ตามกำหนดการณ์จะมีการกินอาหารแบบปิคนิคที่วัดโฆสิตาราม จากนั้นเดินทางไปชมจุฬาตรีคูณ สถานที่ซึ่งมีแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ตามความเชื่อของฮินดู 3 สายมารวมกันได้แก่ แม่น้ำยมุนา คงคา และสรัสวดี
ทุกๆ 12 ปีจะมีการรวมตัวกันของฤาษี ชีไพร นักบวชชีเปลือยที่จุฬาตรีคูณในเทศกาลกุมภาเมล่า(มหากุมภะ) คนมากันประมาณ 10 ล้านคนเศษ มาเพื่ออาบน้ำ และชมฤาษี ชีไพรทั้งหลาย
หลังจากนั้นเราจะกลับมาพักที่เมืองพาราณสี พักวัดไทยสารนาถ ทอดผ้าป่าสร้างพระพุทธรูปปางประทับยืน และพักผ่อนตามอัธยาศัย
ประวัติอดีตของท่านพระนางสามาวดีมีอย่างนี้ครับ... สมัยหนึ่งพระปัจเจกพุทธเจ้าประทับเข้าสมาบัติอยู่ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ตรัสรู้ เป็นพระอรหันต์ด้วยพระองค์เอง ทว่า... สั่งสอนผู้อื่นให้บรรลุตามไม่ได้
ถ้ากล่าวตามการบำเพ็ญบารมีให้ถึงพระนิพพานจะมีบุคคล 3 กลุ่มใหญ่ๆ ได้แก่ พระสัมมาสัมโพธิสัตว์ พระปัจเจกโพธิสัตว์ และพระสาวกโพธิสัตว์
พระสัมมาสัมโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีนานที่สุด อาศัยปัญญา สัทธา และวิริยะ(ความเพียร)มากที่สุด เมื่อบรรลุด้วยพระองค์แล้ว จะแสดงธรรมโปรดสัตว์อื่น(พระสาวก)ให้บรรลุตามด้วย เปรียบเหมือนเรือลำใหญ่ที่แล่นนำเรือน้อยๆ สู่กระแสแห่งพระนิพพาน
พระปัจเจกโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีนานรองลงไป เมื่อบารมีเต็มแล้วจะบรรลุมรรค ผล นิพพานด้วยพระองค์เองในช่วงนอกพุทธกาล หรือช่วงที่ไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ และแสดงพระธรรมจักร เปรียบคล้ายเรือลำใหญ่ที่แล่นเข้าสู่กระแสแห่งพระนิพพานเพียงลำเดียว
พระปัจเจกพุทธเจ้ามีได้คราวละหลายๆ พระองค์ ทว่า... แต่ละพระองค์ก็จะบรรลุมรรค ผล นิพพานด้วยการตรัสรู้เฉพาะพระองค์ ไม่ได้อาศัยการฟังธรรมจากผู้อื่น
พระสาวกโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีนานรองลงไปอีก บารมีจะเต็มในช่วงพุทธกาล เมื่อมีโอกาสฟังธรรม ศึกษาพระธรรมก็จะบรรลุธรรมตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เปรียบคล้ายเรือลำน้อยที่แล่นตามเรือลำใหญ่เข้าสู่กระแสแห่งพระนิพพาน
สมัยหนึ่งพระเจ้าพรหมทัต(เจ้ากรุงพาราณสี)อุปักฐาก(ดูแล เลี้ยงดู)พระปัจเจกพุทธเจ้า 8 พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้า 7 พระองค์เสด็จไปหิมวันตประเทศ(บริเวณภูเขาหิมาลัย) พระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งประทับเข้าฌาน ณ ที่รกด้วยหญ้าริมฝั่งแม่น้ำ
สมัยนั้นพระนางสามาวดีเกิดเป็นสตรีสูงศักดิ์ นำบริวารไปอาบน้ำที่แม่น้ำ กลับมาแล้วหนาว จึงจุดไฟเพื่ออาศัยความอบอุ่น ไฟนั้นได้ลามไปไหม้พระปัจเจกพุทธเจ้าที่เข้านิโรธสมาบัติอยู่
