การควบคุมชั้นเรียน

ในการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน สิ่งที่ครูวิทยาศาสตร์มักประสบปัญหา ความวุ่นวาย ดังที่เคยกล่าวมาแล้ว แต่ความเป็นปัญหาดังกล่าวลดลงได้ แบบค่อยเป็นค่อยไป ได้อย่างไร ดังจะนำเสนอให้เห็นถึงภาพกิจกรรมการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์

    ก่อนถึงวันที่นำวัสดุอุปกรณ์ เสียงบ่นจากผู้ปกครองที่เริ่มเข้าใจการเตรียมวัสดุอุปกรณ์บางอย่างเริ่มลดเสียงสะท้อน นักเรียนชั้นประถมสามารถเตรียมวัสดุอุปกรณ์ได้ด้วยตนเอง

   ในช่วงก่อนถึงชั่วโมงวิทยาศาสตร์ นักเรียนจะวุ่นกับวัสดุอุปกรณ์ที่เตรียมมา ความตื่นเต้นที่จะได้ทดลองใหม่ ๆ รวมทั้งวัสดุของตนที่เตรียมมา น่าจะมีคุณภาพมากกว่าเพื่อน นี่คือความคาดหวังในเบื้องตน

   ในช่วงที่ครูตรวจเช็คความพร้อมใช้เวลา 3-4 นาที่ กับนักเรียน 40 - 51 คน ต่อห้อง ลองนึกถึงความวุ่นวายที่จะเกิดดูว่า จะขนาดไหน ดังตัวอย่างการศึกษาวิทยาศาสตร์ในหน่วยการดำรงชีวิตสัตว์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  โดยครูให้นักเรียนเตรียมไข่ไก่ หรือไข่เป็ดที่มาจากรังฟักไข่

   ในช่วงขั้นนำ ครูหวังว่าไข่ที่นักเรียนนำมาจะทำความตื่นเต้นให้เพื่อน ๆ และครูได้อน่างน่าอัศจรรย์

      "นักเรียนทราบหรือไม่ว่า สัตว์แต่ละชนิดล้วนเกิดออกจากไข่"

       " ไข่ที่นักเรียนนำมา จะมีตัวอ่อนของไข่จริงหรือไม่"

       "ทุกคนพร้อมที่จะพิสูจน์แล้วหรือยังว่า...ไข่ของตนมีตัวอ่อนจริง...

        ก่อนทำการพิสูจน์ครูให้แต่ละกลุ่มได้อธิบายและสมมุติฐานเพื่อประกันว่าไข่ที่ตนนำมาน่าจะมีไข่มีตัวอ่อนจริง

        กลุ่มที่หนึ่งผิดหวัง

        กลุ่มที่สองเริ่มมีจุดดำที่ไข่

       กลุ่มที่สาม ไข่ไม่ต่างจากกลุ่มที่ 5 -8

       ครูขอเวลานิหนึ่ง เราน่าจะมีวิธีที่ตรวจสอบว่าไข่ที่จะพบตัวอ่อนก่อนต่อยไข่ ควรจะตรวจสอบอย่างไร

       ตอนนี้แหละที่ความวยงงบังเกิด เพราะกลัวว่าไข่ใบที่ 2 ใบที่ 3 จะไม่เป็นผล คิดไม่ออกแน่นอน ครูรอประมาณ สองนาที่ อดไจไม่ได้ เวลาจะหมดก่อน 

     "ครูมีไฟฉายวิเศษ สามารส่องได้" "ไม่แน่นะ อาจจจะรู้ว่าเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย"

     ตอนนี้เริ่มแย่งไฟฉายกันเพื่อพิสูจน์ก่อนต่อยไข่

    สุดท้ายก็ได้เฮ ที่ได้พบตัวอ่อนของไข่จริง ๆ 

เสียงนักเรียอุทานมาว่า "ครูช่างใจร้ายจริง ๆ ดูซิค่ะ มันยังเล็ก ๆ อยู่ มันจะตายไหม"

     คำถามที่ครูตอบ... ว่าเดี๋ยวครูจะอธิบายให้ฟัง

     กว่าจะได้ผลครูก็เหนื่อยแทบแย่ และกว่าจะได้อธิบายกลไกลของสิ่งมีชีวิต บางห้องนำไข่เน่ามา ระเบิดเห็นทั้งห้องโดยที่ทั้งชั่วโมงเกือบไม่ได้เรียนรู้เลย

   แต่สิ่งที่มีค่ามากที่สุด คือ ประสบการณ์