๑๘๓. คุณจะเลือกทางไหน ???...

มีเด็กกลุ่มหนึ่งเล่นกันใกล้รางรถไฟ 2 ราง รางหนึ่งอยู่ในระหว่างการใช้งาน ในขณะที่อีกรางหนึ่งไม่ได้ใช้งานแล้ว มีเพียงเด็กคนเดียวเท่านั้นที่เล่นบนรางที่ไม่ได้ใช้งาน ส่วนเด็กที่เหลือนั่งเล่นอยู่บนรางที่ยังใช้งานอยู่ เมื่อรถไฟแล่นมา คุณอยู่ใกล้ๆที่สับรางรถไฟ คุณสามารถเปลี่ยนทางรถไฟไปยังรางที่ไม่ได้ใช้งานเพื่อช่วยชีวิตเด็กส่วนใหญ่ แต่นั่นหมายถึงการเสียสละชีวิตของเด็กคนที่เล่นอยู่บนรางที่ไม่ได้ใช้งาน หรือคุณเลือกจะปล่อยให้รถไฟวิ่งทางเดิม? ลองหยุดคิดสักนิด มีทางเลือกใดที่เราสามารถตัดสินใจได้ คุณต้องทำการตัดสินใจก่อนที่จะอ่านต่อไป รถไฟไม่สามารถหยุดรอให้คุณไตร่ตรองได้ คนส่วนมากอาจเลือกที่จะเปลี่ยนทางรถไฟ และยอมสละชีวิตของเด็กคนนั้น ฉันคิดว่า คุณก็อาจจะคิดเช่นเดียวกัน แน่นอน ตอนแรกฉันก็คิดเช่นนี้เพราะการช่วยชีวิตเด็กส่วนมาก ด้วยการเสียสละชีวิตเด็กหนึ่งคนนั้นดูสมเหตุผลทั้งทางศีลธรรมและความรู้สึก แต่คุณเคยคิดบ้างไหมว่าเด็กที่เลือกเล่นบนรางที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว ที่จริงเขาได้ตัดสินใจถูกต้อง ที่จะเล่นในสถานที่ๆปลอดภัยแล้วต่างหาก แต่ทว่า เขากลับต้องเสียสละชีวิตให้กับเพื่อนที่ไม่ใส่ใจ และเลือกที่จะเล่นในที่อันตราย สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นรอบตัวเราทุกวัน ในสถานที่ทำงาน ย่านชุมชน การเมืองโดยเฉพาะในสังคมประชาธิปไตย คนกลุ่มน้อยมักจะถูกเสียสละให้กับผลประโยชน์ของคนหมู่มาก แม้ว่าคนกลุ่มน้อยจะฉลาด มองการณ์ไกล และคนหมู่มากจะโง่เง่า ไม่ใส่ใจก็ตาม เด็กคนที่เลือกที่จะไม่เล่นบนรางที่อยู่ในการใช้งานตามเพื่อนๆของเขา และคงไม่มีใครเสียน้ำตาให้หากเขาต้องสละชีวิตก็ตาม เพื่อนที่ส่งต่อเรื่องนี้มาบอกว่า เขาจะไม่พยายามเปลี่ยนเส้นทางรถไฟ เพราะเขาเชื่อว่าเด็กที่เล่นอยู่บนรางที่อยู่ในการใช้งานย่อมรู้ดีว่า รางนั้นยังอยู่ในระหว่างการ ใช้งาน และพวกเขาควรจะหลบออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหวูดรถไฟ ถ้าทางรถไฟถูกเปลี่ยน เด็กหนึ่งคนนั้นต้องตายอย่างแน่นอน เพราะเขาไม่เคยคิดว่ารถไฟจะเปลี่ยนมาใช้เส้นทางนั้น นอกจากนั้น รางที่ไม่ได้ถูกใช้งานอาจเป็นเพราะรางนั้นไม่ปลอดภัย ถ้ารถไฟถูกเปลี่ยนเส้นทางมาที่รางนี้ เราทำให้ชีวิตของผู้โดยสารทั้งหมดตกอยู่ในอันตราย ในขณะที่คุณพยายามช่วยชีวิตเด็กจำนวนหนึ่งโดยการสละชีวิตเด็กหนึ่งคน อาจกลายเป็นการสังเวยชีวิตผู้คนนับร้อยก็เป็นได้ เรารู้ว่าชีวิตเต็มไปด้วยการตัดสินใจอันยากลำบาก บางครั้งเราอาจลืมไปว่า การตัดสินใจอันรวดเร็วใช่จะเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป จำไว้ว่า สิ่งที่ถูกต้องไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่นิยมปฎิบัติ และสิ่งที่เป็นที่นิยม ไม่จำเป็นต้องถูกต้องเสมอไป ทุกๆคนสามารถทำสิ่งผิดพลาดได้ และนั่นคือเหตุผลที่เขาใส่ยางลบไว้ที่ปลายของดินสอ (-`๏'•ิ__•ิ`๏'-) -~----------~----~----~----~------~----~------~--~---