ครั้นไฟไหม้ไปโดยรอบพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้ว พระนาง(ในชาตินั้น)เกรงว่า จะมีความผิด(ที่เผาพระปัจเจกพุทธเจ้า)จึงสุมฟางใหม่ เผาซ้ำ คราวนี้ใช้ฟืน
ครั้งแรกที่เผานั้นไม่มีเจตนา ทว่า... ครั้งที่สองนี่เผาปกปิดหลักฐาน นับว่ามีเจตนาทำร้าย บาปกรรมจึงมาแต่การเผาครั้งที่สอง
ธรรมดาของพระอนาคามีและพระอรหันต์ที่เข้าสมาบัตินั้น... อานุภาพของสมาบัติจะปกปักรักษา ทำให้ไม่มีอันตรายจากเหตุการณ์ต่างๆ เช่น ไฟ น้ำ สัตว์ร้าย ฯลฯ
การที่อดีตพระนางสามาวดีไปเผาทั้งสองครั้งจึงไม่ได้ทำให้พระปัจเจกพุทธเจ้าเป็นอันตรายเลย ทว่า... เจตนาทำร้ายยังมีอยู่ และเป็นเจตนาร้ายต่อพระปัจเจกพุทธเจ้าผู้ทรงคุณอย่างใหญ่
ชาติสุดท้ายของท่านพระนางสามาวดีจึงมีเหตุให้ถูกพระนางมาคันทิยา มเหสีพระเจ้าอุเทนอีกพระองค์หนึ่งเผาทั้งเป็น
ท่านพระนางสามาวดีเป็นพระอริยบุคคล บรรลุมรรค ผล นิพพานมาก่อนแล้วจึงไม่ได้หวั่นไหว
ท่านได้ให้โอวาทกับบริวารของท่านซึ่งเป็นพระอริยบุคคล ให้พิจารณาข้อธัมมะ เพื่อให้บรรลุมรรค ผล นิพพานเบื้องสูงยิ่งๆ ขึ้นไปแม้ในช่วงเวลาก่อนถูกเผา และระหว่างการเผา
คณะของท่านพระนางสามาวดีบรรลุถึงความเป็นพระโสดาบัน สกทาคามี และพระอนาคามีแล้ว แม้จุติ(เสียชีวิต)ก็ไม่ถึงความตกต่ำเป็นธรรมดา
เราๆ ท่านๆ ไม่จำเป็นก็อย่าไปทำบาปกรรมอะไรกับการเผาหรือลวกสัตว์ทั้งเป็นเลย เช่น ไม่ชอบสัตว์อะไรก็อย่าไปเผาสัตว์นั้นทั้งเป็น อย่ากินปลาเผาทั้งเป็น หอยแครงต้มทั้งเป็น ปลาไหลต้มสด ฯลฯ อะไรทำนองนั้น
นอกจากนั้นควรระลึกถึงคุณงามความดีของท่านพระนางสามาวดีและบริวาร เช่น ท่านเหล่านี้ได้ดีแล้วหนอ ท่านเหล่านี้ได้ดีแล้วหนอ ท่านถึงความเป็นพระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี เป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เป็นนาบุญอันเลิศไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า เป็นผู้พ้นแล้วจากอบาย เป็นผู้ที่น้อมไปดีแล้วสู่พระนิพพานเบื้องสูงสุด เป็นผู้เที่ยงที่จะถึงซึ่งปรินิพพาน ฯลฯ
ท่านผู้อ่านปรารถนาพระนิพพานหรือเปล่าครับ ถ้าท่านตั้งความปรารถนาเพื่อมรรค ผล นิพพานไว้... ท่านคงจะมี "เรือลำใดลำหนึ่ง" ไว้ในใจ ไม่ว่าจะเป็นนาวา(เรือ)ลำใหญ่ให้เรือลำน้อยๆ แล่นตาม(ปรารถนาความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) เป็นนาวาลำกลางที่แล่นไปแต่ผู้เดียว หรือเป็นนาวาลำเล็กที่แล่นตามนาวาลำใหญ่
ไม่ว่าท่านจะปรารถนาการบรรลุมรรค ผล นิพพานแบบใด... ผู้เขียนก็ขอกราบอนุโมทนากับทุกท่านทั้งนั้น ชื่อว่าความปรารถนาดีแล้วย่อมสง่างาม เป็นไปเพื่อประโยชน์สุขเสมอ
ขออนุโมทนาในกุศลเจตนาของท่านผู้อ่านทุกท่าน ขอท่านผู้อ่านทุกท่านพึงถึงซึ่งความสุข ความเจริญในกุศลธรรมทุกประการ ขอความปรารถนาที่ดีงามของทุกท่านพึงสำเร็จได้โดยเร็วพลันเทอญ... สาธุ สาธุ สาธุ
แหล่งข้อมูล:
เชิญชมภาพ: พระคันธกุฎี เขาคิชฌกูฏ เมืองราชคฤห์
เชิญชมภาพ: พระธีมเมกขสถูป + คงคา + พาราณสี
---
---
เชิญชมภาพ: พระธัมเมกขสถูป + เมืองพาราณสี
---
เชิญชมภาพ: จุฬาตรีคูณ เมืองอัลลาฮาบาด
---
เชิญชมภาพ: ปราสาทท่านพระนางสามาวดี เมืองโกสัมพี (อัลลาฮาบาด)
ขออภัย... ภาพปราสาทท่านพระนางสามาวดี และวัดโฆสิตารามยังแยกแยะได้ไม่ดี(ปนกันอยู่) รอการปรับปรุงแก้ไขอยู่ เพราะผู้เขียนไม่เคยไปทั้ง 2 แห่ง... ขออภัยอีกครั้ง ขอท่านที่มีประสบการณ์ไปมา โปรดแนะนำชี้แนะด้วย
---
---
---
เชิญชมภาพ: เด็กๆ อินเดีย+จักรยาน+คณะของเราในเมืองอัลลาฮาบาด
---
ขอขอบคุณ > ท่านพระอาจารย์เทพพนม วัดท่ามะโอ ลำปาง, คุณนงนุช, คุณอัจฉริยา เกตุทัต (ปุ๊ย), พี่จี๊ด (ทพญ.รัตนาวดี บุปผาเจริญสุข), พี่จ๋อง(ภก.บุญญาพร ยิ่งเสรี).
เรียนอาจารย์หมอวัลลภ
1). เทคนิคการทำแถบสี
"Click"
อ่านมาจากบทความของท่านอาจารย์มาลินีครับ... ความจริงบล็อกอื่นๆ
ทำมานานแล้ว ผมเพิ่งจะทำเป็นหลังจากอ่านบทความนี้
2).
เทคนิคการซ่อมภาพ "Repair"
จากภาพที่มือไม่นิ่ง
(motion blur) ทำให้ดูชัดขึ้น และลดขนาดภาพใช้โฟโต้ช็อพ คุณต้อม
ผู้เชี่ยวชาญ IT ศูนย์มะเร็งลำปาง กับหลานสาวสอนวิธีทำภาพซ้อน
และทดลองต่อไปเป็นการซ้อนภาพ "Poster edge"
ต่อไปอาจจะนำเรื่องนี้ขึ้นบล็อกครับ...
1). อาจารย์ JJ ท่านไม่ได้ชวน
2). วันที่ 10-11
มิถุนายนศกนี้ที่วัดท่ามะโอมีสอบครับ...
อาจารย์แม่ชีท่านว่า ลงชื่อสอบให้ครบ 10 รูป/คน พระ-เณรมี 7 รูป
ให้ฆราวาสมาช่วยกันลงชื่อสอบอีกอย่างน้อย 3 คน
กรรมการสอบจากส่วนกลางจะได้เปิดสนามสอบที่นั่น
เรียนชั้นแรกยังไม่จบเลย ท่านให้สอบไปก่อน
3). เสาร์-อาทิตย์เรียนต่อ(พระอภิธรรม+บาลีมูลกัจจายน์)
ขาดเรียนมากๆ อาจจะถูกให้ออก (retired) ได้
วัดท่ามะโอมีชื่อเสียงด้านการไล่นักเรียนออก
ตอนนี้เริ่มเปิดสอนฆราวาสคงจะเข้มงวดน้อยลง
เพราะฆราวาสโดดเรียนบ่อยทีเดียว เช่น สมาชิก
กฟผ.โดดไปประท้วงรัฐบาลที่กรุงเทพฯ ฯลฯ ทว่า... อย่าเสี่ยงดีกว่า
เพราะผมเรียนแสวงบุญ
4). คุณแม่ไม่ค่อยสบาย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลนครพิงค์ หมอ-พยาบาลที่นั่นมีอัธยาศัยดีมาก สมที่เป็นโรงพยาบาลคุณภาพ(เป็นแทบทุกโรคยกเว้นเบาหวานได้แก่ อ้วน ความดันเลือดสูง ข้ออักเสบเก๊าต์ ไส้เลื่อนสะดือ หัวใจเสื่อมสภาพจากความดันเลือดสูง ไตวายจากความดันเลือดสูง
ขอขอบคุณ... คุณกิ๊ฟท์ และท่านผู้อ่านทุกท่าน