นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์
นาง มณีวรรณ นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์ ตั้งขจรศักดิ์

ความในใจ


เราคงจะนั่งนับวันรอว่าเมื่อไหร่ความสุขมันจะไปจากเรา แต่ถ้าเรามองว่าเราจะผ่านมันไปได้ดีแค่ไหนต่างหาก แล้ววันนั้นเราจะพยายามทำให้ความสุขที่เราได้รับ มันมีค่าและน่าจดจำ

สวัสดีค่ะพี่น้องชาวG2Kทุกท่าน วันนี้ดิฉันได้รับอีเมล์จากน้องเอ๋ กตวรรณ สารผล เธอเป็นผู้ป่วยโรคไตคนหนึ่งที่รับบริการฟอกเลือดที่โรงพยาบาลของเราดิฉันได้อ่านเรื่องราวที่เธอเขียนความในใจที่ได้มีโอกาสเข้าร่วมประชุมโครงการเครือข่ายโรคไตสปสช.เขต 8 เมื่อวันที่29 -30 ตุลาคม 2552 ณนาข่าบุรีรีสอร์ท จ.อุดรธานีอ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากอยากให้ทุกท่านได้อ่านและร่วมเป็นกำลังใจให้เธอด้วยนะคะ เรื่องราวที่เธอเล่ามีดังนี้ค่ะ

 

ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ป่วยเป็นโรคไตวายเรื้อรังและได้เข้าร่วมสัมมนาในครั้งนี้ด้วยและคิดว่านับเป็นนิมิตหมายที่ดีที่คนไข้โรคไตและองค์กรต่างๆ ได้มีการจับมือร่วมงานเพื่อพูดคุยสนทนาถึงปัญหาต่างๆ ที่มีอยู่เพื่อที่จะได้หาทางแก้ไขต่อไป  และรู้สึกว่าคนป่วยทุกคนจะมีความสุขที่ได้เดินทางมาร่วมงานครั้งนี้  อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าพวกเราไม่ได้ถูกทอดทิ้ง  ยังมีหลายหน่วยงานที่คอยหยิบยื่นน้ำใจที่ดีให้กับพวกเราอยู่เสมอมาและขอขอบคุณ สปสช.  ท่านแพทย์  พยาบาลและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องทุกท่าน  ที่ได้ร่วมมือกันจัดกิจกรรมแบบนี้ขึ้น ทำให้รู้สึกว่าคนที่ป่วยด้วยโรคนี้มีมาก จนต้องฉุกคิดว่าเราควรจะทำความรู้จักและหาทางป้องกันเพื่อไม่ให้คนดีๆ  ต้องมาป่วยเพราะโรคนี้และในขณะเดียวกันเราที่ป่วยแล้วก็ควรที่จะดูแลรักษาสุขภาพของตัวเราเองไม่ให้เลวร้ายไปมากกว่านี้ด้วยเช่นกัน

 

ดิฉันเริ่มป่วยมาตั้งแต่ปี 2545  เริ่มฟอกเลือดมาปี 2546  ตลอดเวลาที่ป่วยก็พยายามคิดอยู่เสมอว่าถึงแม้กายจะป่วยแต่ไม่ยอมที่จะให้ใจได้ป่วยเพราะกำลังใจที่ดี  มีส่วนอย่างมากที่จะพยุงกายที่ป่วยให้ดีขึ้น  ให้คิดถึงคนที่ลำบากกว่าเราถึงแม้ว่าเราจะเลือกเกิดไม่ได้อย่างที่เค้าว่ากัน  แต่ก็ไม่จำเป็นต้องคิดน้อยเนื้อต่ำใจ คิดซะว่าชีวิตนี้เราคงได้มาเท่านี้   เมื่อก่อนฉันเคยเฝ้าถามว่าทำไมความเจ็บป่วยมันถึงได้เดินทางเข้ามาเยี่ยมเยือนฉันเร็วเหลือเกิน เข้ามาโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวเลย  เวลาที่ฉันป่วยฉันก็ได้แต่เฝ้ามองเพื่อน ๆ คนอื่นที่เค้ามีความสำเร็จในชีวิตทั้งหน้าที่การงาน ชีวิต สุขภาพ การงาน และความรัก ฉันเฝ้ามองด้วยความเศร้า เสียใจตลอดเวลา  และความเจ็บป่วยมันยังนำพาความทุกข์ทรมาน เจ็บปวดแสนสาหัส มาเยี่ยมเยือนฉันอีกด้วย

 

