กนกไร้ลายโบตั๋น
กนกไร้ลายโบตั๋น (๑)
ชีวิตที่เกิดมาท่ามกลางขุนเขาในชนบท ที่ไม่มีไฟฟ้า น้ำประปามีแต่ตะเกียงที่ใส่น้ำมันก๊าด ดินแดนสีชมพู (แต่ก่อนนั้นคงเป็นแดนสีแดง) ซึ่งในแต่ละวันที่ผ่านไปมีความหวาดระแวงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับหมู่บ้านเราหรือเปล่า แต่ดิฉันรู้สึกชินกับสิ่งหวาดกลัวนี้แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์ที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา ดิฉันจำได้ว่ามีเหตุการณืที่เลวร้ายเกิดขึ้นอย่างรุนแรงที่ต้องทำให้ทหารเสียชีวิตไปหลายคน ทหารที่เสียชีวิตนั้นเพิ่งจบมาจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ที่มาร่วมป้องกันชาติ จบมาทำงานได้ประมาณ 3 เดือน ก็ได้เสียชีวิตด้วยการปกป้องขุนเขานี้ (ปัจจุบันคือภูหินร่องกล้า) สถานที่นี้คือนครไทย เป็นอำเภอที่ดิฉันได้กำเนิดในถิ่นนี้
จากครอบครัวเล็กๆ บ้านไม้ยกไต้ถุนสูง พ่อแม่ประกอบอาชีพทำนาและเลี้ยงหมู เพราะที่บ้านจะมีโรงสีเล็กๆ ดิฉันจำได้ว่าแม่เหนื่อยมากเพราะจะสีข้าวครั้งไรแม่ต้องใช้แรงหมุนให้เครื่องสีข้าวติดเครื่องทำงานได้ แม่เหนื่อยมากๆถ้าวันไหนพ่อไม่อยู่ ดิฉันก็ช่วยได้โดยการนำรำข้าวใส่ถุงให้แม่เท่านั้น
ดิฉันเกิดมาได้ ๒ ปีแม่ก็คลอดน้องชายและดิฉันอายุได้ ๕ ปีแม่ก็คลอดน้องสาว รวมแล้วดิฉันมีน้อง ๒คน แต่ละคนก็ช่วยแม่ทำงาน ตักน้าไว้ให้พ่อ แม่เลี้ยงหมู หลังกลับมาจากโรงเรียนทุกวัน ดิฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนบ้านหนองน้ำสร้างที่อยู่ใกล้บ้านตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่๔ และขี่จักรยานมาเรียนที่โรงเรียนนครไทยวิทยาคมในชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ ๗ ซึ่งในวัยนี้ไม่มีความกลัวกับสิ่งใดๆ มีแต่ความสุขสนุกสนานกับเพื่อนๆเท่านั้น ดิฉันจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๗ ที่นี้ และหลังจากนั้นก็สอบแข่งขันได้เข้าเรียนที่ ฉ.ส. (ฉัน..สวย ..ไม่ใช่ค่ะ ฉ.ส.คือ เฉลิมขวัญสตรี) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่๑
ดิฉันได้จากพ่อ แม่ มาเรียนโรงเรียนที่ไกลบ้านเป็นครั้งแรก และที่นี้ได้สร้างให้ดิฉันมีความเป็นอิสระในด้านความคิด การตัดสินใจ และมอบความรับผิดชอบในการทำหน้าที่ของลูกที่จากบ้านมาเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดพิษณุโลก โรงเรียนนี้สร้างความภาคภูมิใจให้เด็กบ้านนอกแดนสีชมพูอย่างดิฉันมากที่สุดในชีวิต
ความเห็น (12)
กำลังจะเล่าอัตชีวประวัติหรือคะ จะได้ติดตามตอนต่อไป
เล่าเรื่องความหลัง...มีความสุขดีนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ดีใจมากค่ะ...ตอนที่ ๑ เริ่มแล้ว
- ลุ้น ๆ ค่ะ และเป็นกำลังใจให้นะคะ
- อ่านแล้ว..น้ำตาไหลเลย
- ทำไมไม่เห็นเล่าให้ฟังนอกจอเลย..แบบนี้
- รอติดตามตอนต่อไปค่ะ...
อ่านกำลังเพลินเลย พี่ตั๋น จบดื้อๆ ทำให้อยากอ่านอีกครับ :)
เคยไปเป็นลูกจ้างกรมประมงสมัยเรียนจบใหม่ๆ ได้ออกพื้นที่อำเภอนครไทย กับ ชาติตระการ ไม่ได้ไปสิบกว่าปีแล้ว ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไรแล้วน๊าตอนเนี่ย
- กนกไร้ลายโบตั๋น
- ชื่อเรื่องไม่เบาครับ
- ตามอ่าน ๆ ^
สวัสดีค่ะ
เป็นเล่าเรื่องทั่วไป ค่ะ อย่าลืมตามาอ่านนะคะ
สวัสดีค่ะ
เดี๋ยวตั๋นจะเล่าต่อ นอกจอค่ะ
หวัดดีคับ..คุณครูโบตั๋น..
รออ่านตอนต่อไปนะคับ (คงยังไม่จบนะคับ)
กู๊ดดี้คิดถึงคุณครูโบตั๋นนะคับ..
สวัสดีค่ะน้องเอก
ขอโทษด้วยค่ะ เล่ายังไม่จบค่ะ พอดีมีน้องมาหาที่บ้าน พิมพ์ได้เท่านี้จึงบันทึกไว้ก่อน ยังไม่จบค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ
สวัสดีค่ะป้าเหมียว
ตอนนี้เจริญกว่าเดิมบ้างเล็กน้อย ว่างๆมาเที่ยวอีกนะคะ
สวัสดีครับหลาน
คิดถึงมากค่ะ ป้ามัวแต่กำลังแก้ผลงานไม่มีเวลาเท่าที่ควร
ว่างๆมาอ่านต่อนะครับ