เมื่อวิศวกรตกคันนา.....(4)
อ้าว..รถขายไส้กรอกมาบริการถึงสวนแนะ..แต่คนขายหายไปไหน...อ๋อ..คนขายก็มีสวนยาง....เกาะคุณสุจิตรแจ..แถมบรรยายให้วิศวกรจากปักษ์ใต้ฟังเฉยในบางลีลา...ไม่ยอมมาขายของเลยครับ ฮิฮิ..
....ใกล้เที่ยง...เกษตรเริ่มหิวข้าว....แต่วิศวกรและกลุ่มดูงานชักสนุก....เข้าทางคุณปรีชา รีบชวนไปดูนาข้าวทันที.....
“ใกล้ ๆ เองครับ..” (ไม่ถึง 10 กิโลเมตร อิอิ..แถมฝุ่นตลบ..)
ถึงแปลงนา..คุณปรีชาเดินนำไปบนคันนา...น้อง ๆ กลุ่มวิศวกรเดินตาม....
แต่ดูชุดซะก่อน...กางเกงขาสั้น เสื้อแขนสั้น...เมื่อดูหญ้าที่หนาทึบแล้วผมก็หวาดเสียวแทน...
“..ถึงรึยัง.....” ข้างหลังตะโกนถาม..เพราะการเดินแถวเรียงหนึ่งตามคันนาที่หญ้าหนาทึบ มองเห็นเฉพาะไหล่ของคนที่เดินถัดไป....ไม่ได้ยินว่าคนที่เดินห่าง ๆ พูดอะไรกันบ้าง....นอกจากเสียงร้องของคนที่เดินตกคันนาเป็นระยะ...ท่ามกลางแสงแดดตอนเที่ยงวัน...ข้าวสองข้างทางก็เหมือน ๆ กัน..ไม่รู้แปลงไหนเป็นแปลงทดสอบที่อยากให้ดู..
และเมื่อตะโกนถามอยู่ 3-4 รอบ...หัวขบวนก็หยุด..พร้อมกับเสียงฮือฮา...เล่นเอาคนท้ายขบวนเร่งฝีเท้าขึ้นอีก..และตกคันนาอีกครั้ง...(นับถือ..ใจ..ของเด็กกลุ่มนี้จริง ๆ ครับ..)
แดดที่ร้อนระอุ....หญ้าที่บาดแขนขาจนแสบ...ท้องที่เริ่มเรียกร้องความสนใจเพราะได้เวลาเติมอาหาร..เริ่มถูกลืม..เมื่อเห็นแปลงข้าวที่อยู่ตรงหน้า...
อึ้ง....และทึ่ง..กับความแตกต่างของข้าวในแปลงนาที่อยู่ตรงหน้า...
.....ช่วยด้วย ๆ จมข้าว...555
(น้องสถิตย์ ช่วยให้เห็นความสนุกสนานในการเรียนรู้ที่ไม่มีการบังคับได้ชัดเจนยิ่งขึ้น...)
น้องเบิดด์ ตัวโต ๆ กระโดดลงไปบ้าง...แต่ก็โดนรวงข้าวบังจนมิดเช่นกัน..
นี่..มืออาชีพต้องรู้จักแหวกรวงข้าวออก..โชว์ความหล่อแบบนี้..อิอิ
เทียบกับแปลงข้างเคียงแล้วคนละเรื่องครับ...
“ด้านซ้ายนี่...ทำตามคำแนะนำของเกษตร..จ้า...”
“ส่วนด้านขวา..ปลูกแบบบ้าน ๆ..ต่างกันไหมคะ..”
ต่างสิครับ...เห็น ๆ ว่าด้านซ้ายมือข้าวสูงกว่า..งามกว่า..(ป้า ๆ ซ้ายมือป้า..ฮิฮิ)
ส่วนด้านขวามือ..ข้าวต้นเล็กกว่า รวงเล็กกว่าเห็น ๆ...
ภาพนี้ให้ดูสีใบข้าว..เปรียบเทียบระหว่างปลูกตามคำแนะนำและปลูกแบบบ้าน ๆ ...(คนละฝั่งคันนา)
ร่องรอยของโรคไหม้..ที่ปกติแทบไม่ได้เกี่ยว..แต่ประยุคใช้เทคนิคแก้ยางหน้าตายมาแก้ปัญหาโรคไหม้..ได้ผลครับ..ข้าวคืนมา..เกี่ยวได้แน่ ๆ
สิบหกต้นต่อกอครับ...คุณปรีชาบอกอย่างภาคภูมใจในผลงาน..