  แต่ถึงแม้ฉันจะเสียใจมากแค่ไหน  เมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ฉันจะไม่ยอมอ่อนแอให้พวกเค้าได้เห็น  บางครั้งมีคนถามว่าทำไมฉันเข้มแข็ง  ไม่ร้องไห้  แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าน้ำตาของฉันมันไหลเข้าไปข้างใน  มันจุกอยู่ในลำคอ  กลั้นแล้วกลั้นอีกเพื่อให้พ่อกับแม่สบายใจ  และเชื่อสิฉันไม่เคยปริปากพูดเรื่องนี้กับใครเลย  ไม่เคยบอกใครว่าฉันเสียใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวของฉันแค่ไหน แต่ตอนนี้ฉันเฝ้าบอกกับตัวเองว่า ฉันขอใช้เวลาที่เหลืออยู่ สร้างความสุขให้กับตัวเองและคนรอบข้าง 

 “ หมดลมหายใจเมื่อไหร่ไม่รู้  ชีวิตที่เหลืออยู่อย่าให้สูญเปล่า ”  

บางครั้งฉันไปโรงพยาบาล แค่เพียงได้เห็นพยาบาลยิ้มให้คนป่วย ฉันก็มีความสุขมาก เพราะการที่คนคนหนึ่งต้องเดินทางไปหาหมอก็แปลว่าเค้าต้องเกิดความทุกข์ขึ้นมาอย่างหนึ่งแน่แล้ว  ถ้าหากมาเจอรอยยิ้มจากใครสักคน ฉันว่าเราสามารถยิ้มให้เค้าได้เหมือนกัน  แต่ไม่จำเป็นหรอกว่าคน ๆ หนึ่ง จะต้องมีความสุขด้านเดียว เพราะบางครั้งความทุกข์มันก็เข้ามาทดสอบเราได้เหมือนกัน  แต่อยู่ที่ว่าเราจะผ่านพ้นมันไปได้ ดีสักแค่ไหน  เพราะถ้าหากเราถามตัวเองว่าเราจะผ่านมันได้นานแค่ไหน  เราคงจะนั่งนับวันรอว่าเมื่อไหร่ความสุขมันจะไปจากเรา  แต่ถ้าเรามองว่าเราจะผ่านมันไปได้ดีแค่ไหนต่างหาก  แล้ววันนั้นเราจะพยายามทำให้ความสุขที่เราได้รับ มันมีค่าและน่าจดจำ

  

  

  

หลายครั้งที่ฉันได้ยินคนรอบข้างถามฉันว่าทำไมคนป่วยอย่างฉันถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้  ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย  ฉันอยากบอกทุกคนว่าฉันก็มีทุกข์นะใช่ว่าจะไม่มี  แต่ถ้าฉันจะมัวแต่มานั่งคิดว่าทำไมฉันโชคร้าย  ทำไมฉันต้องเป็นแบบนี้  แล้วเมื่อไหร่ฉันจะพบกับความสุขกับเค้าสักที  ฉะนั้นเวลาที่เหลืออยู่ฉันควรตักตวงความสุขให้ได้มากที่สุด   และบางครั้งฉันก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันโชคดี  แต่ไม่ใช่โชคดีที่ป่วยหรอกฉันว่าฉันโชคดีที่การป่วยมันสอนอะไรหลายๆ อย่างกับฉัน  สอนให้เข้มแข็ง ให้เรียนรู้ต่ออุปสรรคที่เกิดขึ้น  และฉันคิดว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันกับฉันบางคนอาจจะรับมือกับปัญหาที่มากล้นเหมือนฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ  ฉะนั้นฉันควรที่จะดีใจมากกว่าไม่ใช่เหรอ

 

 

 

ฉันเชื่อว่าความสุขอาจแค่ครั้งเดียวที่ฉันได้รับ  มันสามารถย้อนกลับมาทำให้ฉันมีความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อยามที่นึกถึง  หรืออาจจะทำให้ลบความทุกข์ไปเลยก็ได้  และการเขียนบทความครั้งนี้มันก็ทำให้ฉันได้นึกย้อนถึงความสุขในอดีตที่ผ่านมา 

 เห็นไหมล่ะฉันมีความสุขอีกแล้ว …..