[ดร.ประสิทธิ์ หนูกุ้ง]

เป็นข้อคิดที่ดีมากครับ สติ สำคัญที่สุด ปัญญาก็จจะตามมาครับ

[noktalay]

สวัสดีค่ะ ครูแป๋ม...ถ้าตนเองเป็นคนสับรางรถไฟ..ก็ยังตอบไม่ได้เลยนะค่ะว่าจะเลือกทางไหน...แต่เราควรเลือกเส้นทางที่เป็นไปตามกฏ กติกา ไม่เป็นภาระต่อใครจะเหมาะที่สุดค่ะ

[กุ้งนาง สุธีรา]

เเวะมาทักทายน้องครูเเป๋มค่ะ ด้วยความคิดถึง พี่กุ้งเคยได้ยินคำคำหนึ่งเหมือนกัน คำว่า ถูกใจเเต่ไม่ถูกต้อง

เข้าใจว่าเกิดขึ้นเสมอในเเวดวงคนทำงาน

[kpam boon]

แป๋มต้องขออภัยทุกท่านในความไม่สดวกในการอ่านนะคะ

เจ้าโน๊ตบุ๊กตัวดีของแป๋มคงจะเจอสิ่งแปลกปลอมเข้าให้ค่ะ

จะดัดแปลง ปรับเปลี่ยนสีสันไม่ได้เลย แย่จัง... ขอโทษทุกท่านค่ะ

[kpam boon]

สวัสดีค่ะ ท่านผอฯประสิทธิ์ ที่เคารพ

นับเป็นคำกล่าวที่ถูกต้อง แบบ original เลยนะคะท่าน

ขอบคุณสำหรับการมาเยือนค่ะ.

[kpam boon]

คุณครูนก ก็กล่าวได้อย่างน่าชื่นชมในการที่จะเคารพกฏ กติกา ไม่เดือดร้อนใครก็ดีเหมือนกัน ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้ความคิดเห็น..

[kpam boon]

สวัสดีค่ะ พี่กุ้ง คนสวย..

เป็นเรื่องที่เรียกว่าจริงแท้แน่นอนค่ะ

"ถูกใจแต่ไม่ถูกต้อง" เป็นอะไรที่แทรกซึมไปทุกที่แล้วละค่ะพี่

ต้องมี Flexible กันบ้างจึงจะอยู่กันได้, เรื่องนี้แป๋มยังอยู่ในช่วงศึกษางานค่ะพี่...งานเข้าๆๆๆๆ...อืม...

[จินตนา โนนทะเสน]

สวัสดีคร๊า...^^

อืม....เป็นบทความที่ตรงกับประสบการณ์

ที่ได้พบเจอในปัจจุบันมากๆคะ

นี่คือเรื่องจริง..ที่เกิดขึ้น

(กับตัวหนูและคนรอบข้าง)

ตามหลักประชาธิปไตยแล้ว

เราต้องยึดเสียงข้างมากเป็นหลัก

แต่..เราก็ต้องฟังเสียงข้างน้อยด้วย

คนส่วนใหญ่จะฟังเสียงข้างมากเป็นหลัก

จะไม่ค่อยสนใจเสียงข้างน้อยสักเท่าไร

แม้ว่าเสียงข้างน้อยจะเสียงที่บริสุทธิ์ ถูกต้องก็ตาม...

[kpam boon]

จินตนา พูดถึงตัวเองหรือพูดถึงครูแป๋มน๊า...

เอ๊ะ รึจะเป็นทั้งคู่ แต่ในสถานที่และสถานการณ์ต่างกัน....

หรือครูแป๋มเข้าใจไปเองน๊อ

กระทู้นี้ดูเหมือนจะบอกอะไรแก่ผู้อ่านหนอ....

................

รู้แระ...ในความคิดครูแป๋มคิดว่า น่าจะบอก "ศิลปะในการอยู่ร่วมกัน" ไง..

[จินตนา โนนทะเสน]

^.^

ก็ประมาณนั้นแหละคะ

[kpam boon]

หนูจินกับครูแป๋ม รับทราบตรงกันนะ..อิอิ..

[สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ]

เป็นข้อความที่ได้ข้อคิดมากเลยคะ ทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่ด้วยเหตุและผล ของความสูญเสีย ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง  แต่ทุกคนที่กระทำลงไปย่อมรู้ตัวดี  ทำแล้วได้อะไร และที่ทำอยู่นี่เสี่ยงไหม ที่อื่นไม่เล่นหรือไง หรือบ้านเมืองวุ่นวาย จะพากันทำอย่างอื่นไม่ได้หรือไง ต้องมานั่งคิดกัน อย่าเข้าข้างตนเอง จะมีซักกี่คน ไม่เข้าข้างตนเอง หรือลำเอียงให้พวกพ้อง  และเรารู้ว่ามันไม่ดี ไปเล่นที่รางรถไฟ ไม่ว่าทางไหนก็ตาม มันเผลองีบหลับก็ได้  เราจะบอกเขาอย่างไร ไม่ให้ไปเล่นที่รางรถไฟเลย

มันก็คงจะปลูกฝังจิตสำนึกกันแต่น้อยๆ สิ่งไหนถูกสิ่งไหนผิด  สิ่งไหนควรทำ สิ่งไหนไม่ควรทำ อย่างหนูจินต ก็บอกว่าฟังเสียงข้างมาก ก็ใช่ว่าจะถูกต้องเสมอ ฟังเสียงข้างน้อยด้วย แต่เสียงข้างน้อย แม้ถูกต้อง ก็ไม่มีคนฟัง  แล้วจะเป็นประชาธิปไตยไหมคะ

ขอบคุณนะที่ไปเยี่ยมพี่สุ ในบล็อคนักศึกษาทำบุญคะ มีอะรไบอกนะคะ ส่วนเรื่องบล็อคลาย คงจะแก้ไข คอมมีปัญหาพี่สุรู้แล้วคะ ตอนนี้ยังไม่มีเรื่องใหม่ ถ้าว่างอยากเยี่ยมก็คงไปเยี่ยมบทความเก่าๆที่ยังไม่ได้อ่านแหละคะ ไปนะคะคนดี

[KRUPOM]

สวัสดีค่ะ อ่านแล้วคิดได้เลย

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

สวัสดีครับคุณครูป้อมในชิวิตความเป็นจริง

อาจมีทางเลือกที่สามก็ได้ครับ เลือกที่ไม่ต้องเสียเลือดเนื้อและชิวิต อาจช้าสักนิด แต่ทุกชีวิตย่อมสำคัญกว่าครับ

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

ขออภัย ตามครูป้อมมา เห็นหน้าครูป้อมเป็นครูแป๋ม ผพูดผิด (เขียนผิด คือรสชาดของชิวิตในการการผิดทั้งพูดและเขียน)555555555

[kpam boon]

สวัสดีค่ะ พี่สุ

แป๋มตื่นขึ้นมาเพื่อจำได้ทำงานวิจัยต่อ เซ็ตเวลาไว้ค่ะ ระยะนี้ต้องนอนบ้าง ประเดี๋ยวร่างกายจะไม่สามัคคีกับใจไปอีก

เรื่องของการปลูกจิตสำนึกให้กับเด็กๆตั้งแต่ยังเล็ก แป๋มเห็นด้วยกับพี่สุค่ะ ไม้อ่อนยังดัดง่ายอยู่ ส่วนผู้ใหญ่ที่โตๆกันแล้วคงเป็นการ

ยากหากจะเปลี่ยนความคิด แต่บางครั้งก็ง่ายเหลือเกินหากเป็นเรื่องที่เขามีทุนความเชื่อในใจเขาอยู่แล้ว เรียกว่า นานาจิตตังค่ะ

ขอโทษอีกครั้งกับลวดลายของบล็อก และขอขอบคุณที่พี่สุยังอุตส่าห์แวะเข้ามาอ่าน นับเป็นความรักและเมตตาน้องเหลือเกินค่ะพี่

[kpam boon]

สวัสดีค่ะ คุณ_krupom

เก่งจังค่ะ ขอบคุณที่แวะมานะคะ

[kpam boon]

สวัสดีค่ะ ท่านวอญ่าฯ

ให้อภัยค่ะที่จะเห็นแป๋มเป็นคุณครูป้อม คนสวยหน้าตาดี...ยอมค่ะ...ยอม..อิอิ

และที่ลืมไม่ได้ ขอขอบคุณที่มาร่วมบอกเล่าทางเลือกที่สาม ของเรื่องราวในบันทึกค่ะ