ครู.....ผู้อยู่เหนือการสอน
เรื่องเล่าต่อไปนี้ป็นเรื่องจริงที่คุณครูหลายคนและหลายๆ โรงเรียนคงได้รู้เห็นเช่นเดียวกับครูพรรณา....
" ครูขานังบีมันหนีไปแล้วค่ะ...หนูกลัวมันถูกหลอกไปขาย... "
" เฮ้ย ! แล้วทำไมเพิ่งมาบอกเอาป่านนี้วะ ทีเมื่อเช้าถามหาก็ไม่มีใครพูดถึงเงียบกันสนิทเชียวนะ " ...ฉันรู้สึกหัวเสียเพราะเมื่อเช้าตอนเข้าแถวตรวจสอบผู้ขาดเรียนและดูแลความเรียบร้อยกันก่อนเข้าเรียน แล้วนี่ก็บ่ายป่านนี้แล้วเหลือเวลาอีก 40 นาทีก็เข้าแถวกลับบ้านแล้ว ป่านนี้จะเหลืออะไรฉันคิดไม่ตก จะเอายังไงดีล่ะ
" อาจารย์อย่าเอะอะไปนะ หนูกลัวมันตบเอาถ้ามันรู้ว่าหนูบอกอาจารย์ " แก๊งสาวซ่าส์มากระซิบกระซาบอีกครั้ง
" เออ！ ถ้ากลัวนักก็ไม่ต้องช่วยมันหรอก เธอบอกครูแค่นี้ครูก็ช่วยอะไรไม่ได้ รายละเอียดเป็นไงบ้าง มันไปกับใคร บ้านไอ้หนุ่มนั่นอยู่ที่ไหน บอกครูได้ไหม พูดเร็วอย่าช้า " ฉันเริ่มหาข้อมูลและเร่งเร้าคำตอบ
" พี่วัธ ไปตามเด็กกับหนูหน่อยได้ไหม " ฉันโทร.หารองผู้อำนวยการพร้อมกับเล่ารายละเอียดให้ฟัง โดยมีเด็กๆ ยืนมองตาแป๋วแบบลุ้นคำตอบ
" ทุกคน ไปรอที่ป้อมยามเดี๋ยวนี้ อย่าลืมเอากระเป๋าหนังสือไปด้วย " ฉันสั่งเด็กๆ แล้วรีบเก็บของ
พวกเราตระเวนหาตามบ้านเพื่อนคนต่างๆ ของบี แต่ก็ไม่พบ ฉันสังเกตว่าเด็กๆ สามารถเข้านอกออกในได้แทบทุกบ้าน และยัยนันท์ดูจะเป็นผู้รอบรู้ไปทุกเรื่อง บ้านไหนที่เธอเข้าไปดูในห้องไม่ได้เธอก็แอบอ้อมไปดูทางด้านหลัง 4 - 5 บ้านแล้วล้วนแต่คว้าน้ำเหลว
" เออ! ช่างมีเพื่อนไกลจากบ้านมากเหลือเกินนะ " เสียงพี่วัธบ่นเด็กๆ ฉันเองก็เริ่มรู้สึกว่าคว้าน้ำเหลวเสียแล้ว และตัดสินใจกันว่าออกจากบ้านหลังนี้แล้วเราจะส่งเด็กๆ กลับบ้าน
" เฮ้ย! แล้วใครรู้บ้างว่าบ้านแฟนนังบีอยู่ที่ไหน อย่าบอกว่าไม่รู้เชียวนะ อยากช่วยเพื่อนต้องพูดความจริง " ฉันเริ่มคาดคั้นและเสนอความเห็นว่าจะต้องให้ผู้ปกครองแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อช่วยกันตามหา
บี กำพร้าพ่อและแม่ตั้งแต่แรกเกิด พ่อแม่เลิกรากันไป แม่ก็นำเธอมาฝากยายไว้ ส่วนแม่ก็หายสาปสูญไปเลยเธอได้รับการดูแลจากยายและได้รับเงินส่งเสียจากป้าซึ่งทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ต่อมาป้าตกงาน ก็ไม่ส่งเงินมาให้เธอกับยายก็ไม่มีกินบางวันก็มีแต่น้ำลูบท้อง ประกอบกับตามหมู่บ้านเด็กๆเริ่มมีค่านิยมเป็นหางเครืองสมัครเล่นตามวงสตริง บีจึงไปสมัครด้วยซึ่งก็ทำให้ได้เงินมาเลี้ยงดูยายซึ่งแก่มากหูตาก็ไม่รู้เรื่องเสียแล้ว
