หมดกรรม
เอ...เขียนอย่างนี้ปลงรึเปล่าคะเนี่ย
ขอบคุณเรื่องจริงแฝงแง่คิดสัจธรรมดีดีค่ะ
ตอนนี้หน้าที่ล้างจานประจำบ้านเป็นของผมครับ
ตั้งแต่นั้นมาผมจะกินข้าวหมดทุกเม็ดเกือบทุกวัน
เพราะทำให้เราไม่ต้องทิ้งเศษอาหาร และ ล้างจานได้สะดวก
สำหรับความสงสาร
ครูบาอาจารย์สอนไว้ว่าให้คอยรู้ทัน
จากความสงสาร แล้วเราเกิดเมตตา กรุณาอันนี้เป็นกุศลจิต
แต่ถ้าสงสาร จนกลายเป็นเศร้า อันนี้โทสะจะแทรก กลายเป็นอกุศลจิตไป
ขอบพระคุณครับ
มาเยี่ยมด้วยความระลึกถึงค่ะ
วันนี้ตัวเองมีทุกข์น้อยเลยมีความสุข
เพราะเมื่อคิดว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้านั้น..
จะทำให้เป็นทุกข์เลยเดินจากไป....(ลดความเสี่ยงค่ะ)
สวัสดีครับนกแห่งอรุณรุ่ง
อ่านแล้วต้องยิ้ม ๆ ไปด้วยครับ
สำนวนโหลนี่...แฝงอารมณ์ขันเล็ก ๆ รู้ตัวไหม
แต่มาจบจริงจังเอาตอนท้าย
โลกเราก็เป็นเช่นนี้เอง อย่าเครียดมากนะครับ
รักษาสุขภาพด้วย
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
อยากมาบอกคนมีทุกข์ว่า " วิริเยน ทุกขมจเจติ"
คนล่วงทุกข์ไปได้ด้วยความเพียร ไงค๊ะ
สวัสดีค่ะ ก๊อก ก๊อก อ้าว! เจ้าของบ้านไม่อยู่
* ส่งสัยวันนี้ยุ่งอยู่... ครูใจดีก็ยุ่งนะ พึ่งเสร็จงานกำลังจะกลับบ้านแล้ว
* คิดถึง ต้องเข้ามาเยี่ยมก่อนกลับบ้านค่ะ
* ส่งร้อยยิ้มก่อนกลับบ้าน... คืนนี้หลับฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะ..มิตรที่รัก
วันนี้add แวะมาส่งความสุขและสงสารคนกลัวอ้วน..
อิอิ..พอมีที่จะกินแต่กลับกลัวความอ้วนซะเนี่ย...เป็นงั้นไป
แต่ก็เป็นกันหลายหลายคน...ห่วงความงามจ้า..
คนไม่มีรากสบายดีนะคะ...ขอให้มีความสุขมากมากค่ะ
ขอบคุณค่ะเอก
คงได้รับหนังสือแล้วนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่แจ๋วที่ระลึกถึงเสมอ
ดีใจที่พี่กลับมาทักทายน้อง ๆ ค่ะ
รักษาสุขภาพมาก ๆ นะคะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
ทำงานหนักจริง ๆ ...
เหนื่อยมาก ๆ ต้องรักษาสุขภาพก่อนนะคะ
สำหรับเพื่อน ๆ คิดถึงจึงมาทักทายกัน....ใจถึงใจก็พอแล้วค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณPhornphonค่ะ
น้อมนำธรรมะที่นำมาฝากค่ะ
สำหรับความสงสาร ครูบาอาจารย์สอนไว้ว่าให้คอยรู้ทัน
จากความสงสาร แล้วเราเกิดเมตตา กรุณาอันนี้เป็นกุศลจิต
แต่ถ้าสงสาร จนกลายเป็นเศร้า อันนี้โทสะจะแทรก กลายเป็นอกุศลจิตไป
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณนาง...มณีวรรณ
ชอบและเห็นด้วยกับวิธีลดความเสี่ยงค่ะ.... วันนี้ตัวเองมีทุกข์น้อยเลยมีความสุข
เพราะเมื่อคิดว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้านั้น..จะทำให้เป็นทุกข์เลยเดินจากไป....(ลดความเสี่ยงค่ะ)
ระลึกถึงเช่นกันค่ะ
(^___^)
พี่คนตัดไม้คะ
จะบอกว่าโหลน่ะ...มีสำนวนเชย ๆ ก็ได้ ไม่ว่าอะไรค่ะ
ไม่ได้เครียดเลยค่ะ ยิ้มมีความสุขทุกวัน มากน้อยต่างกรรมต่างวาระไปค่ะ
คิดถึงพี่ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณค่ะอ.พรรณา
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณadd
ประสบเหตุการณ์แล้วก็ยิ้ม ๆ มาคิดแล้วเห็นขันค่ะ
เลยเล่าให้ฟังกันเล่น ๆ ....
รักษาสุขภาพนะคะ
ดีใจที่ได้ทักทายกันค่ะ
(^___^)
ภาพเด็กน่าสงสรมากครับพี่โก๊ะ
ต้องขอบคุณน้องกอค่ะที่ส่งภาพนี้มาให้
พี่เองส่งภาพนี้ให้เพื่อน ๆ ที่กลัวอ้วน ๆ ๆ ... ชม ไม่ต้องเสียเงินลดความอ้วน เพราะเห็นแล้ว ทานไม่ค่อยลงเลย...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีวันสุดท้ายของสัปดาห์ค่ะ
มีกุหลาบมาฝากค่ะ