ลุยสวน..ลุยทุ่งกันมาเหนื่อย ๆ วิศวกรก็มานั่งยอง ๆ นั่งขัดตะมาด...ทานข้าวร่วมกับ เกษตรกร ป. 6 เริ่มมีพี่มีน้องเกิดขึ้น..ถึงแม้จะยังไม่รู้จักชื่อกันหมดทุกคน..
มิตรภาพช่างงดงามยิ่งนัก....
"น้อง ๆ รู้จักขี้กะปอมไหม..เคยกินไหม..??" คนอีสานถามเด็กใต้ระหว่างอาหาร
"ไม่รู้จักนะพี่..แต่ว่าทำไมถึงกินขี้มันละ..ทำไมไม่กินตัวมันละ.."
น้องวิศวะตอบหน้าตาเฉย..ผมแทบสำลักกับข้าว..555
โปรดติดตามตอนต่อไป
กลับไปแล้ว..อะไรจะเกิดขึ้น...
ข้าวมื้อนี้ต้องอร่อยสุดๆแน่เลยค่ะ
เล่นให้เดินคันนามากลางแดด ..อะไรก็อร่อยทั้งนั้น
พี่เกษตรใจร้าย..พาน้องๆไปตกคันนา..ขาลายหมด
จองงงงงงงงงงงงงงง
ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาร.....
อยากไป อยากไป ทำนา เฮ่ออออออออออออออ
พี่คร๊าบบบบบบบบบบบบ
ยากไปจริงๆ นะคะ
แต่กางเกงขาสั้น ไม่ค่อยมีค่ะ มีแต่กางเกงขาเกือบสั้น อิอิ
สวัสดีค่ะคุณเกษตร"อยู่"จังหวัด....ข้าวออกรวงกำลังสวยเลยค่ะ..ได้บรรยากาศดีจัง...
ทำไมต้องขี้กะปอม...ทำไมไม่เรียกกะปอมเฉยๆ สงสัยจะกินขี้มันด้วยล่ะ
ใส่ขาสั้นมาลุยนาข้าว สุดยอด...คันทั้งคืนแน่ๆ อิอิอิ
ไม่มานาน ลีลาพัฒนาไปไกล..น้องบาวเรา
ทั้งความรู้วิชาการ เทคนิค การขาย(ข่าว) การเขียน
เยี่ยมมากๆ
ได้กลิ่นหอมรวงข้าวโชยมา อิอิ คิดเอา ท่านเกษตรขา อยากกินข้าเม่าค่ะ คือสิเเซบ
ตามมาจากบันทึกนองพอลล่า
เห็นว่าโดนคำคมบาด อิอิ
สวัสดีค่ะ... "ผู้ดีเดินตรอก ขี้คอกเดินถนน" แล้ว "ขี้กระปอม" นี่เดินที่ไหน?? จ๊ะ...ฮ่าๆๆๆ สงสัยจะเดินตามคันนา เหมือนวิศกร...ดูจากภาพอากาศตามท้องทุ้งดี้ดี ลมคงพัดเย็นสบายใช่ไหมจ๊ะ...พาเด็กน้อยมาดูพี่วิศกรจ้าาาา
วิศวกรตกคันนา ยังธรรมดาไปนะคะพี่ชาย
อยากเห็นภาพท่านเกษตรฯ ตกคันนาบ้าง คงน่าสนใจกว่านะคะ
.. แวะมาแซว มาทักทายวันศุกร์สุขสันต์ค่ะพี่ชาย ...
พาไทเกี่ยวข้าว ทำนาด้วยหน่อย เผื่อจะรวย ไม่ต้องซื้อข้าวกิน
เดี๋ยวนี้ท่านยิ่งหญ่ายยย ไปซะแล้ว หุ หุ ... เจ๋งเจงๆๆๆ จะให้ลงในบันทึกกินเน็ต ไหมคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
* ดีนะกินขี้กะปลอม ไม่ยักหากินขี้กะจริง อิอิ
* สุขกายสุขใจนะคะ