" อาจารย์ขาไปทางวัดไผ่ค่ะ ไกลมากเลย จะไปไหมคะ " เสียงยัยเบญบอกอย่างไม่แน่ใจ ยัยเบญนี่ก็ปัญหาไม่เบาตั้งแต่อยู่ชั้นป.๓ พ่อแม่ ญาติโกโหติกาพากันตบเท้าเข้าห้องขังเกือบหมดด้วยข้อหาค้ายาบ้า
" เอาก็เอา คราวนี้หวังว่าคงได้เรื่องนะ มีใครจะลงบ้านก่อนไหม " พี่วัธพูดและถามเด็กๆ แต่ทุกคนเงียบสนิทเป็นอันว่าไปหมดทั้งแก๊ง สักพักเราก็ถึงที่หมาย
" อาจารย์อยาเพิ่งลงไปนะคะ ให้พวกหนูลงไปก่อนเผื่อมันเห็นแล้วกลัวจะหนีไปซ่อนซะก่อน "
" ลงไปทั้งหมดนี่แหละ มันอยากจะหนีให้รู้ไป ช่วยๆกันดูทุกทิศทาง บ้านหลังเดียวเดี่ยวๆ กลางทุ่งโล่งอย่างนี้ " ฉันบอกเด็กๆ พร้อมกับนึกหวาดในใจถึงภัยต่างๆ
ลงรถแล้วเราถามหายัยบีกับผู้ใหญ่ของบ้าน เขาบอกว่าไม่รู้ แต่ยัยนันท์จำรถเครื่องของแฟนยัยบีได้และมั่นใจว่ายัยบีจะต้องอยู่ที่บ้านนี้แน่นอน เธอจึงบอกให้ฉันไปดูในบ้านส่วนตัวเธอและเพื่อนๆ จะดูที่โรงนอนด้านข้าง ฉันพบเด็กผู้ชายคนหนึ่งเป็นนักเรียนในแถบใกล้เคียงมามั่วสุมอยู่ที่บ้านหลังนี้ด้วยจึงเรียกมาสอบถาม และใช้ให้ไปตามแฟนยัยบีออกมาพบ .....
รอกันอยู่สักครู่ผู้ใหญ่ของบ้านก็ไม่ให้คำตอบแก่พี่วัธเลย เราจึงตัดสินใจจะกลับ แต่ฉันสังเกตเห็นเด็กๆ มีอาการเหมือนตัดสินไม่ได้ว่าจะบอกครูหรือไม่
" ไปกลับ เด็กๆ ขึ้นรถเร็ว จะค่ำแล้ว ลานะคะ " ฉันบอกเด็กและกล่าวลาเจ้าของบ้าน ขณะเดินผ่านโรงนอนฉันหยุดนิดหนึ่งแล้วเดินเลี้ยวไปทางนั้น เด็กๆ รีบห้ามว่าอย่าเข้าไป ฉันจึงคาดคั้นจนได้ความ
" จะเดินออกมาเองหรือจะให้ครูเปิดมุ้งเข้าไปดู " ฉันถามเสียงเรียบเย็น แต่ในใจเดือดปุดๆ แล้ว
" คอยเดี๋ยวค่ะ "
" ก็แค่นั้น "
เราได้ตัวยัยบีกลับบ้านและนำส่งให้ยายพร้อมกับกำชับให้ยายไปโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น
จากปัญหาของยัยบี วันนี้เราช่วยเธอได้แต่วันพรุ่งก็เป็นกรรมและโชคชะตาของเธอที่จะเลือกเดินด้วยตนเอง
หลายรูปแบบเหลือเกินกับปัญหาของนักเรียน เช้าวันนี้ผู้ปกครองก็มาแจ้งว่าลูกของตนมีปัญหาด้านสมองมาแต่เด็กๆ ทำให้เรียนไม่รู้เรื่อง สอบถามก็ได้ความทั้งน้ำตาว่า เมื่ออายุได้เก้าเดือนเด็กหลุดจากมือแล้วหัวฟาดพื้น หลายคนรีบช่วยกันคว้าขึ้นมาอย่างรวดเร็วไม่ทันระวังอุ้มขึ้นมาได้หัวเด็กก็กระแทกกับพื้นบ้านที่อยู่บนหัว..........ทำไงดีล่ะ ได้แต่ปลอบว่าไม่เป็นไรหรอกอ่านไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเขาไม่เกเรก็พอแล้ว ครูจะบอกครูคนอื่นๆ ให้รู้ว่าเขาพิการทางสติปัญญา การที่เขาได้มาโรงเรียนก็ช่วยให้เขาเรียนรู้เรื่องอื่นๆ ไป
