จดหมายฉบับที่ 2
เรียน....ญาติมิตรผู้พบ
ได้ประสบจดหมายฉบับนี้หนา
ด้วยผู้สอดส่งลงขวดแก้วมา
ป่วยไข้รุมกายาเพลาอุราล้าไหว
ดั่งคลื่นน้อยคอยเซาะแทรก
ถูกกระแทรกซ้ำย้ำเรื่อยไป
ถึงวารวันสุดทน....จนได้
จึงป่วยไข้สะสมนอนซมกาย
เมื่อกายทนไม่ไหวใจก็ล้า
ครรลองชีวาพาวุ่นวาย
วาระนี้พยายามประคองกาย
จึงบรรยายความตามจดหมาย
คว้าหยิบขวดแก้วได้
ทบทวนความตามบรรยาย
แล้วม้วนขอด..สอดจดหมาย
ลงขวดน้อยลอยสู่สายอักขรา
ความเห็น (15)
"รับสาส์นจากขวดที่ส่งข่าว
อย่างนี้นี่เล่าถึงหายไป
โรคร้ายไข้รุมกลุ้มใจ
หายไข้หายป่วยเร็วพลัน "
ขอบคุณคะ...คุณวอญ่า
ป่วยกายกำลังจะหายไป
แต่ป่วยใจต้องดูอาการเพื่อรักษา
....-_-*.......
หายเร็ว ๆ ทั้งกายและใจนะครับ....
ขอบคุณคะ..คุณหนานเกียรติ
กำลังรักษาด้วยยาทาชื่อ ....ความอดทน ...
และยารับประทานที่ชื่อ....ความเข้มแข็ง...
อยู่คะ
โถ ๆ ๆ เจ้าโรคร้าย มารุมกายเพื่อนเราได้
ต้องกินยาวิเศษเพื่อขับไล่ "ยากำลังใจ"จากมิตรรัก
( อิ อิ อิ หายแล้วนะ นะ)
....ป่วยการควรใช้ยาไข้หายขาด
ป่วยใจอาจใช้ปัญญาพาให้หาย
ค้นสาเหตแห่งทุกข์ความวุ่นวาย
แสนสบายรู้ปล่อยวางจึงว่างเบา...
- ป่วยการ แก้ไขเป็น ป่วยกาย ค่ะ
ขอบคุณคะ ครูตา ลป.
ป่วยกายหายไปหนึ่งระรอก
แต่กลับมาอีกแล้ว ตอนนี้กลายเป็นยายแหบ(เสียงนะคะ)ของเพื่อน ๆ
ไปแล้วคะ
ขอบคุณ คุณ..ธรรมทิพย์
ที่มากระซิบชี้ทางให้
อ่อนเพลียคงบรรเทาจากใจ
แต่ไข้ใหม่ซ้ำให้อีกคราว
สงสารจัง ต้องหาป่วยใจต้องหาคนดูแลแล้วนะจ๊ะ
ปล่อยไว้จะรักษาไม่หายนะจ๊ะคนดี อิๆๆ
ขอบคุณนะคะ คุณกานต์
แวะมาช่วยดูแล..มิน่าถึงได้หายเร็ว
อาการดีขึ้นแล้วคะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมชมบันทึกดีๆ ค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
สวัสดีครับ
ขอบคุณที่ไปรับศรัทธาครับ
ยินดีครับ
สวัสดีคะ คุณต้นเฟิร์น
ดีใจคะที่แวะมาทักทาย
สวัสดีคะ คุณ capuchino
ขอบคุณนะคะที่มาส่งศรัทธา