ทุกคนมีทางออกให้ชีวิตครับ
ถ้าลาออกไปแล้วคงจะเหงานะคะ
ชีวิตคืองาน บันดาลสุข
ทำงานให้สนุก ก็มีความสุขกับการทำงานค่ะ
เห็นหัวข้อน่าสนใจ
แต่ไม่ถึงวัยก็ยังไม่ได้คิดครับ
ครูอ้อยเขียนเรื่องได้น่าอ่านนะครับ
ครูอ้อยเล็กคงไปขายของที่ร้านแม่แน่เลยถ้าลาออก..เพราะแม่ทำร้านค้าไว้กิจการดี..แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครช่วยทำอย่างจริงจัง..แม่ป่าวประกาศว่าใครอยากขายของมั่ง..เสาร์-ทิตยกรายได้ให้ 2 วันเลย..ไม่มีใครเอาเลยค่ะ..ทุกคนบอกว่าไม่สามารถ ณ ตอนนี้แต่ต่อไปไม่แน่ค่ะ...
ลาออก ก็ไม่ได้เป็นครู
แล้วชื่อ ครู ป.1 ทำไงล่ะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูอ้อย
สวัสดีค่ะครูอ้อย..ลาออกได้ไงค่ะรอถึง 60 ปีก่อนค่ะเพราะครูอ้อยยังมีไฟอยู่นะค่ะ มาบันทึกนี้สว่างไสวคะ
สวัสดีค่ะ น้อง เสือภูเขา
ครูอ้อย ก็เชื่อว่าทางออกของชีวิตทุกคนต้องมี แต่ ทางออกหายากจังเลยค่ะ
ขอให้อยู่ต่อไปเถอะ สงสารประเทศไทย