" ไม่ต้องนอนเป็นเจ้าชายนิทรา ป้อนนำป้อนข้าว ได้แค่นี้ฉันก็ถือว่าบุญแล้วค่ะครู ที่มานี่ฉันกลัวโรงเรียนจะให้มันออก " ผู้ปกครองบอกกล่าวการยอมรับสภาพของตนและเด็ก
บันทึกนี้ได้แรงบันดาลใจ ท่านผอ. ประจักษ์ ปานอินทร์ ( ครู....กับ.... รู้จัก ) มองภาพภาชนะแล้วบางทีก็ให้ทดท้อในใจ เพราะภาชนะบางใบนอกจากจะปากแคบรอการกรอกแล้วยังมีดินปลวกอัดอยู่ข้างในซึ่งยากแก่การแคะเอาดินออกและกรอกน้ำเข้าไป
ให้ครูทุกท่านสุขกายสุขใจค่ะ
ความเห็น (25)
สวัสดีค่ะคุณครู
คุณครูคิมให้หนูมาอ่านบันทึกและเม้นท์ได้ตามความคิด
หนูไม่มีคำแนะนำแบบผู้ใหญ่หรอกนะคะ แต่หนูขอขอบพระคุณแทนพี่บีและเพื่อน ๆค่ะ
หนูขอเป็นกำลังใจให้คุณครูค่ะ คุณครูทำดีที่สุดแล้วนะคะ อยากให้พี่บีคิดถึงอนาคตค่ะ
สวัสดีค่ะครูพี่พรรณา
... อึ้งเลยค่ะครูพี่ ... นี่แหละครูผู้ให้ความรู้อยู่ทั่วเมืองไทย คิดถึงเพลงนี้เลยค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับเรื่องราวมุมนี้ค่ะ ชื่นชมเป็นกำลังใจนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์...
บันทึกนี้อ่านแล้ว .. ทำให้นึกถึงเด็กๆมัธยมบางคนที่โรงเรียนหนู(ด้วยความห่วงใยในอนาคตค่ะ)
ไม่รู้จะเม้นท์อย่างไร ..อืม..
ไปดีกว่า .. ฝันดีนะคะ ..
- เจอปัญหาเด็กๆแบบนี้
- เศร้าใจพิลึก จะโทษใครได้
- พ่อก็ไม่มี แม่ก็ไม่อยู่ ยายก็ตาไม่ดี
- เฮ้อ ชีวิต...
- เหลือแต่คุณครู...ที่ต้องรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล
- โหนักเรียนมากขนาดนั้น ...จะทำอย่างไรละเนี่ยพี่ครู
สวัสดีค่ะน้อง 
น้องนัท
* น้องนัทน่ารักและมีน้ำใจงาม การเป็นคนดีผู้ได้รับผลเป็นเบื้องต้นหรือคนแรกก็คือผู้กระทำดีนั่นเอง
* ฝากความคิดถึงครูคิมด้วยค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ 
poo
* ครูหลายท่านที่ต้องเข้าช่วยเหลือเด็กๆ เมื่อมองเหตุการณืย้อนหลังแล้วบางท่านอาจเฉียดความตายก็มี
* ครูปูรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
มาลุ้นให้คุณครูแคะขี้โคลนขี้ดิน
ออกจากปากขวดด้วยคนค่ะ
ชื่นชมคุณครูจริงๆ
สวัสดีค่ะแคตุ๊กกรู 
ครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…
* นี่คือคำกล่าวที่สมควรแก่เนื้อหาแล้ว
สวัสดีค่ะอาจารย์...
บันทึกนี้อ่านแล้ว .. ทำให้นึกถึงเด็กๆมัธยมบางคนที่โรงเรียนหนู(ด้วยความห่วงใยในอนาคตค่ะ)
ไม่รู้จะเม้นท์อย่างไร ..อืม..
ไปดีกว่า .. ฝันดีนะคะ ..
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูพรรณา
ครูอย่างเราเป็นทั้งแม่ ทั้งพี่ ทั้งเพื่อน
แล้วอย่าง..น้องชายนายขจิตว่า เด็กตั้งมาก
เราจะดูไหวหรือคะ ..ถ้าทุกฝ่ายไม่ช่วยกัน
สวัสดีค่ะ 
ขจิต ฝอยทอง
* เด็กมากมาย และปัญหาก็เพิ่มมากขึ้น ทุกวันนี้ดูเหมือนภาระการช่วยเหลือเด็กตกมาอยู่ที่ครู และฝ่ายเวชกรรมสังคมไปแล้ว พ่อแม่แทบไม่มีบทบาทอะไรเลย
* ฉุดขึ้นมาได้สักคนครึ่งคนก็ดีแล้วค่ะ ....พอถึงเวลาประเมินผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของเด็ก อิอิ ไม่อยากเอ่ย ปัญหาเหล่านี้ไม่มีในนิ้วมือใครเลย
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ
มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
* ขวดบางใบก็มีการทาสีเป็นเงาลื่นยากแก่การหยิบจับ แต่ก็ไม่พ้นตาและมือของครูไปได้ ส่วนใบไหนจะถูกแคะแกะออก ได้แค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับเจ้าของขวดด้วยหละ แบบว่าเขากลัวขวดกระเทาะ
* ทุกวันนี้ฝ่ายสาธารณสุขก็ทำงานหยอกอยู่เมื่อไรคะ ครุพรรณาแคะดินปลวกออกแล้ว ฝ่ายของท่านก็มีหน้าที่เยียวยาขอวดที่กระเทาะ หรือแตกหักไปบ้าง
* ขอขอบคุณในน้ำใจที่ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ 
ครู ป.1
* อิอิ อ๋า! น้องชายนายขจิต
* เด็กตัวเล็กๆ น่ารัก ม๑ เทอมต้นยังไร้เดียง พอเทอมปลายก็เริ่มมีเดียงสา...อย่าคิดมากเด็กๆ ต้องมีพัฒนาการ
* สุขกายสุขใจนะคะ
อิอิ...ชีวิตครู
เรื่องจริงไม่อิงนิยายเน้อะ
คนข้างเคียงทำเหมือนน้องแหละ ลูกศิษย์เธอหายไปตอนกลางวัน
เธอตามไปทั้งคู่อยู่ในชุดนุ่งน้อยห่มน้อย
เรียกแม่มาดู แม่กลับบอกว่าช่างมันครู มันอยากมี.....นัก ก็ปล่อยมันไป
ฉันก็เลี้ยงมันได้แต่ตัว.
ครูก็ยืนงง....แล้วพานักเรียนขึ้นรถ..กลับโรงเรียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ก่อนกลับครูหันไปบอกว่า
"พรุ่งนี้จะสอบแล้ว ถ้าว่างก็ไปสอบด้วยนะ จะได้จบๆมาเลี้ยงลูก"
ครูสมัยนี้เหนื่อยนะ
ไหนจะให้ความรู้ ไหนจะต้องหาเงินให้เป็นค่ารถมาโรงเรียน
ไหนจะเสื้อผ้า ไหนจะต้องปกป้องคุ้มครอง ...แล้วพ่อแม่เด็กไปไหนนนนนน
สังคมป่วย แต่ครูห้ามป่วยละกันน้องพี่
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ไม่ทราบจะเม้นท์ว่าอย่างไร
- ว่าแล้ว...เราจึงได้เป็นครูที่มีความจำเป็นต้องทำหน้าหลายอาชีพ
- ขอขอบพระคุณค่ะ ทำดีแล้วค่ะ
- ดีใจที่คุณครูยังอยู่กับพวกเรา
- อย่าหนีไปดาวดวงอื่นนะ
- คุณครูเป็นสถานีสุดท้ายของชาว บล.แล้วนะ
- ต้องอยู่เฝ้าสถานีนี้ให้อยู่รอดปลอดภัย
- ขอบพระคุณที่กรุณาเติมเต็มได้ชัดเจนมากขึ้น
- เปิดร้านยาเมื่อไรบอกด้วยนะ
- เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นพ่อแม่
- ชื่นชม
krutoiting
ครูคิม
มาทายทักครูพี่ อีกครั้งค่ะ อ่านครั้งแรก อึ้ง งง ทำไงเนี่ยคะครูพี่
หากพอมาอ่าน คำยืนยัน เด็กต้องมีพัฒนาการ ครูจัดการได้
ค่อยโล่งงอก ชื่นชม เป็นกำลังใจค่ะ ... สุขสันต์วันศุกร์นะคะครูพี่พรรณา
สวัสด่ะท่าน ผอ. 
นายประจักษ์ ปานอินทร์
* ตอบคอมเม้นท์ไปแล้ว 2 คน คณุต้อกับครูคิม เห็นรูปแบบแปลกๆ ทั้งๆ ที่พิมพ์ ในรูปแบบธรรมดาๆ นานเข้ามาดูทีเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ตื่นเต้นดีค่ะ อิอิ
* การทำงานถ้าได้รับการสนับสนุน ส่งเสริมและให้กำลังใจผู้ปฏิบัติย่อมมีกำลังกายกำลังใจทำงานและทำอย่างมีความสุข ถ้าไม่ส่งเสริมแค่ตามน้ำผู้ปฏิบัติก็ยังมีกำลังใจฮึดสู้ แต่ถ้าไม่สนุบสนุน ส่งเสริมรวมทั้งขัดขวางและทำร้ายกำลังใจ ....ขอฝากเนื้อเพลงดาวประดับใจ(คนทำงาน)ไว้ด้วยค่ะ
 เนื้อเพลง
|
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ poo
* เด็กๆ เหล่านี้ครูพรรณา ก็มักจะบอกเขาเสมอๆว่า ชีวิตเราก็เหมือนว่าวที่ลอยอยู่บนฟ้า สวยงามยามล่องลอย แต่ถ้าปล่อยสูงมากว่าวติดลมบนอาจถูกพายุพัดให้ฉีกขาดเสียหายได้ แต่โครงยังดีอยู่เราก็นำมาซ่อมแซมให้ดีและสวยงาม มันก็พร้อมที่จะขึ้นไปลอยอยู่บนฟ้าอวดโฉมได้อีก ดังนั้นจะทำอะไรก็อย่าทำลายโครง(สร้าง)ของตนจนไม่อาจซ่อมแซมได้
* เปิดเทอมแล้วน้องครูปูสุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครู
เป็นปัญหาที่น่าหนักใจนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณครูนะคะ ^_^
สวัสดีค่ะอ.พรรณา
อ่านจบด้วยความรู้สึก....เหนื่อยแทน คุณครู ค่ะ
.........
คงต้องขอยืมคำของท่านอ.ประจักษ์ที่ว่า ครูไม่เพียงสอนหนังสือ แต่ต้องสอนคน...
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เอาใจช่วยคุณครูค่ะ
(^___^)
ใกล้ลอยกระทงแล้วนะคะ
เตรียมกระทงกับคนรู้ใจหรือยังค่ะ
หาเผื่อให้น้องสาวคนนี้ บ้างนะคะ...
สวัสดีค่ะ 
คนไม่มีราก
* ขอบคุณค่ะ ที่เป็นกำลังใจให้กัน
* เดี๋ยวนี้สัมพันธภาพระหว่างครูกับศิษย์และผู้ปกครองกำลังแยกออกจากกัน จะเป็นด้วยค่านิยมหรือสิทธิมนุษยชนก็เหลือจะคาดเดาค่ะ ( ครูยังคิดว่าศิษย์คือลูกของตน แต่ศิษย์บางคนที่เป็นส่วนมากมักไม่คิดว่าครูคือพ่อแม่คนที่๒ เสียแล้ว )
* จะอย่างไรก็ตามหากครูยึดเด็กเป็นสำคัญ การสอนและชี้นำถูกผิดของวิถีชีวิตย่อมสำคัญกว่าวิชาความรู้ ...สรุปว่าครูต้องสอนให้เขาเป็นพลเมืองที่ดีและมีคุณภาพ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ 
°o.O ปลายฟ้า O.o°
* ฮิฮิ ไม่อยากจะบอกว่าครูพรรณา ลอยกระทงคนเดียวแทบทุกปีเลย
* ปีนี้ได้เพื่อหลายคนอากาศเลยผิดปกติ๕๕๕๕
* สุขกายสุขใจนะคะ