 

บันทึกโดย

 กตวรรณ สารผล

 5  พฤศจิกายน  2552

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 311171เขียนเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2009 18:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (34)

สวัสดีค่ะพี่นาง

เห็นความทุกข์ยากของคนเป็นโรคไต โดยเฉพาะเด็กๆ ยาก็ต้องทานเยอะมาก

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ

 

 

Pแดง
ทุกคนต้องอดทนและเรียนรู้

ที่จะอยู่อย่างมีความสุขในสังคมนะคะน้องแดง

สวัสดีค่ะ

  • ขอเป็นกำลังใจ
  • ให้คนป่วยและคุณพยาบาลผู้ดูแล้วด้วยนะคะ
  •     

Pครูคิม

พีครูคิมหายดีหรือยังคะ

ขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ

  • เคยเห็นเพื่อนๆที่เป็นโรคไต
  • แล้วกลัวและกังวล  พยายามศึกษา
  • ดูแลตัวเอง  ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน....อิอิ.อิ เท่าที่พึ่งได้
  • ต้องทำให้ดีที่สุด คุณหมอให้กำลังใจกับคนไข้ดีมากครับ
  • ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ 

Pนายประจักษ์ ปานอินทร์

ความเจ็บป่วยทำให้เป็นทุกข์

การที่ไม่ให้เกิดทุกข์ก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

เว้นเสียแต่ว่ามันป้องกันไม่ได้

ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมพร้อมหลานม่อน

 

  • สวัสดีค่ะ คุณมณีวรรณ
  • อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมในความเข้มแข็งของ  คุณกตวรรณ  สารผล
    อย่างนี้เรียกว่า  "กายป่วยแต่ใจไม่ป่วย" ค่ะ
  • ปัจจุบันคนเป็นโรคไตกันมาก  นับเป็นปัญหาสาธารณสุข
    จะทำอย่างไรให้ไข้น้อยลง  เพื่อลดปัญหาต่าง ๆ  
  • คนไทยทุกคนควรใส่ใจดูแลสุขภาพตนเองให้มากขึ้นนะคะ...

น่าสงสารเธอจัง เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะคนสวย

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้ว ได้พลังใจมากมาย

ได้ข้อคิดการมองโลก น้องเอ๋ป่วยกาย แต่จิตวิญญาณของเธอได้รับการฟูมฟัก จนสมบูรณ์อย่างยิ่งค่ะ

ให้หวนคิดถึงตัวเอง ร่างกายแข็งแรง แต่ป่วยทางใจบ่อย เพราะเที่ยวรับ "เชื้อโรค" จากคนอื่น ๆ และจากสิ่งแวดล้อม นำมาปรุง มาแต่งเสียจนบางวัน กายป่วยไปเลยค่ะ

ขอบคุณกำลังใจจากบันทึกนี้นะคะ และเป็นกำลังใจให้น้องเอ๋มีสุขภาพแข็งแรง เข้มแข็งเช่นนี้ยิ่งขึ้นไปทุกวัน ๆๆ

(^___^)

 เห็นไหมล่ะฉันมีความสุขอีกแล้ว …..

จะเป็นกำลังใจให้เสมอ และตลอดไปนะ

P

สวัสดีค่ะคุณธรรมทิพย์

น้องเอ๋ เป็นคนเข้มแข็งอดทนและต่อสู้

นอกจากนั้นเธอยังมีจิตสาธารณะ

อยากทำประโยชน์ให้แก่สังคมอีกด้วย

เห็นด้วยกับคำนี้ค่ะ  "กายป่วยแต่ใจไม่ป่วย"

สวัสดีค่ะ kai

"จะเป็นกำลังใจให้เสมอ และตลอดไปนะ"

ขอบคุณมากค่ะ

P คนไม่มีราก

น้องเอ๋ไม่ค่อยพูดซักเท่าใดนัก

แต่พอเห็นเธอเขียนแล้วจึงได้เข้าใจความรู้สึกของเธอ เขียนเล่าได้ดี  และมีแง่มุมความคิดที่ลึกซึ้งเกินวัยด้วยซ้ำ

 คิดถึงนะคะ ขอบคุณที่มาเยือน

สวัสดีค่ะคุณ johny

น้องเอ๋คงดีใจที่มีกำลังใจส่งมาให้มากมาย

ขอบคุณค่ะ

เป็นกำลังใจให้น้องเอ๋ ด้วยนะคะน้องมณีวีรรณ  พี่สุรู้ คนเป็นโรคไต น่าสงสารพอๆกับมะเร็ง บอกเขาสู้ สู้ นะคะ ขอให้เข้มแข็งตลอดไป  และเป็นกำลังใจให้คนที่ป่วยด้วยโรคเดียวกันคะ

-ยิ่งคนที่จะฟอกไตประจำ ยิ่งน่าสงสารมากนะคะ ดีใจคะที่เขาได้ระบายใส่เมลย์มาหาน้อง ความรู้สึกต่างๆ ซึ่งเขาอยากจะบอกทุกคน ถึงเขาเจ็บกาย แต่ใจเขาไม่เจ็บใจคะ  เขาคงปลง และทำใจได้แล้ว ถ้าคนไหนมีกำลังใจดี ก็จะพลอยให้เขาอายุยืนใช่ไหมคะ

 

P

ทุกคนอยู่ด้วยความหวังค่ะ
เขาเข้าคิวเปลี่ยนไตไว้ ไม่แน่
วันหนึ่ง..อาจจะเป็นวันของเรา
ขอบคุณค่ะพี่สุ

***********************************************************

***ขอขอบคุณทุกกำลังใจ ที่ส่งมาให้เอ๋ ขอให้สิ่งดีดีที่เอ๋ได้รับจากทุกคนจงย้อนกลับไป

ทำให้ทุกคนมีความสุข...ขอบคุณจากใจค่ะ

../ เอ๋

พี่นางคะ อ่านแล้ว มีความสุข จังค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งและมีความคิดที่สวยงามมากค่ะ

ขอบคุณคนนำมาเล่าด้วยค่ะ

วันนี้เป็นอีกวันที่มีความสุขค่ะ

มีความสุขอีกแล้ว....ดีจัง

นำความสุขมาฝาค่ะ

(^___^)

  • สวัสดีค่ะ พี่นาง
  • กำลังใจเป็นเรื่องสำคัญนะคะ
  • ตอนนี้ป้าแดง ก็กำลังให้กำลังใจพ่อค่ะ ตัวแข็งเป็นท่อนซุงเลยค่ะ น่าสงสารมาก ก็ได้แต่กำลังใจเนี่ยละค่ะ เลยไม่ได้แวะมา gtk บ่อยๆๆ
  • สบายดีนะคะ

***ขอขอบคุณทุกกำลังใจ ที่ส่งมาให้เอ๋

 ขอให้สิ่งดีดีที่เอ๋ได้รับจากทุกคนจงย้อนกลับไป

ทำให้ทุกคนมีความสุข...ขอบคุณจากใจค่ะ

../ เอ๋

น้องเอ๋ มาตอบคอมเม้นช่วยพี่ก็ดีนะคะ

P 

สวัสดีค่ะ อ.♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿

อ่านเรื่องราวของเอ๋แล้ว

ก็ทำให้ตัวเราเองมีกำลังใจด้วยนะคะ

คิดถึงค่ะน้องพอลล่า

P คนไม่มีราก

ขอบคุณค่ะที่เอาความสุขมาฝาก 

มีความสุขทุกๆวัน  หาความสุขได้ทุกที่อยู่ที่เรามอง...

 

P pa_daeng

วันนี้ไปตามหาว่าป้าแดงอยู่ไหนนะ ทำไมเงียบจัง

 ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าป้าแดงลำบากอย่างไร

ยังไงก็หาเวลาบางช่วง..  ให้เวลาตัวเองบ้าง...

ผ่อนคลาย..วันละนิดนะคะป้าแดง

ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ

@ วันนี้เดินไปร้านหนังสือ ได้หนังสือของท่าน ว.วชิรเมธี

กลับมาอ่าน คุ้มค่ามากๆ ค่ะ

หนังสือมีชื่อว่า " ให้ป่วยเป็นโชค..ให้โรคเป็นครู " ได้อ่านอะไรที่ดีดีแบบนี้

มีความสุขดีค่ะ......

มาทักทายค่ะ

อย่านอนดึกนะคะ

(^___^)

หากจำเป็นต้องนอนดึก....นี่ค่ะ

ไปทักทายกันเล็กน้อยก่อนนอนน่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับของฝากน่าดื่มมาก..น่าจะหอมด้วยซิ แต่อย่าดีกว่า..ดึกแล้วราตรีสวัสดิ์ค่ะ
  • คนไข้โรคไต
  • ใจต้องสู้ๆๆๆค่ะ
  • ถึงจะอยู่อย่างมีความสุข

สวัสดีค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณเอ๋

อีกคนนะคะ^^

P

ขอบคุณ น้อง ต้นเฟิร์น มากเลยค่ะ
ที่มาให้กำลังใจน้องเอ๋

รักและเป็นห่วงพี่สาวเสมอ

พี่สาวที่แสนดี **.**

ขอเป็นกำลังใจให้ครับจากน้องชายของพี